Nursing Of Patient With Renal And Urinary Mrs. Choun Mom Flashcards
- សង្គ្រោះដង្ហើម-បេះដូងគឺជាទម្រង់ការសង្គ្រោះបន្ទាន់ជាមូលដ្ឋានមួយសម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវិតមាន៖
☒ ការផ្តល់ដង្ហើមសិប្បនិមិ្មតនិងការរិតច្របាច់បេះដូងពីខាងក្រៅ
☒ ការបំពេញអុកស៊ីសែនឲ្យពេញទៅក្នុងសួតនិងខួរក្បាល
☒ ការធ្វើឲ្យដំណើរការដកដង្ហើមរបស់អ្នកជម្ងឺឲ្យបានស្រួល
☒ ការធ្វើឲ្យស្ថានភាពអ្នកជម្ងឺវិលមរកសភាពធម្មតាឡើងវិញ
☑ ការផ្តល់ដង្ហើមសិប្បនិមិ្មតនិងការរិតច្របាច់បេះដូងពីខាងក្រៅ
- ការដាក់សុងទឹកនោម ចំពោះបុរសត្រូវដាក់អ្នកជំងឺក្នុងស្ថានភាព៖
☒ ដំណេកផ្ងារបញ្ឈរជង្គង់ បន្ធូរភ្លៅ
☒ ដំណេកផ្ងារឱ្យភ្លៅកន្ធែកឃ្លាតពីគ្នាបន្តិច
☒ ដំណេកផ្អៀង បន្ធូរភ្លៅ បន្តិច
☒ ដំណេកផ្ងារបញ្ឈរជង្គង់បន្តិច
☑ ដំណេកផ្ងារឱ្យភ្លៅកន្ធែកឃ្លាតពីគ្នាបន្តិច
- ការដាក់សុងទឹកនោមធ្វើឡើងចំពោះអ្នកជំងឺ៖
☒ មិនអាចគ្រប់គ្រងការនោមដោយខ្លួនឯងឬមានឧបសគ្គក្នុងការនោម
☒ មិនមានអ្នកកំដរ និងបរិភោគមិនបាន
☒ មានការឈឺចុកចាប់នៅលើថ្ងាស
☒ ពិបាកក្នុងការវាស់កម្រិតបរិមាណទឹកនោម
☑ មិនអាចគ្រប់គ្រងការនោមដោយខ្លួនឯងឬមានឧបសគ្គក្នុងការនោម
- ការដាក់សុងក្រពះមានគោលបំណងដើម្បី៖
☒ បន្ធូរក្រពះជៀសវាងអ្នកជំងឺពិបាកទ្រាំ
☒ បញ្ចូលចំណីអាហារដល់អ្នកជំងឺ
☒ បន្ធូរក្រពះ និងបញ្ចូលចំណីអាហារឱ្យអ្នកជំងឺ
☒ ងាយស្រួលក្នុងការបញ្ចូលថ្នាំ
☑ បន្ធូរក្រពះ និងបញ្ចូលចំណីអាហារឱ្យអ្នកជំងឺ
- ការអនុវត្តទម្រង់ការដាក់សុងក្រពះត្រូវពន្យល់អ្នកជំងឺឱ្យសហការដោយ៖
☒ លើកម្រាមដៃជាសញ្ញានៅពេលមានការឈ្លក់ ឬមិនស្រួល
☒ ដកដង្ហើមវែងៗជាសញ្ញានៅពេលមានការឈ្លក់ ឬមិនស្រួល
☒ ងើយក្បាលឡើងលើជាសញ្ញានៅពេលមានការឈ្លក់ ឬមិនស្រួល
☒ និយាយប្រាប់គ្រូពេទ្យនៅពេលមានការឈ្លក់ ឬមិនស្រួល
☑ លើកម្រាមដៃជាសញ្ញានៅពេលមានការឈ្លក់ ឬមិនស្រួល
- ការអនុវត្តទម្រង់ការដាក់សុងក្រពះ បើមានសញ្ញាថាសុងមិននៅក្នុងក្រពះអ្នកជំងឺទេ៖
☒ ត្រូវបាញ់ទឹកចំនួន ៥ ម.ល ទៀត ហើយពិនិត្យសារជាថ្មី
☒ ត្រូវឱ្យអ្នកជំងឺប្រឹងលេប ហើយពិនិត្យសារជាថ្មី
☒ ត្រូវរុញសុងប្រហែល ១០ ស.ម ទៀត ហើយពិនិត្យសារជាថ្មី
☒ ត្រូវរុញសុងប្រហែល ៥ ស.ម ទៀត ហើយពិនិត្យសារជាថ្មី
☑ ត្រូវរុញសុងប្រហែល ៥ ស.ម ទៀត ហើយពិនិត្យសារជាថ្មី
- ការវាយតម្លៃការអនុវត្តទម្រង់ការដាក់សុងក្រពះ ត្រូវពិនិត្យអ្នកជំងឺរកមើលប្រតិកម្មទៅនឹង៖
☒ សញ្ញាជីវិត និងពិនិត្យស្ថានភាពរាងកាយ
☒ សញ្ញាជីវិត និងកំហាប់ហ្គាសកាបូនិកក្នុងឈាម
☒ សញ្ញាជីវិត និងកំហាប់ជាតិស្ករក្នុងឈាម
☒ សញ្ញាជីវិត និងកំហាប់អុកស៊ីហ្សែនក្នុងឈាម
☑ សញ្ញាជីវិត និងកំហាប់អុកស៊ីហ្សែនក្នុងឈាម
- ការធ្វើផែនការមុនធ្វើការបូមលាមកត្រូវមានការអន្តរគមន៏ពី៖
☒ គ្រូពេទ្យ ឬ គ្រួសារអ្នកជំងឺ
☒ គ្រូពេទ្យ ឬ គិលានុបដ្ឋាក
☒ ប្រធានមន្ទីរពេទ្យ ឬ គ្រូពេទ្យ
☒ គ្រូពេទ្យ ឬ វេជ្ជបញ្ជា
☑ គ្រូពេទ្យ ឬ វេជ្ជបញ្ជា
- ការអនុវត្តន៏ក្នុងការបូមលាមកអ្នកជំងឺត្រូវ៖
☒ លាបប្រេង ឬខ្លាញ់ ១០ ស.ម ពីចុងសុង ដើម្បីងាយស្រួលស៊កចូលក្នុងទ្វារលាមក
☒ លាបប្រេង ឬខ្លាញ់ ៥ ស.ម ពីចុងសុង ដើម្បីងាយស្រួលស៊កចូលក្នុងទ្វារលាមក
☒ លាបប្រេង ឬខ្លាញ់ ២០ ស.ម ពីចុងសុង ដើម្បីងាយស្រួលស៊កចូលក្នុងទ្វារលាមក
☒ លាបប្រេង ឬខ្លាញ់ ១៥ ស.ម ពីចុងសុង ដើម្បីងាយស្រួលស៊កចូលក្នុងទ្វារលាមក
☑ លាបប្រេង ឬខ្លាញ់ ៥ ស.ម ពីចុងសុង ដើម្បីងាយស្រួលស៊កចូលក្នុងទ្វារលាមក
- គោលបំណងនៃការដាក់សុង Rectal ឱ្យអ្នកជំងឺ គឺដើម្បីកាត់បន្ថយភាពតឹងណែននៃពោះដែលបណ្តាលមកពី៖
☒ ការអង្គុយច្រើនរបស់អ្នកជំងឺ
☒ ការច្រាល់នៃឧស្ម័នក្នុងក្រពះ
☒ ការញុំាច្រើនហួសកំណត់
☒ ការច្រាល់នៃឧស្ម័នក្នុងពោះវៀន
☑ ការច្រាល់នៃឧស្ម័នក្នុងពោះវៀន
- ការដាក់សុង Rectal ឱ្យអ្នកជំងឺ ធ្វើឡើងក្នុងរយៈពេលពី៖
☒ ៥ ទៅ ៦ នាទី ដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
☒ ១៥ ទៅ ១៦ នាទី ដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
☒ ១៦ ទៅ ២៦ នាទី ដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
☒ ២៦ ទៅ ៣៦ នាទី ដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
☑ ៥ ទៅ ៦ នាទី ដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
- ក្នុងការបូមស្លេសតាមច្រមុះ មិនត្រូវរុញCatheter ទៅមុខទៀតទេ បើមានឧបសគ្គរាំងស្ទះត្រូវ៖
☒ ព្យាយាមឱ្យអ្នកជំងឺខំលេបបញ្ចូល
☒ ដកចេញ ហើយស៊កចូលម្តងទៀត
☒ ព្យាយាមស៊កនៅរន្ធច្រមុះម្ខាងទៀត
☒ ចាក់ថ្នាំស្ពឹកដល់អ្នកជំងឺងាយស្រួលស៊កចូល
☑ ដកចេញ ហើយស៊កចូលម្តងទៀត
- តើភាគរយនៃការផ្តល់អ៊ុកស៊ីហ្សែននឹងមានការផ្លាស់ប្តូរអាស្រ័យទៅលើអ្វី?
☒ ល្បឿន នឹងជំរៅនៃការដកដង្ហើមរបស់អ្នកជំងឺ
☒ អត្រាកម្រិតលំហូរខ្ពស់អាចធ្វើឱ្យស្ងួតនូវម៊ុយកឺសតាមផ្លូវដង្ហើម
☒ ឧបករណ៏សាមញ្ញងាយស្រួលក្នុងការផ្តល់អ៊ុកស៊ីហ្សែនដល់អ្នកជំងឺ
☒ ឧបករណ៏ផ្តល់អ៊ុកស៊ីហ្សែនត្រឹមត្រូវតាមវេជ្ជបញ្ជា
☑ ល្បឿន នឹងជំរៅនៃការដកដង្ហើមរបស់អ្នកជំងឺ
- ការលៃតំរូវពីសំពាធនៃការបូមស្លេសចំពោះម៉ាស៊ីនបូមស្លេសដែលអាចយួរបានគឺ៖
☒ មនុស្សពេញវ័យ ពី៣០ ទៅ ៣៥ mmHg
☒ មនុស្សពេញវ័យ ពី២០ ទៅ ២៥ mmHg
☒ មនុស្សពេញវ័យ ពី១០ ទៅ ២៥ mmHg
☒ មនុស្សពេញវ័យ ពី១០ ទៅ ១៥ mmHg
☑ មនុស្សពេញវ័យ ពី១០ ទៅ ១៥ mmHg
- ការលៃតំរូវពីសំពាធនៃការបូមស្លេសចំពោះម៉ាស៊ីនបូមស្លេសដែលអាចយួរបានគឺ៖
☒ កុមារ ពី២ ទៅ ៥ mmHg
☒ កុមារ ពី១៥ ទៅ ២៥ mmHg
☒ កុមារ ពី០៥ ទៅ ១០ mmHg
☒ កុមារ ពី១០ ទៅ ១៥ mmHg
☑ កុមារ ពី០៥ ទៅ ១០ mmHg
- សុងទឹកនោមធ្វើពីកៅស៊ូ ឬផ្លាស្ទិកដែលត្រូវដាក់បញ្ចូលតាម៖
☒ ផ្លូវនោមគិតប្រវែងចំពោះអ្នកជម្ងឺជាបុរស ឬ ស្ត្រី
☒ បង្ហួរនោម ទៅក្នុងប្លោកនោមអ្នកជម្ងឺឲ្យបានត្រឹមត្រូវ
☒ ការវាស់វែងក្នុងការបញ្ចេញទឹកនោមឲ្យអស់ពីប្លោកនោម
☒ ការប្រើប្រាស់ជំនួយការផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងការដាក់សុងនោម
☑ បង្ហួរនោម ទៅក្នុងប្លោកនោមអ្នកជម្ងឺឲ្យបានត្រឹមត្រូវ
- ការដាក់សុងទឹកនោមអានាំមកនូវគ្រោះថ្នាក់នូវ៖
☒ ការបង្ករោគនៅផ្លូវបញ្ចេញទឹកនោម
☒ ការឈឺចាប់ខ្លាំងនៅផ្លូវបញ្ចេញទឹកនោម
☒ ការធ្លាយប្លោកនោមអាចបណ្តាលឲ្យស្លាប់
☒ ការបញ្ចេញទឹកនោមមានការក្តៅក្រហាយ
☑ ការបង្ករោគនៅផ្លូវបញ្ចេញទឹកនោម
- គិលានុបដ្ឋាកត្រូវប្រើវិធីសាស្ត្រស្តេរីល និងអាស៊ិបស៊ីនៅពេលស៊កសុងនោមដើម្បី៖
☒ កាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការដាក់សុងនោមញឹកញាប់មានការឈឺចាប់
☒ កាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់បណ្តាលមកពីការបង្ករោគនៅក្នុងប្លោកនោម
☒ កាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់បណ្តាលឲ្យអ្នកជម្ងឺមានការបញ្ចេញនោមមិនបាន
☒ កាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់បណ្តាលឲ្យអ្នកជម្ងឺមានការរលាកបង្ហួរនោម
☑ កាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់បណ្តាលមកពីការបង្ករោគនៅក្នុងប្លោកនោម
- នៅអំឡុងពេលអនុវត្តទម្រង់ការជួយផ្តល់នូវផាសុខភាពដោយវាស់វែងដូចជា៖
☒ បន្ទាប់ពីដាក់សុងអ្នកជម្ងឺអាចនោមដោយខ្លួនឯងបាន
☒ ការបង្ហាញឲ្យឃើញថាមានអត្រាបង្ករោគនៅផ្លូវនោមតិច
☒ ការដាក់ស្ថានភាពដៃ ឬ ការរក្សាកំដៅអ្នកជម្ងឺ
☒ មិនមានការបង្កផលវិបាកបន្ទាប់ពីការដាក់សុងនោម
☑ ការដាក់ស្ថានភាពដៃ ឬ ការរក្សាកំដៅអ្នកជម្ងឺ
- ការប្រើសុងនោមដាក់តែម្តងបានបង្ហាញឲ្យឃើញថាមានអត្រានៃការបង្ករោគនៅផ្លូវនោមតិចនិងមិនមាន៖
☒ ការបង្កផលវិបាកបន្ទាប់ពីការដាក់សុងនោម
☒ ការកាត់បន្ថយឲ្យតូចបំផុតនូវការបង្ករោគ
☒ ការកាត់បន្ថយនូវឧបសគ្គនៅផ្លូវបញ្ចេញនោម
☒ ការកាត់បន្ថយការប៉ោងនៅប្លោកនោម
☑ ការបង្កផលវិបាកបន្ទាប់ពីការដាក់សុងនោម
- ការប៉ាន់ប្រមាណពីការយល់ដឹងរបស់អ្នកជម្ងឺក្នុងការដាក់សុងនោមពី៖
☒ ភាពសុខស្រួលក្នុងប្លោកនោម
☒ ប្លោកនោមមិនមានប៉ោងក្នុងប្លោកនោម
☒ គោលបំណងនៃការដាក់សុងទឹកនោម
☒ បង្ហាញលទ្ធផលសង្ឃឹមទុកនៅពេលអនុវត្ត
☑ គោលបំណងនៃការដាក់សុងទឹកនោម
- បង្កើតរោគវិនិច្ឆ័យថែទាំឲ្យបានត្រឹមត្រូវផ្អែកទៅតាមទិន្នន័យដែលប្រមូលលើកលែងតែ៖
☒ ការថប់អារម្មណ៍
☒ ការឈឺចាប់ខ្លាំងខ្លា
☒ ការស្ទះទឹកនោម
☒ ការឈឺផ្លូវនោម
☑ ការឈឺផ្លូវនោម
- ការកំណត់លទ្ធផលរំពឹងទុកក្រោយពីការដាក់សុងនោមឲ្យអ្នកជម្ងឺរួចត្រូវមាន៖
☒ ចំណុះទឹកនោមយ៉ាងតិច ៣០ មល ក្នុង ១ម៉ោង
☒ ចំណុះទឹកនោមយ៉ាងតិច ៣៥ មល ក្នុង ១ម៉ោង
☒ ចំណុះទឹកនោមយ៉ាងតិច ៤០ មល ក្នុង ១ម៉ោង
☒ ចំណុះទឹកនោមយ៉ាងតិច ៥០ មល ក្នុង ១ម៉ោង
☑ ចំណុះទឹកនោមយ៉ាងតិច ៣០ មល ក្នុង ១ម៉ោង
- ការដាក់សុងតាមគូទគឺធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងដើម្បីកាត់បន្ថយ៖
☒ ភាពតឹងណែនក្នុងការពិបាកបញ្ចេញទឹកនោមតាមការដាក់សុង
☒ ភាពតឹងណែនក្នុងពោះដោយការបរិភោគអាហារមិនបានច្រើន
☒ ភាពតឹងណែននៃពោះបណ្តាលមកពីការច្រាលឧស្ម័នក្នុងពោះវៀន
☒ ភាពតឹងណែននៃការដកដង្ហើមស្រូបចូលទៅក្នុងសួតមិនបានល្អ
☑ ភាពតឹងណែននៃពោះបណ្តាលមកពីការច្រាលឧស្ម័នក្នុងពោះវៀន
- ការដាក់សុងតាមគូទធ្វើឡើងក្នុង៖
☒ រយ:ពេល ៩ ទៅ ១០ នាទីដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
☒ រយ:ពេល ៧ ទៅ ៨ នាទីដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
☒ រយ:ពេល ៦ ទៅ ៧ នាទីដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
☒ រយ:ពេល ៥ ទៅ ៦ នាទីដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
☑ រយ:ពេល ៥ ទៅ ៦ នាទីដើម្បីបញ្ចេញឧស្ម័នមកក្រៅ
- ការដាក់សុងគូទឲ្យអ្នកជម្ងឺពេញវ័យត្រូវប្រើបំពង់បង្ហូរដែលមាន៖
☒ ទំហំ 22 - 23Fr
☒ ទំហំ 22 - 24Fr
☒ ទំហំ 22 - 25Fr
☒ ទំហំ 22 - 26Fr
☑ ទំហំ 22 - 26Fr
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាការប៉ាន់ប្រមាណពីសភាពទូទៅរបស់អ្នកជំងឺក្នុងការដាក់សុង ទឹកនោម៖
☒ សួរពីកម្រិតនៃការយល់ដឹងរបស់អ្នកជំងឺ
☒ ពិនិត្យមើលលទ្ធភាពនៃការធ្វើចលនារាងកាយរបស់អ្នកជំងឺ
☒ អាយុ និងភេទអ្នកជំងឺដើម្បីកំណត់ទំហំសុង
☒ ប្រវត្តិគ្រួសារធ្លាប់ទល់នោម
☑ ប្រវត្តិគ្រួសារធ្លាប់ទល់នោម
- ខាងក្រោមនេះមានទំហំសុងទឹកនោមមួយដែលត្រូវដាក់ចំពោះស្រ្តីពេញវ័យ៖
☒ ទំហំពី ៥ ទៅ ៦ Fr
☒ ទំហំពី ១៦ ទៅ ១៨ Fr
☒ ទំហំពី ១៤ ទៅ ១៦ Fr
☒ ទំហំពី ១០ ទៅ ១៨ Fr
☑ ទំហំពី ១៤ ទៅ ១៦ Fr
- ខាងក្រោមនេះមានសំណួរមួយ សួរអ្នកជំងឺក្នុងករណីមានប្រតិកម្មអាលែកហ្សីជាមួយបេតាឌីន ហើយអ្នកជំងឺមិនដឹងពីប្រតិកម្មអាលែកហ្សី៖
☒ ធ្លាប់មានប្រតិកម្មជាមួយសូរាឬទេ
☒ ធ្លាប់មានប្រតិកម្មជាមួយពួកកៅស៊ូឬទេ
☒ ធ្លាប់មានប្រតិកម្មជាមួយពួកសត្វ ចតុបាតឬទេ
☒ ធ្លាប់មានប្រតិកម្មជាមួយពួកសន្តានខ្យង ខ្ចៅ លៀស គ្រំ ដែរឬទេ
☑ ធ្លាប់មានប្រតិកម្មជាមួយពួកសន្តានខ្យង ខ្ចៅ លៀស គ្រំ ដែរឬទេ
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកជំងឺក្នុងការដាក់សុងទឹកនោម៖
☒ ឈឺពោះផ្នែកក្រោមស្តាំ
☒ ការថប់បារម្ភ
☒ ការទល់នោម
☒ ឱនភាពចំណេះដឹង ទាក់ទងនឹងតម្រូវការដាក់សុងទឹកនោម
☑ ឈឺពោះផ្នែកក្រោមស្តាំ
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយនៃការអនុវត្តការថែទាំក្នុងការក្រាលកម្រាលមិនជ្រាបទឹកក្រោមគូទ អ្នកជំងឺនៅពេលដាក់សុងទឹកនោម៖
☒ កម្រិតនៃការយល់ដឹងរបស់អ្នកជំងឺ
☒ ពិនិត្យមើលលទ្ធភាពនៃការធ្វើចលនារាងកាយរបស់អ្នកជំងឺ
☒ រកជំនួយដើម្បីដាក់ស្ថានភាពនិងជួយអ្នកជំងឺគ្មានកម្លាំងឬទន់ខ្សោយ
☒ ប្រវត្តិគ្រួសារធ្លាប់ទល់នោម
☑ រកជំនួយដើម្បីដាក់ស្ថានភាពនិងជួយអ្នកជំងឺគ្មានកម្លាំងឬទន់ខ្សោយ
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាការវាយតម្លៃការថែទាំជំងឺក្នុងការដាក់សុងទឹកនោម៖
☒ ស្ទាបប្លោកនោម
☒ សួរពីភាពសុខស្រួលរបស់អ្នកជំងឺ
☒ កត់ត្រាប្រវត្តិអ្នកជំងឺ
☒ សង្កេតពីលក្ខណៈ និងចំណុះទឹកនោម
☑ កត់ត្រាប្រវត្តិអ្នកជំងឺ
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាលទ្ធផលមិនរំពឹងទុកនៃការវាយតម្លៃការថែទាំជំងឺក្នុងការដាក់ សុងទឹកនោម
☒ កម្រិតនៃការយល់ដឹងពីទំហំសុង
☒ សុងមិនអាចរុញបញ្ចូលទៅមុខបាន
☒ គ្មានទឹកនោមហូរចេញ
☒ ជ្រាបទឹកនោមចេញពីជុំវិញសុង
☑ កម្រិតនៃការយល់ដឹងពីទំហំសុង
- សំណើខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាគោលបំណងនៃការបូមលាមក៖
☒ ដើម្បីព្យាបាលការទល់លាមក
☒ តាមសំណូមពររបស់អ្នកជំងឺ
☒ ធ្វើឱ្យពោះវៀនទទេ
☒ មុនធ្វើការរករោគវិនិច្ឆ័យនៅក្នុងជំងឺវះកាត់ខ្លះ
☑ តាមសំណូមពររបស់អ្នកជំងឺ
- ចំណុះHypertonic Solution ដែលមានប្រសិទ្ធភាពប្រើក្នុងការបូមលាមកលើអ្នកជំងឺមិនអាចទ្រាំនឹង ទឹកច្រើនបានគឺ៖
☒ ពី១០០ ម.ល ទៅ១២០ ម.ល
☒ ពី២២០ ម.ល ទៅ២៨០ ម.ល
☒ ពី១២០ ម.ល ទៅ១៨០ ម.ល
☒ ពី១៤០ ម.ល ទៅ១៨០ ម.ល
☑ ពី១២០ ម.ល ទៅ១៨០ ម.ល
- ៣៦-ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជារោគវិនិច្ឆ័យថែទាំនៃការបូមលាមក៖
☒ ការទល់លាមក
☒ ការឈឺចាប់ស្រួចស្រាវ
☒ ការប្រឈមមុខនឹងការទល់លាមក
☒ ការអស់កម្លាំង
☑ ការអស់កម្លាំង
- ដើម្បីជៀសវាងបញ្ហាអតល្យភាពសារធាតុរាវ និងអេឡិចត្រូលីតក្នុងការបូមលាមកជាទូទៅគួរ៖
☒ ធ្វើតែ ១ដង
☒ ធ្វើ ៣ដងបន្តបន្ទាប់
☒ ធ្វើ ៥ ដងបន្តបន្ទាប់
☒ ធ្វើ ៦ដងបន្តបន្ទាប់
☑ ធ្វើ ៣ដងបន្តបន្ទាប់
- ក្នុងការបូមលាមកបើសង្ស័យថាអ្នកជំងឺខ្សោយSphincter ត្រូវ៖
☒ ដាក់អ្នកជំងឺគេងផ្ញារបញ្ឈរជង្គង់លើកន្ថោរគ្រែ
☒ ឱ្យអ្នកជំងឺអង្គុយ លើកន្ថោរគ្រែ
☒ ដាក់អ្នកជំងឺគេងចំហៀង
☒ ដាក់អ្នកជំងឺគេងផ្កាប់
☑ ដាក់អ្នកជំងឺគេងផ្ញារបញ្ឈរជង្គង់លើកន្ថោរគ្រែ
- ក្នុងការបូមលាមកចំពោះអ្នកជំងឺពេញវ័យត្រូវស៊កTube ចូលរន្ធគូថប្រវែង៖
☒ ពី ២.៥ស.ម ទៅ ៣ស.ម
☒ ពី ៥ ស.ម ទៅ៧.៥ស.ម
☒ ពី ៧.៥ស.ម ទៅ ១០ស.ម
☒ ពី ១០ស.ម ទៅ ១២ស.ម
☑ ពី ៧.៥ស.ម ទៅ ១០ស.ម
- ក្នុងការបូមលាមកបើ Tube មិនអាចស៊កចូលបាន មិនត្រូវបង្ខំរុញទេត្រូវ៖
☒ ដាក់អ្នកជំងឺគេងផ្ញារបញ្ឈរជង្គង់
☒ បើកសូលុយស្យុងឱ្យហូរចូលបន្តិច ព្យាយាមស៊កឡើងវិញយឺតៗ
☒ បើកសូលុយស្យុងឱ្យហូរច្រើន និង ព្យាយាមស៊កឡើងវិញយឺតៗ
☒ បើកសូលុយស្យុងឱ្យហូរចូលបន្តិច និងដាក់អ្នកជំងឺគេងផ្កាប់
☑ បើកសូលុយស្យុងឱ្យហូរចូលបន្តិច ព្យាយាមស៊កឡើងវិញយឺតៗ
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយត្រឹមត្រូវ ក្នុងការវាយតម្លៃនៃការបូមលាមក៖
☒ ពិនិត្យសភាពទូទៅអ្នកជំងឺ
☒ ពិនិត្យសភាពលាមក និងពោះរបស់អ្នកជំងឺ
☒ ពិនិត្យចំនួនសូលុយស្យុងនៃការបូមលាមក
☒ ពិនិត្យសំណុំឯកសារអ្នកជំងឺ
☑ ពិនិត្យសភាពលាមក និងពោះរបស់អ្នកជំងឺ
- ការសុងក្រពះមានគោលបំណង៖
☒ ពិនិត្យសភាពទូទៅអ្នកជំងឺ
☒ ដើម្បីព្យាបាលជំងឺក្រពះ
☒ ពិនិត្យរកមេរោគក្រពះ
☒ ដើម្បីបន្ធូរក្រពះ និងបញ្ចូលចំណីអាហារ
☑ ដើម្បីបន្ធូរក្រពះ និងបញ្ចូលចំណីអាហារ
- សំណើខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជារោគវិនិច្ឆ័យថែទាំនៃការដាក់សុងក្រពះ ៖
☒ អតល្យភាពអាហារូបត្ថម្ភ
☒ ត្រៀមរៀបចំអាហារូបត្ថម្ភ
☒ ការថមថយនៃការលេបនឹងការបណ្តូរឧស្ម័ន
☒ ការអស់កម្លាំង
☑ ការអស់កម្លាំង
- ពេលស៊កសុងក្រពះដល់ដើមក អ្នកជំងឺមានអារម្មណ៏ចង់ក្អួតយើងត្រូវ៖
☒ ដកសុងចេញមកវិញភ្លាមឲ្យអ្នកជម្ងឺញ៉ាំទឹក
☒ ប្រាប់អ្នកជំងឺឱ្យផ្អៀងក្បាលបន្តិច រួចខំលេបចូល
☒ ប្រាប់អ្នកជំងឺឱ្យគេងផ្ងារ រួចខំលេបចូល
☒ ចាក់ថ្នាំបំបាត់ក្អួត ឲ្យអ្នកជម្ងឺសម្រួលអារម្មណ៍
☑ ប្រាប់អ្នកជំងឺឱ្យផ្អៀងក្បាលបន្តិច រួចខំលេបចូល
- សំណើខាងក្រោមនេះមួយណាមិនមែនជារោគវិនិច្ឆ័យថែទាំនៃការផ្តល់អុកស៊ីហ្សែនដោយកានីលម៉ាស តង់៖
☒ ការផ្លាស់ប្តូរឧស្ម័នថយចុះភាពគ្មានប្រសិទ្ធភាពក្នុង
☒ ការធ្វើឱ្យផ្លូវខ្យល់ស្រឡះ
☒ ការថមថយនៃការលេបនឹងការបណ្តូរឧស្ម័ន
☒ លំនាំនៃការដកដង្ហើមគ្មានប្រសិទ្ធភាព
☑ ការថមថយនៃការលេបនឹងការបណ្តូរឧស្ម័ន
- សំណើខាងក្រោមនេះ ចម្លើយមួយមិនមែនជារោគវិនិច្ឆ័យនៃការបូមស្លេសតាមមាត់-ច្រមុះ
☒ គ្មានសមត្ថភាពក្នុងការដកដង្ហើម
☒ ប្រឈមមុខនឹងការបូមយកស្លេស
☒ ការលេបចុះខ្សោយ
☒ លំនាំនៃការដកដង្ហើមគ្មានប្រសិទ្ធភាព
☑ លំនាំនៃការដកដង្ហើមគ្មានប្រសិទ្ធភាព
- សំណើខាងក្រោមនេះ មានចម្លើយមួយជាការអនុវត្តន៏ក្នុងការរៀបចំស្ថានភាពបូមស្លេស្មចំពោះអ្នកជំងឺបាត់បង់ស្មារតី៖
☒ ដាក់អ្នកជំងឺក្នុងស្ថានភាពផ្អៀងទៅចំហៀង និងបែរខ្នងមកខាងគ្រូពេទ្យ
☒ ដាក់អ្នកជំងឺក្នុងស្ថានភាពផ្ងារ និង ស្ថានភាពអង្គុយបែរទៅចំហៀង
☒ ដាក់អ្នកជំងឺក្នុងស្ថានភាពផ្អៀងទៅចំហៀង និងបែរមុខមកខាងគ្រូពេទ្យ
☒ ដាក់អ្នកជំងឺក្នុងស្ថានភាពអង្គុយបែរទៅចំហៀង
☑ ដាក់អ្នកជំងឺក្នុងស្ថានភាពផ្អៀងទៅចំហៀង និងបែរមុខមកខាងគ្រូពេទ្យ
- ម៉ាស៊ីនបូមស្លេសជាប់ជញ្ជាំង ការលៃតំរូវសម្ពាធសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យគឺ៖
☒ ពី៥០ ទៅ ៦០ mmHg
☒ ពី២០ ទៅ ៣០ mmHg
☒ ពី១០០ ទៅ ១២០ mmHg
☒ ពី១៥០ ទៅ ១៦០ mmHg
☑ ពី១០០ ទៅ ១២០ mmHg
- ម៉ាស៊ីនបូមស្លេសជាប់ជញ្ជាំង ការលៃតំរូវសម្ពាធសម្រាប់កុមារគឺ៖
☒ ពី២០ ទៅ ២៥ mmHg
☒ ពី៩៥ ទៅ ១១០ mmHg
☒ ពី១០០ ទៅ ១២០ mmHg
☒ ពី១០០ ទៅ ១៥០ mmHg
☑ ពី៩៥ ទៅ ១១០ mmHg
- ម៉ាស៊ីនបូមស្លេសដែលអាចយួរបាន ការលៃតំរូវសម្ពាធសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យគឺ៖
☒ ពី១០ ទៅ ១៥mmHg
☒ ពី២០ ទៅ ៣០ mmHg
☒ ពី៥០ ទៅ ៦០ mmHg
☒ ពី៣០ ទៅ ៤០ mmHg
☑ ពី១០ ទៅ ១៥mmHg
- ម៉ាស៊ីនបូមស្លេសដែលអាចយួរបាន ការលៃតំរូវសម្ពាធសំរាប់កុមារគឺ៖
☒ ពី៤០ ទៅ ៤៥ mmHg
☒ ពី២០ ទៅ ៤០ mmHg
☒ ពី២០ ទៅ ៣០ mmHg
☒ ពី៥ ទៅ ១០ mmHg
☑ ពី៥ ទៅ ១០ mmHg
- សំណើខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាការវាយតម្លៃនៃការបូមស្លេស៖
☒ ពិនិត្យsecretionសំឡេងនៃការដកដង្ហើមកម្រិតចង្វាក់ដង្ហើម ជីពចរ និងព៌ណស្បែក
☒ ពិនិត្យសភាពទូទៅរបស់អ្នកជំងឺ
☒ ប្រៀបធៀបអ្វីដែលរកឃើញ ជាមួយទិន្នន័យពីមុន
☒ រាយការណ៏ពីសញ្ញាមិនធម្មតាទៅគ្រូពេទ្យ
☑ ពិនិត្យសភាពទូទៅរបស់អ្នកជំងឺ
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាកំណត់ត្រា និងរាយការណ៏នៃការស៊កកានុលតាមមាត់-បំពង់ក៖
☒ ការប៉ាន់ប្រមាណពីការស៊កបញ្ចូល Oral Airway
☒ ពិនិត្យសំណុំឯកសាររបស់អ្នកជំងឺ
☒ ទំហំនៃ Oral Airway
☒ ទីតាំងការស៊កបញ្ចូល Oral Airway
☑ ពិនិត្យសំណុំឯកសាររបស់អ្នកជំងឺ
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាលទ្ធផលមិនរំពឹងទុកនៃការស៊កកានុលតាមមាត់-បំពង់ក៖
☒ អ្នកជំងឺក្អកជាបន្តបន្ទាប់ពេលស៊កបញ្ចូលOral Airway
☒ អ្នកជំងឺទាញផ្លូវដង្ហើមចេញមកក្រៅកន្លែង ឬក្រៅមាត់
☒ ដក Oral Airway ចេញ
☒ មិនអាចស៊កបញ្ចូលOral Airway ឬអ្នកជំងឺមានប្រតិកម្មតប
☑ ដក Oral Airway ចេញ
- គេកំណត់មនុស្សចាស់លើសសម្ពាធឈាមបាន លុះណាតែសម្ពាធស៊ីស្តូលិកចាប់ពី៖
☒ ១៣០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៨០ mmHg
☒ ១៦០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៩០ mmHg
☒ ១០០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៧០ mmHg
☒ ១១០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៦០ mmHg
☑ ១៦០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៩០ mmHg
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាផលវិបាកដែលអាចកើតមានលើអ្នកជំងឺលើសសម្ពាធឈាម៖
☒ ការហូរឈាមនៅរ៉េទីន
☒ ការខ្សោយបេះដូង និងតំរងនោម
☒ ការមិនឃ្លានបាយ
☒ ការដាចសរសៃឈាមនៅក្នុងខួរក្បាល
☑ ការមិនឃ្លានបាយ
- ខាងក្រោមនេះមានចម្លើយមួយមិនមែនជាគោលបំណងសំខាន់នៃការសង្គ្រោះដង្ហើម បេះដូង៖
☒ បង្កើតផ្លូវខ្យល់ឱ្យចំហរ
☒ ការខ្សោយបេះដូង និងតំរងនោម
☒ ផ្តល់ការដកដង្ហើម
☒ រក្សាឱ្យមានចរន្តឈាមរត់
☑ ការខ្សោយបេះដូង និងតំរងនោម
- ចំពោះការគាំងដង្ហើមគឺជារឿយៗជីពចរមាន៖
☒ បន្តរហូតដល់ទៅប្រហែល ៨នាទី
☒ បន្តរហូតដល់ទៅប្រហែល ៧នាទី
☒ បន្តរហូតដល់ទៅប្រហែល ៦នាទី
☒ បន្តរហូតដល់ទៅប្រហែល ៥នាទី
☑ បន្តរហូតដល់ទៅប្រហែល ៦នាទី
- នៅពេលកំណត់ថាមានការគាំងដង្ហើម-បេះដូងកើតឡើងគិលានុបដ្ឋាក-យិកាត្រូវ៖
☒ ដាក់អ្នកជម្ងឺក្នុងស្ថានភាពដែលអាចជួយសង្គ្រោះបាន
☒ យកសញ្ញាជីវិតជាបន្ទាន់ក្នុងករណីអ្នកជម្ងឺមិនដឹងខ្លួន
☒ ឆាប់ធ្វើផ្លូវដង្ហើមឱ្យចំហរដោយយកចេញនូវអ្វីដែលស្ទះ
☒ មើលស្តាប់ និងមានអារម្មណ៍ដឹងចំពោះការផ្លាស់ប្តូរខ្យល់
☑ ឆាប់ធ្វើផ្លូវដង្ហើមឱ្យចំហរដោយយកចេញនូវអ្វីដែលស្ទះ
- ការសង្គ្រោះដង្ហើម-បេះដូងគឺជាទម្រង់ការសង្គ្រោះបន្ទាន់ជាមូលដ្ឋានមួយសម្រាប់ទ្រទ្រង់ ជីវិតមានដូចជា ៖
☒ ការផ្តល់ដង្ហើមសិប្បនិម្មិត និងការរិតច្របាច់បេះដូងពីក្រៅ
☒ ការផ្តល់ដង្ហើមសិប្បនិម្មិត និការរករថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់
☒ ការផ្តល់ដង្ហើមសិប្បនិម្មិត និងការយកសញ្ញាជីវិតជាបន្ទាន់
☒ ការផ្តល់ដង្ហើមសិប្បនិម្មិត និងការបញ្ចូលសារធាតុរាវ
☑ ការផ្តល់ដង្ហើមសិប្បនិម្មិត និងការរិតច្របាច់បេះដូងពីក្រៅ
- ការកំណត់លក្ខណ:ដែលបានមកពីទិន្នន័យ នៃការប៉ាន់ប្រមាណអាចឱ្យយើងដឹងពីរោគវិនិច្ឆ័យថែទាំចំពោះតម្រូវការរបស់អ្នកជម្ងឺដូចជា៖
☒ ដាក់ទីតាំងដៃសង្កត់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវ
☒ បំលាស់ប្តូរឧស្ម័ន និងទិន្នផលបេះដូងថយចុះ
☒ បញ្ជាក់ពីភាពគ្មានការដកដង្ហើម និងជីពចរការ៉ូទីដ
☒ ខំប្រឹងសង្កត់នៅលើឆ្អឹងសន្ទះទ្រូងឱ្យមានសម្ពាធ
☑ បំលាស់ប្តូរឧស្ម័ន និងទិន្នផលបេះដូងថយចុះ
- អត្រានៃការសង្កត់ធៀបទៅនិងការផ្តល់ដង្ហើម ក្នុងករណីធ្វើការសង្គ្រោះដង្ហើម-បេះដូង ចំពោះមនុស្សពេញវ័យសម្រាប់អ្នកសង្គ្រោះម្នាក់ និងអ្នកសង្គ្រោះពីរនាក់គឺ៖
☒ សង្កត់ ១២ ផ្តល់ដង្ហើម ២
☒ សង្កត់ ១៣ ផ្តល់ដង្ហើម ២
☒ សង្កត់ ១៤ ផ្តល់ដង្ហើម ២
☒ សង្កត់ ១៥ ផ្តល់ដង្ហើម ២
☑ សង្កត់ ១៥ ផ្តល់ដង្ហើម ២
- សំណើខាងក្រោមជាការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថែទាំក្នុងការចាក់បញ្ចូល ការថែទាំ និងការបញ្ឈប់ការចាក់បញ្ចូលឈាមដោយប្រើទ្រូសរាង Y លើកលែងតែ ៖
☒ ភាពគ្មានប្រសិទ្ធភាពនៃការស្រោចស្រព្វទៅក្នុងជាលិកានៅចុងអវ:យវ:
☒ ទិន្នផលបេះដូងថយចុះ កង្វះសារធាតុរាវ ចំណុះសារធាតុរាវលើសលុប
☒ ស្វែងយល់ពីផលិតផលឈាមដែលកបនឹងជម្ងឺ ដើម្បីធ្វើការព្យាបាល
☒ ឱនភាពចំណេះដឹងទាក់ទងនឹងគោលបំណង និងគ្រោះថ្នាក់នៃការបញ្ចូលឈាម
☑ ស្វែងយល់ពីផលិតផលឈាមដែលកបនឹងជម្ងឺ ដើម្បីធ្វើការព្យាបាល
- ការដាក់ឈាមមួយប្លោក មិនគួរព្យួរលើសពី ៤ម៉ោងទេ ពីព្រោះវាធ្វើឱ្យ ៖
☒ មានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការលូតលាស់របស់បាក់តេរី
☒ មានគ្រោះថ្នាក់ដោយដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល
☒ មានគ្រោះថ្នាក់ដោយមានកំដៅរាងកាយឡើងខ្ពស់
☒ មានគ្រោះថ្នាក់ដោយហើមសរសៃត្រង់កន្លែងចាក់
☑ មានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការលូតលាស់របស់បាក់តេរី
- គេកំណត់មនុស្សពេញវ័យលើសសម្ពាធឈាមបាន លុះណាតែសម្ពាធស៊ីស្តូលិកចាប់ពី៖
☒ ១៤០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៩០ mmHg
☒ ១២០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៨០ mmHg
☒ ១១០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៧០ mmHg
☒ ១០០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៦០ mmHg
☑ ១៤០mmHg និងសម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិកចាប់ពី ៩០ mmHg
- សំណើខាងក្រោមជាការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យការដាក់សុងគូទផ្អែកលើកត្តាលើកលែងតែ៖
☒ ទិន្នន័យនៃការប៉ាន់ប្រមាណ
☒ ការឈឺចាប់របស់អ្នកជម្ងឺ
☒ លក្ខខណ្ឌ នៃតម្រូវការរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ ការដាក់ស្ថានភាពអ្នកជម្ងឺដំណេកផ្អៀង
☑ ការដាក់ស្ថានភាពអ្នកជម្ងឺដំណេកផ្អៀង
- ការដាក់សុងគូទចំហរនៅតំបន់រន្ធគូទ ប្រើដៃញែកកំប៉េះគូទថ្នមៗ រហូតឃើញ Anus ស្នើសុំឲ្យអ្នកជម្ងឺ៖
☒ ដកដង្ហើមវែងៗ យឺតៗ រួចបញ្ចេញមកវិញតាមមាត់
☒ ដកដង្ហើមចូលវែងនៅពេលកំពុងស៊កសុងតាមគូទ
☒ ដកដង្ហើមមួយៗយឺតៗហើយបញ្ចេញមកវិញតាមមាត់
☒ ដកដង្ហើមចូលមួយភ្លែត រួចអត់ដង្ហើមណោពេលស៊កសុង
☑ ដកដង្ហើមវែងៗ យឺតៗ រួចបញ្ចេញមកវិញតាមមាត់
- ការវាយតម្លៃថែទាំការដាក់សុងតាមគូទដោយស្ទាបរកមើល៖
☒ ភាពដាច់រលាត់ស្បែក និងលាមកដែលហូរចេញនៅតំបន់រន្ធគូទ
☒ ភាពរឹង និងតឹងណែននៃពោះរបស់អ្នកជម្ងឺ ស្តាប់សំឡេងនៃពោះវៀន
☒ ចលនាពោះវៀន និងស្តាប់ក្រោយពីស៊កសុងតាមរន្ធគូទរួច
☒ សភាពពោះរឹង ឬទន់ដើម្បីឲ្យអ្នកជម្ងឺទៅបន្ទោរបង់ដោយខ្លួនឯង
☑ ភាពរឹង និងតឹងណែននៃពោះរបស់អ្នកជម្ងឺ ស្តាប់សំឡេងនៃពោះវៀន
- គិលានុបដ្ឋាកប្រើប្រាស់កាតេទែរ ដើម្បីធ្វើ ៖
☒ ការបូមស្លេស្មតាមមាត់អ្នកជម្ងឺ
☒ ការពារការហៀរទឹកមាត់អ្នកជម្ងឺ
☒ ឲ្យផ្លូវដង្ហើមរបស់អ្នកជម្ងឺស្រឡះល្អ
☒ ការពារការឈ្លក់ដែលឲ្យអ្នកជម្ងឺស្ទះដង្ហើម
☑ ការបូមស្លេស្មតាមមាត់អ្នកជម្ងឺ
- ប៉ាន់ប្រមាណពីសញ្ញាគ្លីនិកបង្ហាញពីតម្រូវការបូមស្លេស្មមានភាពអន្ទះអន្ទែង ពេលដកដង្ហើមលឺ៖
☒ សំឡេងដកដង្ហើមមានលក្ខណ:ញាប់
☒ សំឡេងដកដង្ហើមពេលដែលទ្រូងរីកធំ
☒ សំឡេងដកដង្ហើមមានលក្ខណ:ស្ទះៗ
☒ សំឡេងដកដង្ហើមមានលក្ខណ:ហត់ៗ
☑ សំឡេងដកដង្ហើមពេលដែលទ្រូងរីកធំ
- ការលើសសម្ពាធឈាមមនុស្សចាស់ជរាគឺ ៖
☒ សម្ពាធស៊ីស្តូលិកចាប់ពី 160 mmHg សម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិក 90mmHg
☒ សម្ពាធស៊ីស្តូលិកចាប់ពី 140 mmHg សម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិក 70mmHg
☒ សម្ពាធស៊ីស្តូលិកចាប់ពី 120 mmHg សម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិក 60mmHg
☒ សម្ពាធស៊ីស្តូលិកចាប់ពី 110 mmHg សម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិក 50mmHg
☑ សម្ពាធស៊ីស្តូលិកចាប់ពី 160 mmHg សម្ពាធឌីយ៉ាស្តូលិក 90mmHg
- ត្រូវធ្វើការប៉ាន់ប្រមាណប្រវត្តិអ្នកជំងឺ ថាតើប្រព័ន្ធរាងកាយគាត់មានប៉ះពាល់ដោយសារការលើស ឈាមដែរឬទេ?
☒ ការហូរឈាមតាមច្រមុះ ឈឺដើមទ្រូង ហត់ ស្រវាំងភ្នែកវិលមុខ ឈឺក្បាល នោមពេលយប់
☒ ការហូរឈាមតាមច្រមុះ ឈឺដើមទ្រូង ហត់ ស្រវាំងភ្នែកវិលមុខ ឈាមអញ្ចាញធ្មេញ
☒ ការហូរឈាមតាមច្រមុះ ឈឺដើមទ្រូង ហត់ ស្រវាំងភ្នែកវិលមុខ កំដៅរាងកាយកើនឡើង
☒ ការហូរឈាមតាមច្រមុះ ឈឺដើមទ្រូង ហត់ ស្រវាំងភ្នែកវិលមុខ ស្រេកទឹក
☑ ការហូរឈាមតាមច្រមុះ ឈឺដើមទ្រូង ហត់ ស្រវាំងភ្នែកវិលមុខ ឈឺក្បាល នោមពេលយប់
- ការពិនិត្យរាងកាយត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើចំនួន ចង្វាក់ និងលក្ខណៈនៃជីពចរអាពីកាល់ និង ជីពចរនៅចុងអវៈយវៈ ដើម្បីរកឱ្យឃើញពីផលប៉ះពាល់នៃ៖
☒ ការថប់ដង្ហើម ចុកចុងដង្ហើម
☒ ការលើសសម្ពាធឈាម
☒ ការឈឺសន្លាក់ដៃ ជើង
☒ ការរីកធំនៃសរសៃឈាម
☑ ការលើសសម្ពាធឈាម
- ការអប់រំអ្នកជម្ងឺសម្រាប់ធ្វើការថែទាំដោយខ្លួនឯងទិសដៅនៃការព្យាបាលលើសសម្ពាធឈាមគឺ៖
☒ បន្ទាបសម្ពាធឈាមឲ្យមកក្បែរកម្រិតធម្មតាតាមតែអាចធ្វើទៅបានដោយគ្មានបញ្ហាកើតឡើង
☒ បន្ទាបសម្ពាធឈាមឲ្យមកកម្រិតធម្មតាតាមតែអាចធ្វើទៅបានដោយគ្មានបញ្ហាកើតឡើង
☒ បន្ទាបសម្ពាធឈាមឲ្យមកកម្រិតធម្មតាតាមការធ្វើលំហាត់ប្រាណដោយគ្មានបញ្ហាកើតឡើង
☒ បន្ទាបសម្ពាធឈាមឲ្យមកក្បែរកម្រិតធម្មតាតាមការព្យាបាលដោយគ្មានបញ្ហាកើតឡើង
☑ បន្ទាបសម្ពាធឈាមឲ្យមកក្បែរកម្រិតធម្មតាតាមតែអាចធ្វើទៅបានដោយគ្មានបញ្ហាកើតឡើង
- ការព្យាបាលជម្ងឺលើសសម្ពាធឈាមក្លាយជាការទទួលខុសត្រូវរបស់អ្នកជម្ងឺ ឬការសំខាន់មួយទៀតជាការចាំបាច់គឺ៖
☒ បន្តការញ៉ាំទឹកឲ្យបានច្រើនតាមការណែនាំ
☒ បន្តការផ្តល់ប្រឹក្សា និងការអប់រំជាមូលដ្ឋាន
☒ បន្តការហាត់ប្រាណ តាមវេជ្ជបញ្ជាគ្រូពេទ្យ
☒ បន្តការទទួលអាហារគ្រប់គ្រាន់តាមតម្រូវការ
☑ បន្តការផ្តល់ប្រឹក្សា និងការអប់រំជាមូលដ្ឋាន
- ការថែទាំបន្តទៀងទាត់ គឺជាការចាំបាច់សភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជម្ងឺលើសសម្ពាធឈាមត្រូវប៉ាន់ប្រមាណ ក្នុងបំណងគ្រប់គ្រង ឬក៏ភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជម្ងឺ នឹងបានព្យាបាលតាម៖
☒ ពិនិត្យឃើញ
☒ ចេញសញ្ញា
☒ ហេតុផល
☒ ការត្អូញត្អែរ
☑ ហេតុផល
- ការពិនិត្យរូបកាយរបស់អ្នកជម្ងឺ គប្បីធ្វើឲ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនៅពេល៖
☒ ពិនិត្យឃើញភ្លាមៗ
☒ ពិនិត្យដោយអ្នកជំនាញ
☒ ពិនិត្យអ្នកជម្ងឺខ្លួនឯង
☒ ពិនិត្យគ្លីនិកម្តងៗ
☑ ពិនិត្យគ្លីនិកម្តងៗ
- ការប៉ាន់ប្រមាណបានឲ្យដឹងថាមានចំនួន ៥០ភាគរយ នៃអ្នកជម្ងឺដែលមានជម្ងឺលើសសម្ពាធឈាម មិនព្រមបន្តការព្យាបាលដោយ៖
☒ ថ្នាំក្នុងរយ:ពេល ៦ខែ
☒ ថ្នាំក្នុងរយ:ពេល ១ឆ្នាំ
☒ ថ្នាំក្នុងរយ:ពេល ២ឆ្នាំ
☒ ថ្នាំក្នុងរយ:ពេល ៣ឆ្នាំ
☑ ថ្នាំក្នុងរយ:ពេល ១ឆ្នាំ
- ធ្វើការប៉ាន់ប្រមាណ និងពិនិត្យជម្ងឺលើសសម្ពាធឈាដោយប្រុងប្រយ័ត្នលើ៖
☒ បេះដូង ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ និងតម្រងនោម
☒ បេះដូង ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ និង ថ្លើម
☒ បេះដូង ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ និងសន្លាក់
☒ បេះដូង ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ និង ភ្នែក
☑ បេះដូង ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ និងតម្រងនោម
- ធ្វើតាមគម្រោងផែនការថែទាំដោយខ្លួនឯងចំពោះអ្នកជម្ងឺលើសសម្ពាធឈាមប្រកាន់ខ្ជាប់នៅ របបអាហារតាមវេជ្ជបញ្ជា៖
☒ បន្ថយជាតិសូដ្យូម ប្រៃ
☒ បន្ថយជាតិសូដ្យូម ផ្អែម
☒ បន្ថយជាតិសូដ្យូម ខ្លាញ់
☒ បន្ថយជាតិសូដ្យូម រ៉ែ
☑ បន្ថយជាតិសូដ្យូម ខ្លាញ់
- សំណើខាងក្រោមជាការវាយតម្លៃលើអ្នកជម្ងឺលើសសម្ពាធឈាមលើកលែងតែ៖
☒ រក្សាសម្ពាធឈាមទៅចិញ្ចឹមនៅជាលិកាបានគ្រប់គ្រាន់
☒ ធ្វើតាមគម្រោងផែនការថែទាំគ្របគ្រងដោយខ្លួនឯង
☒ គ្មានផលវិបាកកើតឡើងផ្សេងៗក្រោយពីការតាមដាន
☒ ការត្រួតពិនិត្យ និងគ្រប់គ្រងផលវិបាកអាចកើតមាន
☑ ការត្រួតពិនិត្យ និងគ្រប់គ្រងផលវិបាកអាចកើតមាន
- បង្កើតរោគវិនិច្ឆ័យថែទាំចំពោះអ្នកជម្ងឺ ដាក់សុងនោមឲ្យបានត្រឹមត្រូវផ្អែកទៅតាមទិន្នន័យដែលបានប្រមូលនៅពេលធ្វើការប៉ាន់ប្រមាណ៖
☒ ការថប់បារម្ភ ឈឺចាប់ខ្លាំងក្លា ស្ទះទឹកនោម
☒ ការចុកពោះ ឈឺចាប់ចង្កេះ ឈឺសន្លាក់
☒ ការណែនទ្រូង ឈឺចុងអវ:យវ: ឈឺក្បាល
☒ ការឈឺសាច់ដុំ ចង់ក្អួត ពិបាកលេបអាហារ
☑ ការថប់បារម្ភ ឈឺចាប់ខ្លាំងក្លា ស្ទះទឹកនោម
- ការរៀបចំស្ថានភាពអ្នកជម្ងឺដាក់សុងទឹកនោមចំពោះស្ត្រីក្នុងករណីដែលមិនអាចដេកផ្ងារបានត្រូវ៖
☒ ដាក់ស្ថានភាពផ្អៀងកល់ជើង
☒ ដាក់ស្ថានភាពផ្អៀងអង្គុញជើង
☒ ដាក់ស្ថានភាពផ្អៀងកល់ខ្នង
☒ ដាក់ស្ថានភាពផ្អៀងដាក់ខ្ពស់
☑ ដាក់ស្ថានភាពផ្អៀងអង្គុញជើង
- គិលានុបដ្ឋាកត្រូវគ្របត្រង់តំបន់រន្ធគូថ ក្នុងពេលធ្វើទម្រង់ការដាក់សុងទឹកនោមឲ្យអ្នកជម្ងឺដើម្បកាត់បន្ថយ ៖
☒ ការឈឺចាប់
☒ ការប្រឡាក់
☒ ការឆ្លងរោគ
☒ ការខ្មាស់អៀន
☑ ការឆ្លងរោគ
- ចំពោះស្ត្រីដាក់កម្រាលប្រហោងស្ទេរីលលើប៉េរីណេ បញ្ចេញតែកន្លែងដែលត្រូវស៊កសុងដោយរក្សា៖
☒ ភាពស្ទេរីល
☒ ភាពស្អាត
☒ ភាពសុខស្រួល
☒ ភាពងាយមើល
☑ ភាពស្ទេរីល
- មុនពេលដាក់សុងក្រពះត្រូវ វាស់ប្រវែងសុងដែលត្រូវស៊កចូលដោយ៖
☒ ដាក់ចុងសុងនៅចុងច្រមុះមកទងត្រចៀក ហើយពីទងត្រចៀកទៅផ្ចិតរបស់អ្នកជម្ងឺតែម្តង
☒ ដាក់ចុងសុងនៅចុងច្រមុះមកទងត្រចៀក ហើយពីទងត្រចៀកទៅពោះរបស់អ្នកជម្ងឺតែម្តង
☒ ដាក់ចុងសុងនៅចុងច្រមុះមកទងត្រចៀក ហើយពីទងត្រចៀកទៅចុងដង្ហើមរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ ដាក់ចុងសុងនៅចុងច្រមុះមកទងត្រចៀក ហើយពីទងត្រចៀកទៅឆ្អឹងជំនីផុតរបស់អ្នកជម្ងឺ
☑ ដាក់ចុងសុងនៅចុងច្រមុះមកទងត្រចៀក ហើយពីទងត្រចៀកទៅចុងដង្ហើមរបស់អ្នកជម្ងឺ
- ការដាកសុងក្រពះ ត្រូវប្រាកដថាសុងនៅក្រពះត្រូវបាញ់ខ្យល់ចូល៖
☒ ពី ១៣ ទៅ ៣៦មលស្តាប់ដោយស្តេស្តូស្កុបនៅសូរសំឡេងតំបន់ចុងសុង
☒ ពី ១២ ទៅ ៣៤ មលស្តាប់ដោយស្តេស្តូស្កុបនៅសូរសំឡេងតំបន់ចុងសុង
☒ ពី ១១ ទៅ ៣២ មលស្តាប់ដោយស្តេស្តូស្កុបនៅសូរសំឡេងតំបន់ចុងសុង
☒ ពី ១០ ទៅ ៣០ មលស្តាប់ដោយស្តេស្តូស្កុបនៅសូរសំឡេងតំបន់ចុងសុង
☑ ពី ១០ ទៅ ៣០ មលស្តាប់ដោយស្តេស្តូស្កុបនៅសូរសំឡេងតំបន់ចុងសុង
- រៀបចំការដាក់សុងក្រពះ បើសុងជាកៅស៊ូ ត្រូវដាក់ត្រាំទឹកកក៖
☒ រយ:ពេល ១០នាទី ដើម្បីឲ្យវារឹងងាយស្រួលស៊ក
☒ រយ:ពេល ៩ នាទី ដើម្បីឲ្យវារឹងងាយស្រួលស៊ក
☒ រយ:ពេល ៨ នាទី ដើម្បីឲ្យវារឹងងាយស្រួលស៊ក
☒ រយ:ពេល ៧ នាទី ដើម្បីឲ្យវារឹងងាយស្រួលស៊ក
☑ រយ:ពេល ១០នាទី ដើម្បីឲ្យវារឹងងាយស្រួលស៊ក
- ការដាក់សុងតាមគូទប្រវែងសុងដែលត្រូវស៊កបញ្ចូល ចំពោះមនុស្សពេញវ័យគឺ៖
☒ ជម្រៅ ១៦ សម
☒ ជម្រៅ ១៥ សម
☒ ជម្រៅ ១៤ សម
☒ ជម្រៅ ១៣ សម
☑ ជម្រៅ ១៥ សម
- ការដាក់សុងតាមគូទប្រវែងសុងដែលត្រូវស៊កបញ្ចូល ចំពោះមនុស្សពេញវ័យគឺ៖
☒ ជម្រៅ ១៦ សម
☒ ជម្រៅ ១៥ សម
☒ ជម្រៅ ១៤ សម
☒ ជម្រៅ ១៣ សម
☑ ជម្រៅ ១៥ សម
- ការដាក់សុងតាមគូទប្រវែងសុងដែលត្រូវស៊កបញ្ចូល ចំពោះក្មេងគឺ ៖
☒ ជម្រៅ ៨- ១៣ សម
☒ ជម្រៅ ៧- ១២ សម
☒ ជម្រៅ ៦- ១១ សម
☒ ជម្រៅ ៥- ១០សម
☑ ជម្រៅ ៥- ១០សម
- ការដាក់សុងតាមគូទ ករណីសុងមិនអាចស៊កបញ្ចូលត្រូវតាមដានសកម្មភាពដោយកត់សំគាល់ពី៖
☒ សមត្ថភាពការដកដង្ហើមរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ សមត្ថភាពស្ថានភាពរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ សមត្ថភាពរាងកាយរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ សមត្ថភាពសំឡេងនិយាយរបស់អ្នកជម្ងឺ
☑ សមត្ថភាពរាងកាយរបស់អ្នកជម្ងឺ
- ការដាក់សុងតាមគូទ ករណីសុងមិនអាចស៊កបញ្ចូលត្រូវតាមដានសកម្មភាពដោយកត់សំគាល់ពី៖
☒ សមត្ថភាពការដកដង្ហើមរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ សមត្ថភាពស្ថានភាពរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ សមត្ថភាពរាងកាយរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ សមត្ថភាពសំឡេងនិយាយរបស់អ្នកជម្ងឺ
☑ សមត្ថភាពរាងកាយរបស់អ្នកជម្ងឺ
- ស៊កបញ្ចូលសុងតាមគូទយឺតៗក្នុង៖
☒ ទិសដៅត្រង់ទៅផ្ចិត
☒ ទិសដៅត្រង់ទៅពោះ
☒ ទិសដៅត្រង់ទៅឆ្អឹងជំនី
☒ ទិសដៅត្រង់ទៅប្លោកនោម
☑ ទិសដៅត្រង់ទៅផ្ចិត
- ការវាយតម្លៃថែទាំការដាក់សុងតាមគូទស្ទាបរកមើល៖
☒ ស្បែកពោះមានស្នាមជាំដោយការគោះ
☒ ភាពរឹង និងតឹងណែននៃពោះរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ ចលនាពោះវៀនពេលពោះបន្ទោរបង់លាមក
☒ ភាពឈឺចាប់នៅត្រង់ផ្តុំពោះវៀនតូច
☑ ភាពរឹង និងតឹងណែននៃពោះរបស់អ្នកជម្ងឺ
- ការបូមស្លេស្មប្រើកាតេទែរមានរាងកោងជួយ៖
☒ សម្រួលឲ្យអ្នកជម្ងឺដកដង្ហើមបានស្រួល
☒ សម្រួលដល់ការឈ្លកនៅពេលផ្តល់អាហារ
☒ សម្រួលដល់ការប្រមូលស្លេស្មនៅក្នុងមាត់
☒ សម្រួលដលការធ្វើអនាម័យមាត់បានល្អ
☑ សម្រួលដល់ការប្រមូលស្លេស្មនៅក្នុងមាត់
- ប៉ាន់ប្រមាណពីការបូមស្លេសតាមមាត់- ច្រមុះ ត្រូវរៀបចំ និងតាមដាន
☒ កម្រិតអុកស៊ីសែននៅក្នុងឈាមរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ កម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាមរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ កម្រិតកាល់ស្យូមនៅក្នុងឈាមរបស់អ្នកជម្ងឺ
☒ កម្រិតប៉ូតាស្យូមនៅក្នុងឈាមរបសអ្នកជម្ងឺ
☑ កម្រិតអុកស៊ីសែននៅក្នុងឈាមរបស់អ្នកជម្ងឺ
- សំណើខាងក្រោម ជាគោលបំណងសំខាន់ៗបី ដែលហៅថាA B C នៃការសង្គ្រោះដង្ហើម-បេះដូងលើកលែងតែ៖
☒ បង្កើតផ្លូវខ្យល់ឲ្យចំហរ
☒ ផ្តល់ការដកដង្ហើម
☒ រក្សាឲ្យមានចរន្តឈាម
☒ បញ្ចូលខ្យល់អុកស៊ីសែន
☑ បញ្ចូលខ្យល់អុកស៊ីសែន
- ការអនុវត្តន៍ការសង្គ្រោះដង្ហើម-បេះដូងដាក់ស្ថានភាពជនរងគ្រោះនៅលើ៖
☒ គ្រែកល់ក្បាល
☒ ឡានសង្គ្រោះ
☒ ផ្ទៃរឹងរាបស្មើ
☒ ផ្ទាល់ដីរាបស្មើ
☑ ផ្ទៃរឹងរាបស្មើ
- អ្នកធ្វើការសង្គ្រោះដង្ហើម-បេះដូង ត្រូវ ៖
☒ ស្ទាបជីពចរការ៉ូទីត ឬប្រាស្សាល់នៅរៀងរាល់ការសង្កត់ទ្រូងខាងក្រៅបានពេញ១នាទី
☒ ស្ទាបការដកដង្ហើមឬរាប់ផ្ទៀងផ្ទាត់នៅរៀងរាល់ការសង្កត់ទ្រូងខាងក្រៅបានពេញ១នាទី
☒ ស្ទាបកន្លែងដែលមានរបួសមុន នៅរៀងរាល់ការសង្កត់ទ្រូងខាងក្រៅបានពេញ១នាទី
☒ ស្ទាបជីពចរអាអ័កនៅពោះជាមុននៅរៀងរាល់ការសង្កត់ទ្រូងខាងក្រៅបានពេញ១នាទី
☑ ស្ទាបជីពចរការ៉ូទីត ឬប្រាស្សាល់នៅរៀងរាល់ការសង្កត់ទ្រូងខាងក្រៅបានពេញ១នាទី