UTK2 Flashcards
Knjizevni rodovi
Lirika, Epika, Drama
Lirika
Karakterišu je subjektivnost, neposrednost, veliki izbor tema i motiva, naglašene emocije. Prema sadržini deli se na ljubavne, rodoljubive, socijalne, religiozne, misaone. Prema formi na narodnu i umetničku poeziju.
Himne
pesme pevane u čast bogova
Epinikije
pesme pevane u čast pobednika
Ode
svečane pesme u čast ličnosti
Epitafi
natpisi na grobu
Epigram
kratka pesma sa satiričnom porukom
Idila
pesma sa motivima iz života pastira, s prizorima sela i prirode
Kancona
ljubavna pesma pevana na dvoru uz
pratnju muzike
Sonet
pesnički oblik od dva katrena i dva terceta
Sonetni venac
vezanih 14 soneta
Haiku
japanska poezija koju čine tri stiha od 17 slogova
Gazel
arapska pesma u distisima
Rubaija
persijska pesma od 4 stiha
Pantum
malajska pesma u katrenima sa ukrštenom rimom
Lirsko-epske pesme
Balada, romansa i poema
Balade
prvobitno su bile ljubavne pesme od 3 strofe, sada su pripovedne pesme čija forma nije striktna
Romansa
pisane u osmercima i prvobitno su bile o junačkim podvizima a kasnije o ljubavi
Poema
duža pesma koja u načinu izlaganja nosi ličan ton
Epika
Odlikuje se narativnošću, objektivnošću i opširnošću. Pripoveda se u trećem licu i često se koristi postupak retardacije kako bi dodali na privlačnosti i neizvesnosti priče.
Retardacija
umetnički postupak usporavanja ili zadržavanja toka radnje udaljavanjem od glavnog toka fabule
Ep ili epopeja
Ep je duži pesnički sastav u stihovima, sa ili bez rime, u kojem se objektivno opevaju stvarni ili izmišljeni događaji koji su usresređeni na sudbinu jednog junaka. Od epske pesme se razlikuju po tome što imaju veći broj junaka i epizoda i duži su. Vrste epova su junački, religiozni, idilični, romantični, komični, didaktički.
Mit
Predanja u obliku priče nestvarnog i magijsko-religijskog karaktera u kojima narodi pokušavaju da objasne postanak sveta i prirodne pojave.
Legenda
Priče nepoznatih autora u čiju se istinitost veruje, a koja nam govori kako je šta
nastalo, često sadržeći elemente natprirodnog.
Bajka
Priča o nestvarnim, izmišljenim događajima i natprirodnim bićima, u kojima su životinje
svesna bića i fabula se bazira na borbi dobra i zla. Za razliku od mitova i legendi, za bajku se zna da je nestvarna i kao takva se i čita/prenosi
Basna
– Kratka priča o doživljajima životinja i stvari kojima su pripisane ljudske osobine, čiji je cilj da ismevanjem i osuđivanjem ljudskih mana i slabosti izvuku životne pouke. Odlikuje se dijaloškom tehnikom, bez opisa, akcije ili tumačenja
Šaljiva priča
Šaljiva priča je kratka priča usmerena ka izazivanju smeha i često sadrži dijalog i neočekivani obrt tj. duhovitu poentu.
Anegdota
Anegote su sažete duhovite priče o jednog zgodi iz života neke javne ili istorijske ličnosti koje mogu da nasmeju i pripada usmenoj književnosti
Novela
– Sažeto prozno delo kraće od romana, zatvorenog oblika i ograničenog vremena sa
jednim tokom radnje (po čemu se razlikuje od pripovetke jer pripovetka prati samo jedan događaj koji predstavlja bitan momenat u životu junaka).
Roman
Književna vrsta većeg oblika i sa razvijenim zapletom koja prati život glavnog junaka u
dužem vremenskom razdoblju, istovremeno prikazujući i sporedne događaje i likove bitne ili povezane sa pričom. Sve do V veka su bili ljubavne pripovesti, dok je u srednjem veku najčešći oblik
viteški roman.
Kako se dele romani
Dele se po obimu i kompoziciji (roman-reka, ciklični), po tematici (naučno-fantastični, istorijski, ljubavni, itd), po stavu autora (sentimentalni, humoristički), po činiocima integracije (roman zbivanja, prostora), po načinju izgradnje sižea (stepenasti, paralelni) i po odnosu pripovedača i priče (autorski, ).
Viteški roman
odražava viteške ideale ponašanja koji su se poštovali u periodu kad je napisan
(Amadis od Galije) – aleksandride
Roman sa tezom
u ovom tipu romana se dokazuje valjanost nekog učenja, shvatanja, pogleda na
svet, moralnog ili političkog načela.Ovaj roman često ima i oblik alegorje, a najčešće i izrazitdruštveno-politički karakter. Takvi su i romani socijalističkog realizma.U novije vreme poprima oblik ironične i negativne utopije.
Roman o državi
utopijski roman
Roman o vaspitanju
prikazuje tok i način vaspitanja glavnog junaka, slika njegove urođene osobine,
uticaj sredine, društvenih shvatanja i institucija na njegovo sazrevanje i formiranje karaktera. Ipak, roman o vaspitanju ne mora opisivati obrazovanje u užem smislu.
Roman o obrazovanju
prati moralni razvoj individue kroz
odrastanje. Podstaknut idealom čoveka toga doba.
Pedagoški roman
Ima zajedničke crte romanom o obrazovanju. Predstavlja praktičnu primenu neke pedagoške teorije. Kasnije se kao razvijena vrsta pojavljuje pustolovni roman.
Roman o umetnicima
Glavni lik umetnik. Ovaj tip romana postavlja pitanja o odnosu umetnosti prema životu i umetniku prema svetu. Kasnije
se problem proširuje tematikom same umetnosti – od društvene situacije i položaja umetnika do psihologije stvaranja i suštine umetnosti
Roman o probisvetima
pikarski roman
Roman o razbojnicima
junak je uglavnom plemeniti razbojnik koji se bori za pravdu i brani potlačene. Predmet obrade već u srednjem veku.
Roman reka
radi se o ciklusu romana koji odlikuje širina tematskog zahvata. Javlja se
početkom dvadesetog veka kao odgovor na ‘površnost’ romana prethodne epohe. Primerom se u širem smislu mogu smatrati biografska dela
Roman s ključem
u ovom tipu dela se pod drugim imenom govori o stvarnim likovima i događajima, a radnja je uglavnom smeštena u neki drugi period ili u neku daleku zemlju (to se naziva alegoreza). Ovakva dela sadrže brojne aluzije na stvarnost, pa obavešten čitalac može da zaključi o kome i čemu
je reč
Roman strave
u ovoj vrsti romana se izaziva osećanje straha ili užasa radnjom koja je puna obrta,
natprirodnog, ubistava i misterija. Struktura se realizuje u građenju napetosti kod čitaoca gomilanjemvzastrašujućih činilaca i iznenadnim obrtima. Javlja se u Engleskoj 18. veka u obliku gotskog romana
Roman toka svesti
Roman koji dopušta pripovedaču da se ukloni tako da bi tehnikom unutrašnjeg monologa pokazali pravu sadržinu junakove svesti, izvorno i trenutno. Ovaj roman se definiše prema usredsređenosti pisca na tok svesti, pojam uzet iz psihologije, što označava nastojanje da se prati mentalni život lika kao neprekinut tok totalnog iskustva. Takođe žeil da obeleži postupke umetničkog komuniciranja neartikulisanih procesa i stanja svesti. Pri tome se najveći značaj pridaje unutrašnjem monologu.
Roman u nastavcima
pojavio se kada su romani bili objavljivani po delovima u novinama, te nije sve
moglo da stane u pojedinačan broj.Ovaj tip romana je nastojao da probudi napetost kod čitalaca, a dešavanja su bila smeštena u spoljni svet, a ne psihu.
Roman u pismima (epistolarni)
niz pisama koja piše jedna ili više izmišljenih ličnosti, a u svojoj povezanosti ostvaruju elemente epske strukture – situaciju, radnju, karaktere i dr.
Antička – epistola
pismo slavne ličnosti,
Rimska – epistola
imala dve funkcije: – izlaganje moralnih i filozofskih gledišta i razvijanje romantičnih i sentimentalnih tema
Roman u stihovima
razvijanje romantičnih i sentimentalnih tema
Izreke
formule, sažeti i slikoviti izrazi koji opisuju određene situacije
Zagonetke
vrsta misaono-govorne igre koja je formulisana kao metaforično pitanje
Pitalice
sažeta i anegdotska narodna priča s poentom, u formi pitanja i odgovora. Govore o svakidašnjici s tačke gledišta onog ko je pitan, a ponekad imaju alegorijski oblik basne
Bajalice
– primer književnih tvorevina koje imaju pragmatičnu svrhu, zadatak im je da izleče,
a zasnivaju se na animističkom uverenju u magijsko svojstvo reči. Dovodi se u vezu s magijskim radnjama.
Blagoslovi
– govorne formule, želja za dobrim ishodom. Mogu biti pozdravi, otpozdravi i zdravice.
„Pomaže Bog! – Bog ti pomogao!“
Kletve
takođe govorne formule, izražavaju želju da se nekom nešto loše desi. Uglavnom počinju izrazom „Da Bog da…“, a najviši oblik kletve je prokletstvo.
Sentencija/gnoma
označava mudro mišljenje kome se zna autor. Često su sačuvane u vidu
fragmenata. Ponekada se iz dela istržu određene misli, ali one nemaju isti upotrebni način kao sentencije jer su deo veće umetničke celine
Aforizam
označava kratku književnu formu koja se u Srbiji, u počecima svog nastajanja, oslanjala na poslovicu i epigram, odnosno na mudre izreke te duboke misli o moralu u bajkama i basnama, a može se javiti u obliku strofe ili se sastojati od sažete, nevezane, prozne rečenice.
Esej
književna vrsta u kojoj se naučna svrha sjedinjuje s umetničkim načinom pisanja koja počiva na emotivno obojenom razmišljanju tj. na autorovom izražavanju sopstvenog stava iza koga stoji.
Prema temi esej može biti
filozofski, sociološki, religiozni, naučni, književno-umetnički
Biografija
naziv potiče od reči bios koja znači život, i grafein – pisati. Biografija teži da opiše duži životni period, idealno čitav život, i zato se najčešće piše posle smrti ličnosti o kojoj govori.
Žitije
Biografije svetaca
Uspomene
zapisi jedne ličnosti o sebi, drugoj ili drugim ličnostima. One daju presek života u
određenom krugu i u jednom istorijskom trenutku
Autobiografija
je, kako joj i naziv kaže, opis sopstvenog života. Autobiografiju autor piše u trenutku
kada je, po sopstvenom osećanju, dostigao neki cilj ili došao do nekog značajnog trenutka, tako da vredi da svoja iskustva prenese drugima.
Dnevnik
je, kao što mu samo ime kaže, oblik autobiografije koji se piše iz dana u dan. Nije nužno da to bude svakog dana, dovoljno je periodično i u određenom dužem periodu. Dnevnik može da govori o ličnom životu autora, ili o stvaranju određenog dela, a kod pisaca su najčešće kombinacija ova dva aspekta
Pisma,epistole
Pisma iz prošlosti mogu biti istorijski i dokumentarni izvori. Ukoliko je autor poznat iz još nekih razloga, dodatno su zanimljiva, a ponekad imaju i umetničku vrednost.
Memoari
su autobiografska forma, uspomene koje odnose na jedan period života koji je uglavnom važan u istorijskom smislu za širu zajednicu.
Anali i letopisi
jeste oblik u kom se važniji događaji beleže po godinama
Hronika
opisuje događaje iz određenog razdoblja prema njihovom sledu u vremenu
Rodoslov
se obično bavi nekom istorijski važnom porodicom, ali može biti i geneološko stablo
autorove porodice.
Libreto
je tekst opere, a koreografski zapis služi za baletsko izvođenje. Sinopsis, tritment i filmski scenario jesu faze u realizaciji filma, pri čemu je scenario takođe i dramski tekst.
Prevod
je kao književni oblik posebno važan za strane filologe i za koncept svetske književnosti.
Adaptacija
se može odnositi na prilagođavanje pri prevodu, ili na prilagođavanje drugom mediju
Satira
je kreativna reakcija na događaje iz savremenog i praktičnog života, često je politička.
Besednička proza
se neguje od antike kao žanr koji ima važnu ulogu u javnom, najčešće političkom
životu.
Putopis
je drevni književni oblik koji govori o interesovanju za druge predele, kulture i narode. Za putopis je važno da sjedinjuje lični doživljaj sa opisom mesta, zemlje, predela kroz koje se prolazi.
Publicistika
označava književna dela koja imaju informativnu funkciju, ali istovremeno mogu i umetničke domete.
Vest
je najkraći novinarski oblik. Smatra se da je ta forma osnova žurnalistike – u vesti je bitno da se odmah odgovori na pet pitanja: šta, ko, gde, kako i zašto, a da se tek potom, ukratko, daju dodatni podaci.
Feljton
je oblik u kom se na popularan način obrađuju pitanja umetnosti, nauke i filozofije, kao i pitanja od opštedruštvenog značaja.
Reportaža
izveštava o nekom doživljaju ili događaju sa stanovišta reportera.
Dopis
je izveštaj sa lica mesta koji teži objektivnosti u opisu zbivanja.
Intervju
je razgovor koji treba da ima aktuelan povod, na primer, osvajanje neke nagrade, ili objavljivanje knjige i slično.
Blog
je oblik komunikacije preko veba koji se razvio od kraja prošlog veka; čine ga različiti oblici poznati iz ranijih medija (vest, kolumna, trač rubrika, reportaža), ali se u njemu najčešće iznose lična mišljenja autora ili politički stavovi.
Vlog
vlog (video blog) Isto kao i blog, samo se umesto teksta koristi video snimak.