Ludność Flashcards
Konwencja o statusie bezpaństwowców
1954
Konwencja o ograniczaniu bezpaństwowości
1961
ustawa o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
2003
konwencja w sprawie obywatelstwa kobiet zamężnych
1957
konwencja haska z roku 1930
Zwolnienie z obywatelstwa nie powoduje utraty obywatelstwa, jeśli zainteresowana osoba nie posiada lub nie nabyła innego; zobowiązuje ona także strony do zastosowania ius soli w przypadku, gdy dziecko inaczej nie nabywa żadnego obywatelstwa.
konwencja genewska regulująca status uchodźców
Podpisana w Genewie w 1951r. ze zmianami wprowadzonymi przez protokół nowojorski z 1967r.
Uchodźca
Osoba, która na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem z powodu swej rasy, religii, narodowości i przynależności do określonej grupy społecznej lub z powodu z powodu przekonań politycznych przebywa poza granicami państwa, którego jest obywatelem i nie może bądź nie chce z tych powodów korzystać z ochrony tego państwa
Uchodźcą jest również osoba, która nie ma żądnego obywatelstwa i nie znajduje się, na skutek podobnych zdarzeń, poza państwem swego zamieszkania, nie może lub nie chce z tych powodów powrócić do tego państwa.
Konwencja zakazuje wydalania uchodźców oraz zawracania ich do granic terytoriów, na których groziłoby im niebezpieczeństwo.
Konwencja nie stosuje się do osób, które popełniły przestępstwa przeciwko pokojowi, zbrodnie wojenne, ciężkie przestępstwa pospolite.
Ustawa o obywatelstwie polskim
2009
Uznanie za obywatela RP
Obcokrajowiec jest uznawany za obywatela Polski, jeśli wystąpi o to, zna język polski, nie jest zagrożeniem dla bezpieczeństwa kraju, i spełnia kryteria jednego z poniższych punktów:
a. Mieszka w Polsce od co najmniej 3 lat jako stały rezydent, ma stabilne i regularne źródło dochodu, posiada lub wynajmuje mieszkanie lub dom.
b. Mieszka w Polsce, legalnie, od co najmniej 10 lat, i obecnie posiada prawo stałego pobytu, ma stabilne i regularne źródło dochodu, posiada lub wynajmuje mieszkanie lub dom.
c. Mieszka w Polsce od co najmniej 2 lat jako stały rezydent, i jest w związku małżeńskim z Polakiem lub Polką od 3 lat.
d. Mieszka w Polsce od co najmniej 2 lat jako stały rezydent, i jest bezpaństwowcem.
e. Mieszka w Polsce od co najmniej 2 lat jako uchodźca.
f. Mieszka w Polsce od co najmniej 2 lat jako repatriant.
Odmowa uznania następuje, gdy stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego (art. 31).
Deklaracja w sprawie azylu terytorialnego
1967
(Niemal) powszechne zasady ekstradycji
1) podstawę ekstradycji stanowić może tylko czyn, który zagrożony jest karą w obu państwach,
2) osobę wydaną można ścigać wyłącznie za przestępstwa, które były podstawą wydania, jak również wykonać wobec niego taką karę, do której wykonania została wydana,
3) nie podlegają wydaniu osoby, które w państwie pobytu korzystają z prawa azylu.
Ośrodek recepcyjny
Pierwszy ośrodek, do którego kierowane są osoby, które złożyły wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, przekroczyły granicę i znalazły się w Polsce.
Obecnie funkcjonują 2 tego typu ośrodki – w Białej Podlaskiej i Podkowie Leśnej–Dębaku.
Ośrodek otwarty
Ośrodek dla cudzoziemców będących w trakcie postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej.
W Polsce funkcjonuje aktualnie 12 takich ośrodków.
Cudzoziemcy ubiegający się o ochronę międzynarodową mogą w nich przebywać przez cały okres postępowania uchodźczego oraz – w zależności od wydanej decyzji – od 14 dni do 2 miesięcy po jego zakończeniu.
Ochrona międzynarodowa
Instytucja prawna, której udzielenie oznacza dla cudzoziemca uzyskanie prawa do pozostania w kraju, do którego przybył, uciekając przed prześladowaniami, innymi represjami (takimi jak tortury, nieludzkie lub poniżające traktowanie) albo wojną.
W prawie polskim i europejskim wyodrębnia się dwie formy ochrony międzynarodowej: status uchodźcy oraz ochronę uzupełniającą.
Można powiedzieć, że ochrona międzynarodowa to zbiorcza nazwa statusu uchodźcy i ochrony uzupełniającej – rodzajów decyzji, które mogą zostać udzielone komuś, kto obawia się powrotu do kraju pochodzenia z powodu grożącego mu tam niebezpieczeństwa i któremu w kraju pochodzenia nie zostałaby udzielona odpowiednia ochrona.
Ochrona uzupełniająca
Wprowadzona w 2008 roku forma ochrony międzynarodowej dla osób, które nie otrzymały statusu uchodźcy, jednak wobec których zachodzą przesłanki udzielenia ochrony.
Ochrona uzupełniająca jest przyznawana w sytuacji, gdy powrót do kraju pochodzenia może narazić osobę na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy – m.in. nieludzkie bądź poniżające traktowanie, tortury albo znalezienie się na obszarze, na którym toczy się konflikt zbrojny.
