اختلال اضطراب اجتماعی Flashcards
اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیای اجتماعی) عبارت است از (1)، از جمله موقعیت هایی که در آنها فرد تحت نگاه کنجکاوانه و قضاوت گر یا تماس با (2) قرار می گیرد.
1-ترس از موقعیت های اجتماعی
2-دیگران
نرخ شیوع
نرخ شیوع تمام عمری 3 تا 13 درصد و نرخ شیوع شش ماهه حدود 2 تا 3 درصد است. شیوع در (1) بیشتر از (2) است.
کاموربیدیتی
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است سابقه (3) را نیز داشته باشند.
1-زنان
2-مردان
3-سایر اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی، اختلالات مرتبط با ماده و بولیمیا نروزا
سبب شناسی
والدین افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی (1) ندارند، بیشتر (2)، و بیش از حد به (3) فرزندان می پردازند.
1-محبت چندانی
2-طرد می کنند تا جذب
3-مراقبت
عوامل نوروشیمیایی
استفاده از (1) برای فوبیای اجرا باعث شده است که یک نظریه (2) برای این نوع فوبیاها مطرح شود. بیماران مبتلا به فوبیای اجرا ممکن است نوراپی نفرین یا اپی نفرین مطرح شود. بیماران مبتلا به فوبیای اجرا ممکن است نوراپی نفرین یا اپی نفرین بیشتری ترشح کنند یا اینکه به برانگیختگی آدرنرژیک در سطوح عادی بیش از حد حساس باشند.
(3) در درمان اختلال اضطراب اجتماعی بیشتر از داروهای تری سایکلیک موثر واقع می شوند.
1-آنتاگونیست های گیرنده ی بتا – آدرنرژیک (مثلاً پروپرانولول)
2-آدرنرژیک
3-MAOIها
تشخیص و ویژگی های بالینی
همه مردم تا اندازه ای اضطرابی اجتماعی یا کم رویی دارند. چنین اضطرابی فقط زمانی به اختلال اضطراب اجتماعی تبدیل خواهد شد که باعث شود فرد نتواند به وظایف شغلی، اجتماعی تحصیلی خود رسیدگی کند ((1)) قادر نباشد در فعالیت هایی که دوست دارد شرکت کند یا باعث (2) او شود (استرس).
1-نقص عملکردی
2-ناراحتی و عذاب شدید
تشخیص افتراقی
بیماران مبتلا به آگورافوبیا معمولاً با حضور یافتن یک نفر دیگر در موقعیت عذاب آور آرام می گیرند اما (1) باعث افزایش اضطراب افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می شود. در اختلال وحشت زدگی و آگورافوبیا معمولاً تنگی نفس، سرگیجه و حس خفگی به فرد دست می دهد و احساس می کند به زودی خواهد مرد، اما سمپتوم های مرتبط با اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً شامل سرخ شدن، پرش عضلات و اضطراب درباره (2) هستند.
در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید (3) به معاشرت با دیگران است که به رفتارهای اجتنابی منجر می شود نه (4) از معاشرت با دیگران.
1-حضور دیگران
2-قضاوت دیگران
3-کمبود علاقه
4-ترس
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
اگورافوبیا. افراد مبتلا به آگورافوبیا ممکن است از موقعیت های اجتماعی (مثلاً سینما رفتن بترسند). در حالی که افراد مبتلا به اختلالات اضطراب اجتماعی بیشتر از هر چیزی از اینکه (1) می ترسند.
علاوه بر آن، افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی وقتی که (2) می مانند معمولاً آرام می گیرند اما افراد مبتلا به آگورافوبیا وقتی دیگران آنها را تنها می گذارند معمولاً از هم آرامش به دست نمی آورند.
1-توسط دیگران ارزیابی شوند
2-کاملاً تنها
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
اختلال وحشت زدگی (پنیک)
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است حملات وحشت زدگی داشته باشند، اما دغدغه اصلی آنها ترس از (1) است در حالی که در اختلال وحشت زدگی دغدغه فرد درباره (2) است.
1-ارزیابی منفی توسط دیگران
2-خود حملات وحشت زدگی
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
اختلال اضطراب تعمیم یافته (GAD)
در اختلال GAD نگرانی های اجتماعی (نگرانی درباره تعامل با دیگران) به طور فراوان روی می دهند اما دغدغه اصلی درباره (1) است نه (2).
1-ماهیت و نوع روابط میان فردی
2-ترس از ارزیابی منفی
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
اختلال اضطراب جدایی
افراد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی ممکن است از محیط های اجتماعی اجتناب کنند در حالی که این موضوع با (1) که در آن قرار دارند مطابقت ندارد. افراد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی وقتی (2) آنها نیز حضور دارد یا وقتی که در خانه هستند، معمولاً از بودن و تعامل با دیگران لذت می برند و مشکلی ندارند اما افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی وقتی افراد غریبه در خانه آنها مهمان هستند یا وقتی عزیزان دلبسته آنها در کنارشان هستند باز هم احساس راحتی نمی کنند.
1-مرحله رشدی ای
2-فرد دلبسته
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
فوبیاهای خاص
افراد مبتلا به فوبیاهای خاص معمولاً از ارزیابی منفی دیگران در سایر موقعیتهای اجتماعی (1).
1-نمی ترسند
افراد مبتلا به (1) ممکن است از ترس ازیابی منفی از سوی دیگران حرف نزنند اما در موقعیت هایی که در آنها به حرف زدن نیازی نیست(مثلا بازی های غیرکلامی) از ارزیابی منفی از سوی دیگران نمی ترسد.
1-سلکتومیوتیسم
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
اختلال افسردگی عمده
افراد مبتلا به اختلال افسردگی عمده ممکن است درباره ارزیابی منفی از سوی دیگران نگران باشند زیرا احساس می کنند (1) هستند یا ارزش (2) را ندارند. در نقطه مقابل افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی به علت بعضی رفتارهای اجتماعی یا سمپتوم های فیزیکی درباره ارزیابی منفی از سوی دیگران نگران هستند.
1-بی کفایت
2-دوست داشته شدن
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
اختلال بادی دیسمورفیک
اگر ترس ها و اجتناب های اجتماعی این افراد فقط به عقیده ی آنها درباره (1) محدود شود نمی توان آنها را مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی دیاگنوز کرد.
1-ظاهر فیزیکیشان
تشخیص افتراقی بر اساس DSM-5
اختلال دیلوژنال
افراد مبتلا به اختلال دیلوژنال ممکن است این دیلوژن (باور راسخ اما غلط) را داشته باشند که دیگران آنها را تحویل نمی گیرند یا به آنها توهین می کنند و در رابطه با این باور غلط اما راسخ ممکن است دیلوژن ها یا هالوسینیشن های ناعجیب داشته باشند. در نقطه مقابل بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی به خوبی می دانند که قدرت باور آنها با شدت تهدید واقعی ای که در موقعیت های اجتماعی آنها را تهدید می کند (1).
1-مطابقت ندارد
