Logika Flashcards
Logika
z greckiego Logos które znaczyło tyle co Mowa słowo wypowiedź myśl i tak dalej. ova wieloznaczeń terminu logika wydaje się o tyle zmian na że trudno sobie wyobrazić rozumowanie w którym nie pojawiłaby się słowa.zwyczaj logika w znaczeniu określona jest jako nauka podająca analizie język i różnorodne czynności badawcze w celu podania takich reguł posługiwania się językiem i wykonania owych czynności które uczyniłyby tę działalność możliwie najbardziej skuteczną kropka tak skonstruowana definicja sugeruje że Logika jest czymś nie tylko użytecznym ale wręcz niezbędnym w pracy prawnika.
Jak dzieli się logika
dzielimy na semiotykę logiczną logikę formalną i ogólną metodologią Nauk
semiotyka logiczna
to ogólna nauka o znakach a w szczególności o znakach językowych z tego powodu semiotyka nazywana bywa logiką języka w jej ramach wydziela się semantykę syntaktykę a także pragmatykę.pierwszy z wymienionych działów semiotyki koncentruje się na analizie stosunków zachodzących na linii znak językowy – rzeczywistość, do której dany znak się odnosi. syntaktyka to dziedzina semiotyki, która zajmuje się relacjami zachodzącymi pomiędzy różnymi znakami językowymi oraz ich klasyfikacją. pragmatyka natomiast poddaje analizie relacji zachodzące pomiędzy znakami językowymi a ich użytkownikami (Twórcami i odbiorcami znaków)
logika formalna
Logika formalna jest podstawowym dziełem logiki nazywanym również logiką ścisłym tego słowa znaczeniu lub logiką w węższym tego słowa znaczeniu,badającym formy rozumowań niezawodnych, które znajdują swoje zastosowanie na gruncie wszystkich nauk, a także w dyskursie dnia codziennego. Innymi słowy, logika formalna poddaje analizie stosunki zachodzące między prawdziwością a fałszywością zdań ze względu na ich budowę, ze związkiem wynikania logicznego na czele. w nauce tej przyjmuje się więc założenie, że poprawność rozumowania związana jest bezpośrednio z jego formą (schematem wnioskowania). na bazie logicznych schematów inferencyjnych istnieje możliwość zbudowania wyłącznie poprawnych rozumowań, czyli takich, w których prawdziwość przesłanek gwarantuje prawdziwość wniosku.
ogólna metodologia nauk
ogólna metodologia nauk czyli nauka o metodach naukowych to dział logiki który zajmuje się analizą procedur badawczych (metodologia apragmatyczna), a także rezultatów Tych procedur (metodologia pragmatyczna).pojawiający się w nazwie tej nauki przymiotnik “ogólna” wskazuje, że bada ona metody, które mogą być zastosowane na gruncie wszystkich nauk lub przynajmniej w zdecydowanej ich większości (np. można wymienić: definiowanie, klasyfikowanie, wnioskowanie itd). Zgodnie z powyższym celem ogólnej metodologii nauk jest form sformułowanie najogólniejszych reguł dotyczących skutecznego i sprawnego prowadzenia badań naukowych
język
dwa podstawowe elementy języka: słowa i informacje, które one niosą. mówiąc ogólnie, język składa się ze znaków, którymi się posługujemy (w przypadku języka mówionego, czyli języka akustycznego, będą to określone dźwięki), oraz ich znaczeń. dźwięki, które wydobywały się z ust prowadzącego wykład, nie były wszak przypadkowe – jak Zauważyliśmy, wymawiał on określone słowa, aby przekazać nam pewne informacje.język to zbiór znaków oraz reguł dotyczących możliwych sposobów posługiwania się tymi znakami. Posługując się na co dzień językiem polskim, używamy znaków dla niego charakterystycznych – słów, które w tym właśnie języku funkcjonują. naturalnie, słowa których używamy mają określone znaczenie.
za pomocą jakich reguł można opisać język?
1) wyznaczający zasób znaków (słów) używanych w danym języku,
2) umożliwiających określenie znaczenia znaków (słów) występujących w ramach danego języka (reguły semantyczne)
3) opisujących poprawnie sposoby łączenia słów wyrażenia złożone (reguły syntaktyczne )
język sztuczny a język naturalny
język naturalny to taki którego reguły kształtowały się w sposób spontaniczny a następnie zostały spisane i skodyfikowane. język naturalny w praktyce jest więc ukształtowanym historycznie językiem etnicznym jak np. język polski, angielski hiszpański itd język jest sztuczne natomiast tworzone są dość ściśle określone w celów – najpierw opracowuje się reguły tych języków (określa się słownik oraz reguły semantyczne i sympatyczne), a następnie z nich korzysta. językiem sztucznym jest na przykład język muzyki zapis nutowy nawias, Esperanto, język matematyki (język symboli matematycznych), niektóre języki programowania – wszystkie one powstały w wyniku świadomej, celowej i racjonalnej działalności człowieka. języki sztuczne, w porównaniu z językami naturalnymi mają uboższe słowniki a także prostsze reguły sympatyczne i bardzo jasne reguły znaczeniowe. wynika to ze wspomnianych wyraźnie określonych celów dla których te języki są tworzone. projektowane są one zazwyczaj na potrzeby określonej grupy odbiorców, dla których sprawą podstawową jest jasność, precyzja i prostota przekazu.
język mieszany
języki mieszane powstają na bazie języków naturalnych, do których dołączone są elementy języka sztucznego.przykładem języków mieszanych są niewątpliwie języki dyscyplin naukowych – ich podstawą jest język naturalny, , na potrzeby jednak określonej nauki precyzuje się bądź nawet zmienia znaczenie poszczególnych słów, jak również wprowadza się nowe słowa. podobnie za języki mieszane muszą zostać uznane języki subkultur młodzieżowych i tak zwana grypsera, czyli gwara więzienna . Językiem mieszanym jest w końcu język prawny i nadbudowany nad nim język prawniczy. zarówno język tekstów prawnych jak i język którym posługują się prawnicy musi być bowiem na tyle precyzyjne by informacje o prawie przekazywane były w sposób nie budzący wątpliwości co do ich treści a jednocześnie na tyle prosty by jak najszerszy krąg odbiorców mógł je zrozumieć elementy naturalne i sztuczne muszą być więc w nich odpowiednio zbalansowane.
Stopnie semantyczne języka
możemy mówić o języku pierwszego stopnia nazywamy również językiem przedmiotowym drugiego stopnia trzeciego stopnia itd na język pierwszego stopnia składają się wypowiedzi dotyczące rzeczywistości pozajęzykowej na przykład “świeci słońce”, “Jan czyta książkę”, “ulicą Marszałkowską przeszła demonstracja” itp. Innymi słowy, w wypowiedzi sformułowane w języku pierwszego stopnia traktują o przedmiotach, zdarzeniach, zjawiskach procesach ogólnie o wszystkim tym, co nie jest rzeczywistością językową. w języku II stopnia formuje się zaś wypowiedzi, które bezpośrednio odnoszą się do wypowiedzi sformułowanych w języku przedmiotowym. w tym języku można na przykład nazwać wyrażenia języka przymiotowego na przykład “Jan jest prokuratorem jest zdaniem “ , określić wartość logiczną wypowiedzi języka przedmiotowego na przykład “prawdziwe jest zdanie głoszące, że ziemia jest okrągła” (, sformułować określone wnioski na podstawie reguł znaczeniowych np. “wyrażenie) lub chrząknął i (jest pozbawiony sensu” albo reguł składniowych np Zygfryd wysoki dom jedzie jest niespójny składniowo itp.w języku III stopnia będzie natomiast sformułowana wypowiedź która dotyczy będzie wypowiedzi drugiego stopnia itd
znak
jest to układ rzeczy albo zjawisko spowodowane przez człowieka w celu wywołania u kogoś określonej myśli przy tym Należy podkreślić że Osoba będąca twórcą określonego układu rzeczy albo zjawiska wie że istnieją stosowne reguły tak zwane reguły znaczeniowe nakazujące wiązać z Danym układem rzeczy albo zjawiskiem określone myśli. Innymi słowy, jeżeli w danej chwili drogi czytelniku stukam w określone klawisze robię to w tym celu by na ekranie a później w podręczniku pojawiły się określone słowa Słowa te oczywiście dobieram stosownie do informacji które chce ci przekazać. dlaczego dobieram te słowa a nie inne? właśnie dlatego iż wiem że tymi słowami na mocy określonych konwencji należy wiązać takie a nie inne myśli przyjmuje jednocześnie że i ty doskonale znasz ponieważ znasz język polski znaczenie użytych przeze mnie słów i potrafisz odkodować myśl którą pragnę Ci przekazać. podobnie rzecz ma się w sytuacji gdy jadąc samochodem dostrzegasz pionowy znak b-1 białą tarczę z czerwoną obwódką. wspomniana Biała tarcza z czerwoną obwódką została umieszczona przy drodze by zakomunikować użytkownikowi drogi że na danym odcinku obowiązuje zakaz ruchu w obu kierunkach można postawić pytanie dlaczego taką właśnie myśl należy wiązać z De Facto białym kawałkiem blachy z czerwoną obwódką? odpowiedź jest oczywista: prawodawca tak postanowił.
reguły znaczeniowe
nakazują nam wiązać określone myśli z danymi układami rzeczy albo zjawiskami mogą powstawać na mocy stosownych umów czy też czy ich władczych aktów woli jak również w drodze zwyczajowej. w podanym przykładzie jest znakiem drogowym reguła znaczeniowa określona została wyraźnie przez prawodawcę zaś reguła znaczeniowa związana z gestem wyciągniętej dłoni powstała w drodze zwyczajowej.
trzy charakterystyczne elementy znaku:
1.substrat materialny znaku (tzw element oznaczający )
2. myśl, którą twórca znaku pragnie wywołać (tzw element oznaczany)
3.reguły znaczeniowe, które nakazują wiązać z danym substratem materialnym myśl określonego typu (tzw. Funkcja znakotwórcza )
substrat materialny znaku
nośnik informacji to co oddziałuje na nasze zmysły przekazuje określoną informację w przypadku słów zapisanych na kartce papieru substraty materialnym znaku będzie utrwalony ślad atramentu.substrat materialny jest transparentnym elementem znaku w typowej sytuacji komunikacyjnej zwieńczonej sukcesem substratu materialnego znaku nie dostrzega się ze zjawiskiem tym często mamy do czynienia w przypadku posługiwania się językiem ojczystym gdy prowadzimy rozmowę nie zwracamy uwagi na same słowa tylko bezpośrednio koncentrujemy się na myślach które te słowa przekazują.
teologiczny charakter znaku
celem dla którego Posługujemy się znakami jest komunikacja – przekazanie określonych myśli. tym samym znaki mają teologiczny charakter – twórca posługuje się znakiem, aby wywołać odbiorcy określoną myśl. Innymi słowy twórca znaku zawsze ma określony zamiar, intencje komunikatywną, tworząc określony stan rzeczy albo zjawisko, wie że należy z nim wiązać takie, a nie inne myśli, i chce je właśnie w umyśle odbiorcy wywołać w zgodzie z powyższym błędnie wyraziłyby się osoby które stwierdziłyby że “zaczerwienione policzki są znakiem podwyższonego ciśnienia” w tym przypadku mimo użytych słów oczywiście nie mieliśmy do czynienia ze znakami nigdzie bowiem nie pojawiła się intencja (cel) wywołania u kogoś określonych myśli
oznaka
w przypadku oznaki brak jest reguł znaczeniowych, które nakazywałyby wiązać z określonym stanem rzeczy albo zjawiskiem konkretne myśli. jaskółki nisko latają zwiastują deszcz. na próżno szukalibyśmy konwencji umownych bądź zwyczajowych, które nakazywałyby nam wiązanie myśli o deszczu z opisanym zjawiskiem Innymi słowy w przypadku oznaki nazwanej również symptomem objawem Punktem wyjścia jest spostrzeżenie pewnego stanu rzeczy albo zjawiska efektem zaś pojawienie się myśli o innym stanie rzeczy albo zjawisku z uwagi na pewną zależność która między nimi zachodzi przy jednoczesnym braku stosownych reguł znaczeniowym. tym samym przypadku oznak trudno mówić o jakiejkolwiek funkcji komunikacyjnej Jeśli więc dostrzeżemy u kogoś drące dłonie może być to oznaka choroby alkoholowej albo też wysiłku fizycznego w żadnym bowiem z tych wypadków określona osoba nie pragnie wywołać u innych pewnych myśli. Należy podkreślić że jeden i ten sam stan rzeczy w zależności od sytuacji znakiem albo oznaką na przykład jeżeli dostrzegamy przez okno w czyimś okno domu zapalone światło to światło to zazwyczaj jest oznaką tego że ktoś w określonym miejscu przebywa Jeśli jednak ktoś umawia się z sąsiadem na spotkanie u siebie w domu Lecz nie jest pewne O której godzinie tam dotrze A powie “gdy wrócę, zapalę światło w pokoju gościnnym” wówczas światło stanie się znakiem
ślad
ze śladem mamy do czynienia wówczas gdy pojawia się związek przyczynowo-skutkowy a ściślej gdy w wyniku spostrzeżenia określonego skutku pojawia się myśl o jego przyczynie. na przykład dostrzegając u kogoś charakterystyczne ramki możemy pomyśleć że osoba ta jest uzależniona od narkotyków wspomniane ramki będą w tym przypadku właśnie śladami. Podobnie jeżeli dostrzeżemy wgniecenie na karoserii czyjegoś samochodu możemy podejrzewać że posiadasz pojazdu uczestniczył w kolizji wgniecenia i zarysowania lakieru będą niewątpliwie śladami uczestnictwa w kolizji.
oświadczenie woli
poprawne odróżnienie znaków odznaki śladów może odgrywać pracy prawnika znaczącą rolę oświadczenie woli może być wyrażone w każdy sposób ujawniający dostatecznie wolę osoby która ją wyraża należy przyjąć że każde zachowanie może stać się de facto znakiem. rozpoznanie czy dane zachowanie jest znakiem czy też nie jest o tyle istotne że oświadczenie woli mogą kreować stosunki cywilnoprawne a także prowadzić do ich ustalania znakiem takim może być uściśnięcie ręki gest dłonią skinienie głową szczególną formą znaku występującą w prawie może być także milczenie zgodnie z zasadą wywodzącą się z prawo Rzymskiego (kto milczy, zdaje się wyrażać zgodę wówczas gdy mógł lub powinien złożyć oświadczenie). Jeśli więc strony odpowiednio się umówią milczenie brak odpowiedzi potraktowane może zostać na przykład jako znak wyrażający zgodę na przyjęcie oferty
kategorie syntaktyczne
zdania nazwy funktory
Co to jest zdanie
z punktu widzenia logiki zdaniem jest wyrażenie w którym stwierdza się że tak jest albo tak nie jest tzw.znanie w sensie logicznym. ściśle rzecz ujmując zdaniem w sensie logicznym jest Wyrażenie które jest prawdziwe albo fałszywe kropka Z punktu widzenia gramatyki powiedzielibyśmy że zdaniem w sensie logicznym może by więc tylko zdanie oznajmujące co więcej zdanie to powinno być sformułowane w czasie przeszłym albo teraźniejszym zdaniem w sensie logicznym będą więc wyrażenia np orgierd siedzi na krześle, Gosia została skazana na karę pozbawienia wolności, Witek jest prokuratorem kropka Wszystkie te wyrażenia opisują pewne stany rzeczy albo zjawiska i po weryfikacji możemy powiedzieć czy są one prawdziwe czy fałszywe.
nazwa
nazwą jest taki wyraz lub wyrażenie które w zdaniu o budowie “A jest b” mogą sensownie stać na miejscu A lub B. Innymi słowy nazwą jest każde wyrazy albo każde wyrażenie które w zdaniu podmiotowo-orzecznikowy mogą pełnić rolę podmiotu albo orzecznika orzeczenia imiennego. nazwami są więc: Piotr, prokurator, samochód, kot najdłuższa rzeka w Polsce, kradzież, czyn zabroniony, grupa Smok Wawelski itd zauważmy że nazwami są zazwyczaj rzeczowniki chociaż błędem byłoby utożsamianie nazw tylko z tymi częściami mowy funkcje nazwy można spełniać także przymiotnik imiesłów przysłówek oraz liczebnik
czym jest funktor
funktorem zatem jest wyrażenie które nie jest zdaniem ani nazwą Jeśli więc wyrażenie Witek jest prokuratorem jak wyżej powiedzieliśmy jest zdaniem zaś Witek i prokuratorem to nazwy pozostaje określić czym jest “jest”. “jest”naturalnie nie jest zdaniem samo w sobie nie opisuje bowiem niczego, nie jest też nazwą ( nie jest ani podmiotem ani orzecznikiem)tym samym musi być funktorem.
jakie argumenty w aktora wyróżniamy
nazwowe zdaniowe ,funktorowe
funktory o argumentach nazwowych
wiążą nazwy tworząc zdania albo nazwy złożone. na przykład kocha w wyrażeniu Jan kocha Małgosię. zarówno Jaś jak i Małgosia to nazwy kocha wiąże te nazwy i tworzy zdanie.
funktor o argumentach zdaniowych
funktory argumentach zdaniowych wiążą zdania tworząc w rezultacie zdania złożone Przykładem takiego funktora jest spójnik i w zdaniach złożonych “Kasia czyta książkę i robi notatki”, pada deszcz i wieje wiatr, Zenon ukradł samochód i ma wyrzuty sumienia.
funktor o argumentach funkturowych
funktory argumentach funkturowych wiążą inne funkcje, tworząc jeszcze bardziej skomplikowane funktory kropka przykładem jest wyraz bardzo w wyrażeniu bardzo trudny egzamin .egzamin w podanym przykładzie to nazwa trudny to funktor o argumencie nazwowym (możemy bowiem postawić pytanie: co jest trudne?, a odpowiemy: naturalnie “egzamin” czyli nazwa )bardzo natomiast wiąże się bezpośrednio z trudnym czyli z funktorem a zatem jego argumentem jest funktor
Jak dzielimy funktory ze względu na kategorię wyrażenia
z tej perspektywy możemy wyróżnić funktory: nazwotwórcze, zdaniotwórcze, funktorotwórcze.
semiotyka logiczna
to ogólna nauka o znakach a w szczególności o znakach językowych z tego też powodu semiotyka nazywana bywa logiką języka w jej ramach wydziela się semantykę syntaktykę a także pragmatykę.
semantyka
koncentruję się na analizie stosunków zachodzących na linii znak językowy – rzeczywistość do której dany znak się odnosi
syntaktyka
dziedzina semiotyki która znajduje się relacjami zachodzącymi pomiędzy różnymi znakami językowymi oraz ich klasyfikacją
pragmatyka
poddaję analizie relacje zachodzące pomiędzy znakami językowymi a ich użytkownikami Twórcami i odbiorcami znaków
szczególne przypadki nazw
akronimy abrewiacje oksymorony
akronimy
czyli tak zwane skróty pochodzące od pierwszych liter wyrazów wchodzących w skład nazwy złożonej na przykład UMCS RP PRL RFN itp
abrewiacje
kolokwialne czyli potoczne oznaczanie takich samych desygnatów jak zwykła nazwa na przykład prawko-prawojazdy lewak-lewicowiec. a brewiacje dotyczą w przeciwieństwie do akronimów zarówno na złożonych jak i prostych
oksymorony
inaczej antylogię lub epitety wewnętrznie sprzeczne jest to zawsze nazwa złożona najczęściej dwuwyrazowa posiadająca logiczne sprzeczne pod względem logiki formalnej – dwuwartościowej, prawda/fałsz ale metaforycznie poprawne znaczenie kropka wykorzystywane są często przez poetów choć językoznawstwo obserwuje wyraźną tendencję do zwiększania ilości oksymoronów w codziennym potocznym używaniu języka narodowego przykłady: żywy trup śpiew się powoli zimne ognie wirtualna rzeczywistość piwo bezalkoholowe wymowne milczenie
supozycja dzieli się na:
1) normalna (prosta)
a) indykacyjna
b) askrypcyjna
2) materialna
a) formalna
Supozycja normalna
jest niemal tożsama z ujęciem nazwy jako znaku językowego. mówiąc dom nazywamy jakiś budynek w którym mieszkamy który jest samodzielnym budynkiem mieszkalnym itp
Supozycja materialna
dotyczy nazwy jako samej nazwy mówiąc dom jest z rzeczownikiem analizujemy sam wyraz a nie jego desygnat
supozycja formalna
całkowitym przeciwieństwie jest opozycji materialnej jest supozycja formalna używamy nazwy do określenia danej klasy przedmiotów obiektów itp na przykład jest wiele domów w danym mieście
Podział supozycji normalnej
podział na indykacyjną i abstrakcyjną dotyczy atrybutów obiektu, na które wskazuje nazwa, jako znak.
Supozycja indykacyjna to użycie nazwy poprzez wskazanie określonego atrybutu tej nazwy, Aczkolwiek w różnych kontekstach na przykład [samochód jest zepsuty (pewien konkretny samochód posiada cechę – jest zepsuty],samochód jest urządzeniem o skomplikowanej budowie [wszystkie samochody to urządzenia skomplikowanej budowie].
Supozycja askrypcyjna dotyczy oznaczania jakiegoś obiektu za pomocą określonych reguł konotacyjnych daną nazwą na przykład zachowanie Jasia na boisku było sprzeczne z zasadami.
rola problematyki nazw z semiotyki logicznej dla prawnika
1.ogromne znaczenie podczas działań legislacyjnych
2.podczas sporządzania pismem procesowych umów i innych tekstów normatywnych
3.duża rola podczas egzegezy aktu normatywnego
4.ograniczona w procesie wykładni prawa
stosunki między zakresami nazw (stosunki denotacyjne )
- równoważności 2. podrzędności 3 nadrzędności 4 krzyżowania 5. wykluczania 6 równoznaczności
Równoważność
Tożsamość denatacji (P i S. w jednym kole)
Podrzędność
denotacja nazwy podrzędnej mieści się w denotacji nazwę nadrzędnej
P zawiera S w kole
krzyżowanie
denotacja nazw pokrywają się częściowo
wykluczanie
nazwy posiadają odrębne denotacje
językowe ujęcie prawa w jurysprudencji polskiej
1.znaczący udział analizy językowych w polskiej jurysprudencji istotne zagadnienie badawcze
2.Pokłosie dominacji pozytywistycznych Filozofii Prawa
3.rola naturalistycznego pradygmatu prowadzenia badań jurystycznych – integracja zewnętrzna nauk prawnych z logiką oraz lingwistyką (współcześnie także z lingwistyką kognitywną)
4.rola czystej teorii prawa – dominacja językowego ujęcia zjawiska prawnego nawet przy zachowaniu poglądu o jego ontologicznej złożoności
5.historyczny aspekt jurysprudencji polskiej – Bronisław Wróblewski
traktat logiczno-filozoficzny Ludwik Wittengenstein teza 5.6.
granice mego języka oznaczają granicę mego świata
hipoteza Edwarda sapira i Benjamina Lee whorfa
myślimy w języku który wyznacza sposób myślenia
dwa ujęcia języka – Ferdinand dsausse
1.language -język (rejestr języka powszechnego) semantyka i syntaktyka
2. parole -wymowa (sposób posługiwania się językiem)pragmatyka
prawo jako zjawisko językowe
język prawny język prawniczy język nauk prawnych
język prawny VS prawniczy
kryterium rozróżniania
1.pragmatyczne – sposób posługiwania się i cel danego języka
2.Bronisław Wróblewski język prawny i prawniczy
język prawny =język aktów normatywnych
język prawniczy =język o aktach normatywnych
Język prawny vs prawniczy
język naturalny aspekt kognitywny
język etniczny aspekt semiologiczny
profesjolekt aspekt pragmatyczny
język przedmiotowy metajęzyk
pierwszy rok prawa w ewspa liczy w listopadzie 2021 roku 150 osób jest to zdanie syntetyczne w języku pierwszego stopnia
pierwszy rok prawa w ewspa liczy w listopadzie 2021 roku 150 osób jest zdaniem oznajmującym – Jest to przykład zdania analitycznego w języku przedmiotowym
pojęcie stosowania prawa
jest to proces decyzyjny prowadzony przez właściwy (kompetentny) organ władzy publicznej którego celem jest wydanie indywidualnej decyzji w stosunku do konkretnego podmiotu prawa
decyzja stosowania prawa
decyzja stosowania prawa jest przez l Leszczyńskiego definiowana jako nałożenie ustalonych w jakiś sposób (legislacyjny, precedensowy, niesformalizowany)kryteriów normatywnych na daną sytuację faktyczną po to, aby ją odpowiednio zakwalifikować z punktu widzenia zawartego w nich zakazu nakazu czy uprawnienia i następnie określić konsekwencje tej kwalifikacji
sylogizm dwuprzesłankowy
A-B- wniosek ukryty wprzesłance
A=P, P>B-A>B
pojęcie sylogizmu prawniczego
pojawia się w XIX wieku wraz z ugruntowaniem się pozytywizmu prawniczego kropka stanowi przeszczepienie do etapu stosowania prawa inferencji logicznej typu pośredniego przez sylogizm. sylogizm prawniczy nie jest więc prostym przeniesieniem sylogizmu logicznego, lecz zaczerpnięciem metody wnioskowania pośredniego z logiki do skonstruowania mechanizmu stosowania prawa na tej podstawie
pojęcie sylogizmu logicznego
sylogizm jest to schemat wnioskowania logicznego. zatwórcy sylogistyki uważa się Arystotelesa który jako pierwszy podał jako przykład, znany właśnie jako sylogizm Arystotelesa. wnioskowanie z sylabizmu Arystotelesa uważany jest za początek klasycznej logiki formalnej. najczęściej przywoływany jest w postaci kropka jeżeli każdy m jest P oraz każdy p jest s to każdy m jest s. od twierdzenia odróżnia go to że wnioski z sylabizmu jednoznacznie wynikają z założeń. bardzo często ale nie zawsze w schemacie sylogizmu występują dwie przesłanki (są to założenia sylogizmu) i konkluzja-jeżeli obydwie przesłanki są prawdziwe to prawdziwa jest również konkluzja