Chirurgia stomatologiczna cz1. Flashcards
Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące ropnia podniebienia:
1) może być następstwem ostrych zmian okołowierzchołkowych siekaczy bocznych;
2) w etiologii należy uwzględnić zakażenie od korzeni podniebiennych zębów przedtrzonowych;
3) najczęstszą przyczyną jest ostry stan zapalny okołowierzchołkowy siekaczy centralnych;
4) rzadko wykazuje cechy ropnia podokostnowego;
5) powikłaniem może być ropień oczodołu i zakrzepowe zapalenie zatoki jamistej.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)1, 2, 3.
B)2, 4, 5.
C)1, 2, 5.
D)3, 4, 5.
E)1, 4, 5.
D) 3, 4, 5.
3) najczęstszą przyczyną jest ostry stan zapalny okołowierzchołkowy siekaczy centralnych;
W etiologii najczęściej biorą udział zapalenia OKW siekaczy bocznych. Siekacze górne przyśrodkowe i korzenie policzkowe zębów przedtrzonowych i trzonowych górnych dają ropnie w przedsionku jamy ustnej. Kły górne dają ropnie w przedsionku lub dołku nadkłowym.
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 180]
4) rzadko wykazuje cechy ropnia podokostnowego;
Ropień podniebienia wykazuje cechy ropnia podokostnowego - związane jest to z brakiem warstwy podśluzowej w tej okolicy.
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 180]
5) powikłaniem może być ropień oczodołu i zakrzepowe zapalenie zatoki jamistej.
Ropień szerzy się na podniebieniu, nie przekracza zwykle linii środkowej z powodu ścisłego zrastania się okostnej ze szwem podniebiennym. Powikłania te dotyczą ropnia dołu nadkłowego.
[Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 123]
Czynnikiem różnicującym porażenie nerwu twarzowego pochodzenia centralnego z porażeniem obwodowym są:
1) zachowana czynność dolnej gałęzi nerwu twarzowego;
2) niedowład jednostronny wszystkich mięśni twarzy;
3) zachowana czynność górnej gałęzi nerwu twarzowego;
4) zaburzenia smakowe w obrębie 2/3 przednich języka;
5) zwiotczenie wszystkich mięśni twarzy z zachowaną możliwością marszczenia czoła po stronie porażonej.
Prawidłowa odpowiedź to:
A) 1, 4.
B) 2, 4.
C) 2, 4, 5.
D) 3, 4.
E) 3, 5.
E) 3, 5.
3) zachowana czynność górnej gałęzi nerwu twarzowego;
Zachowanie czynności górnej gałęzi nerwu twarzowego, a co za tym idzie zachowana zdolność marszczenia skóry czoła jest charakterystyczna dla porażenia ośrodkowego.
[Krajnik, Diagnostyka i terapia w chirurgii stomatologicznej, 1981, s. 207]
[Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 242, Dominiak, Podstawy chirurgii stomatologicznej, 2013, s. 63]
5) zwiotczenie wszystkich mięśni twarzy z zachowaną możliwością marszczenia czoła po stronie porażonej.
Zachowana zdolność marszczenia skóry czoła jest charakterystyczna dla porażenia centralnego. Tłumaczy się to faktem, że mięśnie czoła są unerwione przez obie półkule mózgu, a pozostałe mięśnie mimiczne tylko przez półkulę strony przeciwnej.
[Krajnik, Diagnostyka i terapia w chirurgii stomatologicznej, 1981, s. 207]
Cięcie Beavisa to rodzaj cięcia wykonywanego na błonie śluzowej wyrostka zębodołowego, które:
A)
przebiega girlandowato wzdłuż brzegu dziąsła z dwoma cięciami pionowymi w kierunku sklepienia przedsionka.
B)
jest oddalone kilka milimetrów od brzegu dziąsła z dwoma cięciami pionowymi w kierunku sklepienia przedsionka.
C)
składa się z odcinka pionowego i poziomego równoległego do brzegu dziąsła.
D)
wykonuje się wzdłuż długiej osi zęba dochodząc do brzegu dziąsła.
E)
ma podstawę w sklepieniu przedsionka jamy ustnej i sięga do brzegu dziąsła.
C)składa się z odcinka pionowego i poziomego równoległego do brzegu dziąsła.
Jest nazywane inaczej cięciem kątowym.
Stosowane jest do resekcji szczytu korzenia zębów siecznych górnych i dolnych, gdyż unika się przecięcia wędzidełka wargi.
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 115]
Najczęściej występującym typem dysplazji włóknistej jest postać:
A)
monoostycznej dysplazji włóknistej.
B)
poliostycznej dysplazji włóknistej.
C)
czaszkowo-twarzowej dysplazji włóknistej.
D)
czaszkowej dysplazji włóknistej.
E)
żadna z wymienionych.
A) monoostycznej dysplazji włóknistej.
Postać monoostyczna występuje w około 74% przypadków, co czyni ją najczęściej występującą postacią dysplazji włóknistej.
Wskaż zachowawczą metodę leczenia rogowaciejąco-torbielowatego guza zębopochodnego:
A)
wyłuszczenie guza z następowym kiretażem chemicznym z użyciem roztworu Carnoya.
B)
wyłuszczenie guza z kriodestrukcją.
C)
marsupializacja.
D)
leczenie dwuetapowe (odbarczenie guza w pierwszym etapie, a następnie doszczętne wyłuszczenie w drugim).
E)
prawdziwe są odpowiedzi C i D.
E) prawdziwe są odpowiedzi C i D.
C - marsupializacja
D - leczenie dwuetapowe (odbarczenie guza w pierwszym etapie, a następnie doszczętne wyłuszczenie w drugim).
Dodatkowo do metod zachowawczych należy proste wyłuszczenie guza (z lub bez obwodowego kiretażu kostnego za pomocą wiertła lub łyżeczek kostnych).
Metody leczenia rogowaciejąco-torbielowatego guza zębopochodnego.
Metody zachowawcze:
Proste wyłuszczenie guza (z lub bez obwodowego kiretażu kostnego za pomocą wiertła lub łyżeczek kostnych).
Marsupializacja.
Leczenie dwuetapowe (odbarczenie guza w pierwszym etapie, a następnie doszczętne wy- łuszczenie w drugim).
Metody agresywne:
Wyłuszczenie guza z następowym kiretażem chemicznym z użyciem roztworu Carnoya lub zastosowaniem kriodestrukcji.
Metody radykalne:
Resekcja kości objętej zmianą.
Do grupy zębopochodnych raków zalicza się:
1) szkliwiaka zewnątrzkostnego;
2) włókniaka szkliwiakowego;
3) szkliwiaka złośliwego;
4) kostniwiaka;
5) raka szkliwiakowego typu wtórnego obwodowego.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 5.
B)
2, 5.
C)
4, 5.
D)
3, 5.
E)
2, 3.
D) 3, 5.
3) szkliwiaka złośliwego;
Szkliwiak złośliwy należy do grupy raków zębopochodnych (guzów złośliwych).
5) raka szkliwiakowego typu wtórnego obwodowego.
Typy: pierwotny, wtórny, wewnątrzkostny i typ wtórny, obwodowy raka szkliwiakowego należą do grupy raków zębopochodnych (guzów złośliwych).
Podczas leczenia endodontycznego u pacjenta doszło do zwichnięcia żuchwy. Próba nastawienia zwichnięcia nie powiodła się. Należy ponowić próbę nastawienia po zastosowaniu znieczulenia:
A)
nerwu policzkowego.
B)
nerwu zębodołowego dolnego.
C)
nerwu żwaczowego.
D)
nerwu językowego.
E)
nerwów zębodołowych górnych tylnych.
C)
nerwu żwaczowego.
Blokada nerwu żwaczowego powoduje rozluźnienie grupy mięśni żwaczy, co może ułatwić wykonanie nastawienia. Rozluźnienie występuje około 10 min po podaniu znieczulenia. W wypadku niepowodzenia kolejnym etapem jest wykonanie nastawienia w znieczuleniu ogólnym.
U chorego z ropniem nasady języka nacięcie wykonuje się:
1) wzdłuż brzegu języka;
2) w dnie jamy ustnej;
3) zewnątrzustnie;
4) w znieczuleniu miejscowym;
5) w znieczuleniu ogólnym.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 4.
B)
2, 5.
C)
1, 5.
D)
3, 5.
E)
3, 4.
D) 3, 5.
3) zewnątrzustnie;
Ropień nasady języka nacina się wyłącznie z dojścia zewnątrzustnego.
5) w znieczuleniu ogólnym.
Ropień nasady języka nacina się w znieczuleniu ogólnym z intubacją dotchawiczą (wyjątkowo przez tracheostom).
U pacjenta, który zgłosił się w celu ekstrakcji zęba po podaniu znieczulenia miejscowego (2% lignokaina) wystąpił niepokój, uczucie mrowienia, drżenie mięśni, drgawki i krótkotrwała utrata przytomności. Przyczyna tego stanu to:
A) wstrząs anafilaktyczny.
B) względne przedawkowanie środka znieczulenia miejscowego.
C) tachykardia.
D) bezwzględne przedawkowanie środka znieczulenia miejscowego.
E) reakcja histeryczna.
B) względne przedawkowanie środka znieczulenia miejscowego.
Objawy wymienione w treści pytania są charakterystyczne dla toksycznego działania LZM. Najprawdopodobniej doszło do przedawkowania względnego (np. w wyniku podania donaczyniowego) gdyż nie mamy informacji, że została podana duża ilość środka znieczulającego co wyklucza przedawkowanie bezwzględne.
[Dominiak, Podstawy chirurgii stomatologicznej, 2013, s. 132]
W przypadku donaczyniowego podania LZM może wystąpić reakcja toksyczna, której objawy w literaturze są opisywane następująco:
pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego,
uczucie metalicznego smaku na języku,
drżenie brwi,
drgawki,
depresja,
zaburzenie oddechu.
Nasilenie i rodzaj objawów uzależnione są od dawki i stężenia leku w ośrodkowym układzie nerwowym i wrażliwości osobniczej.
[Dominiak, Podstawy chirurgii stomatologicznej, 2013, s. 165-166]
Wskaż fałszywą informację dotyczącą torbieli korzeniowej:
A)
zawsze związana jest z zębem z miazgą zgorzelinową.
B)
występuje częściej w szczęce
C)
zawiera charakterystyczny opalizujący płyn.
D)
charakteryzuje się zwykle asymptomatycznym przebiegiem i wykrywana jest przypadkowo badaniem radiologicznym.
E)
przy rozwoju w okolicy otworu żuchwy może wywołać objaw Oppikofera.
E)
przy rozwoju w okolicy otworu żuchwy może wywołać objaw Oppikofera.
Objaw Oppikofera jest związany z lokalizacją torbieli korzeniowej w szczęce (okolica górnych zębów siecznych).
W wyniku rozrostu torbieli może dojść do wpuklania się torbieli w obręb jamy nosowej, co powoduje powstanie charakterystycznego wygórowania dna jamy nosowej, nazywanego wałem Gerbera. Wał Gerbera przemieszcza małżowinę nosową dolną ku górze co określone jest objawem Oppikofera.
[Kaczmarzyk, Torbiele obszaru szczękowo-twarzowego, 2015, s. 42]
Osłabione działanie leku znieczulającego miejscowo w tkance objętej procesem zapalnym wynika z:
A)
zablokowania kanałów potasowych błony fosfolipidowej komórki nerwowej.
B)
unieczynnienia pompy sodowo-potasowej
C)
nadmiernego gromadzenia się jonów sodowych we wnętrzu komórki nerwowej.
D)
ucieczki jonów potasu z komórki nerwowej do przestrzeni zewnątrzkomórkowej.
E)
obniżonego pH środowiska.
E)
obniżonego pH środowiska.
Aktywność i siła działania środków znieczulających miejscowo zależy w znacznym stopniu od odczynu tkanek w okolicy nerwów.
Środowisko kwaśne, czyli o niskim pH, które charakteryzuje tkanki zmienione zapalnie, powoduje przyspieszoną dysocjację związku. Konsekwencją tego jest mniejsza ilość czynnej, działającej zasady w przestrzeni półpłynnej okalającej błonę komórki nerwowej. W takich warunkach środki znieczulające miejscowo działają słabiej lub nie działają wcale.
[Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 45]
Do powikłań miejscowych wczesnych po znieczuleniu miejscowym nie należy:
A)
ból i obrzęk.
B)
anemizacja skóry twarzy.
C)
zranienie nerwu.
D)
porażenie nerwu twarzowego.
E)
niedostateczne znieczulenie.
A)
ból i obrzęk.
Ból po zejściu znieczulenia i obrzęk jest zaliczany do powikłań miejscowych późnych.
Mogą one być związane z zakażeniem tkanek lub ich mechanicznym uszkodzeniem. Inną przyczyną wystąpienia bólów może być wstrzyknięcie do tkanek płynu znieczulającego o zbyt niskiej temperaturze lub oziębianie okolicy znieczulanej bezpośrednio po znieczuleniu. Prowadzi to do niedotlenienia tkanek. Zwężone działaniem adrenaliny tętniczki nie podejmują normalnej gry naczyniowej.
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 97]
Wskaż zdania prawdziwe dotyczące ropnego zapalenia zębodołu (alveolitis purulenta):
1) jest ograniczonym zapaleniem kości;
2) przyczyny miejscowe zapalenia to: pozostawienie w zębodole ziarniny, kamienia nazębnego, fragmentu korzenia, ostrych brzegów wyrostka;
3) otoczenie zębodołu jest niezmienione zapalnie;
4) powoduje występowanie silnego bólu;
5) może być przyczyną zapalenia węzłów chłonnych.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 3, 5.
B)
1, 2, 4.
C)
2, 3, 4
D)
1, 2, 3, 5.
E)
1, 2, 4, 5.
E)
1, 2, 4, 5.
1) jest ograniczonym zapaleniem kości;
2) przyczyny miejscowe zapalenia to: pozostawienie w zębodole ziarniny, kamienia nazębnego, fragmentu korzenia, ostrych brzegów wyrostka;
Dodatkowo do przyczyn ogólnych należą:
zły stan zdrowia i odżywiania,
chwiejność układu wegetatywnego,
obniżenie odporności,
niedobory witaminowe,
osobniczą skłonność.
4) powoduje występowanie silnego bólu;
Bóle w przebiegu zapalenia są rwące, promieniujące do ucha lub skroni.
5) może być przyczyną zapalenia węzłów chłonnych.
W przebiegu zapalenia może dojść do powiększenie i bolesności węzłów chłonnych okolicznych.
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 136]
Do wskazań leczniczych do operacyjnego usunięcia dolnego trzeciego trzonowca zalicza się:
1) nieprzydatność czynnościową;
2) obecność zatrzymanego trzeciego zęba trzonowego dolnego w szparze złamania lub w pobliżu linii złamania;
3) nawracające stany zapalne;
4) torbiele zawiązkowe rozwijające się wokół korony niewyrzniętego dolnego trzeciego zęba trzonowego;
5) próchnicę w trzecim lub drugim zębie trzonowym;
6) bóle neuralgiczne.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
wszystkie wymienione.
B)
1, 2, 5, 6.
C)
2, 4, 6.
D)
3, 4, 5, 6.
D)
3, 4, 5, 6.
3) nawracające stany zapalne;
Wyrzynanie dolnych trzecich zębów trzonowych odbywa się bardzo powoli, ze względu na ich niewielką siłę wyrzynania. Kość żuchwy w miejscu ich wzrostu jest gruba, w związku z tym zęby te mają duże trudności przebicia, a często natrafiają na przeszkodę nie do przebycia, którą jest przedni brzeg gałęzi żuchwy. Warunki anatomiczne stwarzają więc trudności w wyrzynaniu zęba i sprzyjają występowaniu zaburzeń znanych pod nazwą denticio difficilis. Dolegliwości polegają na częstych powikłaniach zapalnych przyzębia i dziąsła lub zakażeniu mieszka zębowego. Większość zębów trzonowych dolnych (około 80%) usuwana jest z powodu powikłań zapalnych.
Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 94.
4) torbiele zawiązkowe rozwijające się wokół korony niewyrzniętego dolnego trzeciego zęba trzonowego;
Za objaw patologiczny uważa się poszerzenie mieszka zębowego. Świadczy to o degeneracji torbielowatej i formowaniu się torbieli zawiązkowej. Poszerzanie się ubytku kostnego wokół korony zęba jest objawem wzrostu torbieli i wskazaniem do usunięcia. Torbiele zawiązkowe mogą dochodzić do dużych rozmiarów i ulegać dalszej transformacji w guzy zębopochodne, najczęściej w szkliwiaka, rzadziej raka śródkostnego. Zmiany te na szczęście występują bardzo rzadko.
Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 94.
5) próchnicę w trzecim lub drugim zębie trzonowym;
Częściowo wyrznięty dolny trzeci ząb trzonowy nie bierze udziału w akcie żucia, w związku z tym nie następuje fizjologiczne oczyszczanie zęba, utrudnione jest prawidłowe szczotkowanie tych zębów. Stąd częściej niż w innych zębach rozwija się w nich próchnica, zwykle trudna do leczenia.
Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 95.
6) bóle neuralgiczne.
Są spowodowane uciskiem korzeni zęba na nerw zębodołowy dolny. Bóle mają charakter neuralgiczny, często promieniują do ucha. Mogą wystąpić również bóle głowy. W braku innych przyczyn występujących bólów, a obecności zatrzymanego zęba mądrości, należy go usunąć.
Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 95.
W ostrej postaci zapalenia kości uchwytne radiologicznie zmiany w kości pojawiają się dopiero po:
A)
2 dniach.
B)
2-4 dniach.
C)
5 dniach.
D)
7-10 dniach.
E)
10-14 dniach.
E)
10-14 dniach.
87
%
W ostrej postaci uchwytne zmiany radiologiczne w kości uwidaczniają się dopiero po upływie około 2 tygodni pod postacią zatarcia struktury kostnej.
[Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 145]
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące usunięcia zęba:
1) zerwanie więzadła okrężnego (syndesmotomia) dokonywana jest za pomocą dźwigni prostej Beina, łyżeczki prostej lub bocznej albo pęsety stomatologicznej;
2) dzioby kleszczy powinny obejmować brzegi wyrostka zębodołowego, z wyłączeniem sytuacji jednostronnego ubytku próchnicowego przyszyjkowego grożącego odłamaniem korony zęba, gdzie należy użyć dźwigni lub operacyjnie usunąć korzeń;
3) ruch wahadłowy polega na wyważaniu zęba do wewnątrz i na zewnątrz z różną siłą, stosowany jest do usuwania przedtrzonowców górnych;
4) przy usuwaniu korzeni zębów, których przekrój zbliżony jest do koła (przedtrzonowce dolne, siekacz przyśrodkowy górny) wskazane jest zastosowanie ruchu obrotowego a właściwie półobrotowego.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2.
B)
1, 3.
C)
1, 4.
D)
2, 3.
C) 1, 4.
1) zerwanie więzadła okrężnego (syndesmotomia) dokonywana jest za pomocą dźwigni prostej Beina, łyżeczki prostej lub bocznej albo pęsety stomatologicznej;
Zerwanie więzadła okrężnego (syndesmotomia) dokonuje się dźwignią prostą Beina, łyżeczką prostą lub boczną albo też pensetą stomatologiczną.
Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 125.
4) przy usuwaniu korzeni zębów, których przekrój zbliżony jest do koła (przedtrzonowce dolne, siekacz przyśrodkowy górny) wskazane jest zastosowanie ruchu obrotowego a właściwie półobrotowego.
Ruch obrotowy, a właściwie półobrotowy, polega na dwustronnym skręcaniu zęba wzdłuż jego długiej osi, co prowadzi do przerwania włókien ozębnej. Zastosowanie tego ruchu jest możliwe w usuwaniu zębów, których korzeń na przekroju jest zbliżony do koła (przedtrzonowce dolne, siekacz przyśrodkowy górny).
Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 125.
Do metod chirurgiczno-ortopedycznych leczenia złamań żuchwy mających na celu przywrócenie jej prawidłowej morfologii i czynności nie należy/nie należą:
A)
wyciągi Adamsa.
B)
szwy okolne.
C)
osteosynteza mini płytkowa.
D)
szwy kostne.
E)
należą wszystkie wymienione.
C) osteosynteza mini płytkowa.
Osteosynteza minipłytkowa jest rodzajem leczenia stricte chirurgicznego.
[Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 303]
Do metod destrukcyjnych leczenia naczyniaków nie należy
A)
obliteracja.
B)
śródguzowe podkłucie.
C)
krioterapia
D)
embolizacja selektywna.
E)
prawdziwe są odpowiedzi B i D.
#1840
E) prawdziwe są odpowiedzi B i D.
B - śródguzowe podkłucie
Śródguzowe podkłucie nie należy do metod destrukcyjnych. Jest to jedna z metod chirurgicznych.
Śródguzowe podkłucie to najmniej obciążający i skuteczny sposób leczenia chirurgicznego naczyniaków, który przez mechaniczne zamknięcie dopływu krwi do guza i przestrzeni naczyniowych powoduje jego inwolucję. Zabieg można powtarzać kilkakrotnie, a w razie nie całkowitego cofnięcia się naczyniaka należy go wyciąć, przy czym ze względu na zmniejszenie jego rozmiarów w wyniku podkłuć, powstaje mniejszy ubytek tkanek wymagający rekonstrukcji chirurgicznej.
D - embolizacja selektywna
Embolizacja selektywna nie należy do metod destrukcyjnych. Jest to jedna z metod zachowawczych.
Embolizacja selektywna polega na zaczopowaniu naczyń zaopatrujących naczyniak „perełkami” szklanymi, fragmentami spongostanu, mięśni lub powięzi chorego. Postępowanie to nie powinno być stosowane jako metoda samodzielna, lecz winno poprzedzać (jak pod wiązanie naczyń tętniczych) zabieg wycięcia naczyniaka dla zmniejszenia utraty krwi pod czas zabiegu operacyjnego.
Wskaż prawidłowy schemat leczenia neuralgii nerwu trójdzielnego:
A)
leki przeciwbólowe -> neurotomia -> dekompresja nerwu trójdzielnego.
B)
leki przeciwdrgawkowe -> neurotomia -> dekompresja nerwu trójdzielnego.
C)
leki przeciwdrgawkowe -> blokady z 1-2% roztworów lidokainy -> egzereza.
D)
leki przeciwdrgawkowe -> blokady z 1-2% roztworów lidokainy -> dekompresja nerwu trójdzielnego.
E)
leki przeciwbólowe -> blokady alkoholowe -> egzereza.
D) leki przeciwdrgawkowe -> blokady z 1-2% roztworów lidokainy -> dekompresja nerwu trójdzielnego.
Prawidłowym postępowaniem jest rozpoczęcie leczenia od metod zachowawczych - farmakologicznych, czyli stosowaniu leków przeciwbólowych, witamin z grupy B, leków przeciwpadaczkowych, np. karbamazepiny. Mają one jednak skutki uboczne, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu dlatego często leczenie rozpoczyna się od blokad lignokainowych. Blokady znoszą doraźnie dolegliwości bólowe, ale także przy dłuższym ich stosowaniu doprowadzają do degeneracji włókien nerwowych.
Następnym etapem w przypadku niepowodzenia wcześniejszych metod jest dekompresja nerwu trójdzielnego (jeśli nie ma przeciwwskazań do zabiegu).
Cięcie zewnątrzustne „poniżej kąta żuchwy” jest stosowane w ropniu:
A)
podżuchwowym.
B)
podżwaczowym.
C)
podskroniowym.
D)
prawdziwe są odpowiedzi A + B.
E)
prawdziwe są odpowiedzi A + C.
B) podżwaczowym.
Z uwagi na znaczny szczękościsk nacięcie można wykonać w znieczuleniu miejscowym poprzedzonym premedykacją lub w znieczuleniu ogólnym dożylnym. Przy wskazaniu do znieczulenia ogólnego z intubacją wykonuje się ją „na ślepo” przez przewód nosowy. Łukowata linia cięcia przebiega poniżej kąta żuchwy. Po rozwarstwieniu tkanek nacina się odcinkowo dolny przyczep mięśnia żwacza, a następnie „na tępo” otwiera i opróżnia jamę ropnia.
Wieloogniskowe występowanie zębiaka może stanowić składową zespołu:
A)
Noonan.
B)
Klippla-Feila.
C)
Reye’a.
D)
Gardnera.
E)
Crouzona
D) Gardnera.
Zespół Gardnera to syndrom rodzinnej polipowatości jelit, w przebiegu którego zębiaki występują wieloogniskowo.
Dodatkowo stwierdza się:
liczne gruczolaki przewodu pokarmowego,
naczyniakowłókniaki nosogardzieli,
torbiele naskórkowe,
nadliczbowe i zatrzymane zęby
liczne kostniaki.
W przebiegu zespołu Gardnera stwierdza się bardzo wysokie, bliskie 100% ryzyko rozwoju raka okrężnicy, oraz - znacz nie niższe - raka trzustki, tarczycy oraz guzów mózgu, kości i hepatoblastoma.
Złośliwym guzem zębopochodnym jest:
A)
jasnokomórkowy rak zębopochodny.
B)
młodzieńczy beleczkowaty włókniak kostniejący.
C)
zębinopochodny guz zawierający komórki - cienie.
D)
włókniakozębiak szkliwiakowy.
E)
rogowaciejąco-torbielowaty guz zębopochodny.
A)
jasnokomórkowy rak zębopochodny.
82
%
Jasnokomórkowy rak zębopochodny to złośliwy guz zębopochodny.
Określenie “rak” wskazuje na nowotwór złośliwy, na co warto zwrócić uwagę w przypadku tego typu pytań. Wyłonienie poprawnej odpowiedzi jest w takich sytuacjach możliwe nawet bez szczegółowej wiedzy na temat nowotworów zębopochodnych.
Inne guzy tego typu to:
szkliwiak złośliwy/przerzutujący (MA),
rak szkliwiakowy (AC),
pierwotny wewnątrzkostny rak płaskonabłonkowy (PIOSCC),
zębopochodny rak zawierający komórki-cienie (GCOC).
Wybierz zdanie prawidłowo opisujące uchwyt kleszczy wg sposobu Scheffa:
A)
uchwyt kleszczy od góry, dłoń w pozycji supinacji, jedno z ramion chwyta się palcem wskazującym i kciukiem, trzeci palec wciska się między ramiona kleszczy, czwarty i piąty od strony wewnętrznej drugiego ramienia.
B)
uchwyt kleszczy od dołu, dłoń w pozycji supinacji, palec wskazujący i trzeci obejmują jedno ramię, palec czwarty i piąty obejmują drugie ramię, a kciuk wnika między ramiona kleszczy i je rozwiera.
C)
uchwyt kleszczy od góry, dłoń w pozycji pronacji, jedno z ramion chwyta się palcem wskazującym i kciukiem, trzeci palec wciska się między ramiona kleszczy, czwarty i piąty od strony zewnętrznej drugiego ramienia.
D)
uchwyt kleszczy od dołu, dłoń w pozycji supinacji, palec wskazujący i trzeci obejmują jedno ramię, kciuk obejmuje drugie ramię, a jego opuszka znajduje się między ramionami kleszczy w pobliżu zamka, palec czwarty i piąty wnikają między ramiona kleszczy i rozwierają je.
E)
uchwyt kleszczy od dołu, dłoń w pozycji supinacji, jedno z ramion chwyta się palcem wskazującym i kciukiem, trzeci palec wciska się między ramiona kleszczy, czwarty i piąty od strony zewnętrznej drugiego ramienia.
D)
uchwyt kleszczy od dołu, dłoń w pozycji supinacji, palec wskazujący i trzeci obejmują jedno ramię, kciuk obejmuje drugie ramię, a jego opuszka znajduje się między ramionami kleszczy w pobliżu zamka, palec czwarty i piąty wnikają między ramiona kleszczy i rozwierają je.
Sposób Scheffa - uchwycenie kleszczy od dołu, dłoń w pozycji supinacji, palec wskazujący i trzeci obejmują jedno ramię, kciuk obejmuje drugie ramię, a jego opuszka znajduje się między ramionami kleszczy w pobliżu zamka, palec czwarty i piąty wnikają między ramiona kleszczy i rozwierają je. Po założeniu dziobów na ząb kleszcze obejmuje się całą dłonią.
Sposób Partscha - uchwyt kleszczy od góry, dłoń w położeniu pronacji, jedno z ramion chwyta się palcem wskazującym i kciukiem, trzeci palec wciska się między ramiona kleszczy, czwarty i piąty od strony zewnętrznej drugiego ramienia. Po nałożeniu kleszczy trzeci palec obejmuje wraz z czwartym i piątym drugie ramię.
Do miejscowych przeciwwskazań do ekstrakcji zęba zalicza się:
1) choroby i skazy krwotoczne;
2) ostre choroby zakaźne;
3) wrzodziejące zapalenie błony śluzowej jamy ustnej;
4) niewyrównana cukrzyca;
5) zęby w napromienianych tkankach;
6) szczękościsk II°.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
wszystkie wymienione.
B)
2, 3, 6.
C)
3, 5, 6.
D)
4, 6.
E)
3, 5.
E) 3, 5.
3) wrzodziejące zapalenie błony śluzowej jamy ustnej;
Ostre zapalenie tkanek przyzębia: zwłaszcza przypadki z obecnością znaczących ilości płytki i kamienia nazębnego, gdyż zwiększa to ryzyko zakażenia, wydłuża proces gojenia oraz utrudnia manipulacje tkankami miękkimi, a także zmniejsza efektywność działania leków znieczulających. W takich przypadkach, przed ekstrakcją, wskazane jest leczenie przyczynowe, mające na celu wyeliminowanie ostrego zapalenia oraz zmniejszenie ilości bakterii w jamie ustnej. Głównie ostre martwiczo-wrzodziejące zapalenie dziąseł powinno być traktowane jako bezwzględne przeciwwskazanie do ekstrakcji zęba.
Chiapasco, Chirurgia stomatologiczna, 2020, s. 109.
5) zęby w napromienianych tkankach;
Usunięcie zęba może być w tym przypadku czynnikiem wyzwalającym kliniczne objawy martwicy popromiennej kości. Konieczna jest osłona antybiotykowa zabiegu.
Przyczyną ropnia podbródkowego może być:
1) proces zapalny toczący się w obrębie zębów siecznych dolnych;
2) zapalenie węzłów chłonnych językowych;
3) proces zapalny z przestrzeni podjęzykowej;
4) proces zapalny toczący się w obrębie kłów dolnych;
5) proces zapalny z przestrzeni podżuchwowej;
6) zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych;
7) zapalenie węzłów chłonnych podbródkowych.
a) 1234
b) 1245
c) 1346
d) 1367
e) 1467
C) 1, 3, 4, 6.
1) proces zapalny toczący się w obrębie zębów siecznych dolnych;
3) proces zapalny z przestrzeni podjęzykowej;
4) proces zapalny toczący się w obrębie kłów dolnych;
6) zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych;
Wg FDA (Agencji ds. Żywności i Leków) środki farmakologiczne stosowane u kobiet ciężarnych dzieli się na 5 kategorii, zależnie od ryzyka ich działania teratogennego na płód. Lidokaina zaliczana jest do kategorii:
A) A.
B) B.
C) C.
D) D.
E) E.
B) B.
Lidokaina należy do kategorii B, wg FDA.
Badania ciężarnych samic szczurów nie udowodniły negatywnego wpływu lidokainy na tkanki płodu. Lek gwałtownie przekracza barierę łożyskową i stwierdza się jego obecność w tkankach płodowych już w kilka minut po podaniu go matce. Zarówno organizm płodu, jak i noworodka jest w stanie metabolizować lidokainę. […]
Do cech szkliwiaka łagodnego mogących sugerować ryzyko rozwoju szkliwiaka złośliwego nie zalicza się:
A)
rozległe zaawansowanie kliniczne guza pierwotnego.
B)
znaczna długotrwałość choroby.
C)
powtarzanie zabiegu usunięcia szkliwiaka z powodu niedoszczętności.
D)
wariant jednokomorowy lub zewnątrzkostny/obwodowy szkliwiaka.
E)
wielokrotne lub wielomiejscowe nawroty.
D)
wariant jednokomorowy lub zewnątrzkostny/obwodowy szkliwiaka.
71
%
Szacuje się, że relatywnie najczęściej do powstania przerzutu dochodzi w przebiegu szkliwiaka litego/wielokomorowego (SMA) i desmoplastycznego (DA); około 2% tych guzów daje przerzuty.
Szkliwiak jednokomorowy (UA) daje je znacznie rzadziej (około 0,8-1%), a najrzadziej wy stępują one w przypadkach szkliwiaka obwodowego (0,2- 0,5%).
W celu usunięcia zęba należy przerwać włókna zębnej i pokonać opór ściany kostnej zębodołu. Osiągnąć to można poprzez wykonanie odpowiednich dla danej grupy zębów ruchów ekstrakcyjnych. Który z wymienionych ruchów jest wskazany podczas usuwania trzecich zębów trzonowych szczęki?
A)
wahadłowy.
B)
wyważająco-obrotowy
C)
półobrotowy
D)
wyważający do tyłu lub na zewnątrz.
E)
wyważający w kierunku podniebienia.
D)
wyważający do tyłu lub na zewnątrz.
Większość autorów wskazuje te ruchy jako podstawowe przy ekstrakcji górnych zębów mądrości.
E)
wyważający w kierunku podniebienia.
Jedną z metod leczenia naczyniaków jest embolizacja selektywna. Wskaż prawdziwe stwierdzenie charakteryzujące powyższą metodę:
A)
polega na śródguzowym podaniu hormonów steroidowych, wskutek czego guz ulega inwolucji prawdopodobnie na skutek działania antyanabolicznego na guz i naczynia doprowadzające.
B)
polega na wstrzykiwaniu do naczyniaka środków powodujących sklerotyzację guza.
C)
zaliczana jest do metod destrukcyjnych.
D)
nie jest metodą samodzielną, lecz powinna poprzedzać zabieg wycięcia naczyniaka w celu zmniejszenia utraty krwi podczas zabiegu operacyjnego.
E)
prawdziwe są odpowiedzi B + D
D)
nie jest metodą samodzielną, lecz powinna poprzedzać zabieg wycięcia naczyniaka w celu zmniejszenia utraty krwi podczas zabiegu operacyjnego.
51
%
Polega na zatkaniu naczyń zaopatrujących naczyniak „perełkami” szklanymi, fragmentami spongostanu, mięśni lub powięzi chorego. Poprzedza interwencję chirurgiczną. Dzięki selektywnej embolizacji zmniejsza się utrata krwi podczas ostatecznego zabiegu.
Najczęstszym wskazaniem do operacyjnej ekstrakcji trzecich dolnych trzonowców jest/są:
A)
próchnica drugiego lub trzeciego trzonowca dolnego.
B)
powikłania zapalne.
C)
torbiele zawiązkowe.
D)
stłoczenia zębów siecznych
E)
prawdziwe są odpowiedzi A, B.
B)
powikłania zapalne.
Dolegliwości polegają na częstych powikłaniach zapalnych przyzębia i dziąsła lub zakażeniu mieszka zębowego. Większość zębów trzonowych dolnych (około 80%) usuwana jest z powodu powikłań zapalnych.
Do przyczyn powiększenia węzłów chłonnych należą:
1) choroby bakteryjne, wirusowe, pierwotniakowe i grzybicze;
2) schorzenia autoimmunologiczne, choroby alergiczne, metaboliczne i spichrzeniowe;
3) chłoniaki, białaczki, histiocytoza i przerzuty nowotworowe;
4) endokrynopatie, sarkoidoza, odczynowe zapalenie węzłów chłonnych i zespół Kawasaki;
5) odczyny poszczepienne, choroba posurowicza, polekowe reakcje niepożądane;
6) nadmierny wysiłek fizyczny, zwapnienie lub hialinizacja po przebytym zakażeniu.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 3.
B)
1,3, 5.
C)
1, 2, 5, 6.
D)
1, 2, 3, 4, 5.
E)
wszystkie wymienione.
1) choroby bakteryjne, wirusowe, pierwotniakowe i grzybicze;
Powiększenie odczynowe w odpowiedzi na antygen.
2) schorzenia autoimmunologiczne, choroby alergiczne, metaboliczne i spichrzeniowe;
Powiększenie w chorobach układowych.
3) chłoniaki, białaczki, histiocytoza i przerzuty nowotworowe;
Powiększenie węzłów w chorobach nowotworowych.
4) endokrynopatie, sarkoidoza, odczynowe zapalenie węzłów chłonnych i zespół Kawasaki;
5) odczyny poszczepienne, choroba posurowicza, polekowe reakcje niepożądane;
Powiększenie z przyczyn jatrogennych.
6) nadmierny wysiłek fizyczny, zwapnienie lub hialinizacja po przebytym zakażeniu.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące kostniwiaka (cementoblastoma):
1) wywodzi się z komórek ektomezenchymalnych przyzębia;
2) wywodzi się z cementoblastów;
3) szczyt występowania przypada na 1. dekadę życia;
4) może rozwijać się w kontakcie z zębami mlecznymi;
5) obraz radiologiczny przypomina obraz „baniek mydlanych”.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 4.
B)
3, 4, 5.
C)
1, 4, 5.
D)
2, 3.
E)
1, 5.
A)
1, 2, 4.
-
1) wywodzi się z komórek ektomezenchymalnych przyzębia;
2) wywodzi się z cementoblastów;
Kostniwiak wywodzi się z komórek ektomezenchymalnych przyzębia, głównie cementoblastów. Histogeneza nowotworu jest trójstopniowa: w pierwszym etapie dochodzi do osteolizy okołowierzchołkowej, następnie nowotwór wchodzi w fazę cementoblastyczną, a w końcowym stadium dochodzi do jego dojrzewania i uwapnienia
Kaczmarzyk, Nowotwory zębopochodne i guzy nowotworopodobne, 2009, s. 141.
4) może rozwijać się w kontakcie z zębami mlecznymi;
Guz może rozwijać się w kontakcie z zębami mlecznymi, jest to natomiast bardzo rzadkie (do dziś opisano tylko 10 takich przypadków).
[Kaczmarzyk, Nowotwory zębopochodne i guzy nowotworopodobne, 2009, s. 142]
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące bakteryjnego zapalenia zatoki szczękowej:
1) wtłoczenie zęba do zatoki szczękowej nie musi spowodować jej stanu zapalnego;
2) bezpośrednie sąsiedztwo siekaczy, przedtrzonowców i trzonowców z zatoką jest przyczyną szerzenia się bakterii i ich toksyn ze zmian OKW na błonę śluzową zatoki;
3) najczęściej występujące bakterie to paciorkowce, gronkowce, H. influenzae, beztlenowce;
4) obrzęk śluzówki może wywołać uczucie drętwienia górnych zębów na skutek ucisku splotów zębodołowych;
5) w badaniu RTG nie można stwierdzić pogrubienia śluzówki zatoki.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2.
B)
3, 4
C)
1, 5.
D)
1, 3, 4.
E)
1, 2, 4.
3) najczęściej występujące bakterie to paciorkowce, gronkowce, H. influenzae, beztlenowce;
Bakteriami patogennymi w zapaleniach zatok są zwykle paciorkowce, gronkowce, Haemophilus influenze, Diplococcus pneumoniae, w przypadkach zapaleń zębopochodnych występują beztlenowce lub Escherichia coli.
Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 198
4) obrzęk śluzówki może wywołać uczucie drętwienia górnych zębów na skutek ucisku splotów zębodołowych;
Miejscowe charakterystyczne dla tej zatoki to: ból pulsujący i rozpierający szczególnie w okolicy jej przedniej ściany promieniujący do oka i czoła. Uczucie „drętwienia” górnych zębów na skutek ucisku splotów nerwowych zębodołowych górnych przez obrzęk śluzówki i wydzielinę zapalną gromadzącą się w świetle zatoki.
Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996,
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ropnia przestrzeni skrzydłowo-podniebiennej:
1) nie towarzyszy mu objaw egzoftalmii;
2) ropień może być wynikiem przejścia procesu z przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej;
3) przyczyną może być zropienie krwiaka po uszkodzeniu żylnego splotu skrzydłowego podczas znieczulenia;
4) ropnia nie nacina się zewnątrzustnie;
5) może przez ciągłość szerzyć się do przestrzeni przygardłowej.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
3, 5.
B)
2, 3, 5.
C)
1, 4.
D)
2, 4.
E)
2, 3.
2) ropień może być wynikiem przejścia procesu z przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej;
Istotnie ropień może być wynikiem przejścia procesu z sąsiednich przestrzeni, oprócz skrzydłowo-żuchwowej może dotyczyć także policzkowej, przygardłowej. Może mieć także charakter zębopochodny.
3) przyczyną może być zropienie krwiaka po uszkodzeniu żylnego splotu skrzydłowego podczas znieczulenia;
Do przyczyn ropnia należą:
następstwa zgorzeli miazgi zębów trzonowych górnych,
zakażenie wprowadzone podczas znieczulenia do guza szczęki,
zropienie krwiaka powstałego pod czas wykonywania tego znieczulenia (uszkodzenie żylnego splotu skrzydłowego.
5) może przez ciągłość szerzyć się do przestrzeni przygardłowej.
Proces zapalny z omawianej przestrzeni przez ciągłość może szerzyć się
ku górze - do oczodołu, dołu podskroniowego, podstawy czaszki
ku dołowi - do przestrzeni policzkowej, skrzydłowo-żuchwowej, przygardłowej, stanowiąc zagrożenie przejścia zakażenia do jamy czaszki albo do śródpiersia.
Wskaż zdania prawdziwe dotyczące ropnia podżwaczowego:
1) w etiologii należy uwzględnić utrudnione wyrzynanie dolnego zęba mądrości;
2) zwykle towarzyszy mu objaw chełbotania;
3) przyczyną może być pourazowe zropienie krwiaka;
4) nie towarzyszy mu szczękościsk;
5) postępowaniem leczniczym z wyboru jest nacięcie i drenaż ropnia.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3.
B)
3, 4.
C)
1, 3, 5.
D)
1, 2, 5.
E)
4, 5.
C)
1, 3, 5.
-
1) w etiologii należy uwzględnić utrudnione wyrzynanie dolnego zęba mądrości;
Przyczynę ropnia podżwaczowego stanowią:
utrudnione wyrzynanie się zęba mądrości lub następstwa zgorzeli miazgi drugiego i trzeciego zęba trzonowego dolnego
zropienie krwiaka,
zakażenie ran pourazowych, po operacyjnych,
powikłania złamań żuchwy
zapalenie kości.
3) przyczyną może być pourazowe zropienie krwiaka;
5) postępowaniem leczniczym z wyboru jest nacięcie i drenaż ropnia.
Cięcie wykonuje się zewnątrzustnie, przebiega łukowato poniżej kąta żuchwy. Po rozwarstwieniu tkanek nacina się odcinkowo dolny przyczep mięśnia żwacza, a następnie na tępo otwiera i opróżnia jamę ropnia.
Wskaż fałszywą informację dotyczącą nacieku promieniczego:
A)
zwykle lokalizuje się w okolicy przedusznej i podżuchwowej.
-
B)
jest zwykle silnie bolesny przy palpacji.
-
C)
skóra pokrywająca naciek zwykle jest zaczerwieniona.
-
D)
mogą towarzyszyć mu przetoki, zwłaszcza w przypadkach o dłuższym przebiegu.
-
E)
najczęściej nie towarzyszy mu odczyn ze strony okolicznych węzłów chłonnych.
B)
jest zwykle silnie bolesny przy palpacji.
-
Naciek jest niebolesny w dotyku.
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 188]
Wg innych źródeł “wykazuje mierną tkliwość”.
W przebiegu tzw. zespołu szczeliny oczodołowej górnej nie pojawia się:
A)
szeroka, sztywna źrenica.
B)
opadnięcie powieki górnej.
C)
wytrzeszcz gałki ocznej.
D)
porażenie ruchomości gałki ocznej.
E)
wszystkie powyższe są elementami składowymi tego zespołu.
E)
wszystkie powyższe są elementami składowymi tego zespołu.
-
A - szeroka, sztywna źrenica,
B - opadnięcie powieki górnej,
C - wytrzeszcz gałki ocznej,
D - porażenie ruchomości gałki ocznej.
Zespół szczeliny oczodołowej górnej charakteryzuje się
miernym wytrzeszczem gałki ocznej,
porażeniem mięśni gałkoruchowych (ophthalmoplegia),
ustalonym rozszerzeniem źrenicy,
ptozą,
zaburzeniem czucia w obszarze zaopatrywanym przez końcowe gałęzie nerwu ocznego,
zniesieniem odruchu rogówkowego.
W przebiegu których z wymienionych niżej ropni istnieje ryzyko wystąpienia niedrożności oddechowej?
1) podżwaczowego;
2) podniebiennego;
3) podjęzykowego;
4) nasady języka;
5) podbródkowego.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 4, 5.
B)
2, 3, 4.
C)
3, 4.
D)
1, 2, 3, 4.
E)
1, 3, 4, 5
C)
3, 4.
-
3) podjęzykowego;
Ropień ten przebiega z silnym bólem dna jamy ustnej, podwyższeniem temperatury, zaburzeniem funkcji mowy, połykania, a niekiedy również oddychania.
Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 124.
4) nasady języka;
W tej postaci ropnia języka stan ogólny pacjenta może być ciężki. Wewnątrzustnie stwierdza się powiększenie objętości tego narządu spowodowane na ciekiem (bolesnym), znaczne ograniczenie jego ruchomości, ślinotok. Objawy te współistnieją z zaburzeniem funkcji mowy (mowa niewyraźna, bełkotliwa), połykania, a niekiedy również oddychania, oraz naciekiem dna jamy ustnej.
W przebiegu zespołu utrudnionego wyrzynania dolnego zęba mądrości mogą wystąpić następujące powikłania:
1) szczękościsk;
2) ropień przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej;
3) zapalenie kości;
4) zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych;
5) ropień przestrzeni przygardłowej.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 5.
B)
2, 3.
C)
1, 2, 3.
D)
1, 4, 5.
E)
wszystkie wymienione.
E)
wszystkie wymienione.
-
1) szczękościsk;
2) ropień przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej;
3) zapalenie kości;
4) zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych;
5) ropień przestrzeni przygardłowej.
W przebiegu utrudnionego wyrzynania dolnego zęba mądrości mogą wystąpić następujące powikłania:
wrzodziejące zapalenie dziąseł lub jamy ustnej,
zapalenie kości,
zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych,
szerzenie się zakażenia do innych przestrzeni anatomicznych z wystąpieniem nacieków zapalnych, ropni wewnątrz- i zewnątrzustnych, ropowicy,
szczękościsk.
Ropnie mogą wystąpić:
w przedsionku jamy ustnej, w okolicy zęba mądrości, a także w okolicy pierwszego zęba trzonowego (wzdłuż linii skośnej na trzonie żuchwy),
w okolicy podjęzykowej,
w przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej,
w przestrzeni podżuchwowej,
w przestrzeni podżwaczowej.
w przestrzeni przygardłowej (stąd szerzyć się dalej na podstawę czaszki lub do śródpiersia).
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 142, 174]
1) szczękościsk;
2) ropień przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej;
3) zapalenie kości;
4) zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych;
5) ropień przestrzeni przygardłowej.
Ibuprofen zalicza się do:
A)
słabych niesteroidowych leków przeciwzapalnych o krótkim okresie półtrwania.
B)
niesteroidowych leków przeciwzapalnych o umiarkowanej sile działania i czasie półtrwania.
C)
silnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych o krótkim okresie półtrwania.
D)
silnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych o długim okresie półtrwania.
E)
opioidowych leków przeciwbólowych.
A)
słabych niesteroidowych leków przeciwzapalnych o krótkim okresie półtrwania.
-
Jest stosunkowo słabym i nieselektywnym inhibitorem cyklooksygenazy. (…) Lek ten ma krótki okres półtrwania, wynoszący około 2 godzin, stąd konieczność stosowania kilka razy na dobę dla zapewnienia odpowiedniego rezultatu analgetycznego.
Kaczmarzyk, Współczesna farmakoterapia w schorzeniach chirurgii jamy ustnej i tkanek okolicznych, 2006, s. 178.
Oprócz ibuprofenu do tej grupy zaliczmy: salicylany oraz kwas mefenamowy. Stosowane są w ostrym bólu zapalnym o miernym lub umiarkowanym natężniu.
Powikłaniem po znieczuleniu śródwięzadłowym może być:
1) ból zęba podczas nagryzania;
2) rozchwianie zęba;
3) zapalenie miazgi zęba;
4) utrata zęba;
5) ropień przyzębny.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 3
B)
1, 2, 4.
C)
1, 2, 3.
D)
2, 4, 5.
E)
1, 2, 3, 4.
B)
1, 2, 4.
-
1) ból zęba podczas nagryzania;
Może być związane z podaniem zbyt dużej ilości środka znieczulającego.
2) rozchwianie zęba;
Może być związane z podaniem zbyt dużej ilości środka znieczulającego.
4) utrata zęba;
Jest przykładem skrajnego przypadku powikłania po znieczuleniu do szpary ozębnej.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ropnia podbródkowego:
1) jest ropniem zewnątrzustnym;
2) przyczyną są procesy zapalane toczące się w obrębie zębów przedtrzonowych dolnych;
3) wewnątrzustnie stwierdza się obrzęk, zaczerwienienie i uniesienie dna jamy ustnej i fałdów podjęzykowych;
4) język jest najczęściej nieruchomy i występuje utrudnione połykanie i oddychanie;
5) ropień może szerzyć się przez ciągłość do przestrzeni podjęzykowej i podżuchwowej.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 3, 5.
B)
3, 4, 5.
C)
1, 2, 4.
D)
1, 3, 4, 5.
E)
wszystkie wymienione.
A)
1, 3, 5.
-
1) jest ropniem zewnątrzustnym;
3) wewnątrzustnie stwierdza się obrzęk, zaczerwienienie i uniesienie dna jamy ustnej i fałdów podjęzykowych;
Dodatkowo zewnątrzustnie ropień objawia się jako elastyczno-twarde, bolesne wygórowanie okolicy podbródkowej sięgające niekiedy do okolicy kości gnykowej. Wygórowanie z wyczuwalnym objawem chełbotania pokryte jest napiętą i zaczerwienioną skórą.
[Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 126]
5) ropień może szerzyć się przez ciągłość do przestrzeni podjęzykowej i podżuchwowej.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia ropni wewnątrzustnych:
1) u pacjentów ogólnie zdrowych jest głównie miejscowe;
2) wymaga wykonania zabiegu Traunera w przypadku zęba wielokorzeniowego z równoczesnym otwarciem komory zęba;
3) zawsze wymaga nacięcia ropnia, bez względu na wdrożone leczenie przyczynowe;
4) odstąpienie od ekstrakcji na pierwszej wizycie jest możliwe w przypadku przewidywania, iż ząb wymaga usunięcia metodą chirurgiczną;
5) wymaga zastosowania antybiotykoterapii w każdym przypadku, jako leczenia wspomagającego;
6) w ropniu dołka nadkłowego i nasady języka wymaga hospitalizacji.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 6.
B)
1, 4, 6.
C)
1, 2, 3.
D)
1, 4, 5, 6.
E)
1, 3, 5, 6.
B)
1, 4, 6.
-
1) u pacjentów ogólnie zdrowych jest głównie miejscowe;
Leczenie polega otwarciu zęba, jeśli w ocenie klinicznej i radiologicznej kwalifikuje się do dalszego leczenia zachowawczego (endodontycznego) lub zachowawczo-chirurgicznego (resekcja wierzchołka korzenia) bądź ekstrakcji.
W przypadku gdy nie uzyskano drenażu przez zębodół lub kanał, albo gdy odpływ tymi drogami jest niewystarczający, ropień należy naciąć, opróżnić i drenować sączkiem gumowym, ufiksowanym najlepiej do sąsiednich zębów, np. za pomocą nici chirurgicznych.
[Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 126]
4) odstąpienie od ekstrakcji na pierwszej wizycie jest możliwe w przypadku przewidywania, iż ząb wymaga usunięcia metodą chirurgiczną;
Od zasady ekstrakcji zęba przyczynowego na pierwszej wizycie odstępuje się w przypadku przewidywania, iż ząb wymaga dłutowania lub w przypadku szczękościsku.
[Kryst, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 2011, s. 146]
W ropniach wewnątrzustnych usunięcie zęba przyczynowego wykonuje się zwykle w 2 - 3 dni po nacięciu ropnia ze względu na słabsze działanie środków znieczulenia miejscowego w kwaśnym środowisku zapalnym, a w ropniach zewnątrzustnych po zmniejszeniu się szczękościsku.
Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 117.
6) w ropniu dołka nadkłowego i nasady języka wymaga hospitalizacji.
Leczenie większości omawianych ropni wewnątrzustnych odbywa się ambula toryjnie. Natomiast leczenie ropni dołu nadkłowego oraz nasady języka, z uwagi na możliwość powstania poważnych powikłań, prowadzi się w warunkach szpitalnych. Z powyższych też względów w ropniach o tej lokalizacji oprócz leczenia miejsco wego wdraża się antybiotykoterapię.
Do I-rzędowych zębopochodnych ognisk należą:
A)
niepowikłana zgorzel zęba.
B)
torbiel korzeniowa.
C)
ziarniniak przyszczytowy.
D)
utrudnione wyrzynanie zęba
E)
zapalenie kości.
A)
niepowikłana zgorzel zęba.
-
Niepowikłana zgorzel zęba wraz z stanem po leczeniu amputacyjnym należą do ognisk I-rzędowych.
Ogniska I-rzędowe - ogniska wewnątrzzębodołowe - proces patologiczny jest ograniczony do jamy zęba, ozębna natomiast nie wykazuje zmian kliniczno-radiologicznych:
zgorzel zęba niepowikłana,
stan po leczeniu amputacyjnym
Ogniska II-rzędowe - ogniska przyszczytowe - umiejscowione przy szczycie korzenia:
torbiel korzeniowa,
ziarniniak przyszczytowy
Ogniska w przyzębiu - ubytki kostne powstające w przebiegu
periodontopatii,
utrudnionego wyrzynania zębów,
Inne ogniska:
torbiele zawiązkowe,
zapalenia kości,
zęby zatrzymane,
ciała obce.
Lekiem znieczulającym miejscowo, który może być wykorzystywany wyłącznie w znieczuleniu powierzchniowym, jest:
A)
prokaina.
B)
ropiwakaina
C)
prilokaina.
D)
tetrakaina.
E)
benzokaina.
E)
benzokaina.
-
Benzokaina charakteryzuje się bardzo słabą rozpuszczalność w wodzie, dlatego jest stosowana tylko w znieczuleniu powierzchniowym.
Stosowana jest często w postaci żelu do aplikacji w jamie ustnej, nie tylko w chirurgii, ale również w pedodoncji podczas bolesnego wyrzynania zębów i w periodontologii przy bolesnych stanach zapalnych błony śluzowej.
W postaci preparatów złożonych (z anestezyną, mentolem czy tlenkiem cynku) stosowana jest jako lek pomocniczy w łagodzeniu objawów związanych z wykwitami ospy wietrznej, pokrzywki i wyprysku. W postaci czopków podaje się ją w celu łagodzenia objawów związanych z żylakami odbytu.
Obraz radiologiczny „naciągu rakiety tenisowej” jest patognomoniczny dla:
A)
włókniaka zębopochodnego (odontogenic fibroma OF).
B)
płaskonabłonkowego guza zębopochodnego (squamous odontogenic tumour SOT).
C)
kostniwiaka (cementoblastoma CB).
D)
śluzaka zębopochodnego (odontogenic myxoma OM).
E)
samotnej torbieli kostnej (solitary bone cyst SBC).
D)
śluzaka zębopochodnego (odontogenic myxoma OM).
-
Objaw ten występuje jeśli przegrody kostne biegną prosto i krzyżują się tworząc kwadratowe lub trójkątne komory.
Inne objawy radiologiczne, które można zaobserwować w przypadku śluzaka zębopochodnego to:
obraz “matowego szkła”,
obraz “napiętego sznura”,
obraz “baniek mydlanych”,
obraz “plastra miodu”,
obraz “spikul” lub “słonecznej poświaty”.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące techniki zewnątrzustnej znieczulenia nerwu zębodołowego dolnego według Jarząba:
1) miejsce wkłucia igły znajduje się za tylnym brzegiem gałęzi żuchwy, w połowie jej wysokości;
2) igłę należy wkłuć na głębokość około 4 cm;
3) kierunek pogłębiania igły wyznacza linia łącząca kąt ust z punktem wkłucia;
4) pogłębiając wkłucie o 1 cm uzyskuje się znieczulenie nerwu językowego;
5) dodatkowo znieczuleniu ulegają nerwy zębodołowe górne tylne.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 3, 4.
B)
3, 4, 5.
C)
1, 2, 4.
D)
1, 2, 3.
E)
2, 4, 5
1) miejsce wkłucia igły znajduje się za tylnym brzegiem gałęzi żuchwy, w połowie jej wysokości;
3) kierunek pogłębiania igły wyznacza linia łącząca kąt ust z punktem wkłucia;
4) pogłębiając wkłucie o 1 cm uzyskuje się znieczulenie nerwu językowego;
Do schorzeń o wysokim ryzyku bakteryjnego zapalenia wsierdzia zalicza się:
1) wszczepione sztuczne zastawki serca;
2) nabyte wady serca;
3) ubytek typu otworu wtórnego w przegrodzie międzyprzedsionkowej;
4) epizod bakteryjnego zapalenia wsierdzia w wywiadzie;
5) wady wrodzone serca;
6) kardiomiopatię przerostową;
7) stan po pomostowaniu aortalno-wieńcowym.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3.
B)
1, 4, 5.
C)
3, 5, 7.
D)
5, 6, 7.
E)
3, 4.
B)
1, 4, 5.
-
1) wszczepione sztuczne zastawki serca;
4) epizod bakteryjnego zapalenia wsierdzia w wywiadzie;
5) wady wrodzone serca;
Pacjenci z wrodzonymi wadami serca, wszczepionymi sztucznymi zastawkami i po przebytym IZW zawsze znajdują się w grupie wysokiego stopnia ryzyka wystąpienia kolejnego IZW i wymagają profilaktyki antybiotykowej przed większością zabiegów stomatologicznych.
Ryzyko wysokiego stopnia:
Wszczepione sztuczne zastawki serca
Epizod endocarditis w wywiadzie
Wady wrodzone serca
Chirurgicznie wytworzone zespolenie systemowo-płucne
Ryzyko średniego stopnia:
Wady nabyte serca
Nabyte dysfunkcje zastawkowe
Przerostowa kardiomiopatia
Wypadanie zastawki mitralnej z przeciekiem zwrotnym krwi
Ryzyko niskiego stopnia:
Ubytek typu otworu wtórnego w przegrodzie międzyprzedsionkowej
Stan po chirurgicznej plastyce ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej lub międzykomorowej
Drożny przewód tętniczy
Stan po pomostowaniu aortalno-wieńcowym
Wypadanie zastawki mitralnej bez przecieku zwrotnego
Fizjologiczne, czynnościowe lub nieszkodliwe szmery sercowe
Stan po przebyciu choroby Kawasaki bez dysfunkcji zastawkowych
Stan po gorączce reumatycznej bez dysfunkcji zastawkowych
Wszczepiony rozrusznik serca
[Kaczmarzyk, Współczesna farmakoterapia w schorzeniach chirurgii jamy ustnej i tkanek okolicznych, 2006, s. 110]
1) wszczepione sztuczne zastawki serca;
Pacjenci ze sztuczną zastawką serca znajdują się w grupie wysokiego stopnia ryzyka wystąpienia IZW i wymagają profilaktyki antybiotykowej przed większością zabiegów stomatologicznych.
2) nabyte wady serca;
Pacjenci z wadami nabytymi znajdują się w grupie średniego stopnia ryzyka wystąpienia IZW.
3) ubytek typu otworu wtórnego w przegrodzie międzyprzedsionkowej;
Pacjenci z ubytkiem typu otworu wtórnego znajdują się w grupie niskiego stopnia ryzyka wystąpienia IZW.
4) epizod bakteryjnego zapalenia wsierdzia w wywiadzie;
Pacjenci po przebytym IZW zawsze znajdują się w grupie wysokiego stopnia ryzyka wystąpienia kolejnego IZW i wymagają profilaktyki antybiotykowej przed większością zabiegów stomatologicznych.
5) wady wrodzone serca;
Pacjenci z wrodzonymi wadami serca znajdują się w grupie wysokiego stopnia ryzyka wystąpienia kolejnego IZW i wymagają profilaktyki antybiotykowej przed większością zabiegów stomatologicznych.
6) kardiomiopatię przerostową;
Pacjenci z kardiomiopatią przerostową znajdują się w grupie średniego stopnia ryzyka wystąpienia IZW.
7) stan po pomostowaniu aortalno-wieńcowym.
Pacjenci po założeniu bypassów znajdują się w grupie niskiego stopnia ryzyka wystąpienia IZW.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące techniki znieczulenia nerwu podoczodołowego metodą wewnątrzustną:
1) palec wskazujący lewej ręki opiera się na dolnym kostnym brzegu oczodołu w linii źrenicy przy patrzeniu przez pacjenta na wprost;
2) przed wkłuciem igły należy zdezynfekować błonę śluzową niezależnie od stanu higieny jamy ustnej pacjenta;
3) igłę wkłuwa się w odległości 0,5 cm od brzegu dziąsła w sklepieniu przedsionka nad siekaczem bocznym;
4) igłę prowadzi się ku tyłowi, do góry i na zewnątrz w kontakcie z kością;
5) przed podaniem środka znieczulającego nie ma konieczności aspiracji;
6) w trakcie podawania znieczuleniu prosi się pacjenta, aby nie zamykał oczu.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 3, 4.
B)
1, 2, 3, 4.
C)
1, 2, 4, 5.
D)
1, 3, 4, 6.
E)
1, 3, 4, 5, 6
D)
1, 3, 4, 6.
-
1) palec wskazujący lewej ręki opiera się na dolnym kostnym brzegu oczodołu w linii źrenicy przy patrzeniu przez pacjenta na wprost;
Ujście otworu podoczodoŁowego jest skierowane ku środkowi i dołowi i leży od 0,5 do 0,8 cm pod dolnym brzegiem oczodołu w miejscu połączenia kości jarzmowej z kością szczęki. Opuszkę palca lewej ręki opiera się na skórze w miejscu odpowiadającym otworowi podoczodołowemu (na dolnym kostnym brzegu oczodołu w linii źrenicy przy patrzeniu przez pacjenta na wyprost).
Lekarze leworęczni postępują odwrotnie.
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 92, Dominiak, Podstawy chirurgii stomatologicznej, 2013, s. 155]
3) igłę wkłuwa się w odległości 0,5 cm od brzegu dziąsła w sklepieniu przedsionka nad siekaczem bocznym;
Po odchyleniu wargi wkłuwa się igłę w odległości 0.5 cm od brzegu dziąsła w sklepieniu przedsionka nad bocznym siekaczem na głębokości 1.5-2 cm. co wyczuwa się palcem kontrolującym.
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 92]
4) igłę prowadzi się ku tyłowi, do góry i na zewnątrz w kontakcie z kością;
Kierunek igły można oznaczyć, wyobażając sobie dwa proste zgłębniki, które wprowadzone do obu otworów podoczodołowych na czaszce krzyżują się pod kolcem nosowym przednim. Igłę prowadzi się prawie równolegle do tego kierunku - ku tyłowi, do góry i na zewnątrz - w kierunku źrenicy oka patrzącego na wprost, dochodząc w ten sposób do ujścia otworu podoczodolowego.
[Bartkowski, Chirurgia szczękowo-twarzowa, 1996, s. 92]
6) w trakcie podawania znieczuleniu prosi się pacjenta, aby nie zamykał oczu.
Podczas wykonywania znieczulenia należy obserwować gałki oczne.
Dawka adrenaliny, jaką należy domięśniowo podać pacjentowi we wstrząsie anafilaktycznym, wynosi:
A)
0,5 ml w stężeniu 1:1000.
B)
3 ml w stężeniu 1:10 000.
C)
5 ml w stężeniu 1:10 000
D)
2 ml w stężeniu 1:1000
E)
0,2 ml w stężeniu 1:1000
A)
0,5 ml w stężeniu 1:1000.
-
Dawka 0,5 ml w stężeniu 1:1000 jest odpowiednia zarówno do podania domięśniowego jak i podskórnego.
Podanie można powtarzać co 20 minut.
Ponieważ lekarz niedoświadczony w medycynie ratunkowej może w chwili ogromnego stresu zapomnieć, w jakiej dawce należy podać lek, w takiej sytuacji należy się kierować zasadą, że porcja leku dostępna w jednej ampułce nigdy nie stanowi dawki, która mogłaby zagrozić zdrowiu czy życiu pacjenta. Dlatego też - w razie zapomnienia, w jakiej dawce należy podać epinefrynę - można wstrzyknąć jednorazowo jedną ampułkę leku domięśniowo lub podskórnie.
Uszkodzenie obwodowe nerwu twarzowego może manifestować się:
1) objawem Owińskiego;
2) objawem Vincenta;
3) przeczulicą słuchową;
4) łzawieniem;
5) niedoczulicą skóry policzka.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
3, 4.
B)
1, 5.
C)
2, 5.
D)
1, 2.
E)
żadne z wymienionych.
A)
3, 4.
-
3) przeczulicą słuchową;
Porażenie nerwu i mięśnia strzemiączka wywołuje brak jego czynności ochronnej i wzmożoną czułość słuchu oraz szczególną wrażliwość na tony niskie. Dochodzi wtedy do przewagi czynnościowej mięśnia napinacza błony bębenkowej (czynność mięśnia strzemiączka polega na zamykaniu okienka owalnego jamy bębenkowej przez podstawę strzemiączka).
Łasiński, Anatomia głowy dla stomatologów, 1993, s. 295.
4) łzawieniem;
Porażenie części łzowej mięśnia okrężnego oka powoduje, ze łzy odpływają do przewodu nosowo-łzowego. Wywołuje to łzawienie, uczucie suchości w jamie nosowej i obniżenie wrażliwości węchu, potęgowane przez zaburzenie unerwienia wydzielniczego błony śluzowej jamy nosowej.
Na wewnętrznej powierzchni żuchwy nie występują:
1) bruzda żuchwowo-gnykowa;
2) kresa skośna;
3) guzki bródkowe dolne;
4) guzowatość skrzydłowa;
5) języczek żuchwy;
6) guzowatość bródkowa.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2.
B)
2, 3.
C)
2, 6.
D)
3, 6.
E)
4, 5.
C)
2, 6.
-
2) kresa skośna;
Struktura ta występuje na zewnętrznej powierzchni żuchwy. Biegnie od okolicy otworu bródkowego ku tyłowi i górze. Przechodzi w przedni brzeg gałęzi. Kresa skośna jest wyczuwalna od strony przedsionka jamy ustnej.
6) guzowatość bródkowa.
Struktura ta występuje na zewnętrznej powierzchni żuchwy. Jest to wyniosłość, która lokalizuje się w przednim odcinku żuchwy, w jej dolnej części.