Πνευμονολογία - Λοιμώξεις Flashcards
Οξεία φαρυγγίτιδα ή αμυγδαλίτιδα: Κλινική εικόνα και διάγνωση
Η ΦΑ από ομάδας A β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο (GAS) έχει συνήθως οξεία έναρξη με πυρετό, κεφαλαλγία, φαρυγγαλγία, φλεγμονή του φάρυγγα και των αμυγδαλών, οίδημα σταφυλής και επώδυνους, διογκωμένους πρόσθιους τραχηλικούς λεμφαδένες. Η συνύπαρξη επιπεφυκίτιδας, ρινίτιδας, βήχα ή βράγχους φωνής και κακουχίας με χαμηλό πυρετό, παραπέμπει σε ΦΑ ιογενούς αιτιολογίας.
Ο εργαστηριακός έλεγχος στη ΦΑ περιλαμβάνει την καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος ή την ταχεία ανίχνευση αντιγόνου του πυογόνου στρεπτόκοκκου στον φάρυγγα (Strep-test). Η ευαισθησία του Strep-test κυμαίνεται από 85% έως 91%, ενώ η ειδικότητα από 90% έως 96%. Πρέπει να σημειωθεί ότι το Strep-test δεν ανιχνεύει στρεπτοκόκκους ομάδων C και G, οι οποίοι ευθύνονται για το 20% των περιστατικών ΦΑ στους ενήλικες. Επίσης, με το τεστ αυτό δεν ανιχνεύονται άλλα παθογόνα που προκαλούν σοβαρή νόσο, όπως το Fusobacterium necrophorum που προκαλεί το ενίοτε απειλητικό για τη ζωή σύνδρομο Lemierre (σηπτική θρομβοφλεβίτιδα της σφαγίτιδας).
Η κλινική διάγνωση της ΦΑ από GAS στηρίζεται στην αναζήτηση των τεσ- σάρων κριτηρίων Centor
Εξίδρωμα στις αμυγδαλές 1
Ευαίσθητοι, διογκωμένοι πρόσθιοι τραχηλικοί λεμφαδένες 1
Απουσία βήχα (και ρινίτιδας) 1
Πυρετός >38οC 1
Οξεία φαρυγγίτιδα ή αμυγδαλίτιδα: αντιμετώπιση
Κολοκυθάς 124 (Κριτήρια Centor + επιλογή αντιβιότικού)
α’ επιλογής
Πενικιλλίνη V 1.500.000 IU x 2(α) ή x 3(α) 10 ημέρες
Αμοξυκιλλίνη 500 mg x 2 ή x 3 10 ημέρες
β’ επιλογής (β)
Κλαριθρομυκίνη 500 mg x 2 10 ημέρες
Αζιθρομυκίνη 500 mg x 1 5 ημέρες
(α) Η πενικιλλίνη πρέπει να χορηγείται τουλάχιστον μία ώρα προ του φαγητού.
(β) Εναλλακτική επίσης αγωγή επί αλλεργίας στην πενικιλλίνη.
+ πρέπει να χορηγούνται αναλγητικά και αντιπυρετικά
σε όλους τους ασθενείς με ΦΑ. Η συμπτωματική αγωγή της ΦΑ περιλαμβάνει επίσης γαργαρισμούς με θερμό φυσιολογικό ορό, ανάπαυση και χορήγηση υγρών.
Λοιμώδης μονοπυρήνωση: κλινική εικόνα και διάγνωση
- παρατηρείται κυρίως σε ασθενείς ηλικίας 15 έως 30 ετών
- παρουσία ≥10% άτυπων λεμφοκυττάρων (92% ειδικότητα)
- Η κλινική εικόνα από τον φάρυγγα μπορεί να μοιάζει με αυτή της στρεπτοκοκκικής ΦΑ, σε αντίθεση όμως με αυτή, ανευρίσκονται διογκωμένοι οπίσθιοι τραχηλικοί λεμφαδένες
- Μπορεί να υπάρχει διάχυτη διόγκωση των
λεμφαδένων και μικρού βαθμού σπληνομεγαλία - η χορήγηση αντιμικροβιακών μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση εξανθήματος, μη
αλλεργικής αιτιολογίας - Το Monospot είναι αρνητικό στο 1/3 των περιπτώ-
σεων την 1η εβδομάδα της νόσου, ενώ έχει 80% ευαισθησία τη 2η εβδομάδα - Σε αμφίβολες περιπτώσεις πρέπει να αναζητηθούν τα VCA-IgM αντισώματα για τον ιό Epstein-Barr
- Συνήθως παρατηρείται αυξημένη ALT και AST
Φαρυγγοαμυγδαλίτιδα: διαφορική διάγνωση
επιγλωττίτιδα
κυνάγχη Ludwig
οπισθοφαρυγγικό και περιαμυγδαλικό απόστημα θυρεοειδίτιδα
γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
όγκους του λάρυγγα ή του στοματοφάρυγγα τραυματική φαρυγγίτιδα
Παραρρινοκολπίτιδα: 1) κλινική εικόνα και 2) διάγνωση
1) Ο ασθενής προσέρχεται αιτιώμενος απόφραξη της ρινός, πυώδη ρινική έκκριση, κακουχία, κεφαλαλγία, οδονταλγία, αίσθημα βάρους στο πρόσωπο που επιδεινώνεται όταν σκύβει και πιθανόν πυρετό. Η διάρκεια των συμπτωμάτων μπορεί να κυμαίνεται από 7 ημέρες έως και 3- 4 εβδομάδες
Για την κλινική διάγνωση της ΟΡΚ χρειάζεται να υπάρχουν τουλάχιστον δύο μείζονα ή ένα μείζον και τουλάχιστον δύο ελάσσονα από τα κριτήρια Μείζονα: Πυώδης πρόσθια ρινική καταρροή Πυώδης οπισθορρινική καταρροή Ρινική συμφόρηση ή απόφραξη Αίσθημα συμφόρησης ή πληρότητας στο πρόσωπο Άλγος ή αίσθημα πίεσης στο πρόσωπο Υποσμία ή ανοσμία Πυρετός (ισχύει μόνο για την οξεία ΡΚ)
Ελάσσονα: Κεφαλαλγία Ωτικό άλγος, πίεση ή αίσθημα πληρότητας Δύσοσμη αναπνοή Οδονταλγία Βήχας Καταβολή Πυρετός (ισχύει για υποξεία και χρόνια ΡΚ)
2) gold standard: είναι η καλλιέργεια αναρροφηθέντος υλικού μετά από παρακέντηση των παραρρινίων κόλπων όμως δεν συνιστάται στην καθημερινή πράξη
Οι απεικονιστικές τεχνικές, όταν δεν αναδεικνύουν παθολογικές εικόνες, μπορούν με σχετική βεβαιότητα να αποκλείσουν την παραρινοκολπίτιδα ως το αίτιο της νόσου σε ασθενείς με συμπτώματα από το αναπνευστικό. Όμως, όταν αναδεικνύουν παθολογικές εικόνες, δεν μπορούν να διαφοροδιαγνώσουν ΟΒΡΝ από οξεία μη βακτηριακή ρινοκολπίτιδα. Ως εκ τούτου, συστήνεται να γίνεται στις επιπλεγμένες περιπτώσεις η αναζήτηση ανατομικών παραλλαγών.
Παραρρινοκολπίτιδα: αντιμετώπιση
Εκτιμάται ότι μόνο των 2%-10% των επεισοδίων ΟΡΚ έχουν βακτηριακή αιτιολογία και απαιτούν θεραπεία με αντιμικροβιακά
Ο ασθενής με κλινική συμπτωματολογία ΟΡΝ, είναι πιθανό να έχει ΟΒΡΝ και επομένως να χρειάζεται θεραπεία με αντιμικροβιακά όταν:
α) τα συμπτώματα του επιμένουν για τουλάχιστον 10 ημέρες, χωρίς να βελτιώνονται
β) η έναρξη της νόσου είναι οξεία με πυρετό ≥39οC, με πυώδεις ρινικές εκκρίσεις ή άλγος στο πρόσωπο που διαρκεί τουλάχιστον 3-4 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων
γ) μετά από την ύφεση των συμπτωμάτων μιας τυπικής ιογενούς λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού, που είχε διαρκέσει 5-6 ημέρες, παρατηρηθεί επιδείνωση των συμπτωμάτων και σημείων, με έναρξη ή επανεμφάνιση πυρετού, κεφαλαλγίας και αύξησης της ποσότητας των ρινικών εκκρίσεων (διπλή νόσηση).
για αντιβιοτικά ΚΕΕΛΠΝΟ σελ 12
Η συνήθης διάρκεια της αγωγής είναι 5-7 ημέρες στους ενήλικες και μακρότερη στα παιδιά. Ως επικουρικά της αντιμικροβιακής θεραπείας συνιστώνται οι ενδορρινικές εκπλύσεις με φυσιολογικό ορό ή υπέρτονο διάλυμα NaCl και η ενδορρινική χορήγηση κορτικοστεροειδών, ιδιαίτερα σε ασθενείς με ιστορικό αλλεργικής ρινίτιδας. Τα αντιισταμινικά και τα τοπικώς ή συστηματικώς δρώντα αποσυμφορητικά δεν συνιστώνται!
Οξεία παραρρινοκολπίτιδα: ενδείξεις επείγουσας παραπομπής στο νοσοκομείο
Συνιστάται άμεση παραπομπή στο νοσοκομείο όταν υπάρχουν: Περιοφθαλμικό οίδημα ερυθρότητα βλεφάρων παρεκτόπιση βολβού διπλωπία οφθαλμοπληγία μείωση οπτικής οξύτητας έντονη ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη μετωπιαία κεφαλαλγία οίδημα ύπερθεν των μετωπιαίων κόλπων μηνιγγίτιδα ή εστιακά νευρολογικά σημεία
Παρόξυνση ΧΑΠ λοιμώδους αιτιολογίας: 1) κλινική εικόνα και 2) διάγνωση
1) κύρια συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την παρόξυνση της ΧΑΠ αύξηση δύσπνοιας, αύξηση όγκου πτυέλων εμφάνιση ή επίταση πυώδους χροιάς πτυέλων
2)
- Διενεργούμε γενική εξέταση αίματος και ελέγχουμε τους δείκτες φλεγμονής (αύξηση ουδετεροφίλων / αριστερή στροφή, αύξηση CRP και ΤΚΕ)
- Η ακτινογραφία θώρακα δεν είναι διαγνωστική, αλλά μπορεί να βοηθήσει στις περιπτώσεις άτυπης κλινικής εικόνας και εμμονής της παροξύνσεως ή σε υποψία υποκείμενης πνευμονίας
- Έλεγχος των πτυέλων με καλλιέργεια και Gram χρώση πρέπει να πραγματοποιείται μόνο σε ασθενείς με: α) συχνές παροξύνσεις, β) χρόνια αποβολή πυωδών πτυέλων, και γ) μη ικανοποιητική ανταπόκριση στη θεραπεία
- Ο προσδιορισμός των αερίων αίματος είναι απαραίτητος τόσο για την εκτίμηση της σοβαρότητας της νόσου όσο και για την ορθή αντιμετώπιση του ασθενούς. Τα κριτήρια Winnipeg καθορίζουν τον τύπο και τη σοβαρότητα των παροξύνσεων ΚΕΕΛΠΝΟ 17
Παρόξυνση ΧΑΠ λοιμώδους αιτιολογίας: αντιμετώπιση
Εκτελούμε βρογχοδιαστολή με νεφελοποίηση, με 1 amp. Berovent και 1 amp. Pulmicort με Ο2 στα 4-6 lt/min, για την ανακούφιση των οξέων συμπτωμάτων του ασθενούς.
Αντιβιοτικά έχουν ένδειξη χορηγήσεως σε ασθενείς με
παρόξυνση ΧΑΠ με δύο τουλάχιστον από τα τρία κύρια συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την παρόξυνση της ΧΑΠ, δηλαδή αύξηση δύσπνοιας, αύξηση όγκου πτυέλων και εμφάνιση ή επίταση πυώδους χροιάς πτυέλων εφόσον το ένα εκ των δύο αφορά τη διαπύηση των βρογχικών εκκρίσεων.
Στη θεραπευτική αγωγή πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η αντιμικροβιακή αγωγή που έχει λάβει ο ασθενής κατά το τελευταίο 3μηνο για οποιοδήποτε λόγο, έτσι ώστε με βάση τις επιλογές που αναφέρονται ο ασθενής να λάβει αντιβιοτική θεραπεία από διαφορετική ομάδα αντιβιοτικών που δεν συμπίπτει με αυτήν που είχε ήδη λάβει.
Σε περιπτώσεις επιδημίας γρίπης, τα περισσότερα στελέχη της πανδημίας H1N1 και Η3Ν2 αντιμετωπίζονται με αναστολείς νευραμινιδάσης. Για να υπάρξει κλινικό όφελος από τη χορήγηση των φαρμάκων, θα πρέπει να χορηγηθούν εντός των πρώτων 48 ωρών από την έναρξη των συμπτωμάτων.
- Οσελταμιβίρη (Tamiflu) 75 mg, 1x2 (p.o.) για 5 ημέρες ή
- Ζαναμιβίρη (Relenza) 5 mg/dose, 2 εισπνοές x 2, για 5 ημέρες.
Αλγόριθμος αντιμετώπισης ΚΕΕΛΠΝΟ 20
Παράγοντες κινδύνου για λοίμωξη με ψευδομονάδα
Παράγοντες κινδύνου για λοίμωξη από P. aeruginosa είναι:
Η πρόσφατη νοσηλεία σε νοσοκομείο
η συχνή χρήση αντιβιοτικών
η απομόνωση P. aeruginosa κατά τη διάρκεια
προηγούμενης παρόξυνσης
ο αποικισμός με P. aeruginosa κατά τη διάρκεια της σταθερής φάσης της ΧΑΠ
η παρουσία βρογχεκτασιών
Παρόξυνση ΧΑΠ λοιμώδους αιτιολογίας: διαφορική διάγνωση
Στην διαφορική διάγνωση περιλαμβάνονται η οξεία φλεγμονή των μικρών αεραγωγών (άσθμα ή βρογχιολίτιδα) η φυματίωση οι βρογχεκτασίες η πνευμονία της κοινότητας το κοινό κρυολόγημα ο κοκκύτης ο βήχας από λήψη α-ΜΕΑ η ΓΟΠΝ
Οξεία βρογχίτιδα: αντιμετώπιση
Οι περισσότεροι ασθενείς με οξεία βρογχίτιδα παρουσιάζονται με συμπτώματα κοινού κρυολογήματος και ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στην συμπτωματική φαρμακευτική αγωγή (ασπιρίνη, παρακεταμόλη, ρινικά αποσυμφορητικά spray, καταπραϋντικά για τον επίμονο βήχα και τον πονόλαιμο, εισπνεόμενα SABA/SAMA).
Πνευμονία από την κοινότητα: 1) κλινική εικόνα και 2) διάγνωση
1) Δύσπνοια, ταχύπνοια, βήχας, απόχρεμψη, πυρετός ή υποθερμία, φρίκια, ταχυκαρδία, θωρακικό (πλευριτικό) άλγος, εξωπνευμονικά συμπτώματα (έμετοι, διάρροιες, κοιλιακό άλγος, διαταραχές επιπέδου συνείδησης ιδίως σε Λεγεωνέλλωση, μυαλγίες κ.ά.).
2)
Α) Κλινική εξέταση:
ο ασθενής με πνευμονία μπορεί να παρουσιάζει:
- Ήχους μη μουσικούς - υγρούς (τρίζοντες, υποτρίζοντες).
- Ελαττωμένο αναπνευστικό ψιθύρισμα ή σιγή (τοπικά μπορεί και ήχος τριβής).
- Σωληνώδες φύσημα.
- Ποικίλη διακύμανση των φωνητικών δονήσεων (αύξηση ή μείωση).
- Επικρουστική αμβλύτητα.
- Πλευριτική συλλογή (300-500 ml για να γίνει εμφανής στην ακτινογραφία θώρακος). Η ύπαρξη στη α/α θώρακος κοιλοτήτων με υδραερικό επίπεδο, υποδηλώνει εγκυστωμένη συλλογή ή απόστημα και είναι συχνή σε πνευμονία από αναερόβια ή Gram (+) αερόβια.
- Σε πνευμονία από εισρόφηση μπορεί να εμφανιστούν εστίες ή μικρά αποστήματα (σε οπίσθια τμήματα άνω λοβών και στα κορυφαία τμήματα των κάτω λοβών). Οι άνω λοβοί δυνατόν να προσβληθούν σε πνευμονία από Klebsiella ή σε φυματίωση.
Β) από τον εργαστηριακό έλεγχο μπορεί να έχουμε:
- Λευκοκυττάρωση (ενίοτε με αριστερή στροφή)
- Λευκοπενία ή/και Θρομβοκυττάρωση (ιδίως σε λοίμωξη από Legionella)
- Αυξημένη ΤΚΕ, CRP και Προκαλσιτονίνη (ακριβή εξέταση)
- Υπερχολερυθριναιμία
- Υπερτρανσαμινασαιμία
- Αύξηση αποφρακτικών ενζύμων (σε λοίμωξη από Legionella)
- Δ.Ε.Π. (Διάχυτη Ενδαγγειακή Πήξη).
- Υποξαιμία, υποκαπνία και αναπνευστική αλκάλωση
- Σε περίπτωση καταπληξίας έχουμε μεταβολική οξέωση
- Πρωτεϊνουρία, πυουρία, αιματουρία (σε λοίμωξη από Legionella)
- Μυοσφαιρινουρία με νεφρική ανεπάρκεια (σε λοίμωξη από Legionella).
Γ) Ακτινογραφία θώρακα (πρόσθια και πλάγια)
Πνευμονία της κοινότητας: ενδείξεις επείγουσας εισαγωγής στο νοσοκομείο
Ελέγχουμε την βαρύτητα της πνευμονίας και την πιθανότητα ο ασθενής να χρειαστεί εισαγωγή στο νοσοκομείο με βάση την κλίμακα CURB-65. Σύμφωνα με την κλίμακα αυτή, για κάθε ένα δεδομένο δίνουμε έναν βαθμό.
Confusion (οξεία γνωσιακή έκπτωση ή GCS < 8)
Urea ≥ 40 mg/dl
Respiratory rate ≥ 30/min
Blood pressure (ΣΑΠ < 90 mmHg ή ΔΑΠ < 60 mmHg)
Ηλικία ≥ 65 ετών.
Βαθμός 0-1: Θνητότητα 1,5%. Μπορεί να γίνει κατ’ οίκον νοσηλεία και θεραπεία.
Βαθμός 2: Θνητότητα 9,2%. Χρειάζεται τουλάχιστον νοσοκομειακή επίβλεψη.
Βαθμός ≥ 3: Θνητότητα 22%. Χρειάζεται απαραίτητα νοσηλεία σε νοσοκομείο.
- Προσοχή: Η κλίμακα CURB-65 μειονεκτεί στην εκτίμηση ηλικιωμένων ασθενών με υποκείμενα
νοσήματα.
Πνευμονία της κοινότητας: μικροβιολογικός έλεγχος στους ασθενείς που αποφασίζεται εισαγωγή στο νοσοκομείο
Σε όλους τους ασθενείς πρέπει να λαμβάνονται:
1. Δύο ζεύγη καλλιεργειών αίματος πριν από τη χορήγηση αντιβιοτικών
2. Πτύελα από το κατώτερο αναπνευστικό για άμεσες χρώσεις Gram για κοινά βακτήρια και Ziehl-Neelsen για β. Koch
3. Καλλιέργειες πτυέλων πριν από τη χορήγηση αντιβιοτικών (συναξιολογούνται με τα ευρήματα από τη χρώση Gram)*
4. Βιοχημικός και μικροβιολογικός έλεγχος πλευριτικού υγρού (εάν υπάρχει)
5. Αντιγόνο ούρων για Legionella sp. (οροoμάδα 1, με ευαισθησία >95%) και
Streptococcus pneumoniae (με ευαισθησία 50%)
6. Τους χειμερινούς μήνες, σε περιόδους έξαρσης ή επιδημίας γρίπης, ταχεία ανίχνευση αντιγόνου του ιού της γρίπης από ρινοφαρυγγικό έκκριμα και ενίοτε δείγματα πτυέλων για άμεσο ανοσοφθορισμό ή PCR για ιούς της γρίπης και αναπνευστικό συγκυτιακό ιό (RSV)
7. Ορολογικός έλεγχος για άτυπα παθογόνα (M. pneumoniae, C. pneumoniae, Legionella sp.)
δεν συνιστάται σε βάση ρουτίνας γιατί προσφέρει περισσότερο στην επιδημιολογική διερεύνηση και λιγότερο στην κατευθυνόμενη αντιμετώπιση, εφόσον η θετική απάντηση απαιτεί νόσηση >7 ημέρες
8. Εάν είναι διαθέσιμες εφαρμόζονται επιπρόσθετα ειδικές καλλιέργειες πτυέλων ή PCR για Μ. pneumoniae, C. pneumoniae και Legionella sp.
9. Σε ειδικές περιπτώσεις έλεγχος για HIV λοίμωξη.
- Προσοχή: Το δείγμα θεωρείται αξιόπιστο όταν ο αριθμός των πυοσφαιρίων είναι >25 και ο αριθμός
των επιθηλιακών κυττάρων <10 κύτταρα ανά οπτικό πεδίο (δεν ισχύει στους ουδετεροπενικούς
ασθενείς). Άλλως πρέπει να απορρίπτεται και να λαμβάνεται νέο κατάλληλο δείγμα πτυέλων.
Πνευμονία της κοινότητας: αντιμετώπιση στο σπίτι
Η θεραπεία της πνευμονίας πρέπει να αρχίζει εντός 3-4 ωρών από την προσέλευση του ασθενούς στο ΤΕΠ. Η θεραπεία είναι αρχικώς εμπειρική και πρέπει να στοχεύει τα κυριότερα παθογόνα. Επίσης πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν τη συννοσηρότητα, τη διεισδυτικότητα στο τραχειοβρογχικό δένδρο, την αντοχή των μικροβίων κ.λ.π.
Σε υγιείς ενήλικες χωρίς συνοδό νοσηρότητα, για κατ’ οίκον νοσηλεία και χωρίς προηγηθείσα χορήγηση αντιβιοτικών το τελευταίο τρίμηνο, χορηγείται ο συνδυασμός Αμοξυκιλλίνη (1g /6ωρο) και μια νεώτερη Μακρολίδη (π.χ: Κλαριθρομυκίνη):
Tab. Amoxil 1 gr, 1x4 για 10 ημέρες, μαζί με
Tab. Klaricid 500 mg, 1x2 για 10 ημέρες.
Εναλλακτικά, μπορεί να χορηγηθεί συνδυασμός Αμοξυκιλλίνης-Κλαβουλανικού (ή Κεφαλοσπορίνης γ΄ γενεάς - Κεφντιτορένη) μαζί με μία Μακρολίδη (π.χ: Αζιθρομυκίνη):
Tab. Augmentin 1 gr, 1x2 για 10 ημέρες, ή
tab. Spectracef 400 mg, 1x2 για 10-14 ημέρες, μαζί με
caps. Zithromax 250 mg, 2x1 για 5 μόνον ημέρες.
4. Αν έχει προηγηθεί λήψη κοινών αντιβιοτικών το προηγούμενο τρίμηνο, τότε χορηγείται μια αναπνευστική Κινολόνη:
Λεβοφλοξασίνη (Tavanic) tab. 500 mg, 1x2 για 10 ημέρες, ή
Μοξιφλοξασίνη (Avelox / Octegra) tab. 400 mg, 1x1 για 10 ημέρες.
Αν αντίστροφα, κατά το προηγούμενο τρίμηνο έχει χρησιμοποιηθεί Κινολόνη, τότε η πρώτη επιλογή είναι ο συνδυασμός Αμοξυκιλλίνης με νεότερη Μακρολίδη για 10 ημέρες.
5. Επίσης για την κατ’ οίκον νοσηλεία ενηλίκων ασθενών με πνευμονία και με συνοδό νοσηρότητα (ΧΑΠ, ΣΝ-ΣΚΑ, ΣΔ, κακοήθειες, αλκοολισμός, νεφρική ανεπάρκεια, ηπατική ανεπάρκεια) χρησιμοποιείται ο παραπάνω συνδυασμός Αμοξυκιλλίνης και Μακρολίδης ή η εναλλακτική χορήγηση Αναπνευστικής Κινολόνης.
6. Σε ενήλικες ασθενείς με υποψία εισρόφησης (δηλαδή ασθενείς με διαταραχές επιπέδου συνείδησης όπως σε αλκοολισμό, χρήση iv ναρκωτικών, επιληψία, ΑΕΕ κ.λ.π.) που είναι < 60 ετών και σε καλή γενική κατάσταση, μπορεί να χορηγηθεί κατ’ οίκον ο συνδυασμός Κεφουροξίμης με Κλινδαμυκίνη ή εναλλακτικά αναπνευστική Κινολόνη όπως παραπάνω. Διαφορετικά απαιτείται εισαγωγή στο νοσοκομείο.
Κεφουροξίμη (Zinadol) tab. 500 mg 1x2 για 10 ημέρες, μαζί με
Κλινδαμυκίνη (Dalacin) tab. 300 mg 1x3 για 10 ημέρες.
Πνευμονία της κοινότητας: αντιμετώπιση στο νοσοκομείο
Η αρχική θεραπεία είναι εμπειρική και πρέπει να αρχίζει εντός των πρώτων 2-4 ωρών από την εισαγωγή στο νοσοκομείο και εντός μίας ώρας από την είσοδο του ασθενούς στη ΜΕΘ. Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη
ότι ο πνευμονιόκοκκος είναι ο συχνότερος παθογόνος μικροοργανισμός, όπως και η επιδημιολογία της αντοχής του.
• Η επιλογή του σχήματος των αντιβιοτικών εξαρτάται από το πιθανό παθογόνο, τα επιδημιολογικά δεδομένα αντοχής, την πιθανή χορήγηση και το είδος των αντιβιοτικών που έλαβε ο ασθενής το τελευταίο εξάμηνο, τη βαρύτητα της πνευμονίας και τα συνυπάρχοντα νοσήματα.
Η διάρκεια της θεραπείας σε ασθενή που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο είναι 7-10 ημέρες, ενώ σε πνευμονία από Legionella sp. τουλάχιστον 14 ημέρες και 21 ημέρες επί ανοσοκαταστολής και σε σταφυλοκοκκική πνευμονία 3 εβδομάδες. Επί εισροφήσεως η διάρκεια εξατομικεύεται.
+ ΚΕΕΛΠΝΟ 29
