Casus 6: Mevrouw Bouwmans Flashcards
De structuur van de blaas
De blaas is ruwweg peervormig, maar wordt meer ballonvormig als ze met urine wordt gevuld. Het achter-oppervlak is de basis. De blaas komt op haar laagste punt (de blaashals) uit in de urethra. De blaaswand bestaat uit 3 lagen, De buiten-laag van los bindweefsel die bloed en lymfevaten en zenuwen bevat, De middenlaag bestaande uit vervlochten gladde spiervezels en elastisch weefsel losjes in 3 lagen gelegen die wordt de musculus detrusor genoemd, als deze zich samentrekt wordt de blaas geleegd, Het binnen-slijmvlies bestaande uit overgangseptiheel dat de blaas eenvoudig laat uitzetten naarmate hij wordt gevuld.
Structuur en functie urethra
De urethra is een kanaal dat van de blaashals naar buiten loopt, bij de uitwendige urethrale opening. Hij is bij de man langer als bij de vrouw. De mannelijke urethra houdt verband met zowel de urineweg als de voorplantingssystemen.
- De wand van de vrouwelijke urethra bestaat uit 2 hoofdlagen, een buitenste spierlaag en een binnenste bekleding van slijmvlies dat overgaat in het slijmvlies van de blaas. De buitenste laag van dwarsgestreepte spier vormt de externe urethrafincter en staat onder vrijwillige controle. Het slijmvlies wordt ondersteund door les vezel-elastisch bindweefsel dat bloedvaten en zenuwen bevat.
Mictie bij baby’s
De rekreceptoren worden geactiveerd. Sensorische (afferente) prikkels worden gegenereerd die naar de ruggengraat worden gestuurd waar de spinale reflex in gang wordt gezet. Dit stimuleert de onwillekeurige contractie van de musculus detrusor en de ontspanning van de interne urethrafincter, urine wordt uit de blaas geleid.
Mictie bij volwassenen
De blaas staat onder controle, maar de mictiereflex wordt nog steeds geprikkeld. De persoon wordt zich bewust van de aandrang, maar door aangeleerde en bewuste spanning wordt de samentrekking verhindert totdat het schikt om urine uit de scheiden. Urinelozing kan worden ondersteund door verhoging van de druk in de bekkenholte, wat wordt bereikt door het omlaag brengen van het diafragma en samentrekking van de buikspieren. Dit is uiterst pijnlijk, waardoor de neiging tot onvrijwillige ontspanning van de externe sfincter, groter wordt, zodat een kleine hoeveelheid urine kan ontsnappen. Mits er geen mechanische belemmering is.
Stress incontinentie
Dit is het lekken van urine als de intra-abdominale druk stijft, bijv. bij hoesten, lachen, niezen, persen of tillen. Het komt meestal voor bij vrouwen als er sprake is van zwakte van de bekkenbodemspieren of bekkenligamenten, bijv. na een bevalling of als onderdeel van het verouderingsproces. Het komt fysiologisch bij jonge kinderen voor, voordat de controle over de blaas is ontwikkeld.
Urge-incontinentie
Lekken van urine volgt op een plotselinge en intense drang tot lozing, die gepaard gaat met een onvermogen om de lozing te vertragen. Dit kan te wijten zijn aan een urineweginfectie, niersteen, tumor of aan hyperactiviteit van de detrusorspier.
Overflow incontinentie
Dit treedt op als de blaas chronisch overvuld wordt en kan veroorzaakt worden door: het binnenhouden van urine door onvolledige urinelozing, wanneer er een obstructie is van uitstroom van urine, bijv. bij vergrote prostaat of strictuur van de urethra; belemmering van de contractie van de detrusorspier tijdens mictie. Het kan ook optreden als complicatie door een zenuwbeschadiging van het bekken, veroorzaakt door een chirurgische ingreep, trauma, tumor of door een verzakte tussenwervelschijf. De blaas zet uit en als de druk binnenin de weerstand van de uitwendige urethrasfincter overwint, druppelt er urine uit de urethra.
Cystitis
Dit is de ontsteking van de blaas en kan veroorzaakt worden door: opstijgende verspreiding van bacteriën die commensale bacteriën zijn van de darm vanuit het perineum via de urethra vooral bij vrouwen, trauma met of zonder infectie, volgend op medische ingrepen, zoals radiotherapie, inbrengen van een urinekatheter of instrument in de blaas.
Gecompliceerde cystitis
Treedt op bij personen met structurele of functionele afwijkingen van de urinewegen of met aandoeningen als diabetes mellitus of obstructie van de urine uitstroom. Deze vorm kan leiden tot blijvende nier-schade.
Symptomen cystitis
De gevolgen van de ontsteking omvatten oedeem en kleine bloedingen van het slijmvlies, die gepaard kunnen gaan met hematurie (bloed in de urine). De sensorische zenuwuiteinden in de blaaswand worden overgevoelig en worden geprikkeld wanneer de blaas zich vult met kleine hoeveelheden urine. Dit leidt tot frequente mictie en dysurie (pijn bij het plassen). De urine kan er troebel uitzien en onaangenaam ruiken. Het gaat ook vaak gepaard met pijn in de onderbuik en s`nachts plassen (nycturie).
Antimicrobiële Geneesmiddelen
Met een antimicrobieel geneesmiddel wordt elk geneesmiddel bedoeld dat een micro-organisme als een aangrijpingspunt heeft. Geneesmiddelen die specifieke groepen micro-organismen als aangrijpingspunt hebben, hebben specifieke namen; antibacteriële geneesmiddelen, antivirale geneesmiddelen, antischimmelgeneesmiddelen. Micro-organismen die ziekte veroorzaken worden pathogenen genoemd.
Micro-organismen
Zijn zeer kleine organismen, die alleen onder een microscoop te zien zijn. Er zijn veel verschillende soorten, maar de meeste pathogenen behoren tot een van de volgende groepen, Bacteriën, Schimmels, Virussen en Protozoën.
Pathogene Bacteriën: Escherichia coli
Diarree, Braken en Blaasontsteking.
Pathogene Bacteriën: Enterococcus-soorten
Bacteriemie (bacteriën in het bloed), Bacteriële endocarditis.
Pathogene Bacteriën: Stafylococcus aureus
Wondinfectie en Sepsis
