Gineksy baza LEK Flashcards
Chwyty leopolda
I chwyt Leopolda – służy do oceny wysokości dna macicy oraz co się w nim znajduje (jaka część płodu). Wykonuje się to jednoręcznie i dwuręcznie.
II chwyt Leopolda – ma na celu określenie, jaka część płodu znajduje się po obu stronach macicy czyli po której stronie grzbiet a po której części drobne płodu. ustawienie płodu
III chwyt Leopolda (chwyt Pawlika) – służy do określenia, co jest częścią przodującą i jaki jest stosunek do kanału rodnego.
IV chwyt Leopolda (profesorski) – modyfikacja III chwytu Leopolda. Pozwala ocenić zstępowanie części przodującej do miednicy.
V chwyt Leopolda (chwyt Zangemeistera) – służy do stwierdzenia czy nie ma dysproporcji (niestosunku porodowego – niewspółmierności porodowej) między główką a średnicą kanału rodnego w płaszczyźnie wchodu.
VI chwyt Leopolda – służy do oceny stopnia przygięcia główki przez ustalenie przebiegu bruzdy szyjnej w stosunku do płaszczyzny wchodu, polega na ułożeniu palców rąk nad spojeniem łonowym prostopadle do długiej osi macicy. Odległość bruzdy szyjnej od spojenia łonowego świadczy o zaawansowaniu główki w kanale rodnym (główka nieustalona, ustalona we wchodzie, w próżni).
Czynniki ryzyka położenia poprzecznego:
wieloródki, wielowodzie, poród przedwczesny, martwy płód, drugi bliźniak, a także: przy wąskiej miednicy, łożysku przodującym, nieprawidłowości w budowie macicy np. mięśniaki, macica łukowata.
Faza maksymalnego zagrożenia rozpoczyna się z chwilą pełnego rozwarcia kanału szyjki macicy.
Czynniki ciąży dwuzygotycznej:
- wiek matki >35 lat
- rasa czarna
- przebyte >3 porody
- wysoki wzrost kobiety > 164 cm
- otyłość BMI 30 i więcej
- duża liczba odbywanych stosunków płciowych
- laktacja
- pora roku (maj- wrzesień)
- ciąża wielopłodowa w wywiadzie
- starania o ciążę zaraz po zakończeniu stosowania antykoncepcji hormonalnej
- preparaty stymulujące owulację
czynniki ryzyka ciąż jednozygotycznych.
IVF i AH
wskazania elektywne do cięcia cesarskiego w przypadku ciąży bliźniaczej uważa się:
każdą sytuację nieprawidłowego położenia jednego z płodów
Zespół TTTS
Różnica masy ciała płodów >20%.
Zaznaczyć należy, że niegłówkowe położenie drugiego płodu nie jest bezwzględnym wskazaniem do cięcia cesarskiego. W rzeczywistości nic nie można powiedzieć o przyszłym położeniu drugiego płodu przed porodem pierwszego dziecka. Dlatego należy taką sytuację traktować jako wskazania względne i uzależniać postępowanie również od innych czynników.
Obumarcie jednego z płodów nie stanowi ryzyka dla drugiego dziecka, ale tylko w przypadkach ciąż dwukosmówkowych. W ciążach jednokosmówkowych ryzyko powikłań wielokrotnie rośnie dla żywego płodu i w tych przypadkach występują wskazania szybszego ukończenia ciąży, chociaż niekoniecznie poprzez cesarskie cięcie.
wpływ gonadotropiny kosmówkowej na czynność tarczycy
Gonadotropina kosmówkowa (hCG) ma zbliżoną budowę do tyreotropiy (TSH) w zakresie podjednostki α i jest jej agonistą. Zwiększa więc wydzielanie hormonów tarczycy, czyli m.in. tyroksyny (T4) i hamuje wydzielanie TSH na zasadzie ujemnego sprzężenia zwrotnego.
Wytyczne WHO w zakresie badania nasienia są z 2010 roku jako prawidłowe przyjmują:
liczebność plemników >= 15 mln / ml lub >= 39 mln/ ejakulat
żywotność plemników >= 58% żywych plemników
ruchliwość plemników >= 32% plemników o ruchu postępowym
morfologia plemników >= 4% plemników o prawidłowej budowie
objętość ejakulatu >= 1,5ml
pH >= 7,2
Ciąże jednokosmówkowe jednoowodniowe Możliwe powikłania
zespół przetoczenia między płodami w postaci ostrej i przewlekłej, zespół TRAP, możliwość kolizji pępowinowej, możliwość niecałkowitego rozdzielenia płodów, uszkodzenie płodu po obumarciu bliźniaka.
Poród przedwczesny jest praktycznie nieunikniony, zwłaszcza,że rekomendacje zalecają rozwiązanie takiej ciąży drogą cięcia cesarskiego po ukończeniu 34 tygodnia ciąży.
Test podwójny
stężenia białka PAPP-A (PAPP-A)
β-hCG
z krwi matki
w I trymestrze ciąży
Test potrójny
wolna beta-hCG lub całkowitej hCG
alfa-fetoproteiny (AFP)
wolny estriol (uE3)
II trymestr
Okołoporodowe usunięcie macicy czynniki ryzyka
liczne przebyte wcześniej porody, w tym cięcia cesarskie
starszy wiek pacjentki (> 40 rż)
przebyte wcześniej operacje na macicy
przebyte przy poprzednich porodach krwotoki
krwawienia w obecnej ciąży
nieprawidłowości w lokalizacji łożyska (np. łożysko przodującego, łożysko wrośnięte)
Wskazania do indukcji porodu
• Ze względu na zmniejszenie ryzyka powikłań matczynych i noworodkowych zaleca się indukcję porodu u ciężarnych z przedwczesnym pęknięciem błon płodowych powyżej 37. tygodnia ciąży.
• W ciąży powikłanej cukrzycą przedciążową indukcja porodu powinna być rozważona po 38. tygodniu ze względu na zwiększone ryzyko powikłań płodowych.
• W przypadku cukrzycy ciążowej indukcję porodu należy rozważyć po ukończeniu 39. tygodnia ciąży ze względu na zwiększone ryzyko powikłań płodowych.
• W przypadku podejrzenia nadmiernego wzrastania wewnątrzmacicznego płodu u ciężarnych z cukrzycą, jeśli szacowana masa płodu przekracza 4000 g i/lub różnica między przekątną brzucha płodu (AD) a wymiarem dwuciemieniowym główki płodu (BPD) wynosi ponad 2,6 cm, indukcja porodu nie powinna być podejmowana ze względu na zwiększone ryzyko dystocji barkowej.
• W przypadku wystąpienia cholestazy ciążowej zaleca się elektywne wcześniejsze ukończenie ciąży poprzez indukcję porodu, której termin powinien być uzależniony od aktualnego stężenia kwasów żółciowych:
— po 34. tygodniu — 100 mmol/l i więcej;
— po 36. tygodniu — 40–99 mmol/l;
— po 38. tygodniu — 10–39 mmol/l.
Pęknięty pęcherz płodowy stanowi przeciwwskazanie względne do preindukcji porodu z zastosowaniem prostoglandyn. Zagadnienia wykraczają poza materiał źródłowy.
Prawidłowy zapis KTG to:
FHR 110-150
obecne akceleracje
brak deceleracji
oscyclacja falująca, nie skacząca.
Podstawowa czynność serca płodu
to średnia częstość uderzeń serca płodu, która powinna być monitorowana przez co najmniej 10 minut.
O normokardii mówimy wtedy, gdy podstawowa czynność serca płodu mieści się w przedziale 110–150 uderzeń/minutę.
Bradykardia: <110 uderzeń/minutę,
tachykardia: >150uderzeń/minutę.
Powikłania nadciśnienia w ciąży
- wewnątrzmaciczne ograniczenie wzrastania płodu,
- obumarcie płodu,
- wystąpienie nałożonego stanu przedrzucawkowego.
- przedwczesne oddzielenie łożyska,
- przedwczesne zakończenie ciąży,
- pogorszenie przepływu przez łożysko,
- małowodzie.