kol.2 Flashcards
Rodzaje oznak
ślad, objaw, zapowiedź
ślad
odnosi się do doświadczeń, które miały miejsce w przeszłości, np. zmarszczki, przygarbienie
objaw
odnosi się do przeżyć obecnych, np. zarumienienie się, spocenie się
zapowiedź
odnosi się do zjawiska, które dopiero nastąpi, np. ustawienie na krześle w pozycji „startera”
Badania Alexa Pentlanda
W komunikacji musimy wyróżnić dwa rodzaje kanałów – świadomy i nieświadomy. W pierwszym przeka-
zujemy treści x, w drugim dochodzi do wymiany
treści x
merytoryczne
relacyjnej (social content)
Po pierwsze, znaki i oznaki występują w
złożeniach (kombinacjach)
Po drugie, znaki i oznaki występują w formach
uporządkowanych; ich złożenia nie są przypadkowe
Znaki i oznaki tworzą więc tzw.
kody (semiotyczne) albo systemy, odpowiednio – konwencjonalne i naturalne
Kody są warunkiem porozumienia i współpracy opartej na komunikacji,
gdyż umożliwiają przekazanie treści (zakodowanie) i ich odebranie (odkodowanie)
Podstawowym kodem konwencjonalnym (umowny system znaków) jest x ; kodem naturalnym – x
język werbalny
język niewerbalny
– proces identyfikacji, rozpoznania bodźca (znaku) i jego aktywnej interpretacji na podstawie danych umysłowych, czyli trwałych, głębokich reprezentacji poznawczych.
Percepcja (spostrzeganie)
Dwie podstawowe formy percepcji to
słuchanie i obserwowanie.
– proces odbiorczy, polegający na rejestrowaniu pewnych wskaźników (oznak) subiektywnego stanu drugiej osoby i nieświadomym bezpośrednim odwzorowywaniu (odzwierciedlaniu) tego stanu przez imitowanie (naśladowanie) zarejestrowanych wskaźników (zob. mechanizm mimikry motorycznej)
Empatia (dawn. wczucie, współodczuwanie)
Główną siłą napędową ludzkich działań jest pragnienie pozostawania w łączności z innymi iotoczeniem. Marcher nazywa to
popędem (dążeniem) ku wzajemnej łączności (drive toward mutual connection)
Rodzaje relacji 2
Więź (związek) – relacje typu „ja-ty”
Układ (sojusz) – relacje typu „ja-to”
Kompetencja komunikacyjna – xxxxxxx…. (Guo-Ming Chen 2009. Encyclopedia of Communication Theory)
zdolność jednostki do interakcji z drugą osobą w konkretnym kontekście w sposób odpowiedni (właściwy) i efektywny.
Z perspektywy dwóch standardów (efektywność i stosowność) istnieją cztery możliwe kombinacje komunikacji. os. może być
niestosowna i nieskuteczna
stosowna i nieskuteczna
niestosowna i skuteczna
stosowna i skuteczna
Cztery podstawowe postawy interakcyjne:
postawa autentyczna (asertywna), zdobywcy (dominująca), syntoniczna (uległa), pasywna (czujna)
