Metody nauczania Flashcards
Metoda nauczania
celowo i systematycznie stosowany sposób pracy nauczyciela z uczniami, który umożliwia uczniom opanowanie wiedzy wraz z umiejętnością posługiwania się nią w praktyce, jak również rozwijanie zdolności i zainteresowań poznawczych uczniów
Od czego zależy dobór metod nauczania?
wieku uczniów;
treści nauczania;
celów i zadań pracy dydaktyczno-wychowawczej;
organizacji i środków, których zamierza użyć nauczyciel
Funkcje metod nauczania
służą zapoznaniu uczniów z nowym materiałem;
zapewniają utrwalenie zdobytej wiedzy;
umożliwiają kontrolę i ocenę stopnia opanowania wiedzy
Podział metod wg Kupisiewicza
metody oparte na słowie: wykład, opowiadanie, pogadanka, opis, dyskusja, praca z książką;
metody oparte na obserwacji i pomiarze: pokaz, pomiar;
metody oparte na praktycznej działalności uczniów: laboratoryjna, zajęć praktycznych;
metody aktywizujące: burza mózgów, sytuacyjna, inscenizacji, problemowa
Podział metod wg Okonia (koncepcja wielostronnego nauczania-uczenia się)
metody asymilacji wiedzy - uczenie się przez przyswajanie: pogadanka, dyskusja, wykład, praca z książką;
metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy - uczenie się przez odkrywanie; klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, metoda sytuacyjna, giełda pomysłów, mikronauczanie, gry dydaktyczne;
metody waloryzacyjne – uczenie się przez przeżywanie; metody impresyjne, metody ekspresyjne;
metody praktyczne – uczenie się przez działanie; metody ćwiczebne, metody realizacji zadań wytwórczych
Podział metod wg Kruszewskiego
metody słowne,
metody oglądowe,
metody praktyczne,
metody gier dydaktycznych
Podział metod wg Nagajowej
Metody słowne: metoda podająca, metoda poszukująca, która dzieli się na metodę heurystyczną (heurezę) i metodę problemową.
Metoda zajęć praktycznych, tj. oparta na działalności praktycznej uczniów.
Metoda oglądowa, tj. oparta na obserwacji i pomiarze.
Metody podające
wykład informacyjny pogadanka opis prelekcja anegdota odczyt objaśnienie lub wyjaśnienie
Metody problemowe
wykład problemowy
wykład konwersatoryjny
klasyczna metoda problemowa
aktywizujące (metoda przypadków, metoda sytuacyjna, inscenizacja, gry dydaktyczne, seminarium, dyskusja dydaktyczna)
Metody eksponujące
film
sztuka teatralna
ekspozycja
pokaz połączony z przeżyciem
Metody praktyczne
pokaz ćwiczenia przedmiotowe ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia produkcyjne metoda projektów metoda przewodniego tekstu
Metody aktywizujące
w procesie kształcenia aktywność uczniów przewyższa aktywność nauczyciela, mają decydujący wpływ na nabywanie i rozwijanie przez uczniów umiejętności uniwersalnych oraz powodują wzrost czynnego udziału uczniów w procesie nauczania
Wybrane metody aktywizujące
Analiza SWOT, Burza mózgów, Debata za i przeciw, Drama, Drzewo decyzyjne, Dyskusja, Dyskusja punktowana, Metaplan, Metoda biograficzna, Metoda symulacji, Poker kryterialny, Praca w grupach, “Sześć myślących kapeluszy”
Metoda gramatyczno-tłumaczeniowa
opanowanie systemu gramatycznego i słownictwa języka obcego, które umożliwi samodzielne czytanie i rozumienie tekstów
czytanie i tłumaczenie tekstów z języka obcego na język ojczysty
uproszczone np. przez autora podręcznika teksty lub adaptowane teksty literackie
umiejętność czytania i tłumaczenia oraz znajomość, ale raczej bierna, gramatyki i słownictwa
testy gramatyczne, nauczanie dedukcyjne
Metoda audiolingwalna
opanowanie czterech sprawności językowych w kolejności od słuchania i mówienia do czytania i pisania
wykształcenie odpowiednich nawyków poprzez wielokrotne powtarzanie, zapamiętywanie i utrwalanie ćwiczonego materiału (dryle językowe)
błędu w tej metodzie unikać należy za wszelką cenę
uczenie się na pamięć i odgrywanie scenek dialogowych
Metoda kognitywna
język musi mieć charakter twórczy, a posługiwanie się językiem nie jest nawykowe lecz innowacyjne
wykształcenie kompetencji językowej
kontakt z językiem obcym w naturalnej sytuacji
błąd jest traktowany jako zupełnie naturalna cecha każdego procesu uczenia się
rozwijania sprawności receptywnych, zwłaszcza słuchania, wysoka ranga tzw. nieustrukturyzowanej produkcji językowej
Metoda reagowania całym ciałem (TPR)
milczące przysłuchiwanie się i ruch fizyczny związany z treścią przekazu
proste polecenia wydawane przez nauczyciela w języku obcym
nie operuje podręcznikiem; wykorzystuje zestawy rekwizytowe, by za ich pomocą tworzyć pozaklasowe sytuacje
zaktywizowanie całego mózgu: lewej półkuli – odpowiedzialnej za język i prawej – odpowiedzialnej za ruch
sprzyja uczeniu się i nauczaniu bezstresowemu
Metoda naturalna
słuchanie wypowiedzi obcojęzycznych
nauczyciel maksymalnie zbliża więc nauczanie do tego, co dzieje się w przypadku dziecka opanowującego język ojczysty
kluczową sprawą dla powodzenia nauki jest wyeliminowanie stresu
nauczyciel nie poprawia błędów, lecz w toku dalszej rozmowy wielokrotnie wypowiada formy poprawne
Podejście komunikacyjne
celem nauki jest osiągnięcie kompetencji komunikacyjnej
formy gramatyczne danego języka, a także funkcje wypowiedzi oraz ich wzajemne zależności
prezentacja nowego materiału językowego jest najczęściej sytuacyjna i wizualna, ogranicza się stosowanie języka ojczystego ucznia
mnogość dialogów, symulacji, odgrywanie ról, gier, zabaw, zgadywanek i dyskusji prowadzonych w parach i małych grupach
Metoda narracyjna
wykorzystanie tekstów narracyjnych dobieranych w oparciu o zasadę powtarzalności
receptywne opanowanie występujących w tekście struktur językowych
dobór tekstu, najlepiej jeśli uczeń zna go z języka ojczystego
tekst powinien zawierać dużo znanego słownictwa
prezentowane i utrwalane słownictwo oraz zwroty i wyrażenia
narracja – nauczyciel czyta lub opowiada tekst, narracji może towarzyszyć inscenizacja
utrwala się treści tekstu narracyjnego i jego elementy językowe poprzez gry i zabawy językowe, techniki teatralne
