slay Flashcards
od koi zborovi poteknuva etika
од ethos (обичај), ēthos (карактер) – грчки – Аристотел (првпат спомнува во “Нихомахова етика”) – ТЕОРИЈА – Етиката е и наука за моралот
Морал – од mos, moris (обичај) – латински – Кикерон – ПРАКСА
- Почетоци на етика
5 век п.н.е Сократ
- Етички поими
- Морален суд/оценки
Што е предмет на морален суд? – Нечија постапка, држење, однесување, карактер, но и општествени односи меѓу поединци и групи во една заедница. - Морални норми – “треба” // произлегуваат од вредностите
Правни норми – “мора” - Морални принципи – наше уверение дека некоја норма е морална и исправна – наши изградени правила, го насочуваат нашето однесување и дејствување
- Свест – знаење за тоа што е добро а што зло
- Совест – субјективен критериум/внатрешниот судија на моралните постапки, наша лична свест, одговорност која нè тера да постапуваме согласно принципи (Сократ – внатрешен глас – даимонион) (НЕ се раѓаме со грижа на совест)
- Вредности – идеали, замисли кои ги изразуваат општите аспирации на луѓето
Западна култура – да се има (материјалистичка), источна (духовна) – да се биде
Наука која ги проучува моралните вредности – аксиологија
Eтиката ги посочува и ги брани моралните вредности – морална аксиологија
Универзални вредности: здравје, семејство, живот
Највисоката вредност – највисоко добро за поединците или заедницата
- Морал
облик на човекување; збир од непишани правила кои што луѓето треба да ги почитуваат и да ги следат во своето однесување
- Етика
филозофска рефлексија на моралноста на човековите дејства / морална филозофија, филозофија на моралот
- Максими на Сократ:
јас знам дека ништо не знам и спознај се самиот себеси
- Теориска / дескриптивна етика:
o Гносеологија/епистемологија (логика на морал)
o Социологија на морал
o Психологија на морал (хетерономно -> автономно однесување
Што е предмет на морален суд
Нечија постапка, држење, однесување, карактер, но и општествени односи меѓу поединци и групи во една заедница.
- Морални принципи
наше уверение дека некоја норма е морална и исправна – наши изградени правила, го насочуваат нашето однесување и дејствување
- Свест
знаење за тоа што е добро а што зло
- Совест
субјективен критериум/внатрешниот судија на моралните постапки, наша лична свест, одговорност која нè тера да постапуваме согласно принципи (Сократ – внатрешен глас – даимонион) (НЕ се раѓаме со грижа на совест)
- Вредности
идеали, замисли кои ги изразуваат општите аспирации на луѓето
Западна култура – да се има (материјалистичка), источна (духовна) – да се биде
Наука која ги проучува моралните вредности – аксиологија
Eтиката ги посочува и ги брани моралните вредности – морална аксиологија
Универзални вредности: здравје, семејство, живот
Највисоката вредност – највисоко добро за поединците или заедницата
- Хенри Дејвид Торо – дело “За должноста да се биде непослушен”
- Најнапред треба да бидеме луѓе, а потоа поданици.
- Подобро е почитувањето на правдината, отколку на законите.
- Единствена обврска која треба да ја прифатиме е да го сториме она што сметаме дека е исправно.
- Кирил Темков – четири принципи на моралот – зошто треба да се прави добро:
– Филозофскиот принцип: заради самото добро – од почитување на моралниот закон
– Религиозен принцип: заради тоа што тоа е Божја волја – од љубов кон Бога
– Човечки принцип: заради тоа што тоа го бара твојата среќа – од љубов кон сам себе
– Политички принцип: заради тоа што тоа го бара благосостојбата на заедницата – од почитување на општеството со оглед на тебе самиот
- Теорија за потекло на зло
инстинктивистичка (Фројд, Лоренс), бихејвиористичка (Скинер), а Фром ги одбива и остава место за личен избор – негови дела се “Човековото срце” и “Анатомија на човековата деструктивност”
- Правци на филозофско-нормативната етика (етички теории)
- Деонтолошки
- Телеолошки
- Натуралистички
- Социологистички
- Современи етички концепции
- Постмодерни
- Деонтолошки теории (deon, deonta – должност)
- Религиска етика – теономно-деонтолошка
- Етика на должноста – автономно-деонтолошка – Имануел Кант – потеклото на моралните принципи се наоѓа во самиот човечки Ум (моралното начело до кое ние се придржуваме како индивидуални личности треба да биде општо прифатливо, да стане универзален закон, прифатен од сите луѓе)