W4 Wokół przedmiotów Flashcards
Interakcja z przedmiotami:
- stosunek fizyczny (dotykamy ich)
- przedmioty są elementami praktyk kulturowych (np. przedmioty o znaczeniu religijnym)
- znaki same w sobie lub nośniki komunikatów (np. mają coś na sobie nadrukowane)
Affluenza -
dysfunkcjonalny, niezdrowy stosunek do dobrobytu, konsumpcji, zakupów. Może być powiązana z niskim poczuciem własnej wartości, niemożnością odraczania gratyfikacji.
Inżynieria konsumpcyjna (E. Callkins)
→ istnieją przedmioty zużywane i używane. Inżynieria konsumpcyjna ma sprawić, że przedmioty, które są używane, stały się zużywane. Zachęcanie ludzi nie do naprawiania, tylko kupowania nowych przedmiotów. To miałoby rozbujać gospodarkę.
Konsumatywność (Baudrillard)
→ przeciwieństwo produktywności. Zapotrzebowanie na przedmioty, które są człowiekowi narzucone np. przez reklamę. Strategia pożądania - chcę mieć coś nowego, coś lepszego.
Hiperkonsumpcja końca XX wieku
Robienie zakupów to pewien spektakl, przyjemne doznanie (np. centra handlowe). Za pomocą narzędzi i strategii marketingowych modelowana jest świadomość i emocje konsumentów. Nabywanie przedmiotów ma zapewnić nam szczęścia. Reklama i mass media. Masowo dostępne kredyty. To się zaczęło w latach 50. XX w.
Bauman →
społeczeństwo konsumpcyjne ocenia swoich członków pod względem ich kompetencji i zachowań konsumpcyjnych: co kupują, na co ich stać. Utrzymywanie konsumentów w stanie ciągłego niezadowolenia (przedmioty są dewaluowane, już niemodne, ciągle trzeba kupować nowe).
Syndrom konsumpcyjny - prędkość, brak umiaru, marnotrawstwo. Ludzkie działania są urynkowione.
Konsumowanie dzieciństwa - mali członkowie społeczeństwa są już uczone konsumpcji, do życia w galerii handlowej. Związki międzyludzkie podlegają prawom konsumpcji.
“Samookłamujący się hedonizm”
→ pożądamy produktów z nadzieją, że zaspokoją nasze pragnienia, a potem odkrywamy, że kolejny produkt nie sprawił, że jestem szczęśliwszy. Więc okłamujemy się, że ten kolejny zakup już zadziała
samotrawiąca się namiętność:
tak bardzo pragniemy jakiejś rzeczy, że oczekiwanie jest najwspanialsze, bo po spełnieniu i zakupie nie jesteśmy wcale tak szczęśliwi jak sobie obiecywaliśmy.
Konsumpcja postmodernistyczna
→ szybka, nietrwała, na pokaz, ma być odskocznią od codzienności.
Konsumpcja na kredyt
→ kupujemy, choć nas nie stać.
Umasowienie konsumpcji
→ standaryzacja, seryjność, niska jakość, tandetność - mamy szybko kupować nowe
Efemeryzacja
→ pogoń za nowym, cały czas mam potrzebę czegoś nowszego, nowych usług, nowych przedmiotów. Obawa o utratę czegoś ważnego. Konsument cały czas ma poczucie straty - chcę posiadać coś nowego już w momencie zakupu zastanawiam się, czy nie należałoby czegoś innego, a już pojawia się nowa wersja.
Rytualizacja -
zakupy to też inne aktywności, kawiarnia, animacje dla dzieci, kino itp.
Fetyszyzacja przedmiotów
→ kult przedmiotów, wiązanie przedmiotów z prestiżem i statusem społecznym. Fetysz od port. czas, urok. Większą wartość przypisuje się przedmiotom niż wynika z ich wymiernej wartości.
Antropomorfizacja przedmiotu -
funkcja metaforyczna przekracza funkcję bezpośrednią. Np. auto nie służy do przemieszczania tylko do pokazania statusu. Przejście od rzeczy, którą się działa, to rzeczy, która działa. Gadżety, marki, antropomorficzne technologie uwodzą swoją niezbędnością, ubezwłasnowolniają przedmiot