AF Flashcards
Migotanie przedsionków - Przyczyny Sercowe:
1) nadciśnienie tętnicze,
2) wady zastawkowe nabyte,
3) choroba niedokrwienna serca (głównie po zawale serca),
4) kardiomiopatie,
5) wady wrodzone serca (z przeciekiem międzyprzedsionkowym),
6) przebyte zapalenia mięśnia sercowego i osierdzia,
7) zespół preekscytacji,
8) niewydolność serca (u 40% chorych z niewydolnością serca).
Migotanie przedsionków - Przyczyny Pozasercowe:
1) nadczynność tarczycy (najczęściej),
2) niedoczynność tarczycy,
3) ostre zakażenie,
4) otyłość,
5) cukrzyca,
6) choroby płuc,
7) guz chromochłonny,
8) przewlekłe choroby nerek,
9) różne substancje - alkohol, tlenek węgla, kofeina, B2-mimetyki.
Napadowe AF: gdzie powstają pobudzenia
arytmia typu ogniskowego,
c) pobudzenia powstające głównie w żyłach płucnych,
rzadziej w żyle głównej górnej czy zatoce wieńcowej.
napadowe AF ile % bez choroby organicznej
50%
Migotanie przedsionków - Obraz kliniczny - Objawy podmiotowe
- kołatanie serca,
- napadowe poty,
- omdlenia, zawroty głowy,
- osłabienie i upośledzenie tolerancji wysiłku.
EHRA 2a
objawy łagodne – nie zakłócają normalnej codziennej aktywności
EHRA 2b
objawy umiarkowane – dokuczliwe dla chorego, ale nie zakłócają normalnej codziennej aktywności
ehra 3
objawy ciężkie – normalna codzienna aktywność jest ograniczona
ehra 4
objawy uniemożliwiające funkcjonowanie – normalna codzienna aktywność w ogóle nie jest możliwa
Migotanie przedsionków - Obraz kliniczny - Objawy przedmiotowe
- niemiarowa czynność serca (niemiarowość zupełna),
- niemiarowe tętno,
-ubytek tętna.
Kiedy jest niemiarowość
Jeśli odstępy RR różnią się od siebie o > 160 ms, można mówić o niemiarowości.
Niemiarowość może być miarowa lub niemiarowa.
Niemiarowa niemiarowość (całkowita, zupełna) - kiedy i przyklady
długość kolejnych odstępów RR jest nieprzewidywalna. Trzy sytuacje, w których występuje niemiarowość zupełna to:
migotanie przedsionków,
wieloogniskowy częstoskurcz przedsionkowy, (HR>100)
przedsionkowe wędrowanie rozrusznika (HR<100)
Niemiarowość miarowa - kiedy i przykład
można w tej niemiarowości zaobserwować jakąś regularność, np. w odstępach RR powtarza się schemat „długi–długi–krótki”.
Przykłady: częstoskurcze przedsionkowe bądź trzepotanie przedsionków ze zmiennym, czynnościowym blokiem p-k, co daje niemiarowość uporządkowaną.
Przetrwałe długo trwające AF - trwa
> 1 rok.
Elektrokardiograficzna próba wysiłkowa w AF
(podejrzenie niedokrwienia mięśnia sercowego i przed rozpoczęciem stosowania leków grupy Ic np. Propafenon)
[Działanie tych leków nasila się przy szybszej akcji serca. Jeżeli chcemy włączyć lek z grupy 1c, które to zwalniają przewodzenie w obrębie węzła przedsionkowo-komorowego i wydłużają okres refrakcji. Wskazane jest przyjrzenie się jak wygląda praca serca u pacjenta podczas wysiłku - bardzo kolokwialnie mówiąc, jak “poszerzamy pacjentowi QRS” zerknijmy, czy te QRS same się nie zmieniają przy wysiłku.]
ECHOkardiografia w AF
w celu wykrycia:
- choroby organicznej serca,
- skrzepliny w lewym przedsionku i w jego uszku (badanie przezprzełykowe).
Kontrolę farmakologiczną częstotliwości rytmu komór
w postaci ostrej AF lub przewlekłej AF można uzyskać za pomocą:
beta-blokerów, werapamilu/diltiazemu, digoksyny lub terapii skojarzonej.
W rzadkich, opornych przypadkach należy rozważyć użycie amiodaronu.
Kontrola rytmu komór faza ostra - leki
Preferowane jest użycie: beta-blokera, werapamilu lub diltiazemu,
natomiast NIE jest zalecane użycie digoksyny.
[ posiadają SZYBSZY początek działania
oraz skuteczniej wytłumiają pobudzenie układu współczulnego NIŻ digoksyna.]
Jeżeli beta-bloker, werapamil lub diltiazem nie są skuteczne w monoterapii,
dodaj wtedy digoksynę- terapia skojarzona.
U pacjentów z fazą ostrą AF z CIEŻKĄ NIEWYDOLNOŚCIĄ SERCA
- stosować beta-blokery,
- unikać stosowania werapamilu/diltiazemu
(werapamil/diltiazem mogą powodować ujemny efekt inotropowyu pacjentów < 40% LVEF).
U ciężko chorych z bardzo ciężką niewydolnością skurczową lewej komory można zastosować amiodaron.
Leki w leczeniu przewlekłym jakie różnice z ostrym napadem AF?
Moża digoksynę, nie bardzo amiodaron.
[Jeżeli decydujemy się na włączenie amiodaronu, jest to ostateczność.
Jest to lek, który posiada szereg działań ubocznych.
Amiodaron to substancja rezerwowa u pacjentów, u których
nie udało się osiągnąć docelowej wartości tętna mimo terapii skojarzonej.]
Kto powinien stosowac przewlkle leczenie w celu kontroli rytmu komor
dla wszystkich pacjentów z AF, którzy wymagają przewlekłej kontroli rytmu komór. Są to pacjenci, którzy:
a) pomimo przywrócenia podstawowego rytmu serca (napadowe AF, przetrwałe AF) borykają się ze zbyt szybką akcją komór, tj. według Wytycznych z >110 uderzeń/min
b) zaakceptowali AF (utrwalone AF), ale tak jak wyżej, akcja komór jest zbyt szybka.
Kontrola rytmu komór - Leczenie przewlekłe
Digoksyna
zastosowanie u osób starszych,
mniej aktywnych w niewydolności serca.
Można ją stosować w monoterapii, ale lepszym wariantem
jest skojarzenie digoksyny z beta- blokerem
lub werapamilem/diltiazemem.
Faza ostra - Kardiowersja farmakologiczna
Propafenon i flekainid są skuteczne w przypadku farmakologicznej kardiowersji.
Niestety ich zastosowanie jest ograniczone do pacjentów bez strukturalnej choroby serca.
Ibutylid - jest alternatywą dla propafenonu i flekainidu (np. gdy te leki są niedostępne).
Ibutylid może wyindukować jatrogenne zaburzenia rytmu - torsades de pointes
(nie stosować u pacjentów z wydłużonym odstępem QT).