Hoorcollege 4 Flashcards
De waarheid verdraaien
llerlei redenen waarom mensen niet de waarheid zouden spreken.
- Geld. Kan zijn dat iemand liegt over slachtofferervaring om schadevergoeding te krijgen hiervoor.
- Aandacht door bepaalde klachten/verhalen sterker aan te zetten dan ze daadwerkelijk zijn.
- Ouderlijke macht. In echtscheidingsprocedures lijkt het nog wel eens voor te komen dat er beschuldigingen over en weer plaatsvinden van bijvoorbeeld huiselijk geweld, kindermishandeling, seksueel misbruik van kinderen, om voogdij te verkrijgen.
- Beïnvloeding strafproces. Sluit aan bij HC3. Therapeutische jurisprudentie. De vraag of gebruik van slachtofferrechten het slachtoffer zou helpen emotioneel te herstellen van het delict. Slachtoffer zou ook voor kunnen kiezen zo’n recht te gebruiken om te leiden tot snellere veroordeling/zwaardere strafdoor de rechter.
- (Tijdelijke) verblijfsvergunning. Ander soort reden dan bovenstaande redenen. Asielzoekers die in NL willen verblijven omdat ze in land van herkomst risico lopen vervolgd of gemarteld of andere ernstige dingen mee te gaan maken. Bij slachtoffers van mensenhandel geldt dat wanneer zij meewerken aan strafrechtelijk onderzoek dat zij een tijd recht hebben op tijdelijke verblijfsvergunning. Je zou belang erbij kunnen hebben jouw slachtofferverhaal te presenteren in die zin.
Type 1 de slachtofferverklaring
Belangrijk is om voor het niet of wel spreken van de waarheid onderscheid te maken tussen enerzijds verklaringen die je aflegt over de slachtofferervaring zelf (dat wat jou is overkomen/aangedaan) en daarnaast over de gevolgen daaruit. Bij beide punten kan je verklaringen afleggen die niet stroken met de waarheid.
Hier, mensen die liegen over de slachtofferervaring zelf.
“””Komt het in de praktijk ook voor dat slachtoffers liegen? Jazeker…
In de literatuur worden verschillende gevallen van notoire leugenaars besproken. Van links naar rechts zie je: Edward Lee Daily, Roni DeJoseph en Shamont Sapp. In alle drie de gevallen gaat het om figuren die hebben gelogen over hun slachtofferervaringen.
Edward Lee Daily zou in 1950 betrokken zijn geweest bij de No Gun Ri Massacre tijdens de Koreaanse oorlog – een welbewuste slachting van Koreaanse burgers door Amerikaanse soldaten. Zijn ervaringen zijn opgetekend in een publicatie van Sang-Hun Choe, Charles J. Hanley en Martha Mendoza van the Associated Press Writers van 29 september 1999. Daar is in 2000 the Pulitzer Prize aan toegekend, een belangrijke prijs voor Amerikaanse journalistiek en literatuur. Enige tijd daarna kwam het boek in opspraak, omdat uit registratiegegevens van het Amerikaanse leger was gebleken dat Daily niet bij de slachting aanwezig was geweest. Daily is later strafrechtelijk vervolgd en veroordeeld tot 47 maanden gevangenisstraf, waarvan 36 voorwaardelijk, en het terugbetalen van maar liefst $412.839,- aan ten onrechte ontvangen uitkeringen.
Roni DeJoseph was een veelvuldig geziene gast bij herdenkingsdiensten voor Vietnamveteranen en werd regelmatig aan het woord gelaten in de Amerikaanse media. De gruwelijke verhalen die hij en enkele van zijn kameraden verspreidden wekten de argwaan van B.G. Burkett, die zelf in Vietnam gediend had maar zich totaal niet herkende in deze verhalen. Burkett ging op onderzoek uit in de openbare archieven van het Amerikaanse leger en kwam erachter dat DeJoseph nooit in Vietnam gediend had en zelfs nooit in het leger had gezeten. Over zijn ontmaskeringen heeft hij het boek Stolen Valor geschreven. In dit boek staan talloze gevalsbeschrijvingen van Vietnamveteranen die met behulp van gestolen of gekochte onderscheidingen fraudeerden met uitkeringen. Naar aanleiding van het boek is de website www.stolenvalor.com in het leven geroepen, die trouwens inmiddels uit de lucht lijkt te zijn. Op deze site staan/stonden talloze gevalsbeschrijvingen, ook van militairen die zogenaamd in Irak en Afghanistan zouden hebben gediend (zie ook de leestips op de een-na-laatste slide).
Shamont Sapp is een doorgewinterde crimineel. In 2006, terwijl hij in de gevangenis zat voor enkele bankovervallen, klaagde hij vier priesters aan wegens seksueel misbruik dat eind jaren ’70 van de vorige eeuw zou hebben plaatsgevonden. Zijn enige bedoeling was om daar een financieel slaatje uit te slaan. In deze bedoeling zou hij wellicht geslaagd zijn, ware het niet dat zijn aanklacht niet bijster goed was voorbereid, met als gevolg dat hij tegen de lamp liep. Sapp beweerde namelijk dat hij op één en dezelfde dag zowel in het stadje Spokane in de staat Washington als in het stadje Covington in de staat Kentucky was misbruikt en dat bovendien door twee verschillende priesters. In oktober 2013 bekende hij dat hij de boel had willen belazeren.
In de eerste weblink tref je een bericht een vrouw die eind 2020 werd veroordeeld wegens het doen van een valse aangifte van verkrachting. De Officier van Justitie verdacht haar ervan middels de aangifte voor haar man te willen verhullen dat zij was vreemdgegaan.
In de tweede weblink tref je ten slotte een bericht aan over Laura Ouandjli. Zij had zich bij de politie gemeld als slachtoffer van de terroristische aanslag bij bar Le Carillon (november 2015). Ze had ernstige verwondingen aan één van haar armen. Deze zouden het gevolg zijn van een “explosie”. Zij wilde hiervoor gecompenseerd worden uit een speciaal fonds voor slachtoffers van terrorisme. Haar verhaal kon echter niet kloppen. In de bar had namelijk geen explosie plaatsgevonden, maar was met kalasjnikovs geschoten. Haar verwondingen strookten dus niet met de wapens die waren gebruikt.”””
Type 1 de slachtofferverklaring
Belangrijk is om voor het niet of wel spreken van de waarheid onderscheid te maken tussen enerzijds verklaringen die je aflegt over de slachtofferervaring zelf (dat wat jou is overkomen/aangedaan) en daarnaast over de gevolgen daaruit. Bij beide punten kan je verklaringen afleggen die niet stroken met de waarheid.
Hier, mensen die liegen over de slachtofferervaring zelf.
“””Komt het in de praktijk ook voor dat slachtoffers liegen? Jazeker…
In de literatuur worden verschillende gevallen van notoire leugenaars besproken. Van links naar rechts zie je: Edward Lee Daily, Roni DeJoseph en Shamont Sapp. In alle drie de gevallen gaat het om figuren die hebben gelogen over hun slachtofferervaringen.
Edward Lee Daily zou in 1950 betrokken zijn geweest bij de No Gun Ri Massacre tijdens de Koreaanse oorlog – een welbewuste slachting van Koreaanse burgers door Amerikaanse soldaten. Zijn ervaringen zijn opgetekend in een publicatie van Sang-Hun Choe, Charles J. Hanley en Martha Mendoza van the Associated Press Writers van 29 september 1999. Daar is in 2000 the Pulitzer Prize aan toegekend, een belangrijke prijs voor Amerikaanse journalistiek en literatuur. Enige tijd daarna kwam het boek in opspraak, omdat uit registratiegegevens van het Amerikaanse leger was gebleken dat Daily niet bij de slachting aanwezig was geweest. Daily is later strafrechtelijk vervolgd en veroordeeld tot 47 maanden gevangenisstraf, waarvan 36 voorwaardelijk, en het terugbetalen van maar liefst $412.839,- aan ten onrechte ontvangen uitkeringen.
Roni DeJoseph was een veelvuldig geziene gast bij herdenkingsdiensten voor Vietnamveteranen en werd regelmatig aan het woord gelaten in de Amerikaanse media. De gruwelijke verhalen die hij en enkele van zijn kameraden verspreidden wekten de argwaan van B.G. Burkett, die zelf in Vietnam gediend had maar zich totaal niet herkende in deze verhalen. Burkett ging op onderzoek uit in de openbare archieven van het Amerikaanse leger en kwam erachter dat DeJoseph nooit in Vietnam gediend had en zelfs nooit in het leger had gezeten. Over zijn ontmaskeringen heeft hij het boek Stolen Valor geschreven. In dit boek staan talloze gevalsbeschrijvingen van Vietnamveteranen die met behulp van gestolen of gekochte onderscheidingen fraudeerden met uitkeringen. Naar aanleiding van het boek is de website www.stolenvalor.com in het leven geroepen, die trouwens inmiddels uit de lucht lijkt te zijn. Op deze site staan/stonden talloze gevalsbeschrijvingen, ook van militairen die zogenaamd in Irak en Afghanistan zouden hebben gediend (zie ook de leestips op de een-na-laatste slide).
Shamont Sapp is een doorgewinterde crimineel. In 2006, terwijl hij in de gevangenis zat voor enkele bankovervallen, klaagde hij vier priesters aan wegens seksueel misbruik dat eind jaren ’70 van de vorige eeuw zou hebben plaatsgevonden. Zijn enige bedoeling was om daar een financieel slaatje uit te slaan. In deze bedoeling zou hij wellicht geslaagd zijn, ware het niet dat zijn aanklacht niet bijster goed was voorbereid, met als gevolg dat hij tegen de lamp liep. Sapp beweerde namelijk dat hij op één en dezelfde dag zowel in het stadje Spokane in de staat Washington als in het stadje Covington in de staat Kentucky was misbruikt en dat bovendien door twee verschillende priesters. In oktober 2013 bekende hij dat hij de boel had willen belazeren.
In de eerste weblink tref je een bericht een vrouw die eind 2020 werd veroordeeld wegens het doen van een valse aangifte van verkrachting. De Officier van Justitie verdacht haar ervan middels de aangifte voor haar man te willen verhullen dat zij was vreemdgegaan.
In de tweede weblink tref je ten slotte een bericht aan over Laura Ouandjli. Zij had zich bij de politie gemeld als slachtoffer van de terroristische aanslag bij bar Le Carillon (november 2015). Ze had ernstige verwondingen aan één van haar armen. Deze zouden het gevolg zijn van een “explosie”. Zij wilde hiervoor gecompenseerd worden uit een speciaal fonds voor slachtoffers van terrorisme. Haar verhaal kon echter niet kloppen. In de bar had namelijk geen explosie plaatsgevonden, maar was met kalasjnikovs geschoten. Haar verwondingen strookten dus niet met de wapens die waren gebruikt.”””
Type 2: de (psychische) gevolgen
is malinigeren
ier, mensen die liegen over de consequenties. In HC beperking op met name psychische gevolgen van slachtofferervaringen. Liegen en verdraaien van de waarheid daarover wordt in de DSM gedefinieerd zoals op de slide. Doelbewust produceren/verzinnen van symptomen die dan wel totaal niet bestaan dan wel in extreme mate zijn overdreven. Kan gaan om psychische en fysieke symptomen. Belangrijk is (heel erg lastig vast te stellen in de klinische praktijk) dat het verdraaien van die waarheid moet worden gemotiveerd door een extern motief. Rijtje op slide van eerder, bijvoorbeeld krijgen van schadevergoeding of ouderlijke macht.
Malingering, hoewel je in het ziektebeeld daar eigenlijk geen verschillen in ziet, te onderscheiden van secundaire ziektewinst. Secundaire ziektewinst zijn de eenzame bejaarden die elke week naar de huisarts gaan om praatje te maken bijvoorbeeld. Doen zij primair omdat zij aandacht willen hebben omdat zij dat van niemand anders krijgen. Wat erg lastig is om vast te stellen wat nou malengering is (doelbewust verdraaien van het verhaal) en wat nou het verkrijgen van aandacht is. Aandacht verkrijgen kan ook een motief zijn van liegen. Belangrijk om te onthouden is dat je bij secundaire ziektewinst je je daar niet bewust van bent.
“””De term “malingeren” betreft een vernederlandsing van het Engelse “malingering”. “””
vier vormen van malingen
