ιωαννιδου Flashcards
Στόχοι των κατασκηνώσεων που φιλοξενούν άτομα με αναπηρία (αναφορά)
1, αναψυχή 2,κοινωνικοποίση 3,ανεηαρτητοποίσηση 4. ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής 5. Αυτογνωσία 6, εκπαίδευση για σωστή αξιοποίηση ελεύθερου χρόνου 7. Καλλιέργεια αξιών 8. ανάπτυξη συνεργασίας 9. Ανάπτυξη δημιουργικότητας 10. Απόκτηση γνώσεων 11, Μύηση στις συλλογικές διαδικασίες 12. Εμψύχωση για ενεργητική συμμετοχή 13. Μύηση στον αθλητισμό 14. χαλάρωση και ηρεμία 15. υγιεινές συνήθειες 16. μείωση αρνητικών συναισθημάτων
Κριτήρια και διαδικασία σχεδιασμού προγράμματος αναψυχής σε κατασκήνωση
κριτήρια: 1. τί είδους πρόγραμμα? 2. Γνώση αναπηριών και αναγκών του πλήθους και της ηλικίας των κατασκηνωτών 3. Γνώση εμπειρίας-επιθυμιών και και ενδιαφέροντών των κατασκηνωτών 4, Στελέχη (ποιο θα κάνει τι) 5. στόχοι δραστηριοτήτων 6. χώροι υλοποίησης 7. Εξοπλισμός 8. Εναλλακτικές λύσεις 9. Κόστος προγράμματος
διαδικασία:
1. εκτίμηση δυνατοτήτων- ηλικίας- ενδιαφέροντών κατασκηνωτών
2. προσδιορισμός δραστηριοτήτων
3. εξέταση δυνατοτήτων και προτάσεις
4.επιλογη δραστηριοτήτων
5-6. κοστολόγηση και αξιολόγηση προγράμματος
Δεξιότητες συνοδών κατασκηνωτών με αναπηρία (αναφορα)
- απαραίτητες γνώσεις (1ες βοήθειες ,φροντίδας ατόμων κ.α)
- κοινωνικές δεξιότητες
- δεξιότητες επικοινωνίας
- δεξιότητες ψυχολογικής υποστήριξης
- επίλυσης προβλημάτων
- ικανότητα κατανόησης ρόλου
- πίστη στην κατασκηνωτική ιδέα
- αποδοχή διαφορετικότητας
- χαρακτηριστικά της προσωπικότητας
- ενέργεια
Ο ρόλος του καθηγητή ειδικής φυσικής αγωγής στην κατασκήνωση
- Οργανώνει και υλοποιεί διάφορες αθλητικές δραστηριότητες (ανάλογα ιδιαιτερότητες )
- προσαρμόζει τις αθλητικές δραστηριότητες ανάλογα με τις συνθήκες
- Διαδραματίζει ταυτόχρονα διάφορους ρόλους: διαιτητής κ.α
- Γενικά: επιβλέπει, παρατηρεί, υποστηρίζει τους κατασκηνωτές και δημιουργεί ένα χαρούμενο κλίμα
- δεν είναι αυταρχικός
- είναι δραστήριος, αμερόληπτος και να εμπνέει εμπιστοσύνη
- Δείχνει περισσότερο και εξηγεί λιγότερο
- δείχνει εύθυμος και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει σοβαρά και υπεύθυνα το παιχνίδι και τους παίκτες
Βασικές ανάγκες παιδιών και εφήβων με αναπηρία (αναφορά)
- ασφαλή και δομημένο (με ξεκάθαρα όρια) περιβάλλον
- ανάγκη για κοινωνική αλληλεπίδραση
- ανάγκη για να ισότιμη κοινωνική ένταξη
- για αυτοπεποίθηση,
- ανάγκη για κοινωνική υπόσταση – κύρος - επιτυχία
- ανάγκη για ανεξαρτησία, «λειτουργική αυτονομία»,
- για απόκτηση ή βελτίωση δεξιοτήτων
- για αγάπη και σεβασμό
- για φυσική δραστηριότητα και παιχνίδι,
- για δημιουργική έκφραση,
- ανάγκη για νέες εμπειρίες
- ανάγκη για μάθηση.
Μέθοδοι καλλιέργειας δεξιοτήτων ζωής στην κατασκήνωση
- Παιχνίδι ρόλων: δίνει δυνατότητες άσκησης και επίλυσης προβλημάτων, ενσυναίσθησης και βελτίωσης των διαπροσωπικών σχέσεων.
- Μίμηση προτύπου: οι συνοδοί ή άλλα στελέχη αποτελούν πρότυπα για μίμηση, κυρίως αυτοί που έχουν ελκυστικά και ευχάριστα χαρακτηριστικά.
- Χρήση βίντεο: μοντέλο εκτέλεσης κυρίως λειτουργικών δεξιοτήτων με σκοπό την επικέντρωση και τη μίμηση.
- Προτροπές: α) ακουστικές (λεκτικές οδηγίες), β) οπτικές (εικόνες, χειρονομίες) και γ) σωματικές
- Χρήση του χρόνου: δίνουμε συγκεκριμένο χρόνο για την εκτέλεση μιας δραστηριότητας
- Ανάλυση μιας δραστηριότητας: χωρίζουμε τη δεξιότητα σε επιμέρους βήματα.
- Κοινωνικές ιστορίες: χρήση εικόνων, φωτογραφιών, αντικειμένων ή συμβόλων, με σκοπό τη σύνταξη ή διήγηση «ιστοριών
- Αυτοπαρατήρηση: το άτομο παρατηρεί, αξιολογεί και καταγράφει τις επιθυμητές ή ανεπιθύμητες συμπεριφορές του, λαμβάνοντας τις ανάλογες θετικές ανταμοιβές.
Βιωματική μάθηση μια συγκεκριμένης δεξιότητας ζωής στην κατασκήνωση
Παράδειγμα: «Εμπιστοσύνη»
Η αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών μιας ομάδας είναι σημαντική στην ανάπτυξη καλών σχέσεων. Τα παιχνίδια που αυξάνουν την εμπιστοσύνη, συμβάλλουν και στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, της ασφάλειας και της υπευθυνότητας.
Π.χ. τα παιδιά γίνονται ζευγάρια. Στη μέση βρίσκεται ένα παιδί με κλειστά μάτια. Αυτό πέφτει προς τα πίσω και το άλλο παιδί πρέπει να το στηρίξει και στη συνέχεια να το σπρώξει μπροστά, ώστε να το στηρίξει το άλλο παιδί.
Τα παιδιά, μεταφέρουν με τα χέρια τους, κάποιο παιδί με κλειστά μάτια σε μια απόσταση.
Ένα παιδί βοηθά ένα άλλο που έχει κλειστά μάτια, να περάσει κάποιο εμπόδιο, χωρίς να μιλάει.
Στο τέλος, τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματά τους και συζητούν το ρόλο της ευθύνης και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης στη ζωή τους.