Hoofdstuk 5: Zuren en basen Flashcards
Wanneer ligt het evenwicht van een reactie naar links?
Bij sommige evenwichtsreacties wordt de evenwichtstoestand bereikt als slechts een kleine fractie van de uitgangsstoffen omgezet is in reactieproducten. We zeggen dan dat het evenwicht links ligt.
Wanneer ligt het evenwicht van een reactie naar rechts?
Bij andere evenwichtsreacties wordt de evenwichtstoestand bereikt als de uitgangsstoffen bijna volledig omgezet zijn in reactieproducten. We zeggen dan dat het evenwicht rechts ligt.
Waaruit is een hydroniumion opgebouwd (toon in de chemische formule)
Een H+-ion in water is altijd gebonden aan een watermolecuul. Het samengesteld ion dat zo ontstaat is het oxoniumion, H3O+(aq), ook vaak hydroniumion genoemd.
Wat is een basische oplossing?
Een basische oplossing is een mengsel van water en een stof die we een base noemen. Het kenmerk van een basische oplossing is een bittere, zeepachtige smaak. Voorbeelden zijn kalkwater, ammonia en natronloog.
Een base bevat veel …-ionen en een zuur bevat veel …-ionen.
Een base bevat veel OH--ionen (hydroxide-ionen) en een zuur bevat veel H+-ionen (protonen).
Hoe gaat de berekening voor de Ph-waarde?
Een gangbare maat voor de zuurgraad van een oplossing is de pH, de negatieve logaritme van de concentratie H3O+-ionen:
pH = –log [H3O+(aq)]
Wat is een zuur base indicator?
Een zuur-base-indicator is een kleurstof die gevoelig is voor de pH van de oplossing. Een indicator bestaat uit moleculen die in twee vormen kunnen voorkomen, elk met een eigen kleur.
De evenwichtsconstante Kw noemen we de waterconstante of het ionenproduct van water. De waarde van het ionenproduct is, net als bij ‘gewone’ evenwichtsconstanten alleen afhankelijk van de temperatuur. Bij 298 K geldt:
Kw=
Kw = [H3O+][OH–] = (1,0 × 10–7) (1,0 × 10–7) = 1,0 × 10–14
We onderscheiden zure, neutrale en basische oplossingen op grond van de relatieve H3O+- en OH–-concentraties. Bij welke concentraties is de pH hoger dan 7 en bij welke lager dan 7?
Waarmee berekenen we de basegraad (pOH)?
Naar analogie van de pH kunnen we de basegraad of pOH definiëren: pOH = –log [OH–].
Hoe basischer een oplossing, des te groter is [OH–] en des te lager is de pOH-waarde.
Waar zijn de kleurindicatoren van een zuur-base-indicator op gebasseerd?
De kleuromslag van een zuur-base-indicator vindt plaats tussen bepaalde pH-waarden, die voor elke indicator vastliggen en die voor elke indicator anders zijn.
Wat is de definitie van een zuur volgens de algemene Brønsted-Lowry-theorie:
een zuur is een deeltje (molecuul of ion) dat een H+-ion (proton) kan afstaan: een protondonor. Het deeltje dat na het afsplitsen van H+-ionen overblijft noemen we het zuurrestion (of kortweg zuurrest) van het zuur. We onderscheiden sterke en zwakke zuren.
Wanneer is een zuur een meerwaardig zuur?
Er zijn zuren die meer dan één H+-ion per molecuul kunnen afstaan, zoals zwavelzuur en fosforzuur. Dat zijn meerwaardige zuren.
Wat is een instabiel zuur?
Zuren die niet in zuivere vorm voorkomen, maar alleen in lage concentraties in de oplossing, zoals koolzuur en zwaveligzuur, noemen we instabiele zuren.
Wat zijn organische zuren?
Organische zuren, zoals azijnzuur, zijn protondonors met een koolstofskelet. Ze hebben alle één of meer COOH-groepen. Het H-atoom dat aan de COOH-groep zit, kan als H+-ion aan een watermolecuul worden overgedragen, de overige H-atomen kunnen niet worden afgesplitst.
Wat bepaalt de sterkte van een oxozuur?
Dissociatie van een oxozuur betekent verbreken van een O–H-binding. Het gemak waarmee deze binding wordt verbroken, bepaalt de sterkte van een oxozuur. Dit hangt samen met de polariteit van de O–H-binding.
Licht de volgende afbeelding toe.
Het stikstofatoom van het NH3-molecuul heeft nog een vrij elektronenpaar, waar het H+-ion aan kan binden. Dit is de evenwichtsreactie van ammoniak met water.
Water is een amfolyt, wat bedoelen we hiermee?
Een deeltje dat als zuur én als base kan reageren. Het gedrag van water hangt dus af van de andere deeltjes in oplossing.
Wanneer spreken we van een geconjugeerde base?
Geconjugeerd betekent gekoppeld, hier in de betekenis van ‘bij elkaar horend’, ook wel ‘zuurbasekoppel’ genoemd. Een geconjugeerd zuur-basepaar bestaat dus uit een zuur en een base die door overdracht van één proton in elkaar over kunnen gaan.
Een sterk zuur heeft een …. geconjugeerde base ; hoe zwakker het zuur.
Een sterke base heeft een …. geconjugeerd zuur.
Een sterk zuur heeft een zeer zwakke geconjugeerde base (deze base reageert niet met water!); hoe zwakker het zuur, des te sterker is de geconjugeerde base. Een sterke base heeft een zeer zwak geconjugeerd zuur (dit zuur reageert niet als zodanig met water!); hoe zwakker de base, des te sterker is het geconjugeerde zuur.
Welke 3 uitkomsten zijn er als we een zout oplossen.
- De oplossing blijft neutraal
- De oplossing wordt zuur
- De oplossing wordt basisch
Wat is de algemene evenwichtreactie van een zuur-basereactie?
We kunnen een zuurbasereactie zien als een competitie tussen twee basen: de sterkste base bindt het proton het sterkst. Stel dat base B sterker is dan base A– dan zal de reactie naar rechts gemakkelijker verlopen dan de reactie naar links. De sterkste base wint.
Wat is een buffer als we het hebben over zure en basen?
Een buffer is een oplossing waarvan de pH slechts weinig verandert bij toevoeging van een kleine hoeveelheid sterk zuur of sterke base en vrijwel niet verandert bij verdunning.
Wat is een Lewiszuur?
een Lewiszuur is een acceptor van een vrij elektronenpaar (elektronenpaar-acceptor)
een Lewiszuur heeft een lege valentie-orbitaal die het kan gebruiken om een elektronenpaar te accepteren van een deeltje met een vrij elektronenpaar (Lewisbase).
