dzięglewski rozdział 6 Flashcards
3 typy przepracowania strukturalnego
- reprodukcja (morfostaza) - brak zasobów zza granicy lub nie podejmowanie działań mających na celu transfer zasobów, próba adaptacji i odtworzenia zastanych wzorów
- wytwarzanie społeczne (morfogeneza) - świadome działania w kierunku transferu zasobów w większej skali, aktywny wpływ na zmiany struktur
- reorientacja (podwójna morfogeneza) - świadome działania w celu transferu zasobów w większej skali ale na skutek doświadczeń z odrzucaniem transferów modyfikują swoje działania, które mają odmienną formę ale ten sam cel
Maria Lewicka dowodzi, że paradoksalnie
wyjazdy zagraniczne mogą pogłębiać znaczenie psychologiczne miejsca
przeważają postawy
związane z pozytywnym nastawieniem do miejsca, w którym respondenci spędzili dzieciństwo i młodość
mikroświaty
najbliższe otoczenie, dom rodzinny, sąsiedztwo, ulica, las itp.
respondenci często wspominają
aktywności z dzieciństwa
ambiwalentny stosunek
z jednej strony sentyment, z drugiej wspomnienie ograniczeń, hermetyczności, izolacji, braku perspektyw; po powrocie poczucie pustki, braku dawnych znajomych
niechęć zazwyczaj związana z
- postrzeganiem miejsca jako prowincjonalnego, ograniczonego
- zmianą postrzegania miejsca na skutek późniejszych doświadczeń migracyjnych
badania Lewickiej - dominującym typem wśród badanych jest
zrelatywizowany stosunek do miejsca pobytu za granicą:
- pozytywne emocje i dobre wspomnienia oraz warunki
- sieć społeczna głównie polskich migrantów, potem innych imigrantów (podobna sytuacja życiowa)
- płytkie relacje z rdzennymi mieszkańcami (za starzy na nawiązywanie intensywnych relacji)
- czasem dystans do innych polaków i rdzennych mieszkańców i trzymanie się tylko z innymi migrantami
- czasem zupełne odrzucenie pochodzenia etnicznego, nie ma ono znaczenia dla relacji
codzienne zakorzenienie
Badani bardzo dobrze poznali topografię miejsca (ulice, place, restauracje, dzielnice), a samo miejsce wypełnione jest symboliczną treścią, na którą składają się ważne dla respondenta doświadczenia.
świadome przywiązanie
do miejsca pobytu cechuje tych
respondentów, którzy znają dobrze historię miejsca, interesują się bieżącymi wydarzeniami i planami związanymi z jego przyszłością.
Respondenci ci przyjeżdżając na wakacje do Polski z pewnym zaskoczeniem dostrzegają, że w Polsce czują się nieco obco, a powrót do domu oznacza powrót do miejsca pobytu za granicą
nieumiejscowienie
nie identyfikują się z żadnym konkretnym miejscem, a ich tożsamość określić można w kategoriach pozaterytorialnych. Respondenci ci wyjechali za granicę w bardzo młodym wieku, mają doświadczenie pobytu w kilku krajach, które składa się na długoletni, ciągły pobyt poza Polską. W trakcie swoich pobytów zagranicznych często zmieniali miejsce zamieszkania.
najczęstszy typ związku z miejscem pobytu po powrocie do polski to
codzienne zakorzenienie i świadome przywiązanie
Transnarodowe sieci społeczne migrantów mają charakter
więzi słabych, ale potencjalnie stanowią istotny kapitał dostrzegany przez niektórych respondentów i na różny sposób wykorzystywany. “Uśpiony” kapitał.
próżnia społeczna po powrocie do kraju
- rozproszenie przyjaciół i znajomych
- brak czasu ze strony bliskich znajomych
dominujący wzór sieci społecznej wśród respondentów, którzy przebywają w polsce niecały rok i mieszkają w nowym miejscu
Próżnia społeczna połączona z silnymi więziami skoncentrowanymi na własnej rodzinie oraz nieco słabszymi z dalszą rodziną
Dotychczasowe analizy wskazują, że główną strategią akulturacyjną respondentów winna być
separacja lub umiarkowana integracja
rezultatem reakulturacji winna być
szybka adaptacja w kraju rodzinnym na drodze
afirmatywnego stosunku do doświadczeń związanych z pobytem za granicą, ale przede wszystkim – z powrotem do Polski.
dwa poziomy samoidentyfikacji respondentów
- percepcja ich tożsamości
- przemiany osobowościowe
Najczęściej stosowaną przez respondentów strategią jest
integracja migrantów w nowym środowisku społeczno-kulturowym
nieco mniejsza liczba respondentów podczas pobytu za granicą przejawiała aktywności charakterystyczne dla strategii
separacji
jedynie sześciu respondentów realizowało strategię …. a trzech strategię ….
asymilacji i marginalizacji
integracja
- podział: sfera życia zawodowego jako integracja i sfera pozazawodowa - własna grupa etniczna lub inne grupy imigrantów
- dzieci tworzą przestrzeń do integracji
separacja
- odcinanie się od bliższego kontaktu ze społeczeństwem i kulturą kraju przyjmującego (świadome i okolicznościowe)
- próba przeniesienia własnych nawyków, bieżący kontakt z bliskimi w polsce
- edukacja dzieci w polskich szkołach
- gdy wyjeżdżali za młodu sami trzymają się nieformalnej sieci, grupy znajomych, mniej istotne tradycje z kraju pochodzenia
asymilacja
- pierwszy wyjazd w młodym wieku i długi okres pobytu
- relacje z rdzennymi mieszkańcami
- własna rodzina i dzieci
- percepcja całkowitej zmiany osobowości przez migrację