Negocjacje - prezki Flashcards

1
Q

Jak zbadać łatwo, szybko i przyjemnie
negocjacje?

A

Nie ma jednej metody, jednego planu badawczego, ani nie ma jednego porządku prowadzącego do zgłębiana wiedzy o negocjacjach.
Bogactwo podejść jest ogromne, co czyni że poznanie jest głębsze i bardziej wszechstronne.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
2
Q

Metody badań negocjacji:

A

studia przypadków,
eksperymenty laboratoryjne,
badania kwestionariuszowe,
analiza danych archiwalnych,
modelowanie matematyczne

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
3
Q

Podmioty badań negocjacji:

A

całe społeczności (narody, małe grupy i organizacje),
relacje w bliskich związkach, dzieci podczas zabawy.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
4
Q

Dziedziny nauki:

A

politologia,
psychologia,
prawo,
ekonomia,
komunikacja,
zachowania
organizacyjne,
antropologia.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
5
Q

Na co nakierowana jest metoda etnograficzna i czego dostarcza?

A

Jest nakierowana na rozumienie społeczeństwa w dokładny i systematyczny sposób. Dostarcza odpowiedzi na temat aspektów życia społecznego i organizacyjnego. Często skupia
się na wybranej (małej grupie).

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
6
Q

4 cechy metody etnograficznej:

A

-bezpośrednia obserwacja analizowanej aktywności
-obserwacja odbywa się w naturalnym środowisku
-uwydatnienie wypowiedzi, interpretacji i doświadczenia badanych osób
-Obserwacja dotyczy zachowań i sposobu interpretacji przez nich doświadczeń (Friedman s. 41-
42]

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
7
Q

Metoda etnograficzna w negocjacjach:

A

W negocjacjach metoda ta analizuje je w całościowym kontekście.
Bada się tu doświadczonych negocjatorów, co niesie za sobą konieczność sprostania wspólnym normom, powstającym relacjom, oraz wiedzy na temat kontekstu negocjacji czy budowaniu tożsamości negocjatora. Jest długoterminowa, trwa
przez cały okres negocjacji, czasami tygodniami, miesiącami.
[R. Friedman, 39]

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
8
Q

Analiza szeregów czasowych:

A

W negocjacjach umożliwia analizę:
modeli i relacji między stronami;
prognozowanie koncesji i decyzji;
ocenę wpływu mediacji i innych metod rozwiązywania konfliktów,
estymacja różnych przyszłych zjawisk (wojen, konfliktów, zmian politycznych) na podstawie danych historycznych

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
9
Q

Eksperyment

A

Eksperyment umożliwia badaczowi wyizolować kluczowy czynnik, kontrolować zmienne, porównać wyniki grupy eksperymentalnej i kontrolnej. O wartości uzyskanych w eksperymencie danych przyświadcza jego jakość. Eksperyment
pozwala wstępnie zweryfikować założenia teoretyczne, ale też pogłębić istniejącą wiedzę.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
10
Q

Symulacja

A

Symulacja (zwana inaczej eksperymentem myślowym, naśladowczym, symulacyjnym), w której realny system (np. negocjacje z kontrahentem zagranicznym) jest zastąpiony jego wyobrażeniem, a skomplikowane programy komputerowe generują hipotetyczne warunki i konsekwencje np. podejmowania decyzji biznesowych (np. wzrostu produkcji, zmiany obszarów zbytu, włączenia jakiś procedur w funkcjonowanie przedsiębiorstwa)

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
11
Q

Badania kwestionariuszowe :

A

Relatywnie łatwy sposób pozyskiwania danych ilościowych na skalach iloczynowych.
Może mierzyć: postawy wobec negocjacji, cechy i umiejętności, wiedzę – czyli kompetencje negocjacyjne

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
12
Q

Kwestionariusze:

A

-Wymagają walidacji
- Są obciążone deformacjami samooceny i wglądu w swoje procesy psychiczne
- Poruszają drażliwe problemy
- Dają wyniki natury korelacyjnej, nie uprawniają do
wnioskowania przyczynowoskutkowego

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
13
Q

Case studies:

A
  • Dokładny faktograficzny opis zdarzeń mających
    miejsce podczas negocjacji. Skupienie się głównie na ich
    stronie werbalnej. Trudno jest w drodze tego typu analizy
    dociec związku przyczynowo- skutkowego.
  • „Mowa ciała, ton głosu, tempo, poziom energii, wpływ humoru mają ogromne znaczenie dla wyniku negocjacji, ale są niezmiernie trudne do uchwycenia po zakończeniu
    negocjacji”[D. Matz]
  • Ponadto zniekształcenia pamięci, przyjmowania własnej perspektywy, chęć dobrej autoprezentacji[ Matz, s. 25]
  • Część negocjacji jest nie do publicznej wiadomości i
    odbywa się w cztery oczy
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
14
Q

Podejście kontekstualne:

A

W takim podejściu bada się tło, otoczkę rokowań. Uznaje się ją za ważny czynnik podjętych wyborów. Wg zwolenników tej
strategii badawczej sytuacja w dużej mierze determinuje wynik (wybory) negocjacji.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
15
Q

Podejście strukturalne:

A

Bada się tutaj rozkład sił w negocjacjach, czyli strukturę tworzoną przez strony zaangażowane w rozmowy. Istotnymi
aspektami są liczebność stron, układy formalne i nieformalne, organizacja wewnętrzna zespołu itp. Wynik negocjacji
warunkowany jest także interesami stron i ich celami, których realizacja rozciągnięta jest w czasie.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
16
Q

Analiza strategiczna:

A

Ogranicza się tutaj rozważania o sile i
zręczności negocjatorów. Zakłada się, że
każda ze stron ma określoną ilość
wyborów o znanej użyteczności, przy
czym wybory czynione są przez
negocjatorów w sposób racjonalny.
Podejście to koresponduje z
matematyczną teorią gier.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
17
Q

Podejście psychologiczne:

A

Łączy się tu podejście strukturalne i behawiorystyczne, bada się cechy osobowości negocjatorów, ich kształtowanie się oraz wpływ na przebieg procesu negocjacji. Badania takie odpowiadają na pytanie – jakie cechy i umiejętności wpływają na wynik negocjacji

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
18
Q

Podejście socjotechniczne:

A

Bada zręczność, wprawę, stosowanie taktyk i technik negocjacyjnych służących poprawie sytuacji negocjacyjnej. W oparciu o otrzymane wyniki formułuje się recepty, zasady optymalnego zachowania negocjacyjnego.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
19
Q

Podejście procesualne:

A

Bada negocjacje jako proces. Badacz skupia się na sekwencji kolejnych kroków, które tworzą łańcuch akcja – reakcja.
Negocjatorzy za każdym razem uczą się i uruchamiają procesy poznawcze. Oferta 2 jest zarazem odpowiedzią na ofertę 1 i
stanowi podstawę do sformułowania oferty 3.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
20
Q

Podejście proceduralne:

A

Składa się ono z metody eksperymentalnej i symulacyjnej. Opiera się na odgrywaniu ról i tworzeniu w oparciu o symulację laboratoryjną nowych umiejętności, które mogą być
wykorzystane w świecie realnym. Jest to droga modelowania nowych sytuacji.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
21
Q

Metoda triangulacji:

A

Umożliwia pełniejsze, wieloaspektowe
poznanie przedmiotu badań. Bada się go z różnej perspektywy
i za pomocą różnych metod.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
22
Q

Zadanie – zaplanuj badanie

A

Co chcesz zbadać?
Kogo chcesz badać?
Jak chcesz zbadać?
Gdzie chcesz zbadać?
Kiedy chcesz zbadać?

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
23
Q

Wyzwania dla badań:

A

Afekt w negocjacjach ( podstawa emocji
i nastroju) – jako uwarunkowanie,
konsekwencja, taktyka

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
24
Q

Trudności negocjacji:

A

Od najtrudniejszych:
1. Przesłuchanie
2. Zwalnianie z pracy
3. Negocjacje
4. Rekrutacja
5. Badanie świadka
6. Rozmowa

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
25
Metafory negocjacji:
* WOJNA * SPORT: maraton, wspinaczka, gra w golfa, piłka nożna * SZTUKA: taniec, rzeźbienie, gra w zespole muzycznym * HAZARD: poker * GOTOWANIE * PODRÓŻ
26
Ujęcie szerokie definicji negocjacji:
* P.Casse * Zbigniew Nęcki * G.I.Nierenberg * R.A. Rządca i P. Wujec podają, że negocjacje to sposób uzyskania od innych tego, czego chcemy. * Negocjacje to proces prowadzący do podjęcia decyzji. * Negocjacje to dobrowolna wymiana między osobami, które chcą od siebie coś uzyskać. (G. Kennedy)
27
P. Casse uważa ...
* P.Casse uważa, iż negocjacja „jest procesem, w którym przynajmniej dwie strony, mające różne opinie, potrzeby i motywacje, starają się dojść do porozumienia w ważnej dla nich kwestii.” Ujęcie szerokie
28
Zbigniew Nęcki twierdzi:
* Negocjacje to ”każda rozmowa, której celem jest uzgodnienie wspólnego stanowiska w danej sprawie”. * Negocjacje „jest to sekwencja posunięć, dzięki którym strony osiągają możliwie korzystne rozwiązanie częściowego konfliktu interesów”. Ujęcie szerokie
29
G.I.Nierenberg zakłada:
że negocjacje są przejawem zachowań ludzkich, a polegają na wymianie poglądów prowadzących do zmiany panujących między nimi stosunków Ujęcie szerokie
30
Ujęcie wąskie definicji negocjacji:
*E.M. Christopher * A. Fowler *J.Z. Rubin i B.R. Brown
31
E.M. Christopher ...
E.M. Christopher na wstępie prowadzonych rozważań definicyjnych formułuje następujące założenia: 1. Negocjacje są formą porozumiewania się ludzi, 2. Wymagają one jednoczesnego zaangażowania się przynajmniej dwóch stron, 3. Podstawowe warunki negocjacji są następujące: 4. potrzeba wspólnego uzgodnienia różnic między stronami, 5. zaakceptowanie faktu o negocjacjach jako najlepszym sposobie zniwelowania różnic, 6. przeświadczenie stron o sensie przyjęcia kompromisu. 7. Istniej nierównowaga sił pomiędzy stronami w poruszanych kwestiach. Uwzględnienie wyżej wymienionych założeń pozwala na sformułowanie definicji brzmiącej: rozsądne negocjacje „łączą uzasadnione interesy każdej ze stron, sprawiedliwie rozstrzygają interesy sprzeczne, a ponadto są trwałe i uwzględniają potrzeby ludności zamieszkujące dany obszar administracyjny.” Ujęcie wąskie
32
A. Fowler ...
A. Fowler przed zdefiniowaniem istoty negocjacji podaje również szereg zasadniczych założeń, do których zalicza się: 1. Zaangażowanie przynajmniej dwóch stron. 2. Istnienie odmienności interesów i celów uniemożliwia natychmiastowe dojście do porozumienia. 3. Strony widzą w negocjacjach szansę atrakcyjniejszego rozwiązania sporu aniżeli spór sądowy, czy jawna wojna. 4. Strony spostrzegają szansę na zmianę zdania przez drugą stronę pod wpływem perswazji. 5. Każda ze stron posiada władzę, co umożliwia im wystąpienie w roli decydenta. 6.Negocjacje mają charakter interpersonalnej interakcji. W oparciu o powyższe punkty autor stwierdza, że „ negocjacje to proces interakcji, w którym przynajmniej dwie strony widzące konieczność wspólnego zaangażowania się dla osiągnięcia celu, ale początkowo różniące się oczekiwaniami, próbują za pomocą argumentów i perswazji przezwyciężyć dzielące je różnice i znaleźć wzajemnie satysfakcjonujące rozwiązanie” Ujęcie wąskie
33
Definicja negocjacji zaproponowana przez J.Z. Rubin i B.R. Brown, zakłada, iż:
Definicja negocjacji zaproponowana przez J.Z. Rubin i B.R. Brown, zakłada, iż: 1.Uczestniczą w nich, co najmniej dwie grupy / strony, 2. Musi istnieć niezgodność interesów przynajmniej w jednym obszarze, 3. Zaangażowane strony, niezależnie od uprzednich doświadczeń, podejmują rozmowy, choć w części dobrowolnie 4.Wykonywany ruchy dotyczą: - dystrybucji lub wymiany przynajmniej jednego dobra, - rozstrzygnięcia najmniej jednego problemu dotyczącego obu stron uwikłanych w rozmowy, 5. Podejmowane działania na ogół następują sekwencyjnie i obejmują ocenę sytuacji, zgłaszanie propozycji, ich ocenę, składanie kontrpropozycji. Przytoczona powyżej definicja jest ujęciem wieloaspektowym i nakreśla szeroki kontekst prowadzenia rozmów. Ujęcie wąskie
34
Rodzaje pertraktacji wg T. HINDLE:
- Zwyczajne/ dotyczące zarządzania -> Przydział zadań; Podwyżki -> Zarząd; menadżerowie; pracownicy; radcy prawni; związki - Handlowe -> Pozyskanie klienta; zasady płatności i obsługi -> Menadżerowie; Zarząd; radcy, związki; klienci; dostawcy - Prawne -> Dogadanie się z ustawodawcą, urzędami, władzami lokalnymi -> Zarząd, władze lokalne i państwowe, urzędy
35
Fazy procesu negocjacji według J. Rojot’a:
1. Planowanie  integralna część procesu negocjacyjnego,  elastyczność  zbieranie informacji oraz dokonywanie ich analizy i oceny.  przygotowanie do wstępnego spotkania.  dokładnie analizuje się własne oczekiwania, oczekiwania drugiej strony, planuje się ewentualne koncesje i spodziewane koncesje z drugiej strony. 2. Początek  wzajemne poznanie się  ustalenie agendy spotkań i prezentacja wstępnej oferty ( w formie ustnej, pisemnej, propozycji porozumienia, prezentacji wizualnej itd.) .  wypracowanie strategii negocjacyjnej, 3. Faza środkowa  ustalanie punktów potencjalnych umów, przy równoczesnym dokonywaniu rewizji zauważonych ograniczeń.  składanie propozycji i kontr-propozycje, stosując liczne techniki negocjacyjne, zwłaszcza te które wiążą się z presją.  Poszukiwanie odpowiedzi na pytania: „CO - DLACZEGO - GDZIE - KTO - KIEDY - JAK” 4. Faza końcowa  faza decyzyjna,  ostateczny moment do przeanalizowania ewentualnych korzyści i strat wynikłych z zamierzonego porozumienia.  Możliwość chwilowego odroczenie rozmów i zastanowienie się nad wynikającymi z kontraktu implikacjami.  negocjatorzy powinni być rzecznikami porozumienia w swoich organizacjach 5.Faza postnegocjacyjna  analiza i ocena negocjacji, zarówno osiągniętych rezultatów ( pytania o cele, strategie, taktyki, napotkane problemy, nieprzewidziane zdarzenia, relacje z ko-partnerami) , jak i procesu ( pytania o partnerów, przygotowania, zebrane informacje itd.).  dopilnowanie wdrożenia umowy w życie.
36
Propozycja Kowalczyk - fazy negocjacji
1. Faza pre-negocjacyjna  gromadzenia informacji, oceny i analizy zebranych danych  opracowanie strategie, których zamierza się użyć, ustalić cele, wybrać techniki negocjacyjne.  wybór zespołu negocjacyjnego i przydzielenie ról poszczególnym jego członkom.  podjęcie decyzji dotyczącej miejsca rozmów ( u siebie , u partnera, czy na gruncie neutralnym ) oraz czasu (wykorzystanie lub nie presji czasu). 2. Faza właściwych negocjacji W fazie tej wydzielić można trzy etapy, z których pierwszy związany jest z pierwszym spotkaniem, drugi to okres zasadniczych negocjacji, a trzeci dotyczy finalizowania rozmów. 2.1. Pierwsze spotkanie  wzajemnego poznania się negocjatorów,  przygotowanie agendy spotkań oraz ustalenia proceduralne, tak by znane były zasady wzajemnych kontaktów.  konfrontacja własnych przewidywań, analiz z zastanym stanem rzeczy podczas wstępnej prezentacji propozycji. 2.2 Zasadnicze negocjacje  Zgłaszane są propozycje, padają argumenty i kontrargumenty;  Oczekiwane są wzajemne ustępstwa;  konieczność stosowania różnych technik negocjacyjnych. 2.3. Finalizacja rozmów  krystalizowanie się porozumienia i ostateczne uzgodnienia  czas silnych napięć emocjonalnych dla negocjatorów  spisanie kontraktu z uwzględnieniem praktycznej strony realizacji, wyznaczeniem zakresu odpowiedzialności oraz nieprzekraczalnych terminów. 3. Faza końcowa  analiza porozumienia, poszukuje błędów oraz trafnych posunięć  negocjatorzy jako adwokaci podpisanego porozumienia
37
Cel negocjacji wg. J. Zieleniewskiego
„Cel powinien być sformułowany możliwie ściśle przed przystąpieniem do działania, tak by można było z kolei sposób działania przystosować do celu i do przewidywanych warunków. Cel powinno się też dostatecznie zrozumiale zakomunikować zespołowi wykonawców”.
38
Cele w psychologii
W ujęciu psychologicznym celem nazywa się antycypowany stan , do którego dąży jednostka używając obmyślonego (antycypowanego, przygotowanego) sposobu postępowania
39
Tworzenie celu:
Schemat SMART:  Specific (konkretne)  Measurable (mierzalne)  Achievable (osiągalne)  Realistic (realistyczne)  Timed (zaplanowane)
40
Cel główny i cele pośrednie
 Budowa drogi do celu Spójrz w przyszłość i wyobraź sobie, jakie kroki musisz przedsięwziąć, aby cel wykonać Wyobraź sobie, że cel osiągnąłeś. Spójrz w przeszłość i zastanów się, jakie etapy i posunięcia doprowadziły cię do stanu obecnego.  Podziel cel główny na przynajmniej 7 zadań cząstkowych
41
Kilka pytań na drodze do celu
 Sformułuj cel – pozytywny  Potwierdzenie – co będzie świadczyć o tym, że go osiągnąłeś?  Zasoby – jakie zasoby wykorzystasz?  Kto, gdzie, kiedy – pomoże lub przeszkodzi Ci w realizacji celu  Konsekwencje (pozytywne i negatywne) z osiągnięcia celu  Z czego muszę zrezygnować (koszty alternatywne)  Realne? – jak osądzasz możliwość osiągnięcia celu?
42
Blokady w dążeniu do celu
 Lęk przed porażką – powoduje powtarzające się odwlekanie.  Niezgodność tożsamości – jest charakterystyczna dla osób, które myślą o sobie, iż należą do tych, które „tego” nie robią.  Niejasne wyniki – czego przyczyną są brak koncentracji i odwracanie uwagi od zadania.  Niechęć do zadania – powodująca brak zaangażowania i niechęć do niektórych czynności.  Brak umiejętności – co przy próbie wykonania zadania prowadzi do stresu i niskiej samooceny  Strategia sukcesu – oparta na automotywacji i wewnętrznych wzorcach reakcji. W momencie, gdy jednostka posiada opracowaną strategię odnoszenia sukcesu w jednej dziedzinie, może z powodzeniem przenieść je na inne pola.
43
Czym jest strategia?
 Słowo strateg (gr. stratégós) oznaczającego dowódcę, wodza,  strategia będzie ogólnym spostrzeżeniem procesu negocjacji i zastosowanie owej impresji do długoterminowego działania. Strategia wymaga od osób negocjujących posiadania wizji, celów oraz określenia środków zastosowanych w negocjacjach.
44
Strategia kooperacyjna
dobór środków działania polegający na dzieleniu się informacją przez wszystkie strony, aby znaleźć rozwiązanie komplementarne, przyczyniające się do osiągnięcia realizowanego planu i celu, a przy tym uniknięcie przemocy lub pasywnego czekania na zmianę.
45
Strategia konfrontacyjna
Przykład - C. Clausewitz czy Sun Tzu. Pierwszy z nich dał początek strategii typu „szach i mat” polegającej na zniszczeniu psychicznym i fizycznym przeciwnika. Zwycięstwo jest zwycięstwem totalnym. Natomiast drugi stworzył strategię ,,GO"
46
Podejście ,,szach i mat"
W negocjacjach gospodarczych podejście typu „szach i mat” można zaobserwować, podczas takich wydarzeń jak:  strajk generalny,  bojkot przedsięwzięcia,  para: strajk / lock-out,  stosowanie dumpingu,  działania zmierzające do eliminacji konkurencji
47
Strategia ,,GO"
Sun Tzu, już w IV w. p.n.e. zapoczątkował spojrzenie na strategię negocjacyjną typu „GO”. Filozofia tego podejścia nie zakłada unicestwienie przeciwnika lecz zagarnięcie jak największej części terytorium
48
Strategie mieszane bazują na czterech podstawowych typach strategicznych do których zaliczyć można:
 Strategię pasywną – wykorzystująca grę czasem i cierpliwość w celu zdobycia uprzywilejowanej pozycji;  Strategię „łapania okazji” – polegającą na systematycznym poszukiwaniu szans, wydarzeń aby je wykorzystać i obrócić na własną korzyść,  Strategię analityczną – w której dochodzi do klaryfikowania, konfrontowania, wyjaśniania punktów spornych z partnerami rozmów. Słowo jest tutaj królem.  Strategię aktywną – od negocjatora oczekuje się działania, inicjatywy, modyfikowania przyzwyczajeń mogących czynnie wpływać na przebieg negocjacji
49
Stosowanie strategii wymaga od negocjatorów odpowiedzi na pytania, które brzmią:
 Kto ? - kim jest negocjator, kogo reprezentuje, jakie są jego możliwości, preferencje, mocne i słabe strony,  Z kim ? – kim jest ko-partner negocjacji, jakie są jego przyzwyczajenia, preferencje, charakter, zakres pełnomocnictw, jaki jest układ sił – role w zespole partnerskim  Po co ? – jaki jest cel negocjacji ( a w szczególności ich wiązka) zarówno własny jak i ko-partnera, co chce się uzyskać,  Co ? – jakie informacje chce się przekazać, jakie można ujawnić jakich nie należy udostępniać,  Jak ? – opracowanie sposobu osiągnięcia celów wraz z uwzględnieniem treści komunikatów oraz wyborem stylu,  Gdzie ? – ustalenie miejsca prowadzenia rozmów, wyboru dokonuje się pomiędzy trzema możliwościami: teren własny, teren ko-partnera, teren neutralny,  Kiedy ? – ustalenie czasu rozpoczęcia i zakończenia rozmów
50
Uwarunkowania wyboru strategii
KONFRONTACJA  Stałość lub zmniejszanie zasobów  Jeden problem  Brak stałych powiązań  Dominująca pozycja  Słabość konkurencyjnych rozwiązań  Jedna ze stron działa konkurencyjnie  Brak zaufania  Zalecenia mocodawców KOOPERACJA  Rosnące zasoby  Pakiet problemów  Stałe powiązania  Równowaga sił  Mnogość konkurencyjnych rozwiązań  Przewidywalność sytuacji  Obie strony działają kooperacyjnie  Zaufanie  Rutynowość sytuacji  Zalecenia mocodawców
51
Styl miękki
 Uczestnicy są przyjaciółmi  Celem – podpisanie porozumienia  Nie oczekiwanie ustępstw w zamian  Bądź miękki w stosunku do ludzi i do problemu  Poddawanie się presji  Szukanie rozwiązania zadawalającego drugą stronę  Zaufanie  Łatwa zmiana stanowisk  Składanie ofert  Odkrywanie dolnej granicy porozumienia
52
Styl twardy
 Uczestnicy są przeciwnikami  Celem jest zwycięstwo  Żądanie ustępstw  Twardy w stosunku do ludzi i do problemu  Okopanie na stanowisku  Wprowadzaj w błąd co do dolnej granicy porozumienia  Stosowanie gróźb  Wprowadzanie w błąd co do dolnej granicy porozumienia  Żądanie jednostronnych korzyści  Manipuluj drugą stroną
53
Styl rzeczowy (zasadniczy, harwardzki)
 Rozwiązywanie problemu  Celem mądry wynik osiągnięty w dobrej atmosferze  Oddziel ludzi od problemu  Miękki w stosunku do ludzi, twardy wobec problemu  Koncentracja na interesach, nie na stanowiskach  Unikaj formowania dolnej granicy porozumienia  Opracuj możliwości korzystne dla obu stron  Stosuj obiektywne kryteria  Argumentuj i bądź otwarty na argumenty
54
Harwardzki projekt negocjacyjny:
Styl miękki, twardy, rzeczowy
55
BATNA (Best Alternative to a Negociated Agreement)
 BATNA własna – co mnie czeka jeżeli wycofam się z rozmów  BATNA drugiej strony – co ich czeka jeżeli się wycofają z rozmów  BATNA – wizja zapasowego wyjścia z sytuacji
56
Style wg Mastenbroeka:
 Styl analityczno – agresywny – drobiazgowość, proceduralność, dokładność analizy rozwiązań, niechęć do improwizacji. W konflikcie uparte obstawanie przy swoim zdaniu  Styl elastyczno – agresywny – twórcze podejście, przebojowość, wykorzystywanie nadarzających się okazji, dobre radzenie sobie w sytuacjach napięcia, ograniczanie swobody innych, mała cierpliwość. W konflikcie forsowanie swego pomysłu  Styl etyczny – duża waga norm i wartości, wymagający w stosunku do siebie i innych, realizują interesy swoje i drugiej strony, idealiści. W konflikcie niekiedy wycofują się z przekonaniem, że świat jest niesprawiedliwy.  Styl jowialny – urok osobisty, towarzyskość, dyplomacja. Czuli na aspekt międzyludzki negocjacji, elastyczni. Czasami zbytnia uległość i rezygnacja z własnych interesów. W konflikcie dla dobra klimatu skłonni są poświęcić cele negocjacyjne.
57
Style wg G. Kennedy’yego
Styl czerwony, niebieski, fioletowy
58
Styl czerwony
Styl czerwony – negocjacje są drogą do podziału ograniczonego kawałka tortu, należy zdobyć jak największy (lub cały) kawałek. Kawałka nie można powiększyć – dla mnie więcej – dla ciebie mnie. Poglądy czerwone 1. bądź agresywny, 2. unikaj współpracy, 3. dominuj, dąż do zwycięstwa, 4. wszystkie transakcje są jednorazowe, 5. stosuj chwyty i sztuczki, wymuszaj, 6. słabości innych wykorzystuj
59
Styl niebieski
Styl niebieski – dążenie do współpracy i często bycie ofiarą czerwonego, druga strona jest dla nich „partnerem”. Suma zysków obu stron, może być większa niż zyski pojedyncze – pomarańcza ma bowiem skórkę i miąższ. Ważne są relacje. Poglądy: 1. Staraj się współpracować 2. Okazuj szacunek innym 3. Staraj się osiągnąć powodzenie 4. Każda transakcja prowadzi do kolejnych transakcji 5. Wystrzegaj się manipulacji 6. Bądź otwarty - graj uczciwie
60
Styl fioletowy
Styl fioletowy – połączenie tego co my chcemy (czerwona strona) z tym czego chcą inni (niebieska strona).  „Nie uzyskasz ode mnie niczego, jeżeli ja nie uzyskam czegoś od ciebie”.
61
Style wg Kowalczyk
Gwiazdy - to osoby dobrze radzące sobie w roli oraz realizujące cele Akrobaci - dobrze radzą sobie z rolą, są dość słabi w uporządkowanym podejściu do celów Kaktusy - słabsi w roli negocjacyjnej, stawiają dobrze cele Kłody- słabi w roli i w stawianiu celów
62
Nobliści i zasłużeni w zakresie badań nad decyzjami:
1978 – Herbert A. Simon – nagroda banku Szwecji (ekonomiczny Nobel) – łączenie informatyki, ekonomii, socjologii i psychologii – opracowanie modelu podejmowania decyzji o ograniczonej racjonalności  2017- Richard H. Thaler – ekonomiczny Nobel za badaniami nad rolą czynników psychologicznych w podejmowaniu decyzji  Howard Raiffa – symetria (matematyczna teoria gier – wyobrażenia na temat skutecznych negocjacji) vs asymetria (opis i zalecenia oparte na faktycznych negocjacjach) w podejmowaniu decyzji
63
Różnice w negocjowaniu przez jednostkę, a w negocjowaniu przez zespół:
Jednostka:  Indywidualna odpowiedzialność  Dążenie do maksymalizacji zysków  Utrudnienia w odwoływaniu się do niektórych technik  Wrażenie mniejszej siły i rangi  Mniej informacji i brak różnorodności spojrzenia Zespół:  Współdzielenie odpowiedzialności  Negocjowanie podziału ról, zadań, pozycji  Dominująca orientacja członków zespołu (kooperacja, rywalizacja, mieszana)  Podejmowanie decyzji –jednomyślne (100%) vs większościowe (66%)  Autorytaryzm decyzyjny lidera
64
Kategorie ryzyka:
 zdrowotne i konsumenckie  w sferze relacji społecznych  Finansowe  asekuracyjne
65
Genetyka a ryzyko:
 geny ryzyka – 20% wariancji w eksperymentach loteryjnych i 35-54% uzależniania od hazardu  Gen DRD4 allel 7R (szukanie nowości i uzależnienie od hazardu)  5-HTTLPR allel - długi (transport serotoniny), - krótki (choroby stresopochodne, neurotyzm, unikanie zranienia)
66
Znaczenie czasu w negocjacjach:
 Presja czasu  Uwarunkowania kulturowe  Różnice w strefach czasowych
67
Konsultacje w negocjacjach:
 Związek z mocodawcą  „Niepełnenkompetencje”  Widownia
68
Teoria perspektywy:
Awersja do ryzyka związanego z zyskiem vs ryzyko gdy grożą straty
69
Niepewność:
 Znana – decydent zna prawdopodobieństwo  Nieznana – inni mają wiedzę, której decydent nie ma  Niepoznawalna- nikt nie wie co niesie przyszłość  Niepoznawalna ˃ nieznana
70
Upór podecyzyjny:
Reguła zaangażowania i konsekwencji: Efekt utopionych kosztów Widownia i jej wpływ:  Większy wysiłek  Poszukiwanie pozytywnych wzmocnień, a unikanie negatywnych  Presja popychająca do nieracjonalnych zachowań  Konieczność rozliczenia się z decyzji przed mocodawcami
71
Deformacje spostrzeżeniowe:
- ramowanie - efekt kotwiczenia - reguła dostępności - efekt nadmiernej pewności siebie - użyteczność (wartość) - ramy poznawcze - percepcja celu
72
ramowanie
– jest zależne od sposobu w jaki decydent postrzega działania, wyniki i ewentualne przypadki związane z podjętymi wyborami. Rama wykorzystana przez decydenta do sformułowania problemu jest ukształtowana przez jego nawyki, normy i cechy osobiste (Tversky & Kahneman, 1981)
73
efekt kotwiczenia
polega na dopasowaniu oceny do wartości (nie)przypadkowo wybranej wartości początkowej, nas korekty są do niej dostosowane. Przy błędnym oszacowaniu wynik nie osiąga na ogół adekwatnej wartości. Technika kotwiczenia może sprzyjać wyznaczeniu niewłaściwego poziomu ceny, bądź wydaniu niesprawiedliwego werdyktu przez arbitra/sędziego (Tyszka, 2010, ss. 247–248)
74
reguła dostępności
polega na wnioskowaniu o prawdopodobieństwie zjawiska w oparciu o możliwość przypomnienia sobie podobnych sytuacji. Do zniekształceń dochodzi zwłaszcza, gdy zdarzenia: * miały miejsce niedawno, * są skojarzone z silnymi emocjami, * czytaliśmy o nich w massmediach
75
EFEKT NADMIERNEJ PEWNOŚCI SIEBIE
polega nad przecenianiu swojej wiedzy, udzielanych odpowiedzi czy poprawności wykonania zadania. Taka przeszacowana i nierealistyczna ocena siebie może prowadzić do negatywnych decyzji związanych z podejmowaniem nadmiernego ryzyka (Levine, 2014)
76
użyteczność (wartość)
w sytuacjach związanych z podejmowaniem decyzji ludzie kierują się często własną, subiektywną skalą oceny różnych rzeczy. Nie jest ona oparta na wartości handlowej, czy wycenie eksperckiej (Zaleski, 1979).
77
ramy poznawcze
wg Goffman’a pozwalają ludziom zorganizować poznawczo ich codzienne doświadczenia. Są schematami interpretacji rzeczywistości i pomagają w filtrowaniu informacji dopływających do jednostki. Ich funkcja wg Entmana polega na selekcji kluczowych kwestii i umożliwia skupienie się w komunikacji na istotnych informacjach, dokonanie ocen i sformułowanie zadowalających rozwiązań. Ramy czasami powodują zmiany w postrzeganiu faktów (Borah, 2011)
78
Percepcja celu
 celem jest kognitywna reprezentacja punktu docelowego, która wpływa na oceny, emocje i zachowania (Fishbach & Ferguson, 2007). Cele mogą mieć charakter cząstkowy, a ich stopniowe zaspokajanie prowadzi do celu nadrzędnego. To w jaki sposób poostrzegamy cel, co jest dla nas ważne, do czego dążymy, determinowane jest m.in. kulturą narodową, doświadczeniem, wychowaniem (Kenrick, Neuberg, & Cialdini, 2002, ss. 79–90)
79
Władza nagradzania
pieniąze, awans, przyjaźń
80
Władza przymusu
karanie, blokowanie osiągnięć
81
władze ekspercka
bycie mistrzem w danej dziecinie, wysoka marka osobista
82
władza legitymizacji
możliwość wsparcia działań, wystawienia rekomendacji
83
władza odniesienia
bycie osobą ważną, opiniotwórczą
84
władza relacji alternatywnych
znajomość rynku, pozycji na nim, udzielanie możliwych opustów
85
władza osobista
bycie podziwianym
86
władza informacji
posiadanie informacji na temat osób, planów inwestycyjnych
87
FILARY WŁADZY (GALINSKY I IN., 2017)
 BATNA i jej ocena - relatywnie niska ocena własnej BATNA skutkuje użyciem taktyk dążących do zmiany siły (ang. power-change tactics).  Informacja, która często determinuje postępowanie i poziom oczekiwań. Z niej dowiedzieć się można o praktykach kulturowych, lękach drugiej strony oraz jej doświadczeniu negocjacyjnym może zwiększać szanse na osiągnięcie lepszego wyniku  Status, który determinowany jest przez subiektywny stopień respektu jakim darzy negocjatora druga strona.  Kapitał społeczny, który jest nie tylko niezależnym źródłem siły, ale czynnikiem który wywiera wpływ na pozostałe filary.
88
Czym są emocje?
 Emocja jest efektem (świadomej bądź nieświadomej) naszej oceny zdarzenia związanego z ważnym i istotnym celem.  Emocja uruchamia gotowość do realizacji posiadanych przez nas (często nawykowych) programów działania.  Emocjom często towarzyszą zmiany psychofizjologiczne i ekspresyjne.
89
KOŁO EMOCJI WG R.PLUTCHIKA
 RADOŚĆ – negocjator robi postęp w drodze bądź osiąga ważny cel  AKCEPTACJA – zgoda na zaproponowane warunki  STRACH/LĘK –dostrzega zagrożenie dla kontraktu  ZDZIWIENIE – słyszy propozycję, której wcześniej nie brał pod rozwagę  SMUTEK – niestety nie udało np. utrzymać pracy, zapobiec odejściu kolegi z zespołu  WSTRĘT – bliski kontakt z „niejadalnym” przedmiotem – negocjacje nieetyczne  GNIEW/ZŁOŚĆ – niedotrzymanie zobowiązań,  OCZEKIWANIE – na wynik konsultacji i decyzję drugiej strony
90
Twarz w ekspresji
 Uśmiech: usta - mięsień jarzmowy większy; oczy – mięsień okrężny oka, źrenice  Złość zmniejszenie źrenic, opuszczone brwi, rozszerzone nozdrza, wąskie usta, widoczne zaciśnięte zęby, zaczerwienie skóry
91
Lęk
92
Złość i gniew
wynik oceny niewłaściwego postępowania drugiej strony
93
Radość i szczęście
ogranicza chęć do wnikliwej analizy
94
Czym jest komunikacja interpersonalna?
– (łac. "communicatio” – wymiana, łączność, rozmowa) pojęcie wieloznaczne - Wg Awdiejewa i Nęckiego komunikacja interpersonalna to podejmowana w „określonym kontekście wymiana werbalnych, wokalnych i niewerbalnych sygnałów (symboli) w celu uzyskania lepszego współdziałania” [Nęcki 1996].
95
Kontekst komunikacji
 Językowy – wcześniejsze i późniejsze wypowiedzi oraz zachowania niewerbalne nadające sens komunikatowi  Interpersonalny – wymiar mocy (kto z kim się komunikuje) oraz nastawienia emocjonalne  Zadaniowy – ramy interpretacyjne i podnosi skuteczność komunikatów (np. ten sam gest wykonany w różnych sytuacjach – inne znaczenia)  Kulturowy – normy i reguły narzucane przez kulturę
96
Zmysły wykorzystywane w komunikacji interpersonalnej:
 Wzrok (w 83%) - patrzę na negocjatora  Słuch (w 11% )- słucham jego wypowiedzi  Węch (w 3,5%) - czuję zapach jego perfum  Dotyk (w 1,5%)- podaję mu rękę  Smak (w 1%) - jem z nim posiłek
97
Formy komunikacji
 Problem solving – 20% organizacji  Przekazanie ustaleń i pytanie o ich odbiór – 20%  Jednostronne przekazanie ustaleń zarządu – 25%  Brak komunikacji – 35%
98
Metody skutecznego słuchania:
 parafrazowanie (odpowiedź rozumiejąca)  odzwierciedlenie (odczytanie i oddanie nastroju rozmówcy)  prowadzenie rozmowy
99
Komunikacja niewerbalna:
- wokalna - niewokalna
100
Komunikacja wokalna:
 głośność mówienia  brzmienie głosu  szybkość mowy  intonacja
101
Komunikacja niewokalna
Związane z ciałem  Statyczne: ♣ budowa ciała ♣ wygląd twarzy ♣ kolor skóry  Dynamiczne: ♣ mimika twarzy ♣ gestykulacja ♣ postawa i ruchy ciała ♣ kontakt wzrokowy ♣ dystans interpersonalny Materialne:  wygląd zewnętrzny;  przedmioty osobistego użytku;  obiekty wpływające na stosunki nabywca – sprzedawca naleŜące do otoczenia nadawcy: budynek firmy, wyposażenie biura, przestrzeń użytkowa biura i domu
102
Style komunikowania się:
Ekstrawertyczny Efektywnej komunikacji Przetargowy Introwertyczny Obronny
103
Kanały komunikacji w negocjacjach:
 twarzą w twarz - wiążą się z dużą podatnością społeczną, umożliwiającą oddziaływanie za pomocą subtelnych środków kontekstowych, a nie tylko przekazywanie suchej informacji.  Telefoniczne - opierają się obok strony treściowej na wskazówkach wokalnych niewerbalnych.  Pisemne - ww. możliwości nie daje komunikacja pisemna, którą jednak moŜna wzbogacić o atrakcyjny obraz graficzny (np. oryginalna prezentacja oferty).  elektroniczne (wirtualne) - e-mailowa, SMS moŜe być wzbogacona o emotikony mające komunikować towarzyszące przekazowi emocje i nastroje.
104
Bariery w skutecznej komunikacji w negocjacjach:
 Kultura  ideologia  szumy po stronie nadawcy i odbiorcy
105
Techniki usprawniania komunikacji interpersonalnej
SPRZĘŻENIE ZWROTNE ⇓ ZASTOSOWANIE WIELU KANAŁÓW INFORMACYJNYCH ⇓ KOMUNIKACJA „TWARZĄ W TWARZ” ⇓ UWRAŻLIWIENIE NA ODBIORCĘ ⇓ ZASTOSOWANIE PROSTEGO JĘZYKA ⇓ ZASADA REDUNDANCJI (wielokrotnego powtarzania informacji w różnych formach)
106
Stany osobowości wg AT
Rodzic - dąży do krytykowania i poprawiania innych, ukształtowana przez wpływy społeczne i pomaga w kształtowaniu następnego pokolenia, steruje zachowaniem jednostki przekazując jakie działanie jest poprawne i akceptowane, a jakie odrzucane (tzw. rodzic krytyczny). Opiekuje się innymi stanami osobowości, decyduje o ciągłości pomiędzy pokoleniem poprzednim a następnym (tzw. rodzic opiekuńczy). * Dorosły - jest rzeczowy, stara się zrozumieć co w koło niego się dzieje i podjąć racjonalną decyzję. Jest to stan pośredniczący pomiędzy Rodzicem a Dzieckiem. * Dziecko - składają się na nie popędy, potrzeby, lęki, ciekawość, spontaniczność, kreatywność. Gdy ono dojdzie do głosu człowiek kieruje się w swoim działaniu nie rozumem i racjonalnością lecz emocjami i popędami część. Dziecko Spontaniczne - radosne i nieokiełznane, Dziecko Podporządkowane -część napominaną przez Rodzica, stłamszoną i zalęknioną oraz Dziecko Zbuntowane -część która nie akceptuje norm społecznych, gdyż przeszkadzają one w realizacji jego potrzeb
107
Transakcja
podstawową jednostkę stosunków społecznych opartą na aktach komunikacyjnych. Osoba zapoczątkowująca kontakt jest nadawcą bodźca komunikacyjnego, natomiast osoba odpowiadająca na niego formułuje reakcję transakcyjną. Transakcje pomiędzy dwoma lub więcej uczestnikami procedur, rytuałów lub gier można analizować w dwóch warstwach na jawnym poziomie społecznym oraz ukrytym poziomie psychologicznym.
108
Transakcja komplemenatarna:
Polegają na wysyłaniu komunikatu z określonego stanu osobowości jednej osoby i uzyskaniu odpowiedzi z tegoż stanu do stanu osobowości nadawcy, który kontakt zapoczątkował. Transakcja taka jest charakterystyczna dla naturalnych stosunków interpersonalnych, kontakt zachodzi gładko i może trwać bardzo długo gdyż nie zagraża poczuciu sprawiedliwości i własnej wartości osób biorących w niej udział.
109
Transakcje skrzyżowane:
* Ten typ transakcji ma miejsce wówczas gdy osoba inicjująca kontakt zwraca się do danego stanu osobowości swojego rozmówcy, a ten odpowiada, niezamierzenie lub z premedytacja z innego stanu osobowości. * Takie transakcje są źródłem konfliktu i nieporozumień, mogą przyczyniać się do manipulowania innymi, tak więc będą utrudniać negocjacje
110
Transakcje trójkątne
* Definicja transakcji trójkątnych jest analogiczna do opisu transakcji skrzyżowanych, zmienia się jej obraz gdyż wektory transakcji nie krzyżują się natomiast zakreślają obszar zbliżony do trójkąta. Rozmowy takie cechuje większa dbałość o zachowanie kontaktów pomiędzy partnerami, gdyż chociaż część oczekiwań osoby inicjującej rozmowę jest spełnione.
111
Transakcje ukryte:
* Angażują one więcej niż dwa stany osobowości równocześnie. Transakcje ukryte mogą mieć więc różne struktury: kątową lub podwójną. Takie transakcje stanowią podstawę gier transakcyjnych, które wypełniają życie społeczne, rodzinne oraz zawodowe. Można je także spotkać podczas analizy kontaktów negocjacyjnych.
112
Stany osobowości:
- gwiazdy - skuteczne i metodyczny (Wyższy poziom stanu dorosłego i niższy dziecka przystosowanego) - kaktusy - metodyczne - nieskuteczne - kłody - niemetodyczne-nieskuteczne
113
Gry transakcyjne:
* Gry stanowią uwarunkowaną społecznie i historycznie formę kontaktowania się osób pomiędzy sobą. Stają się one substytutem bliskości i intymności pomiędzy dwoma jednostkami. Gra polega na powtarzaniu podobnych sekwencji zachowań na poziomie pozornym ukrytym oraz uzyskiwaniu adekwatnych do prowadzonej gry odpowiedzi. Ludzie prowadzący podobne lub identyczne gry mają tendencję do skupiania się co prowadzi do podtrzymywania i dalszego propagowania gry. Równocześnie osoba, która odmawia uczestnictwa w grze będzie odbierana jako potencjalnie zagrażająca bezpiecznemu układowi i wyłączana poza nawias grupy.
114
Programowanie neurolingwistyczne (NLP):
Programowanie neurolingwistyczne (NLP) to koncepcja, powstała w latach 70. zeszłego wieku w USA * „Neuro” odnosi się do pięciu zmysłów, które za pomocą struktury mózgowej dostarczają informacji o otaczającej ludzi rzeczywistości. * „Lingwistyczny” – odzwierciedla nasze posługiwanie się mową ( jej aspektem werbalnym i niewerbalnym ) oraz sposób w jaki ludzie myślą i konstruują sądy o sobie, innych i otoczeniu. * Natomiast „Programowanie” daje do zrozumienia, że nasze zachowania są zbiorem nawyków, które można przeformułować w celu uzyskania polepszenia jakości życia.  „w kontakcie dwóch osób, osoba o większej elastyczności i ruchliwości określa relację i utrzymuje nad nią kontrolę”  Ponadto, każdy z nas „posiada wszelkie zdolności i zasoby do dokonania wszystkich zmian, jakich potrzebuje”
115
System wzrokowy:
* Język systemu wzrokowego „Nie widzę tego rozwiązania” „Przyszłość rysuje się niejasno” „Pozwól mi to zilustrować” * Ruchy oczu Konstruowanie wzrokowe - w górę - w prawo przypominanie wzrokowe - w górę – w lewo * Oddychanie, głos i gesty
116
System słuchowy
* Język systemu słuchowego „ To brzmi ciekawie” „ Zamieniam się w słuch” „Nadajemy na tych samych falach” * Ruchy oczu Konstruowanie słuchowe - w bok – w prawo przypominanie słuchowe - w bok – w lewo Oddychanie, głos i gesty
117
System kinestetyczny
Język systemu „ Nie czuję tego problemu” „ to trudny problem do zgryzienia’ „Czy chwytasz Pan ten problem?” * Ruchy oczu System kinestetyczny – - w dół - w prawo Oddychanie, głos, gesty
118
Dialog wewnętrzny
* Ruchy oczu Wewnętrzny dialog - w dół – w lewo
119
Zakres języka:
Porozumiewać można się w wielu zakresach – * Duże zakresy informacji to mówienie w sposób globalny i ogólny * Wąskie zakresy informacji to mówienie w sposób specyficzny i bardziej jednoznaczny * Efektywne porozumiewanie się wymaga plastycznego dopasowania języka do rozmówcy oraz do tematyki i charakteru rozmowy.
120
Model Miltona
„zręcznie niejasny język”
121
Meta model
- jest przeciwieństwem języka zręcznie niejasnego
122
Zasoby w negocjacjach
Zasoby to każdy środek dostępny stronie negocjacji, który może ona wykorzystać, aby osiągnąć zamierzony rezultat. Składają się na nie fizjologia, myśli, strategie, doświadczenie, ludzie, zdarzenia, rzeczy, umiejętności itp
123
Źródła zasobów negocjacyjnych
-Zasoby związane z ko-negocjatorem (znajomość negocjatora, znajomość firmy, posiadane informacje) - Zasoby organizacji( sektor działalności, pozycja na rynku, konkurencja) - Zasoby własne negocjatora (umiejętności, doświadczenie, cele)
124
Model Diltsa:
- 6 poziomów neurologicznych -pomoc w zdiagnozowaniu najwłaściwszego miejsca * Duchowość jest najgłębszym poziomem funkcjonowania. Rozwiązuje się tu kwestie metafizyczne. Na nim padają odpowiedzi mówiące o sensie istnienia, o systemie, którego jest się częścią * Tożsamość, czyli podstawowe rozumienie samych siebie. Kształtują ją słowa, których używa się do opisania siebie i swojej roli, wpływające na sposób postrzegania i myślenia o sobie. * Wartości i przekonania, które są wszystkim tym, co jest dla nas ważne i w co wierzymy. Stanowią one motywację ludzkiego działania, i są przyczyną, dla której robi się to, co się robi. Wówczas są one wartością celu. Można również wyróżnić wartości środka, czyli zdobycie nowych umiejętności komunikacyjnych, które gwarantują lepsze spełnienie się w wyżej wymienionej roli. o Zdolności, czyli wiedza i umiejętności oraz strategie używane przez nas w życiu, aby osiągnąć cel. By zdolności były na wysokim poziomie należy zadbać o wysoką wartość celu i sprawne metody różnicowania wykonania zadania. Gdy cel jest dla jednostki istotny, stara się ona precyzyjnie różnicować zachowania skuteczne od nieskutecznych, a owa dokładność przybliża ją do sukcesu i umożliwia doskonalenie umiejętności o Zachowania, czyli to, co się mówi i robi. Sferę widoczną dla innych, którą przyrównać można do czubka góry lodowej. Zachowań można się dość łatwo nauczyć, chociażby przez naśladowanie modeli. Ważne jest jednak, aby ów model był wart powielania. o Środowisku, które tworzą otaczający każdego inni ludzie oraz sytuacje, na które reaguje. To również informacje zwrotne dotyczące zachowań poszczególnych osób. Gdy pełni się rolę przywódcy, inni reagują w określony sposób, co stanowi wskazówkę dla dalszego postępowania.
125
Co to metaprogramy?
Metaprogramy to rodzaj osobistego sposobu, który wykorzystywany jest do porządkowania oraz organizowania własnego doświadczenia. Metaprogramy określają ogólne podejście do określonych zagadnień. Usuwają one niektóre informacje i powodują nawykowe reakcje
126
Rodzaje metaprogramów:
* Kierunek motywacji: od-do * Treść aktywności: ludzie – rzeczy * Wzorzec pracy : opcje – procedury * Poziom aktywności: przewidujący – reaktywny * Wielkość zakresu: globalny – szczegółowy * Rodzaje odniesienia: wewnętrzny - zewnętrzny
127
Negocjator, którego obraz siebie jest pozytywny:
− adekwatnie ocenia swoje możliwości, − poszukuje swoich mocnych stron jako negocjatora, − czerpie siłę z zaufania do samego siebie, − potrafi przekształcić ograniczenia w sposób, który przybliży go do sukcesu.
128
Cel w NLP:
* pozytywne sformułowanie ( być tym czego negocjator chce, a nie tym czego pragnie uniknąć ), * pozostawanie w zasięgu oddziaływań, * szczegółowe przedstawienie sposobu dojścia do niego, ułożenie celów w sposób hierarchiczny * wyobrażenie za pomocą doznań zmysłowych, co umożliwia rozpoznanie momentu jego osiągnięcia, * posiadanie odpowiedniej wielkości, włączony w system pod celów lub celów nadrzędnych, * określenie osobistych korzyści z realizacji celu, * zaplanowanie zasobów niezbędnych do realizacji celu, * powiązanie z konsekwencjami wynikającymi z jego realizacji
129
Włosi:
- zmienny charakter -ożywiona gestykulacja - uwielbiają dobre jedzenie dlatego łączą to z interesami - odmowa zjedzenia posiłku to akt niewdzięczności - należy pozostawić im wybór restauracji - płaci strona zapraszająca - spóźnialscy - lubią mieć dużo czasu na podjęcie decyzji - długie rozmowy -Do rozmów przystępują bo bardzo dokładnym rozpoznaniu partnera, jego mocnych i słabych stron. - Przywiązują ogromną uwagę do targowania się o cenę. Ich partnerom zagranicznym zaleca się najpierw omówić wszystkie inne problemy, cenę rezerwując na koniec rozmowy. - kontakt wzrokowy = zainteresowanie - ubrania eleganckie, z wyczuciem stylu - używanie wszelkich stosownych tytułów naukowych, zawodowych czy honorowych Mały dystans interpersonalny Niesłowni Pracują w dużych zespołach Pomysłowi Nie obrażają się za narzucenie dyscypliny seksiści
130
Niemcy:
- ważna jest dla nich znajomość faktów oraz przestrzeganie reguł - konserwatywni - lubią jasny i logiczny wywód poparty twardymi danymi - nie lubią ryzyka - nie są elastyczni - są zdystansowani emocjonalnie - zwracają się formalnie, używają tytułów - uprzejmi -drobiazgowi (bardzo dociekliwi) - negocjują przy stole, a nie w restauracji
131
Rosjanie:
- przeciwstawne zachowania: skłonność do przemocy i dobroci, indywidualizm i pozbawiony indywidualności kolektywizm, pobożność i bezbożność, pokorę i bezczelność, skłonność do niewolnictwa i buntowniczą chęć swobody - brak ,,zachodniej" uczciowści i zasad etyki w kontaktach biznesowych - złe skojarzenie ,,biznesmena" - firmy hierarchiczne, duży dystans władzy - relacje propartnerskie - liczą się znajomości - krótki horyzont planowania, decyzje podejmuje prezes - kobiety mają mało do gadania - ceremonialność wyrażona w stroju, - polichromiczność- cudzoziemcy mają czekać, a oni się spóźniają - tytułowanie - karty wizytowe - sauny - nie odmawia się zaproszenia tam, miejsce dla mężczyzn do dobijania interesów - jedzenie + picie alkoholu, płaci zapraszający - rozmowy zaczyna się od prywaty - prezenty -> dobre alko - chcą gadać po rosyjsku
132
Francuzi:
- trzeba znać dobrze ich język - nigdy nie można spotykać się: w sierpniu, w porze lunchu między 12 a 14, najlepiej o 11 lub 15:30, ważna jest punktualność - dobre przygotowanie, szczegółowość - logiczne argumenty - jasna struktura - klasyczny ubiór (Paryż stonowane kolory, prowincja wyraziste) - podanie ręki na przywitanie (wyższy rangą lub kobieta) - Gest ok oznacza zero - intensywny kontakt wzrokowy - wstanie gdy ktoś wychodzi - uśmiech wtedy gdy jest ku temu powód - nie wręcza się prezentów, jak już to album muzyczny, bądź książka - posiłki w Paryżu max 1,5h na prowincji nawet 3h - kuchnia francuska lub egzotyczna - płaci zapraszający - nie rozmawia się o pieniądzach - nie je się żab i ślimaków - twarda walka o interesy - wsparcie firm konsultingowych i kancelarii prawnych - długi proces podejmowania decyzji - ustalenia są święte
133
Chińczycy:
- skrywane tożsamości - gra o zaufanie - poświęcenie czegoś małego w zamian na coś większego - ! można uniknąć walki, pod warunkiem, że wcześniej zostanie przygotowana odpowiednia strategia! - oburęczna wymiana wizytówek - długi i delikatny uścisk dłoni - mistrzowie niewerbalnego dialogu - prosty język - wyjaśnianie nieporozumień -poczucie humoru ok, ale nie żartować - słowa ,,nie" nie używa się w rozmowie - czas to czas, pieniądz to pieniądz -negocjacje zespołowe - cenią sobie prezenty związane z naszą firmą lub krajem z jakiego pochodzimy; zaznaczają status, nie daje się zegarów, prezentów nie otwiera się przy wręczającym, należy przestrzegać ceremoniału - jedz pałeczkami, ale nie wbijaj ich w ryż - brak zaufania do osób niepijących alkohol
134
Islamiści:
- rygorystyczni - modlitwa 5 x dziennie i pielgrzymka do Mekki raz w życiu - zakaz żartowania z religii - obowiązkowa jałmużna (bakszysz) - post w czasie ramadanu - kupcy - tolerancyjni dla przybyszów - nie tolerują krytyki pod swoim adresem - kolacja przed negocjacjami - nalegają na płacenie rachunków - jak coś kogoś zainteresuje to trzeba mu to dać - kobiety nie mają kontaktu z przybyszami - umiar - nie jedzą wieprzowiny, - nie je się lewą ręką (jak jesteś leworęczny to musisz uprzedzić gospodarza) - zakaz alko - pija się słodką miętową herbatę albo kawę i musisz ją wypić - zostawia się na talerzu trochę posiłku - drzwi podczas negocjacji są szeroko otwarte - przerywanie to norma - ważne są dla nich emocje - długie negocjacje i nie można na to narzekać - nie można mówić o celu swojego przybycia (propozycja kontraktu wychodzi od araba) - u nich negocjator podejmuje decyzję, nie chcą podpisywać umów na papierze - pojęcie ,,porządku obrad" jest im obce - szacunek do osób starszych - nie rozmawianie o kobietach - kwiecisty język - niezwykła ruchliwość i ekspresyjność - na powitanie ściskamy dłoń partnera, prawą dłoń przykładamy do piersi - skrócony dystans interpersonalny, kontakt wzrokowy, ekspresyjna gestykulacja, otwarte ramiona - nie wolno pokazywać podeszwy buta - wykształcone i dobrze ubrane kobiety - mają wpływ na negocjacje ale nie biorą w nich udziału -
135
Ameryka łacińśka:
- 10 kategorii gospodarczych - prym wiedzie Chile (7. miejsce na świecie), Kolumbia (34. miejsce na świecie) i Urugwaj (38. miejsce na świecie) - wysoka korupcja: Argentyna, Wenezuela, Kuba - o miejscu i czasie decydują latynosi - należy umówić się z 2 tygodniowym wyprzedzeniem - godziny dopołudniowe lub popołudniowe - ważne tytułu przed nazwiskami - serdeczne uściski dłoni - przywitanie: kawa, krótka rozmowa, drobiazgi kojarzące się z naszą firmą - otwartość - negocjacje w grupach - kilka spotkań - luźny harmonogram - nastawienie propartnerskie (ważne są relacje) - ceremonialność (zwracanie się na TY proponuje gość z zagranicy) - spóźnialstwo - ekspresyjność (kontaktowość, przerywanie rozmówcy, żywa gestykulacja) - menadżerowie - 3 częściowy garnitur, koniecznie koszula z długim rękawem, na ważne uroczystości kolor biały, kobiety klasyczny strój -> garsonka, spódnica z bluzką)
136
Stany zjednoczone
- szybkie tempo negocjacji - pewność siebie - podejmowanie ryzyka - otwartość - głośni i ekspansywni - przechodzą na TY - mówienie wprost - trzeba zabrać głos - sprzedawanie idei (język korzyści) - dobre przygotowanie - krótka i treściwa prezentacja - punktualność - czas to pieniądz - niewolno odwoływać spotkań - szybko wyrabiają sobie zdanie o partnerze - dążą do: szybkiego sfinalizowania rozmów, podpisania kontraktu, przestrzegania zapisów, wywiązywania się z obietnic, dobrego biznesu i kontaktu - po spotkaniu należy podziękować za nie, potwierdzić chęć zrobienia interesu i dostarczenia informacji o które prosił partner, dotrzymywanie terminów i dyscyplina nukowa