H2 Flashcards
kerngezin
en kerngezin is een gezinsvorm die bestaat uit twee ouders (meestal een man en een
vrouw) en hun kinderen, die samen in één huishouden wonen. Het wordt gezien als de
kleinste en meest traditionele eenheid binnen een familie, zonder de aanwezigheid van
andere familieleden zoals grootouders, ooms of tantes.
gezinsvorm
Een gezinsvorm verwijst naar de samenstelling of structuur van een gezin, oftewel hoe
een gezin is opgebouwd in termen van leden en hun onderlinge relaties. Dit kan variëren
van traditionele kerngezinnen (ouders en kinderen) tot eenoudergezinnen,
samengestelde gezinnen, pleeggezinnen en andere variaties waarin mensen samenleven
en als gezin functioneren. Gezinsvormen zijn cultureel en sociaal bepaald en kunnen
verschillen per samenleving of tijdperk.
een gezin
een gezin is een huishouden met als essentiële kenmerken de combinatie van meer dan
één generatie en tussen deze generaties een zorgafhankelijkheid. In een gezin is er dus
sprake van minstens één ouder en één kind.
natuurlijke ouders
biologische ouders
pedagogisch besef
Hij beschrijft dit als het bewustzijn en de gevoeligheid van ouders voor de behoeften en signalen van hun kinderen. Op die manier kan de ouder zijn eigen belangen daarop kan afstemmen.
buffers
Dit veerkrachtsysteem helpt ouders om te gaan met de uitdagingen en
stressoren van het ouderschap.
1) Solidaire Gemeenschap
2) Goede taakverdeling
3) Metapositie
4) ‘Goede Ouder’-ervaringen
ouderschap
“Ouderschap is het deel van je identiteit dat aangeeft dat je kinderen hebt. Ouders zijn
hier in de samenleving ook formeel op aanspreekbaar. Ouderschap duurt levenslang. Het
leidt tot gevoelens van kwetsbaarheid en wijst op een zich primair verantwoordelijk
voelen voor de opvoeding en het welbevinden van kinderen. De ouder heeft als taak
zoveel mogelijk tradities, wijsheden en inzichten over te brengen op het kind. Ouderschap
staat niet gelijk aan opvoederschap. Opvoederschap wordt gezien als een deel van
ouderschap.”
opvoederschap
- meer begrensd
- beperkte verantwoordelijkheid in aard en tijd
- ontleent legitimiteit en bevoegdheid van derden
structurele ambivalentie
Ouderschap is met al zijn verschillende kanten structureel ambivalent. Het is het ene én
het andere, altijd heen en weer hinken. Elke ouder kent het innerlijke conflict aan tussen
de ene kant dicht bij je kind te willen zijn, en aan de andere kant te verlangen naar ruimte
voor jezelf. Of liefde die in één tel omslaat in woede.
gehechtheid
verwijst naar een
ontwikkelingsfenomeen dat in essentie gaat over hoeveel vertrouwen je voelt bij een
zorgpersoon en hoe makkelijk je bij die persoon hulp gaat zoeken wanneer je problemen
hebt.
hechten
is de vorming van een duurzame emotionele band tussen kind en opvoeder
unieke beïnvloedingsrelatie
dat de ouder niet om zijn verantwoordelijkheid heen kan
(zie hoofdstuk 1), net omwille van de absolute weerloosheid van het kind. Het kind kán niet
zonder opvoeding. Daarnaast ligt de relatie van tevoren in zekere zin ‘vast’: ze is
onomkeerbaar in de zin dat de ouder niet de opvoedeling kan worden en omgekeerd
onbewust intern werkmodel van de relatie met de opvoeder
Wat we als
kind ervaren, nestelt zich in ons als een gewoonte, een verwachtingspatroon waarvan we ons
nauwelijks bewust zijn – maar dat wel ons denken, voelen en doen bepaalt. Dit
verwachtingspatroon vormt de bodem voor het aangaan van intieme en duurzame relaties
later in het leven.
exploratie
verkennen van de omgeving
veilige basis
De ouder biedt zowel de veilige uitvalsbasis of veilige basis van waaruit het kind de
omgeving kan verkennen
veilige haven
waarnaar het kind
terugkeert bij spanning of angst.
gehechtheidsgedrag
aangeboren verlangen is naar contact, nabijheid,
Pedagogie: inleiding Pagina 20 | 48
verbinding
gehechtheidservaringen
blijven we leren hoe betrouwbaar of veilig anderen zijn