Week 1 Flashcards
Invloed WOII
Al voor WOII werd gepleit voor hechtere samenwerking tussen de Europese staten. Na WOII en Koude Oorlog bleef er vrees voor een herlevend fascisme en bezorgdheid over de groeiende invloed van de SU.
1946: Churchill riep ‘‘Verenigde Staten van Europa’’ aan
meningen verdeeld; sommigen geloofden in vorming supranationale organisatie, anderen wilden samenwerking waarbij zij hun soevereiniteit grotendeels konden blijven behouden.
1949: Raad van Europa opgericht onder aandringen van Churchill
Opgericht door: Benelux, Frankrijk, Italië, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Engeland en Ierland.
Doel: de bescherming van mensenrechten, rechtsstaat en democratie.
Intergouvernementeel -> besluiten bij unanimiteit (of consensus); niet bij meerderheid van stemmen.
Geen verordeningen, beschikkingen etc.
Aanbevelingen en verdragen (bindend na ratificatie).
3 organen: Comité van Ministers, Parlementaire Assemblee, Secretaris-Generaal (in Straatsburg altijd ministers van buitenlandse zaken).
Zetel in Straatsburg (FA)
Door wie wordt het beleid van de Raad op hoofdlijnen door bepaald?
door het Comité van Ministers (alle lidstaten RvE lid)
Comité van Ministers
- Comité komt één keer per jaar bijeen op niveau van ministers van Buitenlandse Zaken.
- Comité vergadert wekelijks ‘‘at deputy level’’ - iedere lidstaat heeft Permanente Vertegenwoordiger.
- Bij toerbeurt vervult een van de lidstaten het voorzitterschap.
- Comité heeft geen supranationale bevoegdheden: neemt besluiten bij consensus, tracht d.m.v. aanbevelingen, resoluties en verklaringen de samenwerking van RvE te stimuleren.
- Comité kan ook tekst van verdragen vaststellen; bijv. EVRM. > juridisch bindend.
Parlementaire vergadering:
- Leden worden niet door middel van directe verkiezingen gekozen; leden zijn al lid van de nationale parlementen van de lidstaten en hebben een dubbelmandaat.
- Geen wetgevende bevoegdheden, maar wel politieke invloed.
Door wie worden het Comité van Ministers en Parlementaire Vergadering ondersteunt?
door een onafhankelijk secretariaat o.l.v. de Secretaris-Generaal (SG).
Welk voornemen werd na WOII in het Vn-Handvest vastgelegd?
'’het vertrouwen in de fundamentele rechten van de mens te herstellen’’, desondanks bevatte het VN-Handvest nauwelijks concrete verwijzingen naar de mensenrechten.
Waarvoor streed de Europese Beweging en waar leidde dit toe?
- 1948: Algemene Vergadering aanvaardde de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (EVRM).
- VN-lidstaten niet bereid deze rechten vast te leggen in een juridisch bindend document.
- De Europese Beweging (verbond van NGO’s) wilde de naleving wel verzekeren en kreeg veel steun.
- 1950: EVRM ondertekend in Rome.
Tot wat voor rechten beperkten opstellers van het EVRM zich?
Opstellers EVRM beperkten zich tot aantal ‘klassieke’ rechten, verdrag bevat dus geen sociaal-economische rechten (bijv. gerzondheidszorg).
> Al opgenomen in nationale constituties.
Onthoudingsverplichtingen.
Afdwingbaar voor de rechter.
- Nationaliteit speelt geen rol, EVRM beschermt ‘‘een ieder’’.
>Bescherming beperkt zich wel tot personen die ‘‘ressorteren onder de rechtsmacht’’ van de betrokken staat: vuistregel is dat het gaat om personen die zich bevinden op het grondgebied van de staat, maar strekt zich ook uit tot gebieden buiten het eigen grondgebied die een staat effectief beheerst. - Protocollen opgesteld die EVRM uitbreiden - aparte verdragen die bindend zijn voor die staten naast het EVRM ook het desbetreffende protocol hebben geratificeerd.
Dubbel compromis over de vraag hoe de rechten daadwerkelijk worden nageleefd en wie zaken aanhangig zou maken
er werd een Europees Hof voor de Rechten van de Mens opgericht en er kwam een individueel klachtrecht, maar de aanvaarding van beide elementen was facultatief (=individuen konden alleen klagen tegen die Verdragspartijen die het individueel klachtrecht hadden erkend, en het Hof zou zich alleen kunnen uitspreken over klachten gericht tegen de staten die expliciet zijn rechtsmacht hadden aanvaard).
Klachtprocedure 4 stappen
- Klachten over schendingen van het EVRM konden, na uitputting van nationale rechtsmiddelen, worden ingediend bij de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens.
- Commissie gaat na of de klacht binnen haar bevoegdheid valt en ontvankelijk is.
> Als dat niet het geval is: Commissie verklaard klacht niet-ontvankelijk en de procedure is beëindigd. - Als klacht wél ontvankelijk is, gaat de Commissie na of een minnelijke schikking kan worden bereikt tussen de klager en de betrokken staat (=staat betaalt een bedrag aan de klager, in ruil daarvoor wordt klacht ingetrokken).
- Indien geen schikking wordt betroffen, kan de zaak worden voorgelegd aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens - mits de betrokken staat de rechtsmacht van dat Hof heeft aanvaard.
> Is dat niet het geval: zaak afgedaan door het Comité van Ministers.
Europees Hof voor de Rechten van de Mens:
- Onafhankelijke rechters, voor iedere lidstaat van de Raad van Europa één.
- Zaak wordt in beginsel behandeld door een kamer van zeven rechters; in bijzondere gevallen wordt de zaak voorgelegd aan het plenaire Hof.
> Op die wijze worden alle rechters in staat gesteld zich uit te spreken over belangrijke vragen inzake de interpretatie van het EVRM.
Het Hof is gaandeweg strenger geworden in de klachtprocedure:
het neemt tegenwoordig alleen nog klachten in behandeling als werkelijk aan alle formele voorwaarden is voldaan.
> Als hieraan niet wordt voldaan is dat een reden om de klacht niet in behandeling te nemen -> wek krijgt de klager nog de gelegenheid het gebrek te herstellen -> maar als dat niet lukt binnen de gestelde termijn (een klacht moet binnen vier maanden na de laatste uitspraak van de nationale rechter worden ingediend), dan is het einde oefening.
Waar is de toeneming van klachten gevolg van en waar leidde die toename tot?
De toeneming van klachten is gevolg van het toetreden van steeds meer landen, waaronder grote staten; uit landen met een omvangrijke bevolking, die het ook nog eens zonder een diep gewortelde rechtsstaat moeten stellen, kan men nu eenmaal veel klachten verwachten. Anderzijds werd het Verdrag natuurlijk ook in de ‘oude’ Verdragspartijen steeds beter bekend, zodat ook uit die landen steeds meer klagers de weg naar Straatsburg vinden.
> De toename leidde tot een forse achterstand in de behandeling van zaken; de lengte van de procedure nam toe.
Elfde Protocol
Verschillende maatregelen werden genomen om de efficiency te vergroten, toch bleek het effect van dergelijke verbeteringen onvoldoende.
> Er werd een radicalere hervorming voorgesteld: een fusie van de Europese Commissie en het Hof voor de Rechten van de Mens, die niet vaak bijeen kwamen, zou de procedure verkorten -> Elfde Protocol aangenomen.
Wat kwam mee met de fusie van het EHRM en de Europese Commissie?
Met de fusie kwam mee dat het individuele klachtrecht nu per definitie door alle Verdragspartijen aanvaard en de rechtsmacht is niet langer facultatief van aard: iedere staat die partij is bij het EVRM erkent het Hof -> Comité oordeelde niet meer inhoudelijk over zaken.
7 Kenmerken van het nieuwe Hof
- De rechters worden benoemd voor een periode van negen jaar en zijn niet herkiesbaar.
- De rechters zijn onafhankelijk.
- Het Hof kan niet zelf opzoek gaan naar misstanden, moet de zaak opgelegd krijgen.
- Geen ‘openbaar aanklager’.
- Afhankelijk van zaken.
- Rechters worden gekozen door de Parlementaire Vergadering uit een lijst van drie kandidaten, voorgedragen door de desbetreffende Verdragspartij -> elk land heeft een verschillende procedure voor de voordracht van kandidaten.
> NL: best practice; Als er een nieuwe verkiezingsronde aankomt, plaatst de Nederlandse regering een advertentie in de krant: gegadigden kunnen zich melden. Kandidaten worden geïnterviewd door een onafhankelijke commissie, waarin o.m. de president van de Hoge Raad en de Vice- President van de Raad van State zitting hebben. Deze commissie doet vervolgens een voordracht aan de Nederlandse regering. In de afgelopen rondes is deze voordracht steeds ongewijzigd overgenomen.
