Wykład 2 Flashcards
Keratometr Javal-Schoitz
Wykorzystuje pryzmat Wollastona umożliwiający zdwojenie tylko w jednym kierunku. Musi
zostać odwrócony o 90° pomiędzy pomiarami poziomymi i pionowymi – keratometry
dwupozycyjne.
Jednak południki główne nie muszą być położone dokładnie pod kątem 90°. Odbicia mają
różne kolory co powoduje, że nawet niewielkie nakładanie może zostać łatwo zauważone.
Jeśli dwa południki główne się ustawią się pod kątem 90° to mamy do czynienia z
niezbornością nieregularną.
Odbicia lustrzane są w różnych kolorach, a ich nałożenie się powoduje zmianę koloru, co
łatwo zaobserwować. Jeżeli odbicia są prawidłowo zestawione w stromym południku, rotacja
o 90° spowoduje nakładanie się o jeden stopień zielonego odbicia na każdą dioptrię
astygmatyzmu.
Etapy badania Keratometr Javal-Schoitz
Ustaw dwa odbicia w płaszczyźnie poziomej by zmierzyć oś 180°
1. Obracaj pokrętłem do momentu kiedy oba odbicia będą się stykały
2. Obracaj głowicą do momentu kiedy linie będą stanowiły swoje przedłużenie
3. Odczytaj wynik ze skali
4. Obróć głowicę pionowo
5. Powtórz kroki 1-4 dla pionowego południka
Zapisywanie wyników
Zgodnie w przyjętą zasadą, najpierw zapisuje się moc poziomego przekroju, następnie
pionowego. Wyniki zazwyczaj zapisuje się w następujący sposób
OP: 42,00 ax 180°, 43,00 ax 90°
OL: 42,25 ax 170°, 43,50 ax 80°
Różnica mocy między dwoma głównymi przekrojami wskazuje moc soczewki cylindrycznej
konieczną do skorygowania astygmatyzmu rogówkowego pacjenta, natomiast przekrój
najmniejszej mocy refrakcyjnej - pozycję osi ujemnego cylindra korygującego. W przypadku
pacjenta, którego wyniki przedstawiono powyżej, soczewki cylindryczne konieczne do
skorygowania jego astygmatyzmu rogówkowego wynosiłyby
OP: 42,00 ax 180°, 43,00 ax 90° -> OP: -1,00 ax 180° lub +1,0 ax 90°
OL: 42,25 ax 170°, 43,50 ax 80° -> OL: - 1,25 ax 170° lub +1,25 ax 80°
Keratometr - interpretacja wyników
Astygmatyzm określa się jako zgodny z reguła, kiedy najsłabszy południk rogówki znajduje
się w osi 180° lub w jej pobliżu (a zatem oś ujemnego cylindra korygującego znajduje się w
położeniu 180° lub w tej okolicy), oraz jako przeciwny regule, kiedy najsłabszy południk
znajduje się w osi 90° lub w jej pobliżu (oś ujemnego cylindra korygującego znajduje się
również w okolicach 90°).
Astygmatyzm wewnętrzny
Astygmatyzm wewnętrzny może być spowodowany torycznością tylnej powierzchni rogówki,
torycznością powierzchni soczewki oraz nachyleniem soczewki w stosunku do osi optycznej
rogówki
Astygmatyzm rogówkowy a astygmatyzm refrakcyjny: reguła Javala
Regułą Javala, doświadczalnie ustalony związek pomiędzy astygmatyzmem rogówkowym a
refrakcyjnym, mówi że
𝐴𝑐 = 𝑝(𝐴𝑟) + 𝑘
Gdzie: Ac - astygmatyzm całkowity (refrakcyjny), Ar - astygmatyzm rogówkowy, p - średnio
1,25, K - 0,50D astygmatyzmu przeciwnego regule
Podstawiając wartości p i k otrzymuje się
𝐴𝑐 = 1, 25(𝐴𝑟) − 0, 50, 𝑎𝑥 90°
Związek między astygmatyzmem keratometrycznym a obliczonym z wykorzystaniem reguły
Javala
- W przypadku braku astygmatyzmu rogówkowego, przewidywana wielkość
astygmatyzmu refrakcyjnego wynosi - 0,50 D przeciw regule. - Jeśli astygmatyzm rogówkowy zgodny z regułą wynosi - 0,50 D nie przewiduje się
astygmatyzmu refrakcyjnego. - Jeśli astygmatyzm rogówkowy zgodny z regułą wynosi - 2,00 D przewidywany
astygmatyzm refrakcyjny również będzie zgodny z regułą i wyniesie -2,00 D. - Jeśli astygmatyzm rogówkowy przeciwny regule wynosi -2,00 D, przewidywany
astygmatyzm refrakcyjny będzie przeciwny regule i wyniesie -3,00 D.
Uproszczona postać reguły Javala
𝑎𝑠𝑡𝑦𝑔𝑚𝑎𝑡𝑦𝑧𝑚 𝑟𝑒𝑓𝑟𝑎𝑘𝑐𝑦𝑗𝑛𝑦 = (𝑎𝑠𝑡𝑦𝑔𝑚𝑎𝑡𝑦𝑧𝑚 𝑘𝑒𝑟𝑎𝑡𝑜𝑚𝑒𝑡𝑟𝑦𝑐𝑧𝑛𝑦) − 0, 50 𝑎𝑥 90°
Zapewnia lepsze dopasowanie uśrednionych danych niż oryginalna reguła Javala.
Jeśli keratometrię wykonuje się rutynowo, szacowany astygmatyzm refrakcyjny można
szybko obliczyć w myślach zanim przeprowadzi się skiaskopię. W większości przypadków
astygmatyzm stwierdzony podczas skiaskopii, będzie miał tę samą oś, a moc będzie różnić
się w granicach 0,50D od punktu ustalonego za pomocą reguły Javala.
Autokeratometr Humphrey
który lokalizuje oś optyczną oka i dokonując pomiarów jego centralnej „strefy optycznej”,
określając zarówno moc refrakcyjną rogówki (w D), jak i promień krzywizny rogówki (w mm)
w dwóch przekrojach głównych rogówki. Przyrząd dostarcza również informacji takich, jak
- odczyt promieni centralnych (w stosunku do wierzchołka rogówki).
- odczyt promieni szczytu rogówki, który jest zwykle nieco bardziej stromy niż przy
odczytach centralnych. - położenie szczytu rogówki, w sensie przesunięcia pionowego i poziomego.
Szczyt rogówki to punkt na przedniej powierzchni rogówki największej krzywiźnie, typowo
leży skroniowo od środka źrenicy.
Wierzchołek rogówki to punkt leżący w miejscu gdzie oś widzenia przecina przednią
powierzchnię rogówki, odpowiada refleksowi światła na powierzchni rogówki gdy pacjent
fiksuje na źródło światła koaksjalnego. Stanowi środek obrazu w keratoskopii.
- ”współczynnik kształtu” rogówki który jest związany z ekscentrycznością rogówki, im
wyższa wartość współczynnika kształtu tym większe spłaszczenie rogówki w
obszarze peryferyjnym. - ”współczynnik zgodności” wskazujący w jaki stopniu mierzona rogówka odpowiada
rogówce prawidłowej
Autokeratometria
● pomiary tylko w centrum
● pozwala na ocenę około 6% przedniej powierzchni rogówki
Refraktomety optyczne (manualne)
Mimo że urządzenia te są dokładne jeśli chodzi o sferyczne wady refrakcji stwarzają dwa
podstawowe problemy
- bywają niedokładne w przypadku cylindrów, w zakresie osi oraz mocy,
- kontrolowanie akomodacji bywa problematyczne, wynikiem czego końcowa refrakcja
może być błędna w kierunku zbyt małej nadwzroczności lub zbyt dużej
krótkowzroczności.
Zasada refraktometrii polega na utworzeniu ostrego obrazu odpowiedniego testu na
siatkówce badanego oka
Metoda Scheinera
Próba ta polega na obserwacji odległego punktu przez dwa małe otworki znajdujące się w
przesłonie umieszczonej tuż przed okiem przy czym odległość między tymi otworkami jest
mniejsza od średnicy źrenicy.
W niekodującym oku miarowym obie wiązki „zejdą się” (stąd nazwa koincydencja) na
siatkówce i oko będzie widziało obserwowany w ten sposób punkt ostro.
Natomiast nie akomodujące oko nadwzroczne krótkowzroczne zamiast pojedynczego
punktu będzie widziało dwa punkty. Rozsunięcie tych punktów będzie tym większe, im
większa będzie refrakcja.
Wstawienie odpowiedniej soczewki dodatniej przed oko nadwzroczne doprowadza do
koincydencji obu wiązek na siatkówce. Obserwowany punkt będzie wtedy widziany
pojedynczo, a moc soczewki zastosowanej określa refrakcję.
Refraktometr Hartingera
Projekcja jednej wiązki światła to trzy górne kreski pionowe oraz poziome górna prawa i
dolna lewa. Projekcja drugiej wiązki to trzy dolne kreski pionowe oraz poziome górna lewa i
dolna prawa.
Grupy trzykreskowe służą do określenia „ilości dioptrii” , grupy dwukreskowe do określenia
położenia przekrojów głównych.
Podczas pomiaru badający doprowadza test do koincydencji poprzez obrót przyrządu
dookoła jego osi (ustawienie w przekroju głównym) i odpowiednie przesunięcie położenia
testu. Na podziałce kątowej odczytuje się kierunek przekroju głównego, a na podziałce
dioptryjnej wartość refrakcji.
