antybiotyki Flashcards
co na bakterie gram +
penicylina G, glikopeptydy, lipopeptydy, linkozamidy, makrolidy, kwas fusydowy, oksazolidynony
na gram -
monobaktamy, polimyksymy
na gram - i gram +
penicyliny naturalne (V i G)
aminopenicyliny
karboksypenicyliny
ureidopenicyliny
cefalosporyny
β laktamy z inhibitorem β laktamaz
karbapenemy
aminoglikozydy
chinolony
tetracykliny
fosfomycyna
na bakterie beztlenowe
linkozamidy
nitroimidazole
chloramfenikol
β laktamy z inhibitorem β laktamaz
antybiotyki bakterioBÓJCZE
❖β laktamy
Penicyliny
Cefalosporyny
Cefamycyny
Karbapenemy
Inhibitory B-laktamaz
Uszkodzenie ściany komórkowej
❖ Aminoglikozydy
Streptomycyna
Neomycyna
Kanamycyna
Tobramycyna
Gentamycyna
Sisomycyna
Przedwczesne uwolnienie łaocucha
peptydowego z podjednostki 30S rybosomu
❖ Chinolony
❖ Glikopeptydy
Wankomycyna
Teikoplanina
Hamowanie sieciowania warstw peptydoglikanu
❖Lipopeptydy
Daptomycyna
Nieodwracalne związanie z błoną cytoplazmatyczną -> depolaryzacja -> zaburzenia w gradiencie -> śmierć
❖Polipeptydy
Bacytracyna
Polimyksyny
❖ Kotrimoksazol
❖ Metronidazol
❖ Fosfomycyna
❖ Polimyksyny
antybiotyki bakterioSTATYCZNE
❖Makrolidy
Erytromycyna
Azytromycyna
Klarytromycyna
Hamowanie elongacji polipeptydu poprzez interakcję z jednostką 50S rybosomu, odwracalne wiązanie się z 23S rRNA podjednostki 50S
❖ Linkozamidy
Klindamycyna
Hamowanie elongacji polipeptydu przez interakcję z 50S rybosomu, inhibicja transferazy
peptydylowej
❖ Tetracykliny
Tetracyklina
Doksycyklina
Minocyklina
Hamowanie elongacji polipeptydu poprzez interakcję z podjednostką 30S rybosomu
❖ Sulfonamidy i inhibitory reduktazy dihydrofolianu
Sulfametoksazol
Trimetoprim
hamują syntazę dihydrofolianu/ reduktazę dihydrofolianu
Ze względu na stopień przenikania antybiotyków do tkanek dzielimy je na
Łatwo przenikające – chloramfenikol, makrolidy, tetracykliny
Gorzej przenikające – streptomycyna, benzylopenicylina
Bardzo słabo przenikające – polimyksyny, gentamycyna
Mechanizm działania antybiotyków i chemioterapeutyków na drobnoustroje
Blokowanie biosyntezy ściany komórkowej
Uszkodzenie błony protoplazmatycznej
Blokowanie syntezy DNA
Blokowanie biosyntezy białka
Blokowanie biosyntezy ściany komórkowej które antybiotyki
glikopeptydy - wankomycyna, teikoplanina,
antybiotyki B- laktamowe
fosfomycyna
polipeptydowe - bacytracyna
*izoniazyd : hamowanie syntezy kwasów
mykolowych
*etambutol: hamuje syntezę arabinogalaktanu u prątków
Metody oznaczania lekowrażliwości bakterii
- Metody jakościowe:
-dyfuzyjno-krążkowa - Metody ilościowe, określające wartość MIC (ang. minimal inhibitory concentration):
-seryjnych rozcieńczeń antybiotyku w podłożu stałym
-seryjnych rozcieńczeń antybiotyku w podłożu płynnym
-E-testy
-metody automatyczne
metoda dyfuzyjno krążkowa
DYFUZYJNO KRAŻKOWA (Kirby-Bauera) – najczęściej używana, oparta jest na dyfuzji antybiotyku zawartego w krążku do podłoża. Antybiotyk dyfunfuje promieniście, tworząc gradient stężeń. Największa jego koncentracja występuje przy brzegach krążka i spada wraz z odległością od krążka. Wielkość strefy zahamowania wzrostu bakterii jest wprost proporcjonalna do stopnia wrażliwości bakterii na antybiotyk. Bakterie określa się jako wrażliwe, średnio wrażliwe lub oporne.
Nie jest wiarygodna w testowaniu wolnorosnących organizmów i bezwzględnych bakterii beztlenowych.
metody rozcieńczeniowe
ROZCIEŃCZENIOWE – pozwalają na określenie minimalnego stężenia antybiotyku (MIC – minimum inhibitory concentration) hamującego wzrost bakterii. Seryjne rozcieńczenia antybiotyku przygotowuje się w podłożu 1.płynnym lub 2.stałym/agarowym
- Seryjne rozcieoczenia na podłożu płynnym. Po 16–18 godzinnej inkubacji w temperaturze 35 °C sprawdza się, gdzie rozwinęły się hodowle (obserwuje się zmętnienie). W próbówkach, w których stężenie leku było mniejsze od wartości MIC, obserwuje się zmętnienie (wzrost
bakterii). Najniższe stężenie antybiotyku, przy którym nie rozwijają się mikroorganizmy (podłoże jest przejrzyste), wyznacza wartość MIC - Na podłożu stałym lub agarowym, do
których dodaje się następnie odpowiednią ilośd inokulum i inkubuje. Wzrost na płytce więcej
niż jednej kolonii bakteryjnej świadczy o tym, że stężenie antybiotyku w tej płytce było
mniejsze od MIC. Najniższe stężenie antybiotyku, przy którym nie rozwinęła się więcej niż
jedna kolonia, wyznacza wartość MIC.
E- testy
ETEST – łączy dyfuzję antybiotyku w agarze i ilościowe określenie stężenia hamującego (MIC). Wykorzystuje się paski nasycone antybiotykiem w gradiencie stężeń.
MIC definicja + metody oznaczania
(ang. minimal inhibitory concentration) — określa najmniejsze stężenie leku, wyrażone w mg/l, określone w warunkach in vitro, HAMUJĄCE wzrost bakterii przy określonej gęstości inokulum w określonym czasie.
Metody rozcieńczeniowe na podłożu stałym lub płynnym określające
najmniejsze stężenie chemioterapeutyku hamujące wzrost bakterii (MIC w
mg/l).
MBC definicja
MBC (ang. minimal bactericidal concentration)
określa minimalne stężenie leku, wyrażone w mg/l, oznaczone w warunkach in vitro, przy którym GINIE 99,9 % komórek bakteryjnych, przy określonej gęstości inokulum i w określonym czasie.
Jedynie metoda seryjnych rozcieńczeń antybiotyku w podłożu płynnym umożliwia także oznaczenie wartości MBC