Zagadnienia specjalnościowe od 1 do 10 Flashcards
- Bonding elektrostatyczny (anodowy): szkła, mycie i aktywacja, rodzaje bondingu, procedury, transport ładunków, fizyko-chemia bondingu, zastosowanie w technice mikrosystemów.
Bonding anodowy to proces niskotemperaturowego łączenia metali lub półprzewodników z dielektrykami za pomocą pola elektrycznego.
Szkło stosowane w bondingu anodowym:
- bardzo dobre parametry mechaniczne,
- duża odporność na pękanie podczas schładzania,
- dopasowana rozszerzalność termiczna do krzemu,
- odpowiednie przewodnictwo elektryczne,
- wysoka odporność na przebicie elektryczne w podwyższonej temperaturze (np. szkło boro-krzemowe typu Pyrex).
Mycie i aktywacja szkła:
- Usunięcie zanieczyszczeń organicznych (detergenty, rozpuszczalniki np. aceton),
- Usunięcie zanieczyszczeń nieorganicznych (kwasy, płukanie w chromiance, hydrofilizacja).
Rodzaje bondingu:
- wielowarstwowy,
- selektywny,
- boczny,
- anodowy wysokotemperaturowy.
Procedura bondingu:
Na podłoże krzemowe nakłada się szkło.
Podłoże i szkło przylegają dzięki siłom van der Waalsa.
Układ krzem-szkło jest rozgrzewany do 300-500°C.
Krzem polaryzowany dodatnio, szkło ujemnie (500-2000V).
Pole elektryczne tworzy silne przyciąganie na granicy krzemu i szkła.
Transport ładunku:
Ładunek Q przemieszcza się od warstwy zubożonej do katody, generując prąd I w zewnętrznym obwodzie zasilającym.
Fizyko-chemia bondingu:
Elektroliza Na₂O (tlenek sodu) w polu elektrycznym w rozgrzanym szkle,
Dysocjacja wody na powierzchniach krzemu i szkła.
Zastosowanie w technice mikrosystemów:
- Czujniki ciśnienia i przyśpieszenia,
- Układy lab-on-a-chip,
- Mikroreaktory.
- Domieszkowanie warstw: dyfuzja i implantacja jonów, wygrzewanie (RTA).
Domieszkowanie to proces wprowadzania obcych jonów/atomów do sieci krystalicznej metalu, półprzewodnika lub materiału ceramicznego, tworzących roztwory stałe.
Metoda dyfuzji:
- Tworzy warstwy domieszkowania o różnej grubości i koncentracji powierzchniowej.
- Umożliwia kontrolowanie rozkładu przestrzennego domieszek przez warstwy dielektryczne (zjawisko maskowania).
- Jest procesem wysokotemperaturowym, prowadzonym w piecu dyfuzyjnym.
Metoda implantacji jonów:
- Proces niskotemperaturowy, wymagający skomplikowanej i kosztownej aparatury.
- Powoduje uszkodzenia struktury krystalicznej, które wymagają późniejszego wygrzewania.
- Charakteryzuje się dużą precyzją i powtarzalnością.
- Umożliwia tworzenie płytkich warstw domieszkowanych z różnym rozkładem koncentracji domieszek.
Wygrzewanie RTA (Rapid Thermal Annealing):
- Alternatywna metoda wygrzewania końcowego po procesie dyfuzji lub implantacji.
- Krótkotrwałe wygrzewanie (do kilkunastu sekund) w wysokiej temperaturze (1000°C).
- Aktywuje elektrycznie nieaktywne jony w strukturze krystalicznej.
- Dyspersja światłowodów – definicje, klasyfikacja, przykładowe wartości, wpływ na jakość transmisji światłowodowej.
Dyspersja to zjawisko, w którym prędkość rozchodzenia się fali elektromagnetycznej zależy od jej częstotliwości.
Klasyfikacja dyspersji w telekomunikacji:
- Opisuje degradację sygnału, gdy różne składowe fali rozchodzą się z różnymi prędkościami.
Dyspersja w komunikacji światłowodowej:
- Dyspersja międzymodowa: Występuje w światłowodach wielomodowych, powoduje degradację sygnału przy częstotliwościach [200-800 MHz/km], zazwyczaj ~500 MHz/km. Stosowana na krótszych odcinkach.
- Dyspersja chromatyczna: Występuje w światłowodach jednomodowych, z wartością [0-20 ps/km-nm (ps - pikosekunda, km – kilometr, nm – szerokość widmowa źródła)].
Składa się z: - Dyspersji materiałowej: Zmiana współczynnika załamania szkła w funkcji długości fali.
- Dyspersji falowej: Zależność efektywnego współczynnika załamania od częstotliwości, często spowodowana wędrowaniem wiązki przez płaszcz światłowodu.
Ekrany ciekłokrystaliczne: – zasada działania komórki LCD (co to jest warstwa orientująca?), zależność parametrów od temperatury i kąta widzenia, czas reakcji i sterowanie wyświetlaniem, co oznaczają akronimy: TN, STN, IPS, VA i MDVA, ekrany kolorowe.
Ekrany ciekłokrystaliczne (LCD) działają na zasadzie zmiany polaryzacji światła przez zmianę orientacji cząsteczek ciekłego kryształu pod wpływem pola elektrycznego.
Kluczowe elementy:
- Warstwa orientująca: Zapewnia odpowiedni rozkład molekuł ciekłego kryształu.
- Temperatura pracy: Kontrast spada w wysokich temperaturach (ekrany działają do ~70°C).
Kąt widzenia:
- Zmiana kąta wpływa na saturację barw, kontrast i jasność w zależności od pozycji użytkownika, co może być problematyczne przy użytkowaniu.
Typy wyświetlaczy LCD:
- TN (Twisted Nematic): Ograniczony kąt widzenia, działa na zasadzie skręcania ciekłych kryształów pod kątem 90 stopni.
- STN (Super Twisted Nematic): Kąt widzenia zależy od skręcenia ciekłych kryształów od 180 do 270 stopni.
- IPS (In-Plane Switching): Wymaga dwóch tranzystorów na piksel, ciekłe kryształy zmieniane w jednej płaszczyźnie.
- VA (Vertical Alignment): Ciekłe kryształy są prostopadłe do płaszczyzny ekranu.
- MDVA (Multi Domain Vertical Alignment): Ciekłe kryształy mogą być skręcane pod więcej niż jednym kątem w jednej komórce.
- Ekrany plazmowe – charakterystyka U/I wyładowania w gazie, zasady działania ekranów DC PDP oraz ACM PDP i ACC PDP (przebiegi napięciowo-prądowe), podstawowe parametry.
DC-PDP (Direct Current Plasma Display Panel)
* Zasada działania: Ekrany plazmowe stałoprądowe działają przy stałym napięciu. Wyładowanie plazmowe generuje jeden krótki impuls świetlny.
* Generacja impulsu: Kolejny impuls wymaga zmniejszenia napięcia poniżej określonej wartości (napięcie gaszenia).
ACM-PDP (Active Matrix Plasma Display Panel)
* Konfiguracja: Ekran z odizolowanymi ortogonalnymi elektrodami na tylnej i przedniej płycie.
* Zaleta: Szybsze wypalenie luminoforu, co przekłada się na lepszą jakość obrazu.
ACC-PDP (Coplanar Plasma Display Panel)
* Konfiguracja: Ekran z koplanarnym (w jednej płaszczyźnie) ułożeniem elektrod.
* Działanie: Plazma powstaje poprzecznie do powierzchni elektrod i luminoforu, co wpływa na efektywność wyświetlania.
Podstawowe parametry ekranów PDP:
* Wysoki kontrast: Głębokie czernie i jasne biele.
* Żywe kolory: Intensywne i realistyczne barwy.
* Szeroki kąt widzenia: Obraz dobrze widoczny z różnych kątów.
- Formowanie podstawowych konstrukcji mikromechanicznych metodą głębokiego mokrego trawienia anizotropowego i izotropowego krzemu.
Anizotropowość: Trawienie z różną szybkością w różnych kierunkach.
Izotropowość: Trawienie równomiernie we wszystkich kierunkach.
Metoda głębokiego mokrego trawienia anizotropowego
Opisują ją następujące parametry:
- Szybkość trawienia: płaszczyzn (100), (110), (111).
- Selektywność roztworu trawiącego: względem masek tlenowych i azotowych.
- Szybkość trawienia naroży: wzorów wypukłych.
- Jakość powierzchni trawionych: gładkość i struktura.
- Temperatura procesu: wpływa na szybkość i jakość trawienia.
Trawienie w wodno-alkoholowych roztworach
- Kwasów: kwas azotowy, siarkowy, solny.
- Zasad: KOH (wodorotlenek potasu), NaOH, H₂O₂.
Proces trawienia
- Utlenianie/redukcja powierzchni: a następnie usunięcie rozpuszczalnych produktów reakcji.
- Rodzaj trawienia: może być izotropowy lub anizotropowy.
- Sterowanie procesem: trudne do kontrolowania.
- Ograniczenia: ograniczone wymiary trawionych struktur (wymiary <1 nm).
- Kontrola: głębokości trawienia oraz jego obszaru (kształt i rozmiary).
- Kamera video – filtr optyczny addytywny i subtraktywny, zasada działania kamery z DFO typu „zielona szachownica” oraz kamery dwuprzetwornikowej.
Zasada działania:
- Filtry przepuszczają określoną długość fali i odbijają pozostałe.
- Selektywna transmisja lub odbijanie promieniowania pozwala na kształtowanie widma światła.
Rodzaje filtrów:
- Filtr optyczny addytywny:
* Mieszanie barw światła, poszerzając skład widmowy.
* Zwiększa liczbę fotonów w wiązce, tworząc jaśniejszą barwę niż składowe. - Filtr optyczny subtraktywny:
* Odejmowanie promieniowania różnych zakresów widzialnych.
* Światło jest pochłaniane przez powierzchnie, od której się odbija, zmieniając barwę.
Kamera z Dyskretnym Filtrem Optycznym (DFO)
* Typ “zielona szachownica”: 50% zielonych, 25% czerwonych i 25% niebieskich filtrów.
* Czułość oka: Większa czułość na zielone barwy zapewnia bardziej szczegółowy obraz.
* Obraz z sensora: Różni się od ostatecznego obrazu, ponieważ filtr przepuszcza tylko fragment spektrum.
* Piksele: Każdy zawiera część informacji o kolorze, reszta uzyskiwana przez analizę sąsiednich pikseli za pomocą algorytmu demozaikującego.
Kamera dwuprzetwornikowa
* Zasada działania: Zjawisko ugięcia na pryzmacie padających promieni świetlnych, które są następnie przepuszczane przez filtry do odpowiednich sensorów.
- Rejestrowany obraz:
- W dobrym oświetleniu: Sensor barwny.
- W słabym oświetleniu: Przełączenie na sensor monochromatyczny, umożliwiający wyraźne zobrazowanie w odcieniach szarości.
- Klasyfikacja detektorów promieniowania (w tym półprzewodnikowych), mechanizmy detekcji, zastosowanie.
Klasyfikacja detektorów
- Fotonowe:
- Fototranzystory
- Zjawiska fotowoltaiczne
- Termiczne
- Falowe:
- Optyczna detekcja heterodyny
Mechanizm detekcji w detektorach półprzewodnikowych
- Jonizacja atomów: Powoduje wytworzenie par elektron-dziura w półprzewodnikach.
- Dziury: Poruszają się podobnie jak elektrony, można je wyobrażać jako dodatnio naładowane cząstki powstające przy usunięciu elektronu.
- Energia tworzenia par: Średnia energia potrzebna do stworzenia pary elektron-dziura jest mniejsza niż do zjonizowania atomu w gazie.
- Zdolność rozdzielcza: Półprzewodniki produkują więcej nośników prądu niż gaz, co daje lepszą energetyczną zdolność rozdzielczą detektorów półprzewodnikowych.
Zastosowanie detektorów
- Liczniki Geigera-Mullera: Wykrywają dowolny rodzaj promieniowania.
- Liczniki scyntylacyjne
- Komory jonizacyjne: Służą do pomiaru ekspozycji, mierząc ładunek elektryczny tworzący się przez promieniowanie w jednostce masy.
- Klasyfikacja detektorów światła. Podać przykłady konstrukcji i porównać parametry.
Klasyfikacja detektorów światła
- Fizyczne zasady działania: Termiczne, kwantowe.
- Zastosowanie: Telekomunikacja, astronomia.
- Konstrukcja: Elementy pojedyncze, linijki detektorów CCD.
Przykłady konstrukcji
- Fotorezystor
* Działanie: Światło zmniejsza rezystancję, zwiększając prąd.
* Zastosowanie: Pomiar temperatury, wykrywanie zanieczyszczeń, detekcja strat ciepła. - Fotodioda
* Działanie: Światło generuje prąd fotoelektryczny przy polaryzacji zaporowej.
* Zastosowanie: Układy pomiarowe, zdalne sterowanie, urządzenia optyczne. - Fototranzystor
* Działanie: Światło oświetla bazę, wzmacniając prąd fotoelektryczny.
* Zastosowanie: Układy pomiarowe, przetworniki A/C, układy optoelektroniczne.
Parametry detektorów
- Zakres widmowy
- Czułość: Liczniki fotonów, detektory mocy.
- Używane materiały: Metal, półprzewodnik, dielektryk.
- Cena: Fotoprzewodnik -> fotodioda -> fotopowielacz.
- Klasyfikacja laserów półprzewodnikowych, właściwości, podstawowe parametry.
Klasyfikacja laserów diodowych
Ze względu na strukturę i technologię wytwarzania:
* Homostrukturalne: Jeden rodzaj materiału półprzewodnikowego.
* Heterostrukturalne: Różne materiały półprzewodnikowe, tworzące heterozłącza:
- Pojedyncze heterozłącza (SH).
- Podwójne heterozłącza (DH).
- Kwantowe studnie (QW): Warstwy półprzewodnikowe o grubości kilku nanometrów, z efektami kwantowymi.
Ze względu na sposób generacji promieniowania:
* Impulsowe: Emitują światło w krótkich impulsach.
* Ciągłe (CW): Emitują światło w sposób ciągły.
Ze względu na długość fali emisji:
* Widzialne: 400 - 700 nm.
* Podczerwień (IR): 700 nm - kilka mikrometrów.
* Ultrafiolet (UV): Poniżej 400 nm.
Ze względu na zastosowanie:
* Telekomunikacyjne: Emisja w zakresie 1300 nm lub 1550 nm.
* Medyczne: Zabiegi chirurgiczne i terapia.
* Przemysłowe: Cięcie, spawanie i obróbka materiałów.
Właściwości laserów półprzewodnikowych
* Wysoka efektywność: Skuteczna konwersja energii elektrycznej na optyczną.
* Kompaktowość: Niewielkie rozmiary i łatwa integracja.
* Bezpośrednia modulacja: Szybka modulacja prądu zasilającego.
* Szeroki zakres długości fal: Emisja w szerokim zakresie.
* Stabilność i trwałość: Wysoka niezawodność i długowieczność.
Podstawowe parametry
* Długość fali emisji (λ): Kolor emitowanego światła (nm).
* Moc wyjściowa: Całkowita moc optyczna emitowana przez laser (mW).
* Prąd progowy (Ith): Minimalny prąd potrzebny do emisji (mA).
* Efektywność kwantowa: Stosunek liczby emitowanych fotonów do liczby wstrzykiwanych elektronów (%).
* Szerokość linii spektralnej (Δλ): Szerokość pasma emisji lasera (nm lub MHz).
* Charakterystyka prądowo-mocowa (P-I): Zależność mocy wyjściowej od prądu zasilającego.
* Temperatura pracy: Zakres stabilnej pracy lasera (°C).