Orzechowska 5 Flashcards
Jakie są trudności w diagnozowaniu zaburzeń psychosomatycznych?
Trudności wynikają z tego, że pacjenci często zgłaszają niespecyficzne skargi, które mogą wskazywać zarówno na choroby somatyczne, jak i psychiczne. Pacjenci z objawami psychosomatycznymi niechętnie akceptują psychologiczne podłoże swoich dolegliwości i wolą leczenie farmakologiczne od psychoterapii.
Jaki jest najczęstszy objaw w zaburzeniach psychosomatycznych i jakie może mieć pochodzenie?
Najczęstszym objawem jest ból, który zwykle ma charakter przewlekły. Może mieć pochodzenie ośrodkowe, obwodowe lub mieszane.
Jakie mechanizmy leżą u podstaw bólu obwodowego?
Przewodzenie sygnałów bólowych odbywa się przez wrażliwość kanałów sodowych (VSSC). Uszkodzenia nerwów mogą prowadzić do tworzenia się blizn neuronalnych, gdzie gromadzą się kanały sodowe, powodując spontaniczną aktywność neuronalną i utrzymujący się ból. Stany zapalne również przyczyniają się do sensytyzacji obwodowej.
Jakie mechanizmy leżą u podstaw bólu ośrodkowego?
Sygnały bólowe są przekazywane do rdzenia kręgowego i mózgu za pomocą neurotransmiterów. W rdzeniu kręgowym istotne jest uwalnianie glutaminianu, asparginianu, substancji P i peptydu związanego z genem klacytoniny, a ich uwalnianie jest kontrolowane przez kanały wapniowe. Modulacja bólu w rdzeniu kręgowym odbywa się za pomocą m. in. endorfin, noradrenaliny i serotoniny.
Jakie leki stosuje się w leczeniu bólu obwodowego?
W leczeniu bólu obwodowego stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), które hamują cykooksygenezę typu 2 (COX2), redukując impuls bólowy.
Jakie leki stosuje się w leczeniu bólu ośrodkowego?
Stosike się ligandy alfa 2 delta (gabapentyna, pregabalina), które blokują kanały wapniowe. Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) są skuteczne w leczeniu bólu, w przeciwieństwie do inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
Czym jest sensytyzacja ośrodkowa i jak można jej zapobiegać?
Sensytyzacja ośrodkowa to nadmierna reakcja na bodźce bólowe, która może wynikać ze współistnienia zaburzeń nastroju i lękowych z objawami somatycznymi. Mózg może “nauczyć się” odczuwania bólu, co utrwala i wzmacnia doznania bólowe. Wczesne leczenie bólu może zapobiegać utrwaleniu się tych doznań.
Jakie są ogólne zasady leczenia zaburzeń psychosomatycznych?
Leczenie powinno łączyć działanie przeciwbólowe i przeciwlękowe. Najważniejsze są inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) oraz ligandy alfa 2 delta. Leki uzupełniające (benzodiazepiny, leki przeciwpadaczkowe) pomagają w znoszeniu bólu i lęku. Wybór leków powinien uwzględniać choroby współistniejące i potencjalne objawy niepożądane. Należy pamiętać o ryzyku uzależnienia przy stosowaniu benzodiazepin.
Jakie metody niefarmakologiczne są zalecane w leczeniu zaburzeń psychosomatycznych?
Wysiłek fizyczny jest zalecany jako metoda uwalniania endogennych endorfin i łagodzenia przewlekłych dolegliwości bólowych.
Jakie zespoły medyczne charakteryzują się występowaniem bólu jako wspólnego mianownika?
Ból jest wspólnym mianownikiem w spektrum zaburzeń afektywnych i czynnościowych zespołach medycznych takich jak fibromialgia, jelito drażliwe czy bóle głowy.
Czy ból jest formalnym kryterium diagnostycznym zaburzeń nastroju?
Nie, chociaż ból nie jest formalnym kryterium diagnostycznym zaburzeń nastroju, często towarzyszy tym schorzeniom. Podobnie objawy obniżonego nastroju, lęku i zmęczenia są obserwowane w czynnościowych zespołach somatycznych, pomimo że nie stanowią głównego kryterium diagnostycznego.
