Handbook of differential diagnosis: Chapter 1 Flashcards
6 basic steps
- ruling out Malingering and Factitious Disorder
- ruling out a substance etiology
- ruling out an etiological medical condition
- determining the specific primary disorders
- differentiating Adjustment Disorder from the residual Other Specified and Unspecified conditions
- establishing the boundary with no mental disorder
step 1
ruling out malingering and factitious disorder
ruling out malingering and factitious disorder: waarom?
je moet zeker weten dat de patient eerlijk is over de nature en severity van zijn/haar symptomen, anders kan je geen accurate diagnose stellen.
waar zit het verschil tussen malingering en factitious disorder
in de motivatie voor het bedrog
malingering =
Het opzettelijk vertonen van valse of zwaar overdreven lichamelijke of psychische symptomen, gemotiveerd door externe drijfveren.
faking symptoms, motivation is achievement of a clearly recognizable goal (insurance, avoiding legal or military responsibilities, obtaining drugs)
factitious disorder =
diagnosis assigned to individuals who falsify illness in themselves or in another person, without any obvious gain.
When the deceptive behavior is present even in the absence of obvious external rewards
waarom staat er niet meer in dat het aannemen van een ziekterol de reden is voor factitious disorder
Although the motivation for many individuals with Factitious Disorder is to assume the sick role, this criterion was dropped in DSM-5 because of the inherent difficulty in determining an individual’s underlying motivation for his or her observed behavior.
wanneer moet je op je hoede zijn voor factitious/malingering
- als er duidelijke externe motivatie/beloningen zijn voor een diagnose (disability determinations, forensic evaluations, prison setting),
- als de patient met een cluster van symptomen aankomt die meer een soort beeld reflecteren van slechte mentale gezondheid in het publieke oog,
- wanneer de symptomen radicaal veranderen per gesprek,
- wanneer de patient een presentatie van symptomen heeft die lijkt op die van een rolmodel (another patient on the unit, family)
- wanneer de patient manipulatief of suggestief is
(6. maar ook: opletten dat je niet te goedgelovig of juist te kritisch bent)
waarom is rule 2 zo belangrijk
- omdat bijna elke symptomen die je ziet in een kliniek veroorzaakt kunnen worden door genotsmiddelen
- most common diagnostic error
waarom is het zo lastig om middelengebruik te diagnosticeren
- heel prevalent in populatie (veel mensen gebruiken veel verschillende medicaties etc)
- kan zich presenteren als veel verschillende symptomen
- mensen onderschatten hun intake vaak
- en…. het feit dat ze zich samen presenteren betekent niet perse een causaal verband
wat doe je om middelengebruik te onderzoeken
- history en physical examination of signs of substance intoxication or substance withdrawal.
- familie en labwaarden (omdat mensen het zelf onderschatten)
wat doe je na het vaststellen van middelen gebruik
kijken of er een etiologische relatie is tussen het middel en de symptomen
welke 3 soorten relaties heb je tussen middelen en symptomen
- symptomen zijn directe effecten van middel op het CNS -> Substance-induced disorder
- middelengebruik is een gevolg van een primair psychiatrisch syndroom
- de psychiatrische symptomen en middelen zijn onafhankelijk van elkaar
hoe check je eerst of er een temporale relatie is tussen het middelengebruik en het ontstaan/vasthouden van de symptomen
is er een periode waarin de symptomen er waren zonder de context van de middelen?
en komt de natuur van de middelen ongeveer overeen met de symptomen?
andere factoren: familiegeschiedenis, vergelijkbare episodes, of medische conditie
(dit is wel lastig: dus vaak moet je diegene echt laten stoppen en dan pas weet je of het primair of secundair was)
na hoeveel tijd stoppen met middelen kan je iets zeggen over de diagnose
meestal wordt 1 maand aangehouden (als de symptomen dan zijn afgenomen: meer bewijs voor door middelen geinduceerde symptomen).
maar, dit verschilt per setting: in afkickklinieken vaak langere periode voor diagnose (om niet te overdiagnosticeren van psychiatrische syndromen) en in psychiatrische inrichtingen juist weer sneller omdat het een acute situatie is