Les 8 Sportfraude Flashcards
Wat zijn enkele gevolgen van match-fixing in de sport, zoals beschreven in het onderzoek uit 2023?
Enkele gevolgen van match-fixing in de sport zijn:
Het verdwijnen van de essentie van sport, namelijk de onvoorspelbaarheid van de uitkomst. Een daling in het aantal toeschouwers. Desillusie en wantrouwen bij trouwe supporters. Ondermijning van de reputatie van sportfederaties, clubs en sporters. Soms gepaard gaand met bedreigingen en criminaliteit.
un je een voorbeeld geven van een sportfraudezaak die niet specifiek betrekking heeft op match-fixing?
Een voorbeeld van een sportfraudezaak die niet specifiek gaat over match-fixing is de zaak YE uit 2005. In deze zaak was Zheyun Ye, die betrokken was bij de Chinese gokmaffia, actief als een potentiële sponsor die controle wilde over sponsorende teams. Hij had connecties met gokken en bedreigde spelers en coaches om instructies op te volgen en wedstrijden te vervalsen. Hoewel match-fixing een element was, ging de zaak breder dan dat, met financiële belangen en bedreigingen van betrokkenen.
Wat was de “zaak propere handen” uit 2018 en wie waren enkele van de betrokkenen?
De “zaak propere handen” uit 2018 betrof twee bekende Belgische makelaars, Bayat en Veljkovic. Het ging niet specifiek over match-fixing, maar eerder over financiële structurering om belastingen te ontwijken en voordelen te bieden aan clubsbestuurders bij deals. Er waren 220 politiemensen, 57 huiszoekingen en 22 verhoren bij betrokken. Ook spelers, coaches, scheidsrechters, managers en andere personen werden onderzocht en betrokken. Sommige wedstrijden werden beïnvloed om sportieve en financiële redenen. Zowel administratieve sancties als disciplinaire procedures werden genomen tegen clubs en individuen.
Wat is een voorbeeld van sportfraude dat betrekking heeft op de sport “3x3 Belgian Lions” in 2021?
In 2021 was er een voorbeeld van sportfraude met betrekking tot “3x3 Belgian Lions,” een nieuwe Olympische sport. Tussen 31 augustus 2019 en 30 oktober 2019 organiseerde het Belgische team 27 fictieve toernooien om punten te verzamelen voor kwalificatietoernooien. Dit systeem stelde België in staat om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen. Een intern tuchtonderzoek door de KBVB (Belgische voetbalbond) en een strafrechtelijk onderzoek werden ingesteld naar deze fraude, waarbij sommige teamleden werden geschorst.
Hoe wordt sportfraude gedefinieerd?
Sportfraude wordt gedefinieerd als sport-gerelateerde misdrijven, en het is een ruim begrip dat verschillende vormen van fraude en misbruik in de sport omvat. Deze vormen van sportfraude kunnen worden onderverdeeld in “on-field” en “off-field” categorieën. “On-field” sportfraude omvat zaken zoals valsspelen, dopinggebruik en wedstrijdvervalsing, terwijl “off-field” sportfraude betrekking heeft op managementfraude, omkoping, nepotisme, handel met voorkennis en financiële misdrijven die verband houden met de sportwereld.
Wat is de definitie van matchfixing volgens de Macolin Convention (2014)?
Volgens de Macolin Convention (2014) wordt matchfixing gedefinieerd als “een intentionele regeling, handeling of verzuim om een valselijke wijziging te bekomen van het resultaat of de uitkomst van een sportcompetitie om zo gedeeltelijk of volledig het onvoorspelbaar karakter van de voornoemde sportcompetitie weg te halen met als doel om een ongerechtvaardigd voordeel voor hemzelf of voor derden te bekomen.” Deze definitie benadrukt dat het niet noodzakelijk is om de volledige wedstrijd te winnen of te verliezen om van matchfixing te spreken.
Wat zijn “courtsiders” in de context van gok-gerelateerde (sport-) fraude?
“Courtsiders” zijn individuen of groepen die betrokken zijn bij gok-gerelateerde (sport-) fraude. Ze opereren vaak bij sportevenementen en proberen sneller te zijn dan officiële datafeeds door realtime informatie door te geven aan medeplichtigen, meestal via communicatiemiddelen zoals telefoons of computers. Deze praktijk stelt gokkers in staat om weddenschappen te plaatsen op basis van informatie voordat deze openbaar wordt gemaakt, waardoor ze een oneerlijk voordeel hebben bij het wedden op sportevenementen.
Wat zijn de twee mogelijke benaderingen voor de aanpak van sportfraude?
Er zijn twee mogelijke benaderingen voor de aanpak van sportfraude:
Disciplinaire aanpak: In dit geval grijpt de sportfederatie zelf in door middel van disciplinair onderzoek, vervolging en bestraffing van de betrokkenen. De sportfederatie handhaaft discipline binnen de sport en past sport-specifieke regels en sancties toe. Strafrechtelijke aanpak: Als sportfraude een strafbaar feit is, kan overheidsingrijpen plaatsvinden. Dit omvat strafrechtelijk onderzoek, vervolging en bestraffing door de rechtshandhaving en het Openbaar Ministerie. Het kan leiden tot strafrechtelijke veroordelingen en juridische stappen tegen de daders.
: Wat wordt bedoeld met de autonomie van de sport en sportfederaties?
De autonomie van de sport en sportfederaties verwijst naar het concept dat sportfederaties privaatrechtelijke organisaties zijn met de vrijheid om hun eigen regels, procedures en structuren vast te stellen. Deze autonomie wordt erkend en beschermd door het Olympisch Handvest en andere sportreglementen. Hoewel sportfederaties zelf hun sportactiviteiten kunnen organiseren, moeten ze wel voldoen aan bepaalde wetten en voorschriften die door de overheid zijn vastgesteld. Dit principe van autonomie betekent dat sportfederaties zelf verantwoordelijk zijn voor de disciplinaire aanpak van sportfraude binnen hun sport en kunnen sancties opleggen aan betrokkenen volgens hun eigen regels en procedures.
Welke grenzen zijn er aan de autonomie van de sportfederaties?
Ondanks de autonomie van sportfederaties zijn er bepaalde grenzen aan hun bevoegdheden en autonomie. Enkele van deze grenzen omvatten:
Statuten en wetten: Sportfederaties moeten zich houden aan hun eigen statuten, de wetten van het land waarin ze opereren en de regels van openbare orde. Hun statuten moeten in overeenstemming zijn met de regels van openbare orde, zoals bepaalde wettelijke beschermingen voor sporters. Interne procedureregeling: Sportfederaties moeten interne procedures hebben die objectieve behandeling van zaken garanderen. Deze procedures moeten bepaalde garanties bieden, zoals het recht om gehoord te worden, de mogelijkheid om beroep aan te tekenen, enzovoort. Marginaal toetsingsrecht: Nadat de interne rechtsmiddelen zijn uitgeput, kan een sportfederatie worden onderworpen aan een marginaal toetsingsrecht om te bepalen of ze hun eigen regels hebben nageleefd en of de genomen beslissing niet kennelijk onredelijk is. EHRM-uitspraak Pechstein: Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) oordeelde in de zaak Pechstein dat als een atleet gedwongen wordt om een arbitrageovereenkomst te aanvaarden, Artikel 6(1) van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) van toepassing is op de sportarbitrageprocedures om de procedurele rechten van de atleet te beschermen. Enforced contracts: Sommige topsporters worden min of meer gedwongen om zich aan te sluiten bij bepaalde sportorganisaties, zoals FIFA, als ze geld willen verdienen in de sportwereld. Dit kan leiden tot contractuele verplichtingen die de sporters beperken in hun keuzes.
Wat zijn enkele voordelen en nadelen van de disciplinaire aanpak van sportfraude?
De disciplinaire aanpak van sportfraude heeft zowel voordelen als nadelen:
Voordelen van de disciplinaire aanpak:
A legal level playing field: Ongeacht hun nationaliteit worden alle betrokkenen op dezelfde manier behandeld, wat eerlijke behandeling bevordert. Betere kennis van de sport: Sportfederaties hebben vaak diepgaande kennis van de specifieke sport, waardoor ze beter kunnen begrijpen en reageren op inbreuken. Contractuele relatie biedt mogelijkheden: De contractuele relatie tussen sporters, clubs en federaties kan mogelijkheden bieden voor onderzoek en disciplinaire maatregelen. Snel optreden mogelijk: Sportfederaties kunnen snel optreden, bijvoorbeeld door voorlopige schorsingen op te leggen. Sancties kunnen aansluiten bij feiten: Sportfederaties kunnen sancties opleggen die specifiek aansluiten bij de gepleegde feiten, zoals schorsingen om deel te nemen aan sportevenementen.
adelen van de disciplinaire aanpak:
Kritiek op procedurele waarborgen: Er kan kritiek zijn op de procedurele waarborgen die tuchtinstanties bieden, met name met betrekking tot hun onafhankelijkheid.
Wat is de International Tennis Integrity Agency (ITA), en wat is haar rol in de aanpak van sportfraude?
De International Tennis Integrity Agency (ITA) is een orgaan dat toezicht houdt op de integriteit van de wereldwijde tennisgemeenschap. De ITA werd opgericht door belangrijke tennisorganisaties, waaronder de Association of Tennis Professionals (ATP), de Women’s Tennis Association (WTA), de International Tennis Federation (ITF), en de Grand Slam-commissie. Haar belangrijkste verantwoordelijkheid is het handhaven van het Tennis Anti-Corruption Program, dat corruptie en doping in de sport onderzoekt.
De ITA heeft verregaande bevoegdheden en kan samenwerken met overheidsinstanties in strafrechtelijke zaken. Ze heeft ook een beroepsinstantie, het Court of Arbitration for Sport (CAS), waar geschillen en beroepen met betrekking tot disciplinaire maatregelen kunnen worden behandeld. De ITA speelt een cruciale rol in het waarborgen van de integriteit van het professionele tennis en het bestrijden van sportfraude binnen deze sport.
Wat zijn enkele voordelen en nadelen van de strafrechtelijke aanpak van sportfraude?
De strafrechtelijke aanpak van sportfraude heeft enkele voordelen en nadelen:
Voordelen van de strafrechtelijke aanpak:
Van toepassing na carrière: Strafrechtelijke vervolging kan doorgaan en van toepassing zijn, zelfs nadat een sportcarrière is beëindigd. Dit in tegenstelling tot sportfederaties die vaak alleen sancties kunnen opleggen aan actieve sporters. Van toepassing tegen derden: Strafrechtelijke procedures kunnen worden ingesteld tegen derden, zoals degenen die betrokken zijn bij omkoping of andere vormen van fraude. Andere sancties: Strafrechtelijke veroordelingen kunnen resulteren in geldboetes en gevangenisstraffen, die niet beschikbaar zijn voor sportfederaties. Diverse opsporings- en onderzoeksmethoden: De strafrechtelijke autoriteiten hebben toegang tot verschillende opsporings- en onderzoeksmethoden, zoals telefoontaps, huiszoekingen en financieel onderzoek.
Nadelen van de strafrechtelijke aanpak:
Snelheid: Strafrechtelijke procedures kunnen langdurig zijn en dus niet altijd geschikt zijn voor snelle reactie op sportfraude. Kennis van de sport: Strafrechtelijke autoriteiten hebben mogelijk niet dezelfde diepgaande kennis van de specifieke sport als sportfederaties, wat van invloed kan zijn op de behandeling van zaken. Niet altijd prioriteit: Sportfraude is niet altijd een prioriteit voor strafrechtelijke autoriteiten en kan worden overschaduwd door andere misdrijven. Complexiteit: Sportfraudezaken kunnen complex zijn en betrekking hebben op verschillende juridische gebieden, wat het voor strafrechtelijke autoriteiten moeilijk kan maken om deze zaken aan te pakken.
Wat zijn enkele voorbeelden van mogelijke wisselwerkingen tussen disciplinaire en strafrechtelijke procedures bij de aanpak van sportfraude?
Er kunnen verschillende vormen van wisselwerkingen zijn tussen disciplinaire en strafrechtelijke procedures bij de aanpak van sportfraude:
Simultane procedures: In veel gevallen vinden disciplinaire en strafrechtelijke procedures tegelijkertijd plaats. Sportfederaties kunnen bijvoorbeeld voorlopige schorsingen opleggen aan sporters die betrokken zijn bij een lopend strafrechtelijk onderzoek. (Onvoldoende) ondersteuning in de bewijsgaring: Sportfederaties hebben soms moeite om snel toegang te krijgen tot relevante informatie en bewijsmateriaal die beschikbaar zijn bij strafrechtelijke autoriteiten. Er is behoefte aan meer samenwerking en uitwisseling van informatie tussen beide. Complementaire sancties en non bis in idem: Zowel sportfederaties als strafrechtelijke autoriteiten kunnen sancties opleggen voor sportfraude. Sportfederaties kunnen burgerrechtelijke consequenties opleggen, terwijl strafrechtelijke vervolging kan leiden tot geldboetes en gevangenisstraffen. Het is belangrijk om te voorkomen dat dezelfde persoon twee keer wordt gestraft voor dezelfde overtreding (non bis in idem). Diverse finaliteiten: Beide aanpakken kunnen verschillende doelen hebben, zoals het behouden van de integriteit van de sport (disciplinair) en het straffen van crimineel gedrag (strafrechtelijk). Overleg en samenwerking: Het is belangrijk dat sportfederaties en strafrechtelijke autoriteiten samenwerken en overleggen om effectieve maatregelen te nemen tegen sportfraude. Samenwerking kan helpen bij het verzamelen van bewijsmateriaal en het nemen van passende maatregelen tegen overtreders.
Wat zijn enkele voorbeelden van mogelijke strafrechtelijke kwalificaties die in België worden gebruikt bij sportfraude?
n België kunnen verschillende strafrechtelijke kwalificaties worden gebruikt bij sportfraude, waaronder:
Criminele organisatie (art. 324bis en ter Sw): Dit kan worden toegepast in gevallen waarin er sprake is van georganiseerde fraude of matchfixing binnen een criminele groep. Oplichting (art. 496 Sw): Als een persoon of groep mensen anderen bedriegt om financieel voordeel te behalen door sportfraude, kan oplichting worden toegepast. Witwassen (art. 505 Sw): Het verbergen of legaliseren van geld dat is verkregen uit sportfraude kan leiden tot aanklachten van witwassen. Kansspelen (art. 4 Kansspelwet): In gevallen waarin iemand deelneemt aan kansspelen en directe invloed heeft op het resultaat ervan in het kader van sportfraude, kan deze wet worden toegepast. Valsheid in geschrifte / Valsheid in informatica: Als valse documenten of elektronische gegevens worden gebruikt om sportfraude te verbergen of te vergemakkelijken, kunnen aanklachten voor valsheid in geschrifte of informatica worden ingediend. Diefstal (art. 461 Sw): Als eigendommen of geld worden gestolen in verband met sportfraude, kan diefstal worden toegepast. Afpersing (art. 470 Sw): Als sporters, officials of anderen worden bedreigd of gechanteerd om deel te nemen aan sportfraude, kan afpersing worden toegepast. Misbruik van vertrouwen (art. 491 Sw): Als personen misbruik maken van het vertrouwen van anderen om sportfraude te plegen, kan deze wet van toepassing zijn.
De keuze van de specifieke kwalificatie hangt af van de aard van de sportfraude en de omstandigheden van de zaak.
