Samninga- og kröfuréttur Flashcards
Samningaréttur - 3 meginreglur
Skuldbingargildi samninga
- Standa við loforð sem við gefum
- Þ.e. að samninga beri að efna og að krafa þar að lútandi njóti lögverndar, sem táknar að henni verði fullnægt með atbeina dómstóla og annarra yfirvalda
- Á þessari reglu byggist gildi samninga í atvinnulífinu
Samningsfrelsi
- Við getum valið við hvern við semjum og um hvað
- Felur það í sér 1) að mönnum sé almennt heimilt að velja sér gagnaðila við samningsgerð, 2) frelsi um efni löggerninga og 3) frjálsræði til að ákveða hvort samningur skuli gerður eða hvort látið skuli hjá líða að gera samning eða annan löggerning.
- Undantekning: ef þú ætlaðir kannski að ráða barn í vinnu og láta það vinna mikið.
Ekki gerð krafa um sérstakt form samninga
- Formfrelsi
- T.d eru munnlegir samningar jafngildir skriflegum
- Frávik t.d fasteignakaup, þar eru skilyrði að það séu skrifleg viðskipti
Samningalögin
Lögin eru ekki tæmandi
Við settum samningalögin í kjölfar norræns samstarfs
Samningslögin gilda aðeins um samninga en ekki um aðrar tegundir löggerninga, sem ætlað er að hafa sjálfstætt gildi (Sbr. T.d. einhliða loforð, er ekki þarnast samþykkis)
Í samningalögunum er, eins og fullt heiti þeirra gefur til að kynna fjallað um tilteknar meginreglur varðandi þrjá höfuðþætti, sem varða í sambandi við samningsgerð, nánar tiltekið um
1) Stofnun samninga almennt, þ.e. hvernig samningar verða að jafnaði til
2) Nánar um stofnun samninga fyrir milligöngu umboðsmanns
3) Um margvísleg atvik og aðstæður, sem kunn að verða þess valdani að samningur hafi ekki þau réttaráhrif, sem honum var ætlað sakvæmt beinu efni sínu, eða jafnvel alls engin réttaráhrif í einkaréttarlegri merkingu, þ.e. verði með öllu ógildur
Löggerningar
Löggerningar eru hvers kyns viljayfirlýsingar, sem ætlað er að stofna rétt, breyta rétti eða fella rétt niður
Í samningarétti er fyrst og fremst fjallað um þær tegundir löggerninga, sem kallast loforð og samþykki, en aðrar tegundir löggerninga falla þó jafnframt undir greinina
Ekki skiptir meginmáli hvort löggerningur hefur orðið til munnlega eða skriflega eða með einhverju öðru hátterni.
Formið getur skipt miklu máli um sönnun
- Erfitt að sanna munnlega gerninga
Sumir löggerningar á nánar tilteknum sviðum skuli vera skriflegir
Túlkun löggerninga
Allir löggerningar þarfnast túlkunar
Í samningalögum gefur ekki að finna nein almenn ákvæði um túlkun samninga eða annars konar löggerninga
Í túlkun felst, almennt, að skýra eða birta eðli eða inntak einhvers, nánar tiltekið og þegar túlkun beinist að löggerningum, að gera sér og/eða öðrum grein fyrir því hvaða skilning beri að leggja í löggerning og hvaða réttaráhrif sá löggerningur eigi að hafa.
Skiptist í tvo þætti.
Túlkun löggerninga - 2þættir
Skýring (eða túlkun í þrengri merkingu): túlka samninginn.
Beinist að draga ályktun um merkingu löggernings af orðalagi hans eða, eftir atvikum, af öðru því hátterni sem löggerningsgjafi tjáði sig með við stofnun löggernings, er þar getur stundum m.a. reynt á að skilja afbrigðilegt eða óvenjulegt orðfæri löggerningsgjafans, að finna rétta merkingu fagorða, að grafast fyrir um tilganginn með löggerningi ofl og hins vegar
Fylling (eða túlkun í víðri merkingu)
En með henni er átt við þá túlknarstarfsemi, er gengur framar skýringu varðandi það að marka réttaráhrif löggernings á grundvelli réttarreglna eða réttarheimilda, svo sem venju, fordæmi, lögjöfunar og eðli máls eða meginreglna laga, sem svo nefnast
- Það er t.d ekkert ákvæði í samningi um hvenær á að afhenda hlutinn. Þá reynir á fyllingu
Viljakenning og Trauskenning
Viljakenning og traustkenning = eru ekki skráðar í lögum, eru kenningar hvernig á að nálgast samning og hvernig þeir virka
Viljakenning
að leggja beri höfuðáherslu á vilja eða tilgang löggerningsgjafa þegar til löggernings var stofnað
Traustkenning
að lögð skyldi áhreslu á að leiða í ljós þær hugmydir eða traust, sem sanngirni mátti ætla að löggerningur hefði vakið hjá löggerningsmóttakanda
Loforð
Loforð er viljayfirlýsing manns sem felur í sér skuldbindingu
Loforð er ein tegund löggerninga, þ.e. skuldbindani löggerningur, sem ætlað er að stofna rétt og kominn til vitundar loforðsmóttakanda fyrir tilstilli loforðsgjafans
Almenna reglan er sú, að loforðsgjafi getur afturkallað loforð sitt þar til það er komið til vitundar loforðsmóttakanda, en sé loforðið einvörðungu munnlegt getur loforðsgjafi þó að jafnaði afturkallað það, þar til móttatakandi þess hefur beinlínis samþykkt það, sé samþykkis þörf
Dæmi: ég lofa að kaupa þennan bíl og hinn aðilinn samþykkir, ef þú samþykkir bílakaupin er kominn samningur á. Ef hann segir nei er loforðið ekki lengur
Samningar
Samningur er löggerningur, sem byggist á gagnkvæmum eða nátengdum viljayfirlýsingum tveggja eða fleiri aðila.
- Önnur, eða ein, þeirra yfirlýsinga verður að vera í fromi loforðs og að jafnaði er hin yfirlýsingin eða yfirlýsingarnar einnig loforð um einhvers konar endurgjald fyrir þær hagsbætur eða það verðmæti, sem felst í loforði gagnaðila
Tilboð
nefnast þau loforð, sem eru þess eðlis að þau þarf að samþykkja til þess að þau verði bindandi til frambúðar.
Getur verið munnlegt og skriflegt, með eða án orða
Samþykki
tilboðs er fólgið í yfirlýsingu tilboðsmóttakandans um að hann taki við þeim rétti eða hagsbótum, sem honum er boðið í tilboðinu (almennt gegn endurgjaldi af hálfu tilboðsmóttakands)
Stundum er ákveðinn samþykkisfrestur, geta verið matskenndir
Aðili sem tekur á móti tilboði hefur um eftirtalda kosti að velja
- Hann getur samþykkt tilboðið
- Hann getur gefið yfirlýsingu..
- Hann kann að gefa yfirlýsingu
- Hann getur komið með gagntilboð
- Hann getur hafnað tilboðinu
- Hann hefst ekkert að, sem oft myndi leiða til þess að tilboði fellur niður
Álitaefni varðandi stofnun samninga
álitaefni varðandi stofnun samninga: Túlkun atvika við samningsgerð
Álitaefni varðandi stöðluð samningsákvæði
Álitaefni varðandi stöðluð samningsákvæði: Stundum ágreiningur um hvort að þau séu hluti af samningi eða ekki
Staðlaðir skilmálar án þess þó að þeir skilmálar séu prentaðir þar eða séu beinlínis við höndina þegar til samnings er gengið.
Þriðjamannslöggerningar
Er löggerningur, sem vísar til hagsmuna þriðja manns (eða lögpersónu), sem ekki er aðili að þeim löggerningi, og veitir honum beinan eða sjálfstæðan rétt til að krefjast samningsefnda, eða (í algerum undantekningartilvikum) bakar honum skyldur eða byrðar
- T.d þú ert t.d að semja við aðila. Er 3 maður úti bæ sem fær réttindi, kannski konan þín
Í íslenskum og norrænum rétti er ekki fyrir að fara almennum lagaálkvæðum um þriðjamannslöggerninga
Andskýringarregla
ef annar aðillin samdi skilmálan alveg sjálfur, og ef kemur upp vafi um samningi. A það ekki vera túlkan honum sem gerði samningi í hag
Umboð
Umboðsmennska: Er fólgin í því að umboðsmaður gerir löggerning í nafni annars manns, umbjóðandans, gagnvart þriðja manni samkvæmt heimild frá umbjóðandanum en verður ekki sjálfur bundinn við þann löggerning sem stofnast.
- t.D ég er að fara kaupa íbuð með manninum mínum, ég gef honum skriflegt umboð að fara og kaupa hana fyrir hönd okkar ‘
Milliganga við samningsgerð
Umbjóðandi —————— Sá sem felur umboðsmanni að gera samning fyrir sig
Umboðsmaður —————– sá sem semur í umboði annarra
Þriðji maður ——————— sá sem umboðsmaður semur við
Umboð greinast í tvær megintegundir
Sjálfstæð umboð
Heimdilarumboð (munnleg)
Sjálfstæð umboð
Þarf umboðið sjálft (sem gildi hefur gagnvart þriðja manni) ekki að fara saman við heimildina (gagnvart umbjóðanda).
Tvær megintegundir sjálfstæð umboð: Tilkynningarumboð og stöðuumboð
- Tilkynningarumboð: er átt við umboð sem tilkynnt eru þriðja manni með persónulegum hætti eða með öðru móti. 1. Með yfirlýsingu, 2. Með sérstöku umboðsskjali, 3. Almennri tilkynningu um boðið
- Stöðuumboð: að sé maður, samkvæmt samningi við annan mann, í stöðu, er eftir lögum eða venju felur í sér heimild til að reka erindi hans innan vissra takmarka, þá teljist hann hafa umboð til að gera þá löggerninga, sem innan þeirra takmarka séu
- Dæmi: afgreiðslufólk í verslunum
Heimildarumboð
Heimild og umboð fara ætíð saman. Engri tilkynningu er beint til þriðja manns heldur verður viðsemjandinn venjulega að taka orð umboðsmannsins um að hann hafi umboð í nánar tilgreinda átt trúanleg ef hann vill semja við hann.
Umboðsmaður fer út fyrir heimild sína
Það, að umboðsmaður fer út fyrir sérstök fyrirmæli frá umbjóðanda sínum, skiptir að jafnaði ekki máli varðandi réttarsambandið milli umbjóðanda og þriðja manns, gæti hann þess jafnframt að halda sig innan ramma umboðsins sjálft
t.d að gera samning um 60 mil en þú gerir samning um 62 mil fyrir einhvern
Tvær undantekningar
1. Sé um sjálfstætt umboð að ræða og hafi þriðji manni verið ljóst eða mátt vera ljóst, að umboðsmaður braut í bága við þau sérstöku fyrirmæli er umbjóðandi hafði gefið honum, verður sá löggerningur, sem umboðið átti að tryggja, ekki skuldbindandi fyrir umbjóðandann
- Sama gildir – enda þótt þriðji maður sé grandlaus – ef um þau umboð er að ræða, sem getið er um í 18.gr. samningalaga (heimildarumboð), en í þeim tilvikum þurfa umboð og heimild alltaf að fara saman
Umboðsmaður fer út fyrir umboð sitt
Höfuðreglan er sú – að fari umboðsmaður út fyrir umboð sitt, skuldbindur sá gerningur ekki umbjóðandann (og þá, eftir atvikum, ekki heldur að því leyti sem gerningurinn kann þó að samræmast umboðinu að hluta)
T.d þú átt að gera samning við fyrirtæki og þú færð 60mil og þú ferð og kaupir ferrari
Umsýsla
Er þegar umsýslumaður gerir viðskiptagerninga gagnvart þriðja manni í eigin nafni en fyrir reikning umsýsluveitandans.
Helstu atvik er leitt geta til ógildingar löggerninga að íslenskum rétti, varða eftirtalandi atriði (5)
- Bresti á formskilyrðum
- Persónu viðkomandi aðila (t.d. gerhæfisskortur ef hann er ólögráða eða andlega vanheill)
- Efni löggernings, þ.e. að hann brjóti gegn lögum eða góðu siðferði eða hafi að geyma ósanngjarna samningsskilmála
- Tilurð löggernings, sbr. Fölsun, nauðung, svik og misneyting, eða
- Rangar eða brostnar forsendur ( sem taka þó ekki beinlínis til framgreindra ástæðna)
Mikilvægar ógildingarreglur tengdar móttakanda löggerning.
Meginregla: löggerningsmóttakandi getur yfirleitt ekki öðlast rétt samkvæmt löggerningi nema hann sé grandlaus (bona fide), þ.e. í góðri trú um að löggerningurinn sé gildur. Aðili sem beinlínis veit eða má örugglega vita, að löggerningur er haldinn ógildingareinkennum, getur því almennt ekki borðið hann fyrir sig til réttra efnda
Formgallar
Ekki er til nein almenn regla í íslenskum rétti, sem mælir fyrir um formskilyrði í sambandi við gerð samninga eða annarra löggerninga
Almenna reglu um ógildi löggerninga er sökum þess að tilteknu formi var ekki fylgt er hvorki að finna í samningalögum né í annarri löggjöf
- Það eru þó ýmis dæmi að í lögum eða venju sé gert ráð fyrir því að löggerningar á nánar tilteknum sviðum skuli lúta ákveðnu formi
Til þess að löggerningur verði metinn ógildur þarf vafalaus ótvíræða lagaheimild
Gerhæfisskortur – (ólögfest)
getur verið af tveimur ástæðum?
Samningalögin hafa ekki að geyma nein ákvæði um skort á persónulegu gerhæfi sem ógildingarástæði, en um það efni eru hins vegar allýtarleg ákvæði í lögræðislögum
Með gerhæfi er átt við hæfi manns til skuldbinda sig að lögum
Gerhæfisskortur getur verið af tveimur ástæðum
1) viðkomandi hefur ekki öðlast lögræði eða hefur verið sviptur því
2) hann telst ekki gerhæfur vegna andlegrar vangetu sinnar, jafnvel þótt lögráða sé
Réttareglurnar um gerhæfisskort sem ógildingarástæðu miða að því að vernda menn
Lögræðisskortur - lögræðislög
Ólögráð menn geta verið menn af tvennum ástæðum
1. Vegna æsku
2. Þeir hafa verið sviptir lögræði með dómsúrskurði
- Svipta má fjáræði einu sér
- Svipta má sjálfræði einu sér
- Lögræði þá sviptiru báðu
Lögráða (sjálfsráða og fjárráða) = verða menn nú 18 ára og fyrr ef þeir stofna til hjúskapar
Sjálfráða = maður ræður einn öðru en fé sínu nema lög mæli fyrir á annan veg
Fjárráða = maður ræður jafnaði einn yfir fé sínu
Menn geta verið sviptir lögræði af verndartilgangi sökum andlegrar eða líkamlegrar vangetu. Lögræðissvipting getur verið takmörkuð og einnig má ákvarða hana til bráðabirgða. Jafnframt verður henni létt af með dómsúrskurði.
Löggerningar ólögráða manns, sem hann hafði ekki heimild til að gera, binda hann ekki. Þeir eru því ógildir
Andleg vangeta
Um gerhæfisskort vegna andlegra annmarka eru engin ákvæði í samningalögunum eða annarri löggjöf hér á landi, en löngum hefur verið viðurkennt að ef löggerningsgjafi er haldinn andlegri vangetu á háustigi, t.d. verulegri geðveiki eða elliglöpum eða miklum greindarskorti, geti leitt til þess að löggerningur hans verði ekki talinn skuldbinda hann að lögum – enda þótt hann hafi ekki verið sviptur lögræði af þessum sökum
Almennt / Í andstöðu við gott siðferði
a. Að ákvæði í löggerningum, sem ekki fá samrýmst landslögum eða viðurkenndum siðferðisskoðunum, skuli, eftir atvikum, teljast ógild.
b. Siðferðismælikvarðinn myndi þá miðast við almennar siðgæðishugmyndir þorra manna á líðandi stund, þ.e. þegar á matið reynir, eftir því sem framast er unnt að staðreyna slíkar skoðanir almennings
1) Dómstólar t.d ef þú leigðir þér leigðumorðingja og hann stendst ekki við loforið, getur þú ekki farið með þetta mál fyrir dómstóla þetta er á móti siðferði
Óheiðarleiki - efnisannmarkar
Segir að löggerning, sem ella myndi talinn gildur, geti sá maður, er við honum tók, ekki borið fyrir sig ef það yrði talið óheiðarlegt vegna atvika, sem fyrir hendi voru þegar löggerningurinn kom til vitundar hans og ætla má að hann hafi haft vitneskju um