Στο δισκάδικο page 16 Flashcards
Στο δισκάδικο
В музыкальном магазине
Την ίδια στιγμή ο Μανόλης είναι στο δισκάδικο και δουλεύει.
В то же время Манолис работает в музыкальном магазине.
Αυτή την ώρα έχει πάντα πολύ κόσμο.
В это время здесь всегда очень многолюдно.
«Έχετε το τελευταίο CD του Αλκιβιάδη;» ρωτάει ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι.
«У вас есть последний компакт-диск «Алкивиада»?» — спрашивает пятнадцатилетняя девочка.
«Του Αλκιβιάδη;» ρωτάει ο Μανόλης.
— Алкивиада? — спрашивает Манолис.
«Ποιος είναι αυτός; Δεν τον ξέρω.»
“Кто он? Я его не знаю».
«Τον Αλκαίο θέλει να πει» λέει μια φίλη της.
«Она хочет рассказать Алкайосу», — говорит ее подруга.
«Όχι, όχι, Αλκίνοος είναι.
«Нет-нет, это Алкиной.
Αλκίνοος Ιωάννου» λέει μια άλλη.
Алкинос Иоанну», — говорит другой.
«Πώς τον λένε τελικά;» ρωτάει ο Μανόλης αλλά τα κορίτσια δεν απαντάνε.
— И вообще, как его зовут? — спрашивает Манолис, но девушки не отвечают.
Είναι εφτά φίλες αλλά καμιά δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει ν’ αγοράσει.
Есть семь друзей, но никто из них точно не знает, что хочет купить.
Στο μαγαζί είναι και δύο αγόρια ντυμένα στα μαύρα με πολύ κοντά μαλλιά.
В магазине также есть два мальчика, одетые в черное, с очень короткими волосами.
Θέλουν κι οι δυο ν’ αγορά σουν ένα παλιό βινύλιο με μουσική «πανκ», το τελευταίο που υπάρχει.
Они оба хотят купить вам старый винил с панк-музыкой, последний из доступных.
«Δικό μου είναι» λέει το ένα αγόρι.
«Это мое», — говорит один мальчик.
«Όχι, λέει το άλλο, είναι δικό μου.»
«Нет, говорит другой, это мое».
«Ρε, μαλάκα, σου λέω ότι αυτός ο δίσκος είναι δικός μου. Κατάλαβες;»
«Эй, ублюдок, говорю тебе, эта пластинка моя. Вы поняли?
Δίπλα τους στέκεται ένας ηλικιωμένος κύριος με άσπρα μαλλιά και ακούει τον καβγά:
Рядом с ними стоит пожилой господин с седыми волосами и слушает бой:
«Φτάνει πια! Παλιόπαιδα!»
«Хватит! Старик!
λέει και ξαφνικά παίρνει τον δίσκο και χτυπάει το ένα αγόρι στο κεφάλι.
- говорит он и внезапно берет диск и бьет одного мальчика по голове.
Μία, δύο φορές.
Раз, два.
«Φτάνει πια. Κι εσείς κι αυτή η άσχημη μουσική»
«Этого достаточно. И ты и эта плохая музыка»
λέει ο ηλικιωμένος κύριος καθώς χτυπάει και το δεύτερο αγόρι.
— говорит старый джентльмен, ударяя и второго мальчика.
«Μα τι κάνετε;» φωνάζει ο Μανόλης. «Σταματήστε!»
«Но что ты делаешь?» — кричит Манолис. “Останавливаться!”
«Φτάνει. Φτάνει αυτή η κακή μουσική που ακούτε εσείς οι νέοι»
«Этого достаточно. Хватит этой плохой музыки, которую вы, молодые люди, слушаете».
λέει πάλι ο ηλικιωμένος με τα άσπρα μαλλιά.
— снова говорит старик с седыми волосами.
«Συγνώμη, μα ποιος είστε;» ρωτάει ο Μανόλης.
— Простите, а вы кто? — спрашивает Манолис.
«Είμαι ο καθηγητής Αλέξανδρος Μακρής και δεν μπορώ αυτούς τους νεαρούς και τη μουσική που ακούνε συνέχεια.»
«Я профессор Александрос Макрис, и я терпеть не могу этих молодых людей и музыку, которую они все время слушают».
«Εσύ είσαι κακός… και τρελός!» του λέει το ένα από τα δύο αγόρια.
«Ты злой… и сумасшедший!» говорит ему один из двух мальчиков.
Μπαπ! Ο γέρος τον χτυπάει πάλι. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τον καθηγητή.
Бэп! Старик снова бьет его. Никто не может остановить профессора.
«Σας παρακαλώ, βγείτε από το κατάστημα» λέει ο Μανώλης.
«Пожалуйста, уходите из магазина», — говорит Манолис.
«Θα φύγω όταν θέλω.»
«Я уйду, когда захочу».
«Θα φωνάξω την αστυνομία!»
«Я позвоню в полицию!»
«Γιατί; Ποιος είσ’ εσύ;»
“Почему; Кто ты?’
«Εγώ δουλεύω εδώ και δε θέλω προβλήματα εδώ μέσα.»
«Я работаю здесь и не хочу здесь никаких проблем».
«Εδώ δουλεύεις; Κι έρχεσαι στη δουλειά σου έτσι;»
«Вы здесь работаете? И ты приходишь на работу в таком виде?
Ο Μανόλης κοιτάζει το πουκάμισό του.
Манолис смотрит на свою рубашку.
«Είναι σάλτσα από κοκκινιστό. Σήμερα στο εστιατό ριο…»
«Это тушеный соус. Сегодня в ресторане Рио…”
«Καλά, καλά.»
«Хорошо, хорошо».
Ο ηλικιωμένος παίρνει ένα CD με παλιά τραγούδια του Γιάννη Σπανού.
Старик берет диск со старыми песнями Янниса Спаноса.
«Πόσο έχει αυτό το CD;»
«Сколько стоит этот компакт-диск?»
«15 ευρώ.»
«15 евро».
«Αυτή είναι μουσική» λέει ο καθηγητής.
«Это музыка», — говорит профессор.
Πληρώνει και φεύγει.
Он платит и уходит.
Τα πράγματα είναι πάλι ήσυχα στο μαγαζί αλλά αμέσως τα εφτά κορίτσια ξαναρχίζουν.
В магазине снова все тихо, но семеро девушек тут же начинают действовать снова.
«Λοιπόν, έχετε το CD του Σπαντιδάκη που…;»
«Итак, у вас есть компакт-диск Спантидакиса, где…?»
«Ποιανού;»
“Чей;”
«Του Σπανουδάκη λέει.»
«Он говорит о Спанудакисе».
«Όχι, όχι του Σφακιανάκη.»
«Нет, не Сфакианакис».
Ίσως πρέπει ν’ αλλάξω δουλειά σκέφτεται ο Μανόλης.
«Может быть, мне стоит сменить работу», — думает Манолис.