People Flashcards
Margaret Hilda Thatcher
Z domu Roberts, ur. 13 października 1925 – brytyjska polityk, premier Wielkiej Brytanii w latach 1979–1990, chemiczka, prawnik.
Fryderyk Chopin
ur 22 luty 1810 w Zelazowej Woli
Kompozytor, pianista
Drugie dziecko, siostra Ludwika
Sławny przywódca Hunow?
Attyla - zwany Biczem Bozym
Razem z bratem Bleda stworzył imperium od Danii po Bałkany
445-453 panowanie
1769 - 1821?
Napoleon Bonaparte Cesarz Francuzow Prezydent i Krol Włoch Kontrowersyjny mąż stanu Bonapartyzm - miłość do Ojczyzny
Hiszpański Konkwistador?
Herman Cortes
W 1519 przybył do wybrzezy Meksyku. Podbił i zniszczył kulturę Aztekow niszcząc mityczna stolice Tenochtitan, gdzie dziś jest miasto Mexyk. (Nie ma w nim żadnego pomnika Cortesa).
W imię Boga / Chrześcijaństwa i… Złota.
Podstępem został ugoszczony przez cesarza Montezume II.
Przykład jak jedna cywilizacja może unicestwic druga.
Marian Zacharski
Marian Zacharski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Włodzimierz Zacharski (ur. 15 sierpnia 1951 w Gdyni) – emerytowany generał brygady, funkcjonariusz wywiadu PRL (Departament I MSW, część Służby Bezpieczeństwa MSW) i RP – UOP (Zarząd Wywiadu), funkcjonariusz wywiadu bez immunitetu dyplomatycznego, autor książek.
Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Został ujęty w USA w 1981 po nabyciu informacji niejawnych od pracownika Hughes Aircraft Corporation, Williama H. Bella i skazany za szpiegostwo na karę dożywotniego pozbawienia wolności. W 1985 roku, po wymianie na 25 współpracowników wywiadu amerykańskiego więzionych w krajach bloku wschodniego, powrócił do Polski. Od 1996 mieszka w Szwajcarii.
Spis treści
1 Misja w USA 2 Funkcjonariusz UOP 3 Przypisy 4 Bibliografia Misja w USA Zacharski przybył do Kalifornii w 1975, jako pracownik Polish-American Machinery Corporation (POLAMCO), firmy będącej reprezentantem polskiej centrali handlu zagranicznego Metalexport (przykrywki wywiadu PRL). Formalnie Zacharski zajmował się sprzedażą maszyn i urządzeń kalifornijskim przedsiębiorstwom przemysłu lotniczego. Zaprzyjaźnił się (operacyjnie nawiązał kontakt) z tonącym w długach Williamem Bellem, którego stał się sąsiadem (nie przez przypadek). Po pewnym czasie oczekiwania Zacharski przeszedł do działania operacyjnego. Początkowo poprosił go o udostępnienie różnych jawnych materiałów, następnie nakłonił go do przekazania niejawnych materiałów, płacąc za dokumentację techniczną atrakcyjne kwoty pieniędzy, jednocześnie pozyskał go jako OZI SB MSW (agent wywiadu). Do 1981, czyli do czasu zatrzymania Zacharskiego przez funkcjonariuszy struktury kontrwywiadowczej (Counterintelligence Branch) FBI za szpiegostwo, Bell otrzymał od niego ok. 110 tysięcy USD gotówką oraz złote monety o wartości ok. 60 tysięcy USD. Wśród materiałów zdobytych przez Mariana Zacharskiego znalazły się m.in.: dokumentacja techniczna rakiet przeciwlotniczych typu Hawk, dane dotyczące oprzyrządowania radarowego dla samolotów typu stealth, bombowca strategicznego, nowego wówczas Rockwell B-1, myśliwca F-15 Eagle, LPIR oraz sonarów dla atomowych okrętów podwodnych. Materiały te były następnie w znacznej części przekazywane radzieckiemu wywiadowi wojskowemu GRU. Zacharskiemu przypisuje się również udział w zdobyciu egzemplarza najnowszego amerykańskiego czołgu M1 Abrams oraz błędnie – planów systemu obrony przeciwlotniczej Patriot[1].
W 1981 kapitan Marian Zacharski został zdekonspirowany przez Polaka pracującego w ONZ Jerzego Korycińskiego, który zbiegł i poinformował Federalne Biuro Śledcze o działalności polskiego wywiadu w Stanach Zjednoczonych Ameryki. William Bell, główne osobowe źródło informacji Zacharskiego, przystał na współpracę z kontrwywiadem FBI i namówił go na rozmowę, mając przy sobie ukryte urządzenie podsłuchowe. Zacharski został aresztowany 28 czerwca 1981. Odmówił składania wyjaśnień (nie ujawnił tajemnic państwowych). 14 grudnia 1981 został skazany na karę dożywotniego więzienia. William Bell otrzymał karę 8 lat więzienia. Marian Zacharski przez wiele lat jako więzień był łamany przez kontrwywiad FBI w celu przewerbowania w zamian za wolność, lecz nie uległ tym próbom.
11 czerwca 1985 Zacharskiego oraz trzech innych szpiegów wschodnioeuropejskich wymieniono na 25 osób więzionych w krajach bloku wschodniego. Wśród nich było m.in. pięciu Polaków – Leszek Chróst, Jacek Jurzak, Jerzy Pawłowski i Bogdan Walewski, odsiadujący kary po 25 lat więzienia, oraz Norbert Adamaschek, skazany na karę 15 lat. Wymiany szpiegowskiej dokonano za pośrednictwem mecenasa Wolfganga Vogla na moście Glienicke w Berlinie. Organizatorem wymiany, który prowadził poufne rozmowy na ten temat był Markus Wolf, wieloletni szef Hauptverwaltung Aufklärung, Głównego Zarządu Wywiadowczego Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego NRD. Po powrocie do ojczyzny w 1985 kapitan odznaczony został przez Radę Państwa Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi na rzecz państwa. Odznaczenie wręczył kpt. Zacharskiemu Minister Spraw Wewnętrznych gen. broni Czesław Kiszczak.
Funkcjonariusz UOP
Po powrocie do kraju zdekonspirowany kapitan SB Zacharski szybko awansuje. Pełni służbę m. in. w komórce organizacyjnej Dep. I SB MSW szkolącej funkcjonariuszy służby nielegalnej w OKKW w Starych Kiejkutach. Jednocześnie został mianowany dyrektorem generalnym przedsiębiorstwa państwowego Pewex. Pracował też przez jakiś czas w firmie “Marcpol”. Uczestniczył w szkoleniu oficerów wywiadu i wygłaszał prelekcje dla zaprzyjaźnionych służb specjalnych m.in. południowokoreańskiej Gukga Jeongbowon, jednocześnie pełniąc służbę jako funkcjonariusz SB. Pozytywnie zweryfikowany po przełomie politycznym w Polsce, uaktywnił się w nowo powstałym w miejsce Służby Bezpieczeństwa w maju 1990 Urzędzie Ochrony Państwa. W 1992 zatrudnił się w firmie Inter-Ams. Skandal, jaki wkrótce wybuchł wokół tej firmy, doprowadził do dymisji ówczesnego premiera Waldemara Pawlaka.
W 1994 mianowanie Mariana Zacharskiego na Dyrektora Zarządu Wywiadu Urzędu Ochrony Państwa zostało oprotestowane, rzekomo w imieniu rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki, przez niektórych amerykańskich byłych polityków, w tym przez Zbigniewa Brzezińskiego. Po kilku dniach od nominacji Dyrektor ZW UOP płk Zacharski złożył rezygnację i został doradcą ówczesnego Szefa UOP, pułkownika Gromosława Czempińskiego. W 1995 pułkownik UOP Zacharski wysłany został z misją na Majorkę, gdzie miał zwerbować funkcjonariusza SWR RF pułkownika Władimira Ałganowa. Choć operacja zakończyła się niepowodzeniem, w ostatnim dniu urzędowania na stanowisku Prezydenta RP, Lech Wałęsa wręczył mu awans generalski.
Po zmianie rządów Zacharski został usunięty z UOP i zmuszony do wyjazdu z Polski. W swojej książce opisuje rozmowę na ten temat pomiędzy nim a ówczesnym Szefem UOP Zbigniewem Siemiątkowskim. Zmuszony został do wyjazdu za wykrycie szpiega jakim miał się okazać Józef Oleksy (wtedy – Prezes Rady Ministrów), czego oficjalne dochodzenie nie potwierdziło. Nie wiadomo, gdzie obecnie mieszka. W swojej książce pisze: W hotelu Victoria jest siedziba Swissair i Austrian Airlines. Polecę jutro po południu do Wiednia i potem dalej, do miejsca przeznaczenia.
W 2008 telewizja TVN wyemitowała sześcioodcinkowy serial dokumentalny autorstwa Wojciecha Bockenheima pt. Szpieg prezentujący historię Mariana Zacharskiego[2][3]. W maju 2009 Zacharski wydał nakładem firmy Zysk i S-ka swoją autobiografię pt. Nazywam się Zacharski. Marian Zacharski. Wbrew Regułom. Opowiada w niej o kulisach swojej pracy w służbach wywiadowczych w czasie pobytu w USA i technikach działania oficerów wywiadu. W 2010 roku ukazała się, nakładem tego samego wydawnictwa, druga część książki pt. Rosyjska Ruletka, w której Zacharski opowiada o swojej działalności po powrocie do Polski.
Joseph Conra?
Józef Teodor Konrad Korzeniowski Uznany autor Urodzony w Berdyczowie 20 lat żeglarz / kapitan Osiadł w Londynie i tworzył po angielsku
Nostromo
Gra Losu
Jądro Ciemności - film Coppoli -Czas Apokalipsy
