GELDREKENINGEN, & OPENEN REKENING Flashcards
Wat is een basisbankdienst en wie heeft er recht op?
Sinds 2003 heeft elke consument in België recht op een basisbankdienst volgens artikel VII.57 van het Wetboek van Economisch Recht (WER). Dit recht geeft toegang tot één zichtrekening en een minimale dienstverlening. Er is ook een maximale kost aan verbonden. Deze basisbankdienst is bedoeld om sociale uitsluiting te voorkomen en kan alleen worden verkregen als de consument nog geen rekening heeft bij een andere bank. Het kan alleen in zeer specifieke gevallen worden geweigerd.
Wat is de ‘universele bankdienst’ voor consumenten?
De ‘universele bankdienst’ is een recent initiatief vanuit de bankensector zelf, bedoeld om mensen die niet digitaal zijn geïntegreerd te helpen. Er is een charter over, maar er is geen strikte wetgeving. Het pakket bevat een set diensten die aangeboden kunnen worden voor een maximum van €60 per jaar. Let op: dit is geen recht en er is geen wettelijke basis voor.
Wat is het BATOPIN-project?
BATOPIN is een project van financiële instellingen waarbij ze afspraken maken over waar er nog mogelijkheden zijn om geld op te nemen bij een automatisch loket. Dit is bedoeld om de kosten van de automaten te besparen.
Wat is de situatie voor ondernemingen met betrekking tot bankrekeningen?
Ondernemingen hebben een bankrekening nodig om volledig operationeel te zijn. In België is voor in het KBO geregistreerde ondernemingen een bankrekeningnummer vereist. Echter, rekeningovereenkomsten worden steeds vaker beëindigd door financiële instellingen uit angst om niet aan hun verplichtingen met betrekking tot het witwassen van geld te voldoen. Er zijn echter mechanismen om een rekening te garanderen, zoals een aanvraag bij de basisbankdienstkamer nadat drie kredietinstellingen een aanvraag hebben geweigerd.
Wat is de regelgeving rond witwassen in verband met het identificeren van natuurlijke personen?
Bij het openen van een rekening zijn er veel verplichtingen voor financiële instellingen op het gebied van identificatie om witwassen te voorkomen. Als er gelijktijdige fysieke aanwezigheid is, wordt de elektronische identiteitskaart ter plekke gelezen. Bij afwezigheid kan de identiteitskaart op afstand worden gecontroleerd of kunnen andere gekwalificeerde certificaten, zoals Itsme, worden gebruikt. Als slechts een kopie van de identiteitskaart wordt gepresenteerd, moet de cliënt als een hoger risico worden beschouwd.
Wat zijn de risico’s van witwassen voor derden?
Als een financiële instelling de witwaswetgeving niet of onvoldoende naleeft, kan dit leiden tot financiële schade voor derden, bijvoorbeeld door frauduleuze betalingstransacties. De bank kan aansprakelijk worden gesteld voor deze schade als ze niet voldoende controle heeft uitgeoefend op de identiteit van de fraudeur. Dit is echter moeilijk te bewijzen en leidt vaak tot problemen bij het verhalen van de schade.
Wat is een ‘geldezel’ (moneymule)?
Een ‘geldezel’ is iemand die zijn bankrekening tijdelijk ter beschikking stelt aan derden om daar geld op te storten. Dit wordt vaak gedaan door jongeren of goedgelovige mensen die door fraudeurs worden benaderd. De ‘geldezel’ mag dan een deel van het geld houden en moet de rest afhalen en contant aan de fraudeur geven.
In welke situaties kan een klant zijn herroepingsrecht uitoefenen?
Een klant kan zijn herroepingsrecht uitoefenen in een aantal situaties, zoals:
Wanneer een overeenkomst op afstand is gesloten. Overeenkomsten op afstand zijn transacties die zijn voltooid zonder dat de klant en de financiële instelling fysiek bij elkaar zijn, zoals bij online bankieren. Als de overeenkomst buiten de verkoopruimte is gesloten. Dit kan het geval zijn wanneer een klant een contract ondertekent op een plaats die niet de gebruikelijke zakelijke locatie van de financiële instelling is, zoals thuis. Als er een zichtrekening is met een geoorloofde debetstand die niet binnen een bepaalde termijn of minder dan drie maanden moet worden terugbetaald.
Wat is een herroepingsrecht in de context van bankieren?
Herroepingsrecht is een regeling die de klant (meestal een consument) het recht geeft om een financiële overeenkomst te annuleren binnen een bepaalde periode zonder enige boete of kosten. Dit recht is vaak van toepassing op overeenkomsten die op afstand worden gesloten (bijvoorbeeld online) of buiten de bedrijfsruimte.
Hoe kan een klant zijn of haar herroepingsrecht uitoefenen?
Het proces kan variëren afhankelijk van de voorwaarden van de specifieke overeenkomst. Over het algemeen vereist het uitoefenen van het herroepingsrecht dat de klant dit schriftelijk doet, vaak via een aangetekende brief, binnen de gespecificeerde termijn na het aangaan van de overeenkomst.
Wat gebeurt er als de bank de klant niet informeert over zijn of haar herroepingsrecht?
Als de bank nalaat de klant te informeren over zijn of haar herroepingsrecht, kan de herroepingstermijn oneindig worden volgens de EU-regels. Dit betekent dat de klant de overeenkomst op elk moment kan herroepen. Het is echter mogelijk dat deze regel in de toekomst wordt aangepast voor rechtszekerheid.
Wat zijn de gevolgen voor de bank als een klant besluit een overeenkomst te herroepen?
Als een klant een overeenkomst herroept, moet de bank in principe alle reeds betaalde bedragen terugbetalen. In sommige gevallen kan de bank echter een vergoeding krijgen voor de daadwerkelijk verleende diensten tijdens de periode voordat de overeenkomst werd herroepen. Dit is echter afhankelijk van de specifieke voorwaarden van de overeenkomst en of de klant voldoende werd geïnformeerd over deze potentiële kosten bij herroeping.
Wat is de verplichting tot protest in de context van bankieren?
In bankieren verwijst de verplichting tot protest naar de verantwoordelijkheid van de betalingsdienstgebruiker om de aanbieder op de hoogte te stellen van niet-toegestane of onjuist uitgevoerde transacties. Dit moet gebeuren “onverwijld” (onmiddellijk) en uiterlijk binnen 13 maanden vanaf het moment dat de gebruiker zich bewust wordt van de transactie.
Wat gebeurt er als de gebruiker deze verplichting niet nakomt?
Indien de gebruiker deze verplichting niet nakomt, kan hij geen enkele correctie meer verkrijgen na de vervaltermijn van 13 maanden. Het is ook belangrijk om te vermelden dat “onverwijld” en “binnen 13 maanden” als cumulatieve voorwaarden worden gezien. Als de gebruiker niet onmiddellijk kennis geeft, krijgt hij geen correctie, zelfs niet als hij binnen de termijn van 13 maanden valt.
Hoe wordt bepaald wanneer de gebruiker zich bewust werd van een niet-toegestane of onjuist uitgevoerde transactie?
Dit kan subjectief of objectief worden bepaald. Het subjectieve criterium verwijst naar het moment waarop de gebruiker daadwerkelijk bewust was van de onterechte afschrijving, terwijl het objectieve criterium verwijst naar het moment waarop een redelijk zorgvuldige gebruiker zich bewust had moeten zijn. Er is echter discussie over welk criterium van toepassing is.
Wat als de gebruiker na een lange tijd pas de fout opmerkt?
Zelfs als de gebruiker de fout pas na een lange tijd opmerkt, moet hij nog steeds onverwijld de aanbieder op de hoogte brengen en dit uiterlijk binnen 13 maanden na het moment waarop hij zich bewust werd van de fout. Anders vervalt zijn recht om een correctie te vragen.
