Układ pokarmowy - wątroba Flashcards
W jakiej płaszczyźnie przebiega więzadło sierpowate?
W płaszczyźnie strzałkowej.
Przebiegające w płaszczyźnie strzałkowej więzadło sierpowate stanowi granicę między:
prawym (większym) i lewym (mniejszym) płatem wątroby.
Na powierzchni dolnej wątroby znajdują się:
dwie równoległe bruzdy strzałkowe i bruzda poprzeczna.
Dzielą one wątrobę na 4 płaty: prawy, czworoboczny, ogoniasty i lewy.
I segment wątroby to:
płat ogoniasty.
II segment wątroby to:
segment lewy boczny górny.
III segment wątroby to:
segment lewy boczny dolny.
IV segment wątroby to:
segment lewy przyśrodkowy (tzw. płat czworoboczny).
V segment wątroby to:
segment prawy przedni dolny.
VI segment wątroby to:
segment prawy tylny dolny.
VII segment wątroby to:
segment prawy tylny górny.
VIII segment wątroby to:
segment prawy przedni górny.
Które badanie obrazowe jest pierwszoplanowe w badaniu wątroby?
USG.
W czasie badania USG wątroby ocenia się:
wielkość, kształt i zarysy zewnętrzne narządu, jego echogeniczność i strukturę wewnętrzną (naczynia tętnicze, naczynia żylne i przewody żółciowe).
Wątroba jest stosunkowo łatwo dostępna do oceny z dojścia:
podżebrowego i międzyżebrowego.
Rutynowe badania przezskórne w czasie rzeczywistym w prezentacji dwuwymiarowej (B) uzupełnianie są, szczególnie w przypadkach rozpoznania nieprawidłowości budowy wątroby, technikami bardziej zaawansowanymi. Są to:
- Badania dopplerowskie.
- Elastografia.
Badania dopplerowskie wątroby są stosowane w różnicowaniu:
rozgałęzień żyły wrotnej, żył wątrobowych i przewodów żółciowych, rozpoznawaniu nadciśnienia wrotnego oraz w ocenie stopnia unaczynienia guzów, co ma istotne znaczenie praktyczne.
W przypadkach wolnych przepływów krwi w obrębie guza wątroby skuteczność badania dopplerowskiego wzrasta po:
dożylnym podaniu środka kontrastującego (mikropęcherzyki gazu w otoczce stabilizującej) lub zastosowaniu opcji ze wzmocnieniem sygnału (power Doppler).
Badanie ultrasonograficzne umożliwia ocenę elastyczności tkanek w czasie:
ich mechanicznego ucisku głowicą lub uderzeniową falą ultradźwiękową.
Wnioski diagnostyczne uwzględniają różnice elastyczności tkanki zdrowej i zmienionej patologicznie.
Przed badaniem TK nadbrzusza zaleca się:
doustne podanie środka cieniującego w ilości 500—600 ml (30 minut przed badaniem).
Jakie środki cieniujące stosuje się do TK nadbrzusza?
Negatywne środki cieniujące (woda, metyloceluloza).
Skanowanie pacjenta w TK nadbrzusza, w zależności od wskazań, wykonuje się najczęściej:
wielofazowo przed dożylnym podaniem środka cieniującego i po jego podaniu, w fazie tętniczej i wrotnej, w przypadku zmian niecharakterystycznych również w fazie późnej i/lub po dożylnym podaniu środka cieniującego w postaci bolusa, np. w celu oceny perfuzji guza.
W celu oceny perfuzji guza wątroby środek cieniujący w TK nadbrzusza podajemy dożylnie w postaci:
bolusa.
Szybkie akwizycje i odpowiedni czas skanowania w stosunku do dożylnego podania środka cieniującego mają podstawowe znaczenie w rozpoznawaniu i różnicowaniu guzów wątroby.
Jakie są zalety danej fazy w obrazowaniu wątroby?
Faza bez wzmocnienia kontrastowego - przed iniekcją środka cieniującego:
- ocena miąższu wątroby,
- ocena wyjściowej gęstości zmian ogniskowych.
Jakie są zalety danej fazy w obrazowaniu wątroby?
Faza tętnicza wczesna - 25-35 sekund:
- uzyskanie obrazów tętnic wątrobowych,
- przedoperacyjna ocena unaczynienia tętniczego.