Preterm Labor Flashcards
Preterm labor?
Preterm birth?
Classifications?
Complications?
انقباضات منظم رحمی قبل از ۳۷ هفته کامل که منجر به تغییرات در سرویکس شود.
تولد قبل از ۳۷ هفته کامل (۲۵۹ روز)
1-spontaneous
2-indicated
مرگ پری ناتال جنین؛
تشنج، نکروزایتینگ انتروکولایتیس، سپسیس، RDS، خونریزی داخل بطنی، ناتوانی های عصبی.
موربیدیتی های طولانی مدت مرتبط:
اختلالات تکاملی مثل سربرال پالزی؛
دیسپلازی برونکوپولمونری.
مکانیسم های زایمان پره ترم؟
۱-التهاب در سطح دسیدوال-کوریوآمنیوتیک یا در سطح سیستمیک به علت عفونت؛
۲-خونریزی در سطح دسیدوا (دکلمان)؛
۳-دیستانسیون پاتولوژیک رحم (پلی هیدرآمنیوس، حاملگی چند قلویی، ابنرمالیتی های رحمی)؛
۴- فعال شدن محور هیپوتالاموسی-هیپوفیزی-آدرنال مادر یا جنین به علت استرس مادر یا جنین.
فاکتورهای مرتبط با زایمان پره ترم؟
سابقه تولد پره ترم؛
سابقه انقباضات پره ترم؛
PROM؛
ریسک فاکتورهای رفتاری:
سیگار؛
وزن مادری بارداری کم؛
Substance abuse؛
فاصله کم بین بارداری ها؛
ریسک فاکتورهای مربوط به بارداری فعلی:
بارداری چند قلویی؛
خونریزی واژینال؛
طول سرویکال کم؛
بیماری های لثه و دندان؛
UTI؛
عفونت های مجرای تناسلی.
فاکتورهایی که outcome را در زایمان پره ترم بهبود می بخشند؟
1-neonatal intensive care
2-corticosteroid administration
Reduces RDS and intraventricular hemorrhage.
استفاده از توکولیتیک تراپی حین زایمان پره ترم برای ۴۸ ساعت عقب انداختن زایمان هست تا فرصت تزریق و اثر به کورتیکواستروئیدها داده شود.
3-magnesium sulfate
Decreases the rate of cerebral palsy.
4-anti GBS prophylaxis
علائم و نشانه های زایمان پره ترم؟
درد مشابه دردهای قاعدگی؛
درد کمر و پشت؛
درد شکم (با یا بدون اسهال)؛
احساس فشار در شکم؛
احساس فشار در لگن؛
افزایش ترشحات واژینال (مخاطی؛ آبکی؛ خونی روشن)،
انقباضات رحمی که اغلب بدون درد هستند.
اسسمنت طول سرویکس؟
در چه کسانی؟
طول سرویکس کوتاه؟
Cervical insufficiency?
منیجمنت؟
سونوگرافی ترانس واژینال؛
زنانی که سابقه زایمان پره ترم، cone بیوپسی دهانه رحم، ابنرمالیتی های رحمی و D&Cهای مکرر داشته اند.
طول سرویکس کمتر از ۲.۵ سانتی متر.
دیلاتاسیون و افاسمان آسیمپوماتیک زودرس سرویکس؛
سرکلاژ در زنانی که high risk هستن ممکنه کمک کننده باشه.
پیشگیری از زایمان پره ترم؟
درمانهای پروفیلاکتیک مانند استراحت مطلق، هیدراتاسیون، سداتیوها و داروهای توکولیتیک در زنان آسیمپوماتیک که در ریسک بالایی برای زایمان پره ترم قرار دارند کمک کننده نبوده؛
۱-در زنان با ریسک بالا تزریق هفتگی اینتراماسکولار پروژسترون (17alpha-hydroxyprogestrone caproate) با شروع از ۱۶ الی ۲۰ هفتگی و ادامه تا ۳۶ هفتگی؛
۲-و در زنان با تشخیص سونوگرافیک کوتاهی سرویکس شیاف واژینال پروژسترون مفید بوده است.
ارزیابی بیمار با احتمال زایمان پره ترم؟
توکوداینامومتر
(ارزیابی شدت و فرکانس انقباضات رحمی)؛
معاینه وضعیت سرویکس
(در صورت راپچر شدن پرده ها با توجه به احتمال عفونت ترجیحا اسپوکولوم استفاده شود)؛
آزمایشات:
UA؛
کشت ادرار؛
کشت رکتال و واژینال؛
در صورتی که بر اساس هیستوری و معاینات اندیکاسیون داشته باشد:
کشت نایسریا گونوره و کلامیدیا تراکوماتیس؛ زنانی که باکتریوری GBS دارند اندیکاسیون دریافت آنتی بیوتیک اینتراپارتوم دارند؛
سونوگرافی:
سن بارداری؛
بررسی میزان مایع آمنیوتیک؛
بررسی آنومالی های جنین؛
موقعیت جفت (توجه به خونریزی واژینال: دکلمان جفت و جفت پرویا)؛
اندازی گیری طول سرویکس (در کمتر از ۲۶ هفته کارایی دارد).
آمنیوسنتز:
سنجش میزان تکامل ریوی جنین؛
سنجش عفونت های کلینیکال یا ساب کلینیکال حفره آمنیوتیک (کوریوآمنیونیت، اینترا آمنیوتیک اینفکشن)؛
بررسی به لحاظ وجود باکتری، WBC ، لاکتات دهیدروژناز و گلوکز؛
توکولیز در صورت شک به عفونت توصیه نمی شود؛
اندیکاسیون دریافت آنتی بیوتیک اینتراپارتوم دارد.
داروهای توکولیتیک؟
کنترااندسکاسیون توکولیز؟
کلسیم چنل بلوکرها
(نیفدیپین)؛
NSAID؛
بتا آدرنرژیک رسپتور آگونیست؛
منیزیم سولفات
(کنترااندیکاسیون در میاستنی، بیشتر اثر نوروپروتکتیو برای جنین دارد).
کنترااندیکاسیون های مادری؛
خونریزی مادر و همودینامیک ناپایدار
(مثلا در دکلمان و پرویا)؛
IUFD؛
عفونت اینتراآمنیوتیک؛
وضعیت غیراطمینان بخش جنین؛
اکلامپسی یا پره اکلامپسی شدید؛
آنومالی مرگبار جنین؛
PPROM.
کورتیکواستروئید؟
در زنانی که در ریسک زایمان پره ترم در طی هفت روز آینده هستند از هفته ۲۴ تا ۳۴ کورتیکواستروئید تجویز می شود؛
اگر بیمار قبلا کورتیکواستروئید نگرفته و در ریسک زایمان در هفت روز آینده هست تا ۳۶ هفته می شود کورتیکواستروئید تجویز کرد.
تجویز هر روزه توصیه نمی شود.
موارد دیگری که می شود تزریق کرد:
۱-جنین با سن ۲۳ هفته با احتمال زایمان زودرس طی هفت روز آینده که خانواده قصد احیا دارند؛
۲-بیمار late preterm (سن بارداری ۳۴ تا ۳۶ هفته) با ریسک زایمان پره ترم تا هفت روز آینده که قبلا کورتیکواستروئید نگرفته؛
۳-بیمار در ریسک زایمان پره ترم با سن بارداری کمتر از ۳۴ هفته که بیشتر از دو هفته قبل دوزهای کامل بتامتازون را گرفته و الان در ریسک زایمان پره ترم در هفت روز آینده قرار دارد.
