اختلال اضطراب تعمیم یافته Flashcards
افرادی که به نظر می رسد راجع به (1) مضطرب هستند احتمالاً به اختلالات اضطراب تعمیم یافته مبتلا هستند. اختلال اضطراب تعمیم یافته اینگونه تعریف می شود: اضطراب و نگران می شدید درباره چندین رویداد یا فعالیت در اکثر روزها در طول یک دوره (2). کنترل کردن این نگرانی دشوار است و معمولاً به سمپتوم های سوماتیک (علایم بدنی)، مثل گرفتگی عضلات، تحریک پذیری، دشواری خواب و بی قراری ربط داده می شوند. این اضطراب ناشی از یک اختلال روانی دیگر نیست، در نتیجه مصرف مواد به وجود نیامده است، ناشی از یک عارضه پزشکی دیگر نیست و صرفاً در طول ابتلای فرد به یک اختلال خلقی یا روانی دیگر روی نمی دهد. کنترل این اضطراب دشوار است، فرد را به شدت ناراحت می کند (3) و باعث می شود در زمینه های مهم زندگی فرد نقص عملکردی به وجود بیاید.
1-تقریباً همه چیز
2-حداقل 6 ماهه
3-دیسترس
شیوع
نسبت زنان به مردان حدود (1) است، اما نسبت زنان به مردانی که برای درمان این اختلال بستری شده اند 1 به 1 است.
کاموربیدتی
این اختلال کاموربید معمولاً (2) یا یکی از اختلالات (3) است.
وجه تمایز اختلال اضطراب تعمیم یافته از اختلال وحشت زدگی، غیاب (4) است. سایر اختلالات رایج مرتبط با اختلال اضطاب تعمیم یافته عبارتند از اختلال دیستیمیک و اختلالات مرتبط با مصرف مواد.
1- 2 به 1
2-فوبیای اجتماعی، فوبیای خاص، اختلال وحشت زدگی
3-افسردگی
4-حملات وحشت زدگی خود به خود
عوامل بیولوژیک
(1) از اضطراب می کاهند. بعضی روانشناسان معتقدند که تنظیم سیستم (2) در اختلال اضطراب تعمیم یافته غیرعادی است.
1-بنزودیازپین ها (که آگونسیت های گیرنده بنزودیازپین ها هستند)
2-سرتونرژیک
عوامل روانی – اجتماعی
طبق مکتب شناختی – رفتاری، بیماران مبتلا به اختلال اضطراب تعمیم یافته به خطراتی واکنش نشان می دهند که آنها را به طور ناصحیح یا غیردقیق ادراک کرده اند. علت ادراک غلط این محرک این بوده که فرد فقط به (1) محرک های محیطی دقت کرده است ((2)) و نسبت به توانایی خود برای مقابله با آن محرک ها نگرشی بیش از حد منفی دارد. مکتب روان تحلیلی می گوید که اضطراب یکی سمپتوم های (3) است. فروید ابتدا معتقد بود که اضطراب مبنای (4) دارد اما در سال 1909 بعد از توصیف مورد هانس کوچولو مبنای آن را (5) دانست.
1-جزییات منفی 2-توجه انتخابی 3-مناقشات حل و فصل نشده درون ناخودآگاه 4-فیزیولوژیک 5-پسیکولوژیک
ویژگی های بالینی
ویژگی های اصلی اختلال اضطراب تعمیم یافته عبارتند از اضطراب و نگرانی مداوم و شدید به همراه (1) یا -(2). اضطراب مفرط است و در سایر جنبه های زندگی فرد اختلال به وجود می آورد. این روند باید حداقل (3) ادامه یابد و سمپتوم ها در حداکثر روزها حضور داشته باشند. تنش حرکتی بیشتر از همه توسط (4) نشان داده می شود.
1-تنش حرکتی
2-بی قراری
3-3 ماه
4-لرزش، بی قراری و انواع سردرد
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
اختلال اضطرابی ناشی از ماده / دارو
وجه تفاوت اختلال اضطرابی ناشی از ماده / دارو با اختلال اضطراب تعمیم یافته این حقیقت است که یک (1)، قرار گرفتن در (2) یک ماده سمی علت به وجود آمدن اضطراب درمانجو است.
1-ماده سومصرفی
2-معرض
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
اختلال اضطراب اجتماعی
افراد مبتلا به (1)، چه تحت ارزیابی دیگران قرار داشته باشند و چه نداشته باشند نگران هستند.
اختلال وسواسی – اجباری. در اختلال اضطراب تعمیم یافته افراطی بودن نگرانی درباره رویدادهای (2) است. در اختلال وسواسی – اجباری، وسواس ها عبارتند از ایده هایی نامتناسب و بی جا که شکل افکار، نیازها یا ایماژها (تصاویر ذهنی) مزاحم و ناخوانده را به خود می گیرند.
1-اختلال اضطراب تعمیم یافته
2-آینده
اختلال استرس پس از تروما و اختلالات سازگاری
اگر سمپتوم های PTSD بتوانند اضطراب و نگرانی فرد را بهتر توضیح دهند، اختلال اضطراب تعمیم یافته دیاگنوز نخواهد شد. اضطراب ممکن است در اختلال سازگاری نیز مشاهده شود، اما این طبقه اختلالات روانی باید فقط زمانی به کار رود که معیارهای لازم برای هیچ یک از اختلالات روانی برآورده نشده باشد. علاوه بر آن در اختلالات سازگاری، اضطراب در واکنش به (1) در عرض (2) بعد از آغاز آن عامل استرس زا روی می دهد و بعد از پایان گرفتن عامل استرس زا یا پیامدهای آن بیشتر از (3) ادامه نمی یابد.
اختلالات افسردگی، اختلالات دوقطبی و اختلالات سایکوتیک. نگرانی / اضطراب تعمیم یافته یکی از ویژگی های ثانویه (فرعی) اختلالات افسردگی، دوقطبی و سایکوتیک است و اگر نگرانی افراطی فقط در طول یکی از عارضه ها به وجود آمده است اختلال اضطراب تعمیم یافته نباید دیاگنوز شود.
1-یک عامل استرس زای قابل شناسایی
2-3 ماه
3-6 ماه
درمان
بهترین درمان برای اختلال اضطراب تعمیم یافته، احتمالاً درمانی است که روان درمانی، دارو درمانی ورویکردهای حمایتی را با هم ادغام می کند.
روان درمانی
رویکردهای عمده روان درمانی برای درمان اختلال اضطراب تعمیم یافته عبارتند از (1).
دو تکنیک اصلی در رویکردهای رفتاری عبارتند از (2).
1-شناختی – رفتاری، حمایت گر و مبتنی بر بینش
2-ریلکسیشن و بایوفیدبک
روان درمانی حمایتگر به بیماران قوت قلب و آرامش خاطر می دهد. روان درمانی مبتنی بر (1) و (2) تمرکز دارد.
1-بینش روی کشف تعارضات یا مناقشات ناخودآگاه
2-شناسایی نقاط ایگو
در رویکرد روان تحلیلی اضطراب گاهی نشان دهنده این است که در ناخودآگاه فرد (1) ایجاد شده است که باید درباره آن تحقیق شود.
1-یک آشوب
رویکرد سایکودینامیک به جای تلاش برای از بین بردن اضطراب سعی بر (1) بیمار دارد.
(2) به بیماران اجازه می دهد از سمپتوم های اضطراب به عنوان یک علامت یا سیگنال برای منعکس کردن کشکمکش های درونی استفاده کنند و بینش و درک خود را افزایش دهند. در روان درمان سایکودینامیک برای بیماران مبتلا به اختلال اضطراب تعمیم یافته، (3) بیمار مورد جستجو قرار می گیرند.
1-افزایش دادن تحمل اضطراب
2-افزیش قدرت ایگو
3-ترس های پشت پرده
دارودرمانی
داروهای اصلی برای درمان اختلال اضطراب تعمیم یافته عبارتند از بنزودیازپین ها، SSRI، بوسپیرون و ونلافاکسین.
سایر داروهای احتمالاً مفید عبارتند از داروهای تری سایکلیک یا سه حلقه ای (مثلا ایمپیرامین، آنتی هیستامین ها و آناگونیست های بتا – آدرنرژیک مثلاً پروپرانولول.
دارو درمانی برای اختلال اضطراب تعمیم یافته گاهی یک درمان 6 تا 12 ماهه محسوب می شود بعضی شواهد نشان می دهند که باید درمان طولانی مدت حتی تمام عمری باشد.
. (1) بهترین دارو برای درمان اختلال اضطراب تعمیم یافته محسوب می شوند.
1-بنزودیازپین ها