Skripta P i O Flashcards
Obligaciono pravo u objektivnom smislu
predstavlja skup pravnih normi kojima se reguliraju obligacioni odnosi između određenih subjekata, odnosno prelaz dobara iz imovine jednog lica u imovinu drugog.
Obligaciono pravo u subjektivnom smislu
ovlaštenje ili pravo određenog pojedinca (povjerioca) da od drugog lica (dužnika) zahtijeva određeno ponašanje
Predmet obligacionog prava u objektivnom smislu
obligacioni odnosi, tj odnosi između povjerioca i dužnika, odnosno prava i obaveza koje proizilaze iz tih odnosa
Običaj kao izvor obligacionog prava
Nekada je običaj kao izvor obligacionog prava imao veliku ulogu. Danas se običaj rijetko javlja kao izvor obligacionog prava. Pod običajem podrazumijevamo nepisano pravno pravilo nastalo dugotrajnim ponavljanjem. Mnogi zakoni upućuju na primjenu običaja, bilo u slučaju pravnih praznina ili kad je sudija ovlašten da primjeni običaj pri rješavanju konkretnog slučaja.
Šta je obligacija?
Obligacija je pravni odnos između dvije određene strane na osnovu kojeg je jedna strana (povjerilac) ovlaštena da od druge strane (dužnika) zahtijeva određeno davanje, činjenje, uzdržavanje od nečega što bi inače imala pravo činiti, a druga strana je obavezna to ispuniti.
Pravne karakteristike obligacije
Obligacija je:
- relativan odnos
- imovinskog karaktera
- zaštićen zakonom
- sa tačno određenim sadržajem i subjektima.
Objasnite relativnost kao karakteristiku obligacije?
Obligacija je odnos između tačno određenih lica. Nije poznato samo koja su lica vezana obligacijom, nego se i zna koje od tih lica ima pravo zahtijevati određeno ponašanje (titular prava), a koje je obavezno to ponašanje izvršiti (titular obaveze). Ovaj obligacioni odnos djeluje inter partes, što znači da povjerilac svoje pravo može ostvariti samo prema dužniku, a ne prema trećem licu.
Šta znači da relativnost obligacije nije apsolutna?
To znači da i obligacija može imati apsolutno dejstvo. Tako npr. kada se zakup nepokretnosti upiše u zemljiše knjige, te pravo preče kupnje.
Izuzeci od pravila da su subjekti obligacije poznati od samog početka obligacionog odnosa?
Od ovog pravila postoje izuzeci i to tako da se na početku odnosa zna samo jedna strana, povjerilac ili dužnik, a druga će biti kasnije poznata.
U času izdavanja vrijednosnog papira ili javnog obećanja nagrade poznata je samo jedna strana, a obligacioni odnos će biti potpun pristupanjem sticaoca VP, odnosno izvršioca radnje kod javnog obećanja nagrade.
Šta je obligacija u užem i širem smislu?
Ako obligaciju posmatramo u užem smislu, sa stanovišta povjerioca se ta obligacija javlja samo kao potraživanje, a sa stanovišta dužnika obligacija je obaveza. Obligacija u širem smislu je cjelokupan odnos između povjerioca i dužnika. Ovaj odnos se naziva obligacioni odnos.
Odnos obligacionog i stvarnog prava
Stvarno pravo reguliše odnose nastale povodom stvari, a obligaciono pravo povodom određenog ponašanja subjekata obligacije.
Stvarna prava imaju apsolutno dejstvo i ta prava djeluju prema svima (erga omnes). Obligaciona prava imaju relativno dejstvo, prema tačno određenim licima (inter partes).
Titular stvarnog prava ima negativan zahtjev prema svima, tj. da niko nema pravo ometati ga u vršenju njegovog prava. Titular obligacionog prava ima ili pozitivan ili negativan zahtjev. Pozitivan zahtjev se odnosi na to da dužnik treba da da ili da učini nešto, a negativan znači da dužnik mora nešto trpjeti ili propuštati.
Broj stvarnih prava je mali i unaprijed je tačno određen zakonom, a njihov sadržaj je regulisan prisilnim propisima. Broj subjektivnih obligacionih prava je mnogo veći, njihov broj nije određen zakonom, a sadržaj je različit. Ugovorne strane mogu shodno svome dogovoru prava i obaveze slobodno regulirati u okviru dispozitivnih normi.
Vrste obligacija s obzirom na obavezu dužnika?
Pozitivne (dare, facere)
Negativne (pati)
Pozitivne obligacije
Dužnik je obavezan na aktivno činjenje, tj. na davanje ili činjenje
Negativne obligacije
Od dužnika se ne očekuje nikakva radnja, nego samo njegovo pasivno držanje
Značaj podjele obligacija na pozitivne i negativne
Povredom pozitivnih obligacija propuštene radnje se mogu naknadno izvršiti, a negativne ne mogu. Ova podjela je značajna i za početak toka zastarijevanja. Kod pozitivnih obligacija zastarjevanje počinje teći prvog narednog dana od dana kad je povjerilac imao pravo zahtijevati ispunjenje obaveze. Kod negativnih obligacija, počinje teći prvog narednog dana od dana kad je dužnik postupio protivno svojoj obavezi.
Vrste obligacija s obzirom na izvor nastanka obaveze?
ugovorne i vanugovorne
Ugovorne obligacije
one obligacije kod kojih se kao izvor obligacija javlja ugovor, tj. saglasna izjava volje najmanje dvije ugovorne strane
Vanugovorne obligacije
one obligacije koje nastaju iz vanugovornih izvora, tj. na temelju radnji, svojstava ili stanja
Koji su vanugovorni izvori obligacija?
- prouzrokovanje štete
- sticanje bez osnova
- poslovodstvo bez naloga
- jednostrana izjava volje
Razlika između ugovornih i vanugovornih obligacija?
Razlikuju se prema svome nastanku. Dok ugovorne obligacije nastaju izjavom volje, vanugovorne nastaju na temelju radnji, svojstava ili stanja.