Wykład 4: PSYCHOLOGIA POZYTYWNA. PARADOKSY SZCZĘŚCIA Flashcards
Psychologia pozytywna (Martin Seligman) - historia
Seligman zostaje szefem APA, zaapelował o konieczności stworzenia psychologii pozytywnej (skupiającej się na psychice osób zdrowych)
Klasyfikacja DSM-III
W opozycji do psychologii pozytywnej, zdrowie jako brak choroby, stworzenie klasyfikacji chorób (pozytywna nie miała tego typu podręcznika)
Seligman: 3 poziomy rozumienia dobrego życia
Pleasant life (pozytywny afekt, emocje, mała ilość negatywnego afektu, satysfakcja z życia — subiektywny dobrostan (Ed Diener);
Good life (wykracza poza subiektywność;
Seligman i Peterson: siła charakteru — wykorzystywanie tego, w czym jesteśmy dobrzy, w życiu;
Nurt Eudajmonistyczny — szczęście; dobre życie polega na samoaktualizacji i samorealizacji);
Meaningful life (dążenie do wyższego celu)
Paradoksy szczęścia (Martin)
Im bardziej starasz się być szczęśliwym, tym mniej szczęśliwy będziesz;
podział paradoksów: celu, sukcesu, wolności, postawy
Paradoksy celu
Bezpośrednie, rozmyślne i intensywne dążenie do szczęścia ma tendencje do bycia samopodważającego się (szczęściu sprzyja dążenie do innych celów, aktywności, znaczących relacji)
Paradoks hedonizmu (celu)
Bezpośrednie poszukiwanie przyjemności jest samopodważające się;
Mill — celem życia powinna być przyjemność;
dążenie do wartości ze względu na postrzeganą wartość samoistną;
myślenie o ważnych rzeczach zamiast szczęściu samym w sobie;
Sidwick — o szczęściu można myśleć od czasu do czasu
Paradoks własnego interesu (celu)
Bezpośrednie dążenie do własnych interesów jest samopodważające się (nadmierne dążenie może nam zaszkodzić)
Paradoks przewodnictwa (celu)
Często nie wiemy, co uczyni nas szczęśliwymi, dążenie do szczęścia może okazać się puste; nie mamy z góry określonej idei co czyni nas szczęśliwymi.
Kant: nie posiadamy konkretnego pojęcia sytuacji, w której spełnione są wszystkie nasze inklinacje;
White: koordynacja naszych pożądań, interesów i wartości to chimera
Paradoksy sukcesu
Dotyczą wyników, szeroko przyjmowane przekonanie, że osiągnięcie pewnych celów uczyni nas szczęśliwymi jest błędne. Nie powinniśmy szczęścia utożsamiać z konkretnymi celami (osiągnięcie celu ma mniej znaczenia niż droga do celu)
Paradoks elementów konstytutywnych (celu)
Szczęście nie może być postrzegane jako cel sam w sobie, bo samo składa się z innych celów;
aby być szczęśliwym należy spełniać inne cele, które służą do osiągnięcia szczęścia (skupienie się na elementach, z jakich składa się szczęście)
Paradoks dostawania (sukcesu)
Szczęście ma mniej wspólnego z otrzymywaniem tego, do czego dążymy niż z samym poszukiwaniem tego;
flow (Csikszentmihalyi) - prowadzi do frustracji, czasowego cierpienia, wyczerpania, depresji;
młyn hedoniczny: przyjemność dotyczy drogi, nie celu
Paradoks pieniędzy (sukcesu)
Pieniądze nie czynią nas szczęśliwymi;
paradoks postępu ekonomicznego — wzrostowi średnich dochodów nie towarzyszy wzrost szczęścia
Paradoks statusu (sukcesu)
Nakierowane na prestiż porównania społeczne nie czynią nas szczęśliwymi;
Micholas: koncepcja wielorakich rozbieżności — dobrostan wiąże się z wynikami porównania z:
1. własnymi aspiracjami,
2. innymi ludźmi,
3. własną przeszłością, oczekiwaniami,
3. tym, co uważam, że mi się należy;
lęk o status — obawa, że moje działania wpłyną na mój prestiż;
Solnick i Hemenway (badanie z zarobkami, wynik 50:50)
Paradoksy wolności
Wolność wyboru a ilość dostępnego wyboru; wolność prowadząca do szczęścia wiąże się z poddaniem i ograniczaniem (rezygnacja ze standardów może być bardziej pomocna niż dążenie do nich)
Paradoks poddania się (wolności)
Poddanie się może nas wyzwolić w sposób promujący szczęście; wolna rezygnacja z siebie może prowadzić do poczucia sensu i szacunku do siebie; wolne zamknięcie pewnych opcji wpływa na nasze poczucie tożsamości