Powiat Kielecki Flashcards
Rezerwat Słopiec
typ: rezerwat torfowiskowy
lokalizacja: gmina Daleszyce, otulina Cisowsko-Orłowińskiego Parku Krajobrazowego.
rok utworzenia: 1995
powierzchnia: 8,2ha
Przedmiot ochrony: naturalne torfowiska, cenne zbiorowiska roślin (zespół wełnianki i torfowca z turzycą dzióbkowatą) oraz stanowiska wielu rzadkich roślin prawnie chronionych
Rezerwat Białe Ługi
typ: rezerwat torfowiskowy
lokalizacja: gmina Daleszyce, Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy.
rok utworzenia: 1959
powierzchnia: 408,75 ha
Przedmiot ochrony: kompleks torfowisk śródleśnych z interesującymi zespołami roślinności bagiennej i bogatą awifauną.
Rezerwat Cisów im. prof. Zygmunta Czubińskiego
typ: rezerwat leśny
lokalizacja: Cisów, gmina Daleszyce, Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy.
rok utworzenia: 1970
powierzchnia: 41,2 ha
Przedmiot ochrony: fragment naturalnego lasu mieszanego o charakterze pierwotnym, położony we wschodniej części Pasma Cisowskiego.
Drzewostan liczy 130–180 lat, a tworzy go głównie buk i jodła z domieszką dębu bezszypułkowego i jaworu, miejscami występuje sosna i modrzew.
Rezerwat Zamczysko
typ: rezerwat leśny
lokalizacja: gmina Bieliny, Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy.
rok utworzenia: 1959
powierzchnia: 14,6 ha
Przedmiot ochrony: fragmenty lasu mieszanego bukowego o charakterze pierwotnym.
Przedmiot ochrony w rezerwacie stanowi zbiorowisko roślinne żyzna buczyna karpacka, rzadko spotykane na niżu. Niektóre okazy drzew osiągają wiek około 220 lat. W rezerwacie Zamczysko nie wykonuje się żadnych zabiegów gospodarczych. Atrakcyjność rezerwatu zwiększa występowanie stanowiska archeologicznego w miejscu dawnego ośrodka kultu pogańskiego.
Z jakiego okresu pochodzi mur oporowy w Bobrzy
Z lat 20. XIX wieku
Jakie wymiary ma mur oporowy w Bobrzy
Ściana długa na 500m, z podstawą o grubości 5m i wysokością sięgającą do 15m.
Z jakiego okresu pochodzi zakład wielkopiecowy w Bobrzy?
Z I poł. XIX wieku (staropolski okręg przemysłowy). Był to nigdy niezrealizowany do końca projekt. Plany budowy rozpoczęły się w 1815r w zaborze Rosyjskim za sprawą Stanisława Staszica i z tego okresu pochodzą ruiny zakładu wielkopiecowego. Budowę muru rozpoczęto w 1826r. Budowy zostały przerwane podczas Powstania Listopadowego i nigdy nie zostały wznowione.
Do kiedy funkcjonowała huta żelaza “Józef” w Samsonowie?
Do 1866r., kiedy strawił ją pożar. Później, podczas I WŚ do jej degradacji przyczynili się Austriacy, którzy na jej terenie urządzili strzelnicę i skład amunicji.
W jakich latach działała huta Józef w Samsonowie?
1818-1866
Dlaczego huta w samsonowie nosi imię Józef?
Kamień węgielny w 1818 r. położył namiestnik Królestwa Polskiego książę gen.Józef Zajączek, toteż nazwano ją hutą „Józefa”
(Dolina rzeki Bobrzy)
Wielki Piec “Jadwiga” w Kuźniakach
Działał w latach 1782-1897 i był inwestycją prywatną. Był jednym z najmniejszych wielkich piecy na Ziemiach polskich. W II poł XIXw. produkowala okolo 1000ton surowki rocznie, a zakład zatrudniał kilkadziesiąt osób. Zamknięta została z powodu wyczerpania się zasobów miejscowej rudy żelaza. Później w dawnych pomieszczeniach fabrycznych urządzono młyn wodny.
(Dolina rzeki Bobrzy)
Czuję imię nosi rezerwat Cisów?
Zygmunta Czubińskiego
Sanktuarium Matki Boskiej Szkaplerznej w Daleszycach
W ołtarzu głównym kościoła parafialnego znajduje się obraz Matki Bożej Szkaplerznej z XVI w., uznany w 1782 r. w czasie wizytacji biskupiej jako obraz łaskami słynący.
Obraz jest namalowany na desce według szkoły niemieckiej i przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Już w XVII w. został uznany za cudowny i otrzymał wówczas srebrne sukienki, korony i berło (zdjęte na polecenie władz konserwatorskich w XX w.)
Zamek w Bodzentynie
Na początku XIV wieku biskup krakowski Bodzanta opuścił miejscowość Tarczek, będącą dotąd jedyną siedzibą biskupów krakowskich na ziemi święt. i zbudował drewniany dwór na wzniesieniu nad rzekąPsarką. Dwór ten dość szybko uległ zniszczeniu, dlatego w II poł. XIV w. z inicjatywy biskupa krakowskiegoFloriana z MokrskaherbuJelitazbudowano na wzgórzu od północy piętrowy gotycki budynek z czworoboczną wieżą w północno-zachodniej części wzgórza o wymiarach 10,5 x 10,5 m. Całość otoczonofosąi połączono z murami miejskimi Bodzentyna.
Zamek rozbudował kardynał Zbigniew Oleśnicki.
Po pożarze, około 1500 roku z fundacji kardynałaFryderyka Jagiellończykapowstał od strony wschodniej reprezentacyjny Dom Wielki o długości 40 m. z wieżyczkami, o trzech kondygnacjach. W latach 1504-1524 dobudowano do gotyckiego skrzydła północnego od strony wschodniej dodatkowy ryzalit z kaplicą.
ZAMEK RENESANSOWY
Gotycki obronny zamek zaczął przebudowywać w 1572 rokuFranciszek Krasiński, a ukończył w 1581 roku biskupPiotr Myszkowski, dzięki czemu zamek nabrał cech stylurenesansowego.
ZAMEK BAROKOWY
Po 1607 roku biskupPiotr Tylickipolecił zbudować bramę przylegającą od strony południowej do dawnego Domu Wielkiego.
Nowy, południowy dom wzniesiono w latach 1644-1652, budowla uzyskała wówczas formębarokową, o planie w kształcie zbliżonym do podkowy.
Ostatnia znacząca przebudowa zamku miała miejsce w latach 1668-1691 w czasie urzędowania biskupów:Andrzeja Trzebickiego. Rozebrano starą średniowieczną wieżę i część domu północnego oraz attykę i piece w Domu Wielkim. Zbudowano most na filarach, ozdobną bramę z attyką i wymieniono kamieniarkę. Przebudowę korpusu zamkowego na barokową rezydencją, kontynuował biskupJan Małachowski. Obiekt zyskał wtedy charakter wygodnej rezydencji pałacowej, która nie posiadała już cech obronnych.
UPADEK
Znaczenie zamku w Bodzentynie zaczęło maleć po 1642 roku, czyli od czasu ukończenia budowy na polecenie biskupa Jakuba Zadzika nowegopałacu biskupów w Kielcach. W 1789 r.Sejm Czteroletnizadecydował o upaństwowieniubiskupich dóbr. Zamek przekształcono na spichlerz i szpital wojskowy. W 1814 r. budowlę ostatecznie opuszczono. Zamek stał się głównie źródłem darmowego budulca dla okolicznej ludności co doprowadziło go do ruiny. Dopiero w 1902 r. obiekt poddano ochronie. Nie powrócił on nigdy do dawnej świetności. Obecnie mury zabezpieczono, jako trwałą ruinę.
Kiedy i gdzie odbyła się bitwa pod Chmielnikiem?
18 marca 1241
Była to wielka bitwa z ludami mongolskimi.
w pobliżu Chmielnika, (a konkretnie na gruntach wsi Skadła i Glinka - a to już powiat buski) armia Ordu natknęła się na oddziały polskiego rycerstwa dowodzonego m.in. przez wojewodów krakowskiego i sandomierskiego ora kasztelanów (krakowskiego i sandomierskiego).
Wojsko polskie bitwę przegrało.
Z opisu Długosza wynika, że jednym z głównych powodów klęski rycerstwa sandomierskiego i krakowskiego pod Chmielnikiem był fakt, że Polacy nie wyznaczyli żadnych oddziałów rezerwowych, zaś Mongołowie – wierni swojej tradycji – podzielili wojska na dwa oddziały. Teoretycznie słabszy oddział ruszył do ataku jako pierwszy, silniejszy zaś czekał w odwodzie. Kiedy po ciężkich walkach Polacy zaczęli przełamywać szyki słabszego oddziału, to nieprzyjaciele rzucili się do pozorowanej ucieczki. Sytuacja uległa zmianie, kiedy na będących w pościgu Polaków uderzył silniejszy, wypoczęty i bardziej doświadczony oddział Mongołów.
