architektura Flashcards
Wzorem dla architektury pałacowej krajów niemieckich, a także Rosji, były budowle
francuskie, a przede wszystkim Wersal,
dlatego wznoszono tam rezydencje jako założenia
pałacowo-ogrodowe. Budowane w XVII wieku pałace władców miały zazwyczaj spokojną
formę utrzymaną w stylu baroku klasycyzującego, a ogrody w ich otoczeniu tworzono
na wzór ogrodów francuskich. W takim stylu przebudowywano też istniejące siedziby.
Projekty zamawiano u architektów francuskich, sprowadzano też z zagranicy dekoratorów
i malarzy.
Z czasem architektura pałacowa zaczęła ewoluować. Na początku XVIII wieku
pojawiły się formy bogatsze z wysokimi dachami, niekiedy mansardowymi, i bogato
dekorowanymi detalami architektonicznymi. Od ok. 1730 roku, kiedy w Europie modny
stał się styl rokokowy, wznoszono też niewielkie pałace, które były miejscem wypoczynku
władców poza stolicą. Miały one zazwyczaj jedną kondygnację lub powstawały jako zespoły
większych pawilonów połączonych parterowymi galeriami. Architektura pałacowa stała
się bardziej kameralna.
Zróżnicowane pod względem religijnym kraje niemieckie wykształciły odmienne formy
architektury sakralnej.
W krajach protestanckich dominowała estetyka klasycyzująca.
Wybierano formy skromne i proste. Krzyżowały się lokalne wpływy germańskie i flamandzkie.
Królewskie Prusy najbardziej czerpały z dorobku twórców holenderskich i flamandzkich.
Południowe Niemcy, zwłaszcza Bawaria, pozostały przy katolicyzmie. W Austrii, Bawarii,
Szwabii i Frankonii przyjmowały się formy, dla których wzorem była sztuka rzymska
– bardziej dynamiczne, oparte na linii falistej, choć korzystano też z wzorców architektury
jezuickiej. Często również stosowano fasady flankowane dwiema wieżami.
W XVIII wieku
pojawiły się kościoły rokokowe oraz łączące cechy baroku i rokoka.
Korzystając z mecenatu
cesarza i dworu oraz klasztorów i dostojników kościelnych, budowano nowe kościoły, zwłaszcza w Austrii i Bawarii, w tym kościoły pielgrzymkowe związane z kultem świętych. Ich
projektowanie powierzano głównie artystom włoskim lub wykształconym we Włoszech.
Wnętrza świątyń były bogato dekorowane sztukateriami. Jeśli na ścianach i sklepieniu
pojawiały się freski, też były oprawiane dekoracją sztukatorską. Cechą szczególną wielu
budowli niemieckich był Gesamtkunstwerk. Do budownictwa sakralnego przeniknęły
także wzorce rokokowe z fantazyjną ornamentyką, w której dominowały rocaille, rocaille
z kogucim grzebieniem, kartusze oraz ornamenty z motywami roślinnymi.
