Kształtowanie - prezki Flashcards
Celem działalności przedsiębiorstwa w gospodarce jest:
zwiększanie wartości przedsiębiorstwa co jest równe ze zwiększaniem dochodu właścicieli przedsiębiorstwa
Co wpływa na zwiększanie wartości przedsiębiorstwa?
wzrost rynkowej wartości akcji przedsiębiorstwa,
wynika z oceny inwestorów:
zdolności do generowania dochodu przez
przedsiębiorstwo
poziomu ryzyka, jakie wiąże się z działalnością
przedsiębiorstwa
Zadania które należy wypełnić aby osiągnąć cel działalności przedsiębiorstwa:
określenie rozmiarów przedsiębiorstwa i
tempa jego wzrostu
wyznaczenie optymalnej struktury aktywów
ustalenie optymalnej struktury pasywów, czyli
źródeł finansowania aktywów
Decyzje które należy podjąć aby osiągnąć cel działalności przedsiębiorstwa:
Inwestycyjne
– wybór rodzajów, skali i struktury inwestycji
Finansowe
– wybór rodzajów, rozmiarów i struktury źródeł
finansowania inwestycji
powiększenie kapitału własnego przez: dotychczasowych właścicieli, nowe emisje
powiększenie kapitału obcego: kredyty, obligacje
podział zysku – polityka dywidend
Jakie są zasady finansów przedsiębiorstwa?
- Zasada inwestowania – przedsiębiorstwo powinno inwestować w aktywa, które pozwalają na
uzyskanie stopy zwrotu większej od oczekiwań dawców kapitału. - Zasada finansowania – relacja pomiędzy długiem i kapitałem własnym w przedsiębiorstwie powinna
być tak dobrana, aby maksymalizować wartość przedsiębiorstwa. - Zasada dywidendy – przedsiębiorstwo, które nie ma możliwości uzyskania stopy zwrotu wyższej od
oczekiwanej przez dawców kapitału, powinno zwracać nadwyżki środków pieniężnych właścicielom.
Która zasada ma największą wagę?
Zasada inwestowania
* Przedsiębiorstwa z dużymi możliwościami inwestycyjnymi mogą posiadać strukturę finansowania daleką od optymalnej lub też prowadzić nieprzemyślaną politykę dywidendy, jednocześnie reprezentując wysoką wartość.
* Z drugiej strony przedsiębiorstwa bez obiecujących projektów inwestycyjnych, ale finansowane w sposób optymalny i realizujące optymalną politykę dywidendy, reprezentują niższą wartość (brak perspektyw rozwojowych).
* Zasadom finansów przedsiębiorstwa przypisuje się różne wagi w zależności od tego, w jakiej fazie cyklu
życia znajduje się przedsiębiorstwo.
Czym jest kapitał?
Kapitał
to fundusze (zasoby finansowe) powierzone przedsiębiorstwu przez jego właścicieli i wierzycieli
stanowi źródło finansowania majątku przedsiębiorstwa (pasywa)
Jakie są rodzaje kapitału?
kapitał własny (podstawowy, z wpłat akcjonariuszy (udziałowców, wspólników), zyski zatrzymane) [uprzywilejowany kapitał akcyjny, zwykły kapitał akcyjny, zyski niepodzielone]
kapitał obcy (=dług) (krótkoterminowy i długoterminowy, oprocentowany i nieoprocentowany (odsetkowy i nieodsetkowy), zabezpieczony majątkiem przedsiębiorstwa i niezabezpieczony ) [kredyt bankowy i obligacje]
Jakie są podstawowe cechy kapitału własnego?
Brak konieczności spłaty
!Wypłata dywidendy nieobowiązkowa!
Dywidenda nie wpływa na podstawę
opodatkowania
Większy udział stanowi o sile i niezależności
finansowej
Swoboda wykorzystania
Wpływ na decyzje przedsiębiorstwa
Zwrot kapitału po zaspokojeniu roszczeń wierzycieli
Brak gwarancji zwrotu
Jakie są podstawowe cechy kapitału obcego?
Konieczność spłaty kredytów, pożyczek i innych
zobowiązań
Obligatoryjność spłaty odsetek
Odsetki stanowią koszt uzyskania przychodu i
zmniejszają podstawę opodatkowania
Większy udział zwiększa ryzyko finansowe
Możliwość wprowadzenia ograniczeń w korzystaniu
(celowość przeznaczenia)
Brak wpływu dawcy kapitału na decyzje
przedsiębiorstwa
Uprzywilejowanie w kwestiach zwrotu
Gwarancja zwrotu
Czynniki wpływające na strukturę kapitału:
- dostępność źródeł kapitału
- koszt pozyskania kapitałów obcych
- efektywność działania przedsiębiorstwa (m.in. zyskowność)
- tempo wzrostu spółki
- podatek dochodowy
- struktura majątku – rodzaje aktywów
- ryzyko spółki i płynność finansowa
- rezerwa możliwości zaciągnięcia długu (elastyczność finansowa)
- kontrola nad spółką
- możliwość rozwoju przedsiębiorstwa
- polityka finansowa przedsiębiorstwa
- konserwatyzm menedżerów
Źródła kapitału w przedsiębiorstwie:
- wewnętrzne (zatrzymanie zysku)
- zewnętrzne (emisja akcji, emisja papierów dłużnych, zaciąganie kredytu)
Co to kapitał własny?
Kapitał własny (fundusze własne)
to środki wnoszone i pozostawione do dyspozycji firmy w trakcie jej działalności przez właścicieli (udziałowców, akcjonariuszy, współwłaścicieli);
określany jest jako równowartość składników majątku, który został wniesiony do firmy przez właścicieli, następnie w wyniku prowadzonej działalności, wygospodarował zysk;
właściciele co do zasady uczestniczą w podziale zysku lub partycypują w pokrywaniu straty, odpowiednio do wysokości wniesionego kapitału;
ogólnie kapitał własny to środki, które zostały wniesione do firmy w trakcie jej działalności; stanowią podstawę jej ekonomicznej i prawnej samodzielności, finansowej suwerenności i dają swobodę w podejmowaniu decyzji.
Kapitał własny można podzielić na
kapitał powierzony (zasilany zewnętrznie), czyli wkłady wniesione przez właścicieli
kapitał wypracowany (zasilany wewnętrznie), czyli kapitał, który istniał w firmie dłużej i wypracował
nadwyżkę finansową pozostającą w firmie.
Kapitał obcy to
Kapitał obcy
to kapitał pozyskiwany z zewnątrz;
jest sumą środków finansowych pozostawionych do dyspozycji przedsiębiorstwa przez jego wierzycieli;
jest więc w dyspozycji przedsiębiorstwa/firmy przez pewien czas, po upływie którego musi być
zwrócony wraz z odsetkami.
Źródła kapitału własnego:
Wewnętrzne źródła kapitału własnego: Zysk zatrzymany
Zewnętrzne źródła kapitału własnego: Emisja akcji/zwiększenie udziałów (w tym private equity/venture capital)
Źródła kapitału obcego:
Zewnętrzne źródła kapitału obcego: Kredyty bankowe. Emisja dłużnych papierów wartościowych (obligacji i innych instrumentów dłużnych).Leasing finansowy
Źródła kapitału hybrydowego:
Zewnętrzne źródło kapitału hybrydowego/zamiennego: Emisja obligacji zamiennych i inne hybrydowe instrumenty finansowe (w tym mezzanine capital)
Charakterystyka pożyczki:
-regulowana przez Kodeks cywilny
-przedmiotem pożyczki może być zarówno określona suma pieniędzy jak i rzecz
-umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej;
-pożyczkodawcą/pożyczkobiorcą może być dowolna osoba fizyczna lub prawna
- przedmiotem pożyczki mogą być tylko środki pieniężne lub przedmiot, których pożyczkodawca jest właścicielem
- umowa pożyczki jest umową dwustronnie zobowiązującą
-termin zwrotu pożyczki uzależniony jest tylko i wyłącznie od porozumienia między stronami
-pożyczka może być odpłatna lub nieodpłatna – uzależnione jest to od woli stron
-Zasadniczo umowa pożyczki jest umową konsensualną
-nie jest wymagane określenie celu na jaki pieniądze zostaną wydatkowane
-mało złożone i mało skomplikowane procedury
Charakterystyka kredytu bankowego:
-Najbardziej rozpowszechnione źródło finansowania obcego w Polsce
-Banki cieszą się zaufaniem społeczeństwa, gdyż jako instytucje finansowe podlegają nadzorowi sprawowanemu przez Komisję
Nadzoru Finansowego, a także podlegają Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
-Kredyt jest umową pomiędzy bankiem a kredytobiorcą, w której bank zobowiązuje się przekazać do dyspozycji kredytobiorcy określoną kwotę środków pieniężnych na oznaczony czas oraz z przeznaczeniem na ustalony cel, natomiast kredytobiorca zobowiązuje się do wykorzystania kredytu zgodnie ze wskazanym w umowie przeznaczeniem oraz do zwrotu wykorzystanej kwoty wraz z należnym kredytodawcy wynagrodzeniem.
- udzielanie kredytów reguluje prawo bankowe
-banki właśnie są jedynymi jednostkami uprawnionymi do udzielania kredytów
-umowa kredytowa jest umową konsensualną oraz dwustronnie obowiązującą
-zwrotność, celowość i odpłatność.
- przyznanie zależy od od zdolności kredytowej biorącego kredyt oraz/lub odpowiedniego zabezpieczenia
-Kredyty bankowe udzielane są wyłącznie wiarygodnym kredytobiorcom
-Umowa kredytowa powinna być zawierana w formie pisemnej.
-Bank, jako udzielający kredytu, jest dominującą stroną operacji
-bank ponosi konsekwencje w przypadku niedochowania
wymogów co do elementów obowiązkowych umowy
Charakterystyka leasingu:
-W Polsce początki leasingu to lata 90. XX wieku
-leasing to wyrażenie ekonomiczne definiowane jako „formę dzierżawy maszyn, urządzeń, środków transportu, a także nieruchomości, polegającą na ich odpłatnym użytkowaniu z prawem wykupu po upływie określonego terminu”
- Umowa leasingu jest jedną z umów cywilnoprawnych, która do prawa polskiego została wprowadzona dopiero w 2000 roku
Ustawą o zmianie ustawy – Kodeks cywilny
- w ramach umowy leasingu finansujący (czyli leasingodawca) zobowiązuje się oddać rzecz korzystającemu (tj. leasingobiorcy) do używania przez oznaczony czas, za co korzystający zobowiązuje się płacić finansującemu w ustalonych ratach wynagrodzenie pieniężne zgodnie z zawartą umową
-Do składników treści danej czynności prawnej koniecznych do uznania jej za leasing zalicza się
- nabycie przedmiotu leasingu przez finansującego,
- oddanie go korzystającemu do używania na wskazany w umowie czas oraz
- zobowiązanie leasingobiorcy do zapłaty leasingodawcy wynagrodzenia w określonych ratach
-finansujący najczęściej zawiera dwie umowy: pierwszą z korzystającym, i drugą ze sprzedawcą (lub producentem) rzeczy
- przedmiotem umowy mogą być ruchomości, nieruchomości, wartości niematerialne i prawne
- Umowy leasingowe są dużo bardziej elastyczne od umów kredytowych
- Zgodnie z zapisami KC umowa leasingu powinna być zawarta na piśmie
Jakie są rodzaje leasingu?
leasing operacyjny – w ramach którego przekazane zostają korzystającemu w użytkowanie określone dobra, za które ten
płaci czynsz leasingowy. Finansujący jest właścicielem przedmiotu i to on księguje amortyzację. Charakterystyczne jest to, że czas, na który rzecz jest przekazana jest krótszy od okresu normatywnego jej zużycia, a po okresie leasingu rzecz
jest zwracana właścicielowi (finansującemu). Ze względu na swoją specyfikę leasing operacyjny podobny jest do umów
najmu (dzierżawy),
leasing finansowy – przedmiot przekazywany jest korzystającemu wraz z prawem do używania go oraz amortyzowania (pomimo, że przedmiot cały czas jest własnością finansującego). W tym przypadku okres, na który rzecz jest przekazywana jest zbliżony do okresu amortyzacji tej rzeczy, a po zakończeniu się okresu leasingu istnieje możliwość
nabycia przedmiotu przez korzystającego. W trakcie trwania umowy leasingobiorca płaci leasingodawcy ratę leasingową,
składającą się z części kapitałowej i odsetkowej (z tego też powodu można uznać, że ta forma leasingu zbliżona jest do
kredytowej sprzedaży ratalnej).
leasing bezpośredni – umowa zawierana jest pomiędzy dwoma podmiotami, tj. korzystającym i finansującym, który jest równocześnie producentem, dealerem, importerem, itp. prowadzącym przy okazji także działalność leasingową.
leasing pośredni – do transakcji wprowadzony zostaje trzeci podmiot, tak zwany zbywający (producent, importer, itp.).
Oznacza to, że w celu przekazania korzystającemu przedmiotu, finansujący nabywa go najpierw od danego zbywającego,
w związku z czym zawiera dwie umowy: jedną z leasingobiorcą, a drugą z producentem danego przedmiotu.
leasing zwrotny – gdy podmiot najpierw sprzedaje finansującemu rzecz, której jest właścicielem, a potem tę rzecz bierze w leasing (forma ta może być spowodowana np. brakiem gotówki w podmiocie, który w ten sposób pozyskuje kapitał pochodzący ze sprzedaży, a równocześnie może „dalej” korzystać z przedmiotu).
leasing konsumencki – czyli leasing prywatny, przeznaczony
Charakterystyka obligacji:
- Obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia (wykupu obligacji).
- Emitent odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania wynikające z obligacji (z wyjątkiem obligacji przychodowych).
Rodzaje obligacji:
Ze względu na osobę nabywcy
- Obligacje imienne
- Obligacje na okaziciela
Ze względu na emitenta
- Obligacje skarbowe
- Obligacje komunalne
- Obligacje komercyjne/przedsiębiorstw
Ze względu na termin wykupu
- Obligacje krótkoterminowe (do 5 lat)
- Obligacje średnioterminowe (5 do 10 lat)
- Obligacje długoterminowe (powyżej 10 lat)
Ze względu na sposób proponowania emisji
- Obligacje publiczne
- Obligacje niepubliczne
Ze względu na sposób oprocentowania
- Obligacje o zmiennym oprocentowaniu
- Obligacje indeksowane (np. indeksowane inflacją)
- Obligacje o stałym oprocentowaniu
- Obligacje zerokuponowe
- Obligacje z premią (np. szansa na wygranie premii w losowaniu, w którym biorą udział obligacje danej serii)
Co opisuje struktura kapitału?
Struktura kapitału
opisuje proporcje, w jakich działalność przedsiębiorstwa finansowana jest kapitałem własnym i
kapitałem obcym
Różne rozumienie pojęcia struktura kapitału:
struktura kapitału zainwestowanego rozumiana jako kapitał własny i zobowiązania, od których płacone jest oprocentowanie
struktura pasywów wykazywana w bilansie
struktura finansowania
struktura jako podział kapitału stałego (w dłuższym okresie o wielkości i strukturze kapitału w przedsiębiorstwie decyduje kapitał długoterminowy)
Co jest właściwą miarą kapitału obcego – co się kryje pod terminem kapitał obcy?
Możliwe odpowiedzi:
zobowiązania i rezerwy na zobowiązania
kapitał obcy długoterminowy
kapitał obcy oprocentowany
W większości przypadków najbardziej odpowiednią miarą kapitału obcego jest suma tych zobowiązań, które
nakładają na firmę koszty odsetkowe (suma zobowiązań oprocentowanych krótko- i długoterminowych).
Powody:
jednym z głównych czynników warunkujących skutki obecności długu są odsetkowe tarcze podatkowe
zobowiązania nieodsetkowe różnią się co do charakteru od zobowiązań oprocentowanych – nie jest to
świadoma inwestycja dawców kapitału
alternatywny koszt zobowiązań nieodsetkowych (np. w postaci utraconego rabatu) znajduje
odzwierciedlenie w rachunku zysków i strat firmy (a nie przez WACC)
Co powinno być bazą odniesienia we wskaźnikach struktury kapitałowej?
kapitał zainwestowany = kapitał własny + kapitał obcy oprocentowany
udział kapitału obcego w kapitale = kapitał obcy oprocentowany / kapitał zainwestowany
udział kapitału obcego w kapitale = kapitał obcy / pasywa ogółem
udział kapitału obcego w kapitale = kapitał obcy długoterminowy / kapitał stały
D/E = kapitał obcy/ kapitał własny
Na jakich wartościach kapitałów się opierać – księgowych czy rynkowych?
Dominuje pogląd, zgodnie z którym udziały kapitału własnego i obcego na potrzeby badania struktury kapitału powinny być wyceniane rynkowo.
wartości rynkowe odzwierciedlają rzeczywiste roszczenia każdego z dawców kapitału
- wartości księgowe odzwierciedlają koszty historyczne; z czasem koszty te mają coraz mniej wspólnego z wartością bieżącą aktywów i z ich zdolnością do generowania gotówki
- celem jest maksymalizacja wartości rynkowej przedsiębiorstwa
Czym jest optymalna struktura kapitału?
Optymalna struktura kapitału
to taka, która minimalizuje średni ważony koszt kapitału (WACC) i maksymalizuje rynkową wartość przedsiębiorstwa.
Ryzyko działalności przedsiębiorstwa:
rozbieżność uzyskiwanych dochodów względem ich wartości oczekiwanych
sytuacja, w której istnieje prawdopodobieństwo osiągnięcia wyników większych lub mniejszych od przewidywanych i znany jest rozkład prawdopodobieństwa odchyleń tych wyników od ich wartości oczekiwanych
ryzyko to dająca się zmierzyć niepewność
Ryzyko całkowite działalności przedsiębiorstwa:
- ryzyko operacyjne (wynika ze specyfiki prowadzonej działalności)
- ryzyko finansowe (wynika ze struktury finansowania działalności)
Analiza stopni dźwigni operacyjnej, finansowej i łącznej opiera się na …
uproszczonym rachunku zysków i strat:
+ przychody ze sprzedaży
- zmienne koszty operacyjne
- stałe koszty operacyjne
= zysk operacyjny (EBIT)
- odsetki od kapitału obcego
= zysk przed opodatkowaniem
- podatek dochodowy
= zysk netto
Ryzyko operacyjne działalności przedsiębiorstwa:
związane jest z niepewnością co do kształtowania się przyszłych przychodów operacyjnych
przedsiębiorstwa
efekt dźwigni – w przypadku istnienia stałego elementu kosztów w przedsiębiorstwie, jego wynik
finansowy zmienia się bardziej niż proporcjonalnie w stosunku do zmian w wielkości sprzedaży
stałe koszty operacyjne – ryzyko operacyjne (dźwignia operacyjna)
czynniki operacyjne powodujące ryzyko operacyjne działają niezależnie od sposobu finansowania
przedsiębiorstwa
ryzyko operacyjne to takie, jakie ponosiliby właściciele przedsiębiorstwa, gdyby finansowane było
wyłącznie kapitałem własnym
Stopień dźwigni operacyjnej:
DOL = (EBIT/EBIT)/(Q/Q)
obliczany dla danej wielkości sprzedaży
informuje, o ile procent wzrósłby (lub spadłby) zysk operacyjny na skutek jednoprocentowego wzrostu
(spadku) sprzedaży
im wyższa wartość DOL, tym większe ryzyko operacyjne towarzyszące działalności przedsiębiorstwa
Ryzyko finansowe działalności przedsiębiorstwa:
związane jest z niepewnością co do kształtowania się przyszłych zysków netto w przedsiębiorstwie
wykorzystującym kapitał obcy
efekt dźwigni – w wyniku stałego obciążenia kosztami finansowymi możliwe wahania zysków
przypadających na jedną akcję są więcej niż proporcjonalne w stosunku do wahań zysku operacyjnego
koszty finansowe wynikające z oprocentowania długu (stały element kosztów) – ryzyko finansowe
(dźwignia finansowa)
Stopień dźwigni finansowej:
DFL = (EPS/EPS)/(EBIT/EBIT) = EBIT/(EBIT-I) =
(Q(P – JKZ) – KS)/(Q(P – JKZ) – KS – I)
obliczany dla danej wielkości zysku operacyjnego (EBIT)
informuje, o ile procent wzrósłby (lub spadłby) zysk netto na jedną akcję na skutek jednoprocentowego wzrostu (spadku) zysku operacyjnego
im wyższa wartość DFL, tym większe ryzyko finansowe
Efekt dźwigni finansowej:
zmiana rentowności kapitału własnego (ROE) dzięki finansowaniu działalności kapitałem obcym
wskaźnik efektu dźwigni finansowej
wskaźnik efektu dźwigni finansowej =
(wskaźnik rentowności netto kapitału własnego (ROE))/
(wskaźnik rentowności (netto z uwzględnieniem
odsetek) aktywów całkowitych (ROA))
pozytywny efekt dźwigni finansowej ROE > ROA
negatywny efekt dźwigni finansowej ROE < ROA
Ryzyko całkowite działalności przedsiębiorstwa:
występuje w wyniku nałożenia się na siebie ryzyka operacyjnego i finansowego
związane jest z niepewnością co do kształtowania się przyszłych zysków netto w przedsiębiorstwie
wykorzystującym kapitał obcy
Stopień dźwigni całkowitej:
DTL = DOL x DFL
informuje, o ile procent wzrósłby (lub spadłby) zysk netto na jedną akcję na skutek jednoprocentowego
wzrostu (spadku) sprzedaży
im wyższa wartość DTL, tym większe ryzyko całkowite towarzyszące działalności przedsiębiorstwa
w kształtowaniu ryzyka całkowitego należy kierować się tzw. zasadą „huśtawki”
Zalety długu:
Niski koszt:
-odsetkowa tarcza podatkowa
-niższe od właścicielskich wymagania odnośnie stopy zwrotu
Dyscyplinujący wpływ na menadżerów
Wady długu:
Podwyższenie ryzyka działalności:
- Ryzyko finansowe
- Ryzyko upadłości
Ograniczenie elastyczności działania
Czym jest koszt kapitału?
koszt alternatywny, koszt utraconych możliwości
jest stopą procentową
jest to stopa zwrotu oczekiwana przez dawców kapitału (minimalna wymagana stopa zwrotu)
jest to stopa zwrotu, z której rezygnujemy inwestując kapitał w dane aktywa, a nie w aktywa o porównywalnym poziomie ryzyka; koszt kapitału odzwierciedla dochód, który można otrzymać, lokując środki w najlepszą alternatywną inwestycję o podobnym ryzyku
Średni ważony koszt kapitału to …
Koszt kapitału przedsięwzięcia inwestycyjnego (firmy)
WACC - wagi księgowe czy wagi rynkowe?
Wagi księgowe wykazywane w bilansie odzwierciedlają koszty historyczne. Z czasem koszty te mają coraz mniej wspólnego z wartością bieżącą aktywów albo z ich zdolnością do generowania przepływów środków pieniężnych
Istotą analizy struktury kapitału jest znalezienie struktury, która będzie maksymalizować wartość rynkową przedsiębiorstwa. Ponieważ główny cel zdefiniowany jest przy pomocy wartości rynkowych (wzrost ceny rynkowej akcji), to jego osiągnięcie uzależnione jest także od analizy wartości
rynkowych
Wartości księgowe są znacznie łatwiej przewidywalne i mniej zmienne od wartości rynkowych. Ponadto zarządzający mogą określić optymalną strukturę kapitału w wielkościach księgowych, a następnie doprowadzić do jej osiągnięcia, co byłoby prawie niemożliwe w przypadku struktury
opartej na wartościach rynkowych ze względu na jej znaczne wahania
W rezultacie przyjęcia wag rynkowych uzyskalibyśmy znaczną zmienność WACC, dlatego w przypadku ich użycia zaleca się opieranie na docelowej strukturze kapitału