Terytorium Flashcards
Pierwsza i druga konferencja prawa morza.
1958 i 1960.
Genewa x 2
W wyniku jej prac podpisano 4 konwencje: w sprawie morza terytorialnego i strefy przyległej; w sprawie morza otwartego; w sprawie rybołówstwa i konserwacji zasobów żywych morza otwartego, oraz w sprawie szelfu kontynentalnego.
Druga konferencja odbyła się w 1960 r. i miała na celu wyraźnie określić szerokość morza terytorialnego, jednak nie udało się tego zrobić.
Konwencja chicagowska
1944r.
Zastąpiła konwencje paryską, potwierdziła zasadę suwerenności państwa w przestrzeni powietrznej oraz przyznała prywatnym samolotom umawiających się stron prawo wykonywania nieregularnych lotów bez ich uprzedniej zgody.
Loty regularne mogą być jedynie za zgodą państwa.
Zapewnieniu suwerenności służy prawo państwa do ograniczenia lub zakazywania lotów nad swoim terytorium.
Pozwala na tworzenie stref, w których loty są ograniczone lub całkowicie zakazane.
Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO)
Druga część konwencji chicagowskiej jest statutem ICAO, której celem jest zapewnienie systematycznego rozwoju międzynarodowego lotnictwa cywilnego, popieranie rozwoju szlaków powietrznych, lotnisk, oraz dbanie o bezpieczeństwo międzynarodowej żeglugi cywilnej.
ICAO opracowuje też projekty konwencji lotniczych np. konwencja w sprawie przestępstw i niektórych innych czynów popełnianych na pokładzie statków powietrznych podpisana w Tokio 14 września 1963 r.
Układ o tranzycie międzynarodowych służb powietrznych
zwany też układem o tranzycie lub o
dwóch wolnościach.
Każde z państwa umawiających się przyzna pozostałym stronom: prawo przelotu nad terytorium bez lądowania; prawo lądowania w celach nie handlowych (nie dotyczy lotnisk wojskowych).
Układ o międzynarodowym transporcie lotniczym
daje obok dwóch wolności technicznych, także trzy wolności handlowe: prawo przywożenia pasażerów i ładunków z kraju przynależności statku po-
wietrznego; prawo zabierania pasażerów i ładunku do kraju przynależności statku powietrznego; pra-
wo zabierania i przywożenia pasażerów i ładunku do trzecich i z krajów trzecich (stąd też zwany jest układem o pięciu wolnościach)
