Narzędzia informatyki Flashcards
Narzędzia informatyki
Omów pojęcie systemu zarządzania relacyjną bazą danych (struktura, operacje). Co jest rezultatem zapytania (query) do bazy? Co to jest raport?
System zarządzania relacyjną bazą danych (RDBMS – Relational Database Management System) jest typem systemu zarządzania bazą danych (DBMS), który wykorzystuje model relacyjny do przechowywania i zarządzania danymi. W modelu tym dane są reprezentowane w postaci tabel, gdzie każda tabela składa się z wierszy (rekordów) i kolumn (pól). Tabele mogą być ze sobą powiązane poprzez klucze obce (foreign keys), co umożliwia utworzenie relacji między danymi.
Struktura:
Tabele – podstawowe struktury przechowujące dane w formacie tabelarycznym.
Wiersze (rekordy) – pojedyncze wpisy w tabeli, reprezentujące obiekty lub instancje.
Kolumny (pola) – atrybuty lub cechy obiektów, określające format i rodzaj przechowywanych danych.
Klucze główne (primary keys) – unikalne identyfikatory wierszy w tabeli, umożliwiające ich jednoznaczną identyfikację.
Klucze obce (foreign keys) – odwołania do kluczy głównych innych tabel, tworzące relacje między tabelami.
Operacje:
RDBMS umożliwia wykonywanie operacji na danych za pomocą języka zapytań SQL (Structured Query Language), który składa się między innymi z operacji:
SELECT – do odczytu danych.
INSERT – do wstawiania nowych rekordów.
UPDATE – do modyfikacji istniejących rekordów.
DELETE – do usuwania rekordów.
JOIN – do łączenia tabel na podstawie relacji między kluczami.
Rezultat zapytania (query):
Rezultatem zapytania do bazy danych jest zbiór danych, który spełnia określone w zapytaniu kryteria. Może to być pojedyncza wartość, wiersz, zestaw wierszy, lub bardziej skomplikowana struktura danych złożona z wielu tabel.
Raport:
Raport to uporządkowany zestaw informacji, który jest wygenerowany na podstawie danych uzyskanych z bazy danych. Raporty często mają ustaloną formatkę i są używane do analizy danych, podjęcia decyzji biznesowych, czy prezentacji wyników. Mogą one być prezentowane w różnych formatach, takich jak dokumenty tekstowe, arkusze kalkulacyjne, wykresy, czy nawet interaktywne dashboardy. Narzędzia RDBMS często zawierają opcje generowania raportów na podstawie wykonanych zapytań SQL.
Narzędzia informatyki
Zdefiniuj pojęcia: adres IP, domena, DNS. Omów zależności między tymi pojęciami. Czym różni się statyczne adresowanie IP od dynamicznego?
Adres IP
Adres IP (Internet Protocol Address) to unikalny numer przypisany do każdego urządzenia (takiego jak komputer, serwer, drukarka itp.) uczestniczącego w sieci komputerowej wykorzystującej protokół IP do komunikacji. Dzięki temu numerowi możliwe jest identyfikowanie oraz lokalizowanie urządzeń w sieci. Istnieją dwa główne rodzaje adresów IP: IPv4, który składa się z 32 bitów (np. 192.168.0.1), oraz IPv6, który składa się z 128 bitów (np. 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334).
Domena
Domena internetowa to łatwa do zapamiętania nazwa, która jest używana do identyfikacji adresów w internecie. Domeny są zorganizowane hierarchicznie i kończą się tzw. domeną najwyższego poziomu (TLD - Top-Level Domain), np. .com, .org, .pl. Przykładem domeny może być ““example.com””.
DNS
DNS (Domain Name System) to usługa sieciowa, która tłumaczy nazwy domen na adresy IP, umożliwiając użytkownikom dostęp do zasobów w internecie za pomocą łatwych do zapamiętania nazw zamiast cyfrowych adresów IP. System DNS działa jak telefoniczna książka adresowa dla internetu.
Zależności między tymi pojęciami
Adres IP jest cyfrowym identyfikatorem urządzenia w sieci. Umożliwia on wysłanie pakietów danych do konkretnego punktu docelowego.
Domena działa jako ludzko-czytelny alias dla adresu IP. Ułatwia użytkownikom pamiętanie i wprowadzanie adresów stron internetowych.
DNS jest systemem łączącym adresy IP z domenami. Kiedy użytkownik wpisuje nazwę domeny w przeglądarce, DNS odpowiada za przekształcenie tej nazwy w odpowiadający jej adres IP, tak aby przeglądarka mogła nawiązać połączenie z właściwym serwerem.
Statyczne adresowanie IP a dynamiczne adresowanie IP
Statyczny adres IP jest przypisywany manualnie do urządzenia i zazwyczaj nie zmienia się on w czasie. Jest on trwały i konsekwentny, co czyni go idealnym dla serwerów, drukarek sieciowych, lub innych urządzeń, które wymagają stałego adresu IP.
Dynamiczny adres IP jest przydzielany automatycznie przez serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) i może się zmieniać za każdym razem, gdy urządzenie łączy się z siecią. Jest to popularne rozwiązanie dla urządzeń klienckich, jak komputery domowe, telefony itd., ponieważ jest łatwiejsze w zarządzaniu, szczególnie w dużych sieciach.
Główna różnica między tymi dwoma metodami adresowania wynika z ich charakteru (statyczny vs. zmienny) oraz sposobu przydzielenia (manualnie vs. automatycznie).”
Narzędzia informatyki
Omów różnicę między wersją źródłową a wykonawczą programu komputerowego. Co to jest kompilacja? Czy zawsze programy są kompilowane?
Wersja źródłowa a wykonawcza programu komputerowego
Wersja źródłowa programu to zbiór plików tekstowych zawierających kod źródłowy, napisany w konkretnym języku programowania, który jest zrozumiały dla programistów. Kod ten wymaga przetworzenia, aby mógł być wykonany przez komputer.
Wersja wykonawcza programu (plik wykonawczy, aplikacja binarna) to plik lub zbiór plików, które zostały przetworzone (skompilowane i zlinkowane) z kodu źródłowego i są w formie, którą można bezpośrednio wykonać na komputerze. Wersja wykonawcza jest już w formacie, który rozumie i może uruchomić system operacyjny maszyny docelowej.
Kompilacja
Kompilacja to proces przekształcania kodu źródłowego napisanego w języku programowania wysokiego poziomu (takim jak C, C++, Java) na kod maszynowy lub kod pośredni (bytecode), który jest zrozumiały dla procesora komputera lub maszyny wirtualnej. Ten proces jest wykonywany przez specjalne oprogramowanie zwaną kompilatorem.
Kompilowane i interpretowane języki
Nie wszystkie programy są kompilowane. W zależności od języka programowania i zamierzonego sposobu użycia, programy mogą być:
Kompilowane: Języki takie jak C, C++, Go i Rust tworzą wersje wykonawcze poprzez kompilację. Kompilacja jest etapem, w którym kod źródłowy jest przekształcany na kod maszynowy przed jego uruchomieniem.
Interpretowane: W przypadku języków interpretowanych, takich jak Python, Ruby, czy PHP, kod źródłowy nie jest bezpośrednio przekształcany na kod maszynowy. Zamiast tego, kod jest czytany i wykonany sekwencyjnie przez interpreter w czasie rzeczywistym.
Języki hybrydowe: Niektóre języki programowania, np. Java czy C#, używają modelu hybrydowego, gdzie kod źródłowy jest kompilowany do kodu pośredniego (bytecode w przypadku Javy lub Microsoft Intermediate Language - MSIL, w przypadku C#), który później jest wykonywany przez maszynę wirtualną (JVM dla Javy, CLR dla .NET), która interpretuje kod pośredni lub dodatkowo kompiluje go w locie do kodu maszynowego za pomocą tzw. kompilacji Just-In-Time (JIT).
Wybór między kompilacją a interpretacją zależy od wielu czynników, w tym od wymagań wydajnościowych, platformy docelowej, i elastyczności potrzebnej podczas rozwoju i wdrażania aplikacji.”
Narzędzia informatyki
Co to jest macierz dyskowa (RAID)?
Macierz dyskowa RAID (ang. Redundant Array of Independent Disks) to zestawienie kilku dysków twardych pracujących w grupie, aby zwiększyć wydajność systemu lub zapewnić redundancję danych, a często oba te cele jednocześnie. RAID to metoda wirtualizacji pamięci masowej, która łączy wiele dysków fizycznych w jedną lub więcej jednostek logicznych dla celów poprawy wydajności, odporności na awarie lub obu tych aspektów.
RAID może być realizowany zarówno sprzętowo, z wykorzystaniem dedykowanego kontrolera RAID, jak i programowo, za pomocą oprogramowania zarządzającego dyskami w systemie operacyjnym.
Istnieje kilka poziomów RAID, z których każdy oferuje różne podejście do przechowywania i ochrony danych:
RAID 0 (striping): Dane są dzielone na bloki i rozłożone między wszystkie dyski w macierzy, zwiększając wydajność, ale nie oferując żadnej redundancji danych. W przypadku awarii jednego z dysków całe dane są utracone.
RAID 1 (mirroring): Dane są duplikowane na dwa lub więcej dysków. Zapewnia to doskonałą ochronę danych, ale wymaga dwukrotnie większej pojemności dysków w porównaniu do ilości przechowywanych danych.
RAID 5 (striping with parity): Dane i parzystość (redundantna informacja umożliwiająca odtworzenie danych) są rozdzielenie między trzy lub więcej dysków. RAID 5 oferuje dobre połączenie wydajności, optymalnego wykorzystania przestrzeni dyskowej i ochrony danych.
RAID 6 (striping with double parity): Podobnie jak RAID 5, ale z dodatkową warstwą parzystości, umożliwiającą przetrwanie awarii dwóch dysków w macierzy.
RAID 10 (mirroring and striping): Kombinacja RAID 1 i RAID 0 oferująca zarówno mirroring, jak i striping, zapewniając redundancję oraz poprawę wydajności.
Wybór konkretnego poziomu RAID zależy od wymagań stawianych systemowi, takich jak potrzeba ochrony danych, wymagana wydajność czy dostępny budżet. W zależności od konfiguracji RAID może oferować różne poziomy tolerancji na awarie i wydajności dostępu do danych.
Narzędzia informatyki
Podczas skanowania (wprowadzania do komputera obiektów graficznych) stosuje się często techniki OCR i OMR? Na czym one polegają i jakie mają zastosowanie?
są to metody rozpoznawania znaków (OCR) oraz znaczników (OMR).
OCR - wykorzystuje się do odczytywania pisma (włącznie z odręcznym - ICR) z dokumentów. Aby działanie programu było łatwiejsze często stosuje się specjalne template’y dokumentów, strukturyzując jego treść i umożliwiając wpisywanie danych w wyznaczonych w to miejscach. Działanie OCR opiera się o rozpoznawanie wzorców, umożliwiając przekształcenie graficznej reprezentacji znaków na ich cyfrową wersję (za pomocą kodu ASCII). Dokonywane jest to przez wyodrębnienie poszczególnych znaków (segmentacja obrazu), które później są klasyfikowane jako konkretne litery. Zwykle stosuje się do tego sieci neuronowe. Dodatkowym krokiem, w celu uniknięcia pomyłek, jest sprawdzanie rozpoznanych kombinacji pod kątem ortograficznym i gramatycznym (danego języka).
OMR - technika służąca do automatycznego wykrywania obecności (lub braku) znaczników na papierowych formularzach. System OMR skanuje dokument i identyfikuje zaznaczone obszary, takie jak kratki czy okręgi, w celu zbierania informacji. Zazwyczaj stosowany jest do formularzy, które mają określone miejsca do zaznaczania odpowiedzi lub wyborów, jak testy wyboru, ankiety czy głosowania.
Obie technologie, OCR i OMR, znacząco usprawniają i przyspieszają procesy wprowadzania danych do systemów komputerowych, redukując potrzebę ręcznego wpisywania i minimalizując szanse na błąd ludzki. Ich wykorzystanie jest powszechne tam, gdzie istnieje potrzeba szybkiego przetwarzania dużych ilości informacji zawartych w formatach papierowych lub obrazowych.
