PJs list Flashcards

Question 1

Q

Linux. Filesystem
home

Answer

A

home
katalogi domowe użytkowników, dokumenty, muzyka i wszystkie inne pliki danego użytkownika

Question 2

Q

Linux. Filesystem
root

Answer

A

root
katalog domowy użytkownika root

Question 3

Q

Linux. Filesystem
bin

Answer

A

bin
pliki binarne dla podstawowych narzędzi systemowych, programów

Question 4

Q

Linux. Filesystem
etc

Answer

A

etc
pliki konfiguracyjne i ustawienia systemowe

Question 5

Q

Linux. Filesystem
lib

Answer

A

lib
pliki bibliotek do programów z katalogów /bin i/ sbin

Question 6

Q

Linux. Filesystem
var

Answer

A

var
pliki ulegające zmianom: logi, bazy danych itp.

Question 7

Q

Linux. Filesystem
/

Answer

A

/
folder główny (root)

Question 8

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
pwd

Answer

A

bieżący katalog
(ang. print working directory) - wyświetla ścieżkę do katalogu, w którym aktualnie się znajdujesz

Question 9

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
find

Answer

A

wyszukiwanie plików/katalogów
(ang. find)

Polecenie find w sposób rekurencyjny wyszukuje pliki w podanych katalogach według zadanego kryterium i opcjonalnie wykonuje podane polecenia dla znalezionych plików.

DODATKOWE INFO:
Możliwości tworzenia kryteriów są dosyć rozbudowane, więc podamy tylko kilka przykładów wykorzystujących tylko niektóre opcje.

Najczęściej find służy po prostu do szukania plików. Na przykład, aby znaleźć wszystkie zwykłe pliki (wyłączając katalogi) o rozszerzeniach c, cpp i h w katalogu kat, można użyć polecenia:
find kat -type f ( -name “.c” -o -name “.cpp” -o -name “*.h” )
Opcja -type f powoduje, że wyświetlone będą tylko pliki. Następny warunek, który musi być spełniony, aby dany plik był wyświetlony znajduje się w nawiasach. Są to trzy opcje -name, określające możliwe rozszerzenia, połączone opcjami -o, które pełnią rolę logicznego operatora OR.

Jest szereg opcji kontrolujących format wyświetlania znalezionych plików. Np.
find kat -printf “%f\n”
wyświetli samą nazwę pliku bez ścieżki do katalogu, w którym dany plik się znajduje.

find może być używany do usuwania plików. Np.
find kat -type f ( -name “~” -p -name “.bak” ) -delete
usuwa rekurencyjnie wszystkie pliki backupowe z katalogu kat.

Można też kazać wykonać jakieś polecenie, które operuje na znalezionych plikach. Np.
find kat -name dok.txt -exec bash -c ‘echo -e “\nAutor: Jan Kowalski”&raquo_space; {}’ \;
Powyższe polecenie dla wszystkich plików o nazwie dok.txt znajdujących się w katalogu kat doda na koniec pliku podpis ‘Autor: Jan Kowalski’
Opcja -c dla polecenia bash powoduje wykonanie argumentu w nowym shellu. Tym argumentem jest polecenie
echo -e “\nAutor: Jan Kowalski”&raquo_space; {}
gdzie symbol {} polecenie find zastępuję nazwą znalezionego pliku wraz ze ścieżką.

Question 10

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
ls

Answer

A

lista plików i katalogów (ang. list) - wylistowuje wszystkie elementy, które znajdują się w danej lokalizacji

DODATKOWE INFO:
. obecny katalog
. . katalog nadrzędny

Komenda ls może przyjmować wiele argumentów:

-R wyświetla zawartość katalogów rekurencyjnie, czyli rozwija wszystko ( katalogi i podkatalogi)
-h output sizes in human readable format
-a wyświetla wszystkie pliki, również pliki ukryte; w Linuksie pliki ukryte to takie, które zaczynają się od kropki
-l wyświetla dokładną informację o każdym z plików (atrybuty, rozmiar, datę modyfikacji, itp.)
-t sort the list by modification time. Default is alphabetically.

Question 11

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
cd

Answer

A

zmiana katalogu (ang. change directory)

cd zmienia aktualny katalog na katalog podany w argumencie polecenia. Wywołanie cd bez argumentów zmienia katalog na katalog domowy aktualnego użytkownika.

DODATKOWE INFO:

~
katalog domowy aktualnego użytkownika

~/kat1
katalog kat1 w katalogu domowym aktualnego użytkownika

~ktos
katalog domowy użytkownika o loginie ktos

~ktos/kat1/kat2

katalog kat1/kat2 w katalogu domowym użytkownika o loginie ktos

Przypomnijmy, że są też następujące katalogi:

. bieżący katalog
.. katalog nadrzędny
/ katalog główny

Question 12

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
mkdir

Answer

A

tworzenie katalogu (ang. make directory)

-p tworzy nowy plik i całą ścieżkę do niego
DODATKOWE INFO:
Tworzy katalog podany jako argument. Z opcją -p tworzy również katalogi, które są potrzebne do utworzenia katalogu docelowego. Na przykład jeśli wywołamy

mkdir kat1/kat2
to, aby utworzyć kat2, musi istnieć kat1, a jeśli wywołamy

mkdir -p kat1/kat2
to, jeśli nie istnieje kat1, to jest tworzony i dopiero potem następuje utworzenie kat2 w katalogu kat1.

Question 13

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
rmdir lub rm

Answer

A

ang. remove directory lub remove

rmdir usuwa katalog tylko wtedy, gdy jest on pusty

rm usuwa katalog wraz z jego zawartością

DODATKOWE INFO:
Możemy poprosić o pytanie przed usunięcie każdego pliku dodając opcję -i. Możemy także poprosić o to, aby nie pojawiały się żadne pytania dodając opcję -f. Przy tej opcji trzeba zachować ostrożność.

Question 14

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
cp

Answer

A

kopiowanie plików/katalogów (ang. copy)

DODATKOWE INFO:
cp plik1 plik2

kopiuje plik1 i zapisuje go jako plik2, jeśli plik2 istnieje, to go nadpisuje,

cp plik1 … plikn katalog

kopiuje pliki do katalogu, jeśli jakiś plik istnieje już w katalogu docelowym, to zostaje on nadpisany,

cp -a katalog1 katalog2

kopiuje rekurencyjnie katalog1 wraz zawartością; jeśli katalog2 istnieje, to kopia katalog1 zostanie umieszczona w tym katalogu, tzn. po wykonaniu tej operacji w katalog2 będzie katalog1 wraz zawartością; jeśli katalog2 nie istnieje, to kopia zawartości katalog1 znajdzie się w katalog2, tzn. katalog2 zostanie utworzony, a zawartość katalog1 będzie skopiowana do katalog2.

Jeśli chcemy, aby cp pytało nas, czy nadpisywać istniejące już pliki, to dodajemy opcję -i.

Jeśli chcemy, aby cp nie pytało nas, czy nadpisywać istniejące już pliki, to dodajemy opcję -f.

Question 15

Q

Linux. BASH
mv

Answer

A

przenoszenie/zmiana nazwy pliku/katalogu
(ang. move). Jedyna funkcja w Linuxie, która pozwala zmienić nazwę pliku (poprzez nadpisanie)

DODATKOWE INFO:
mv plik1 plik2

zmienia nazwę plik1 na plik2 (jak jest taka potrzeba wykonane jest także przeniesienie pomiędzy katalogami),

mv plik_lub_katalog1 … plik_lub_katalogn …. katalog

w tej wersji katalog podany w ostatnim argumencie musi istnieć; wszystkie pliki i katalogi są przenoszone do tego katalogu,

mv katalog1 katalog2

jeśli katalog2 nie istnieje, to zmieniana jest nazwa podobnie jak przy pierwszym sposobie wywołania, a jeśli katalog2 istnieje, to zachowanie jest takie samo jak w poprzednim sposobie wywołania.
Podobnie jak przy poleceniu cp możemy dodawać opcję -i lub -f aby ustawić opcję potwierdzania nadpisywania istniejących plików.

mv test3 folder aby przenieśc

Question 16

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
touch

Answer

A

uaktualnianie daty pliku, bądź utworzenie nowego pliku

Question 17

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
cat

Answer

A

wypisanie zawartości pliku (ang. concatenate )
This command displays the contents of one or more files without having to open the file for editing

Przy braku argumentów cat po prostu kopiuje standardowe wejście na standardowe wyjście. Przy jednym argumencie wypisuje zawartość pliku o podanej nazwie na standardowe wyjście. Przy większej liczbie argumentów cat wypisuje na standardowe wyjście wszystkie pliki w kolejności, w jakiej zostały one podane. W ten sposób możemy łączyć kilka plików w jeden.

Question 18

Q

Linux. BASH
Bash komendy:
grep

Answer

A

przeszukiwanie zawartości plików
(ang. global regular expression* print) za pomocą wzorca
Używa podstawowych wyrażeń regularnych

Podstawowe użycie, to
grep wzorzec
lub
grep wzorzec plik
lub
grep wzorzec plik1 plik2 …

Np. grep ,,Litwo” pantadeusz.txt

Zwykle wyrażenie regularne w nazywamy „regex” lub „regexp” od skrótu angielskiego terminu: regular expressions. Wyrażenia regularne to po prostu wzorzec, który opisuje określony tekst do wyszukania. Dodatkowo warto wspomnieć, że nie jest to żadna biblioteka czy język programowania.

DODATKOWE INFO:
W wersji z wieloma plikami wzorzec wyszukiwany jest w każdym pliku. Wyświetlane są linie zawierające wystąpienie wzorca poprzedzone nazwą pliku, w którym został on znaleziony.

Ponadto jest wiele opcji kontrolujących sposób szukania i wyświetlane informacje. Oto najprzydatniejsze z nich.

-e wzorzec

sposób podania wzorca, gdy wyrażenie regularne może zaczynać się od znaku -

-i
ignoruje rozróżnianie wielkich liter,

-c
zlicza tylko liczbę wystąpień wzorca,

-w
dopasowuje wzorzec tylko do całych słów,

-x
dopasowuje wzorzec tylko do całych linii,

-v
odwraca sens dopasowania i wyszukuje tylko linie w których nie udało się dopasować wzorca,

-q
nic nie wypisuje na standardowe wyjście i kończy działania na pierwszym dopasowaniu; przydatne, gdy polecenie grep chcemy użyć jako warunku.

grep zwraca zero jako kod wyjścia, gdy wzorzec uda się znaleźć i wartość niezerową w przeciwnym przypadku

Pokrewne komendy:
less - otwiera plik jako osobną stronę po której możemy się poruszać i ją przeszukiwać
more - otwiera plik podobnie jak less, ale dzieli go na strony po których łatwiej jest się poruszać

Question 19

Q

Linux. BASH
Bash komendy
pipe

Answer

A

Łącznik | (ang. pipe) można go użyć z komendą np. grep

Pipe, jest to mechanizm, przekazywania strumienia danych z wyjścia jednej komendy na drugą.

Przykłady użycia:
Załóżmy, że chcemy wyciągnąć tylko katalogi z lokalizacji /etc

W tym celu wykonamy komendę

ls -l /etc | grep “^d”

Question 20

Q

Linux. BASH
Co to ~bash?

Answer

A

Powłoka systemu UNIX (ang. bash shell)

Bash to jedna z najpopularniejszych powłok systemów uniksowych. Jest domyślną powłoką w większości dystrybucji systemu GNU/Linux oraz w systemie macOS od wersji 10.3 do 10.14

Question 21

Q

Linux. Administracja użytkownikami

tworzenie nowego użytkownika

Answer

A

Łączę się z serwerem np. przez SSH loguję się jako root lub korzystam z polecenia sudo.

Tworzę grupę główną, do której będzie przynależał mój użytkownik

$ sudo addgroup nazwagrupy*
$ cd
$sudo adduser nazwaużytkownika

Powłoka prosi o hasło (na filmiku widziałam ,że brali je jakoś z pliku):
Enter UNIX password:
Powłoka: prosi o inne info dot usera (moge je pominąć spacją):
Full Name [] :
Room Number [] :
Work Phone [] :
….
Tworzy się wtedy katalog domowy użytkownika i jest on dodawany do grupy głównej. W celu zdefininiowania dodatkowych uprawnień użytkownik może zostać przydzielony do grup podrzędnych.
Użytkownikowi można zdefiniowaćjedną grupę główna iwiele grup podrzędnych.

Aby dodać użytkownika doistniejącej grupy:

$ sudo usermod -a -G <nazwagrupy> <nazwausera></nazwausera></nazwagrupy>

a jest od append
G jest od Group

Question 22

Q

Linux. Administracja użytkownikami

usuwanie użytkownika

Answer

A

Łączę się z serwerem np. przez SSH loguję się jako root i wpisuję w powłokę:

$sudo deluser nazwa_użytkownika

Question 23

Q

Linux. Administracja użytkownikami

weryfikacja użytkownika

Answer

A

W celu weryfikacji poprawnego utworzenia użytkownika, zrzuć połączenie SSH i spróbuj ponownie zalogować się do serwera za pomocą danych logowania tegoż użytkownika.

Zauważysz, że nazwa użytkownika jest dokładnie nazwą wcześniej utworzonego konta.

Question 24

Q

Linux. Administracja użytkownikami

jak nadać uprawnienia
sudo użytkownikowi?

Answer

A

Dodajemy tego użytkownika do grupy sudo za pomocą usemode.

Łączę się z serwerem, loguje się jako root i wpisuje w powłokę:

$ usermod -a -G sudo użytkownik

Aby wyświetlić grupy, do których przydzielony jest użytkownik wpisuję:

$ getent grupa | grep użytkownik

Aby wyświetlić powiązania grupy sudo wpisuję:

$ getent gruoa | grep sudo

Question 25

Q

Linux. Administracja użytkownikami

-zarządzanie hasłami

Answer

A

passwd

komenda pozwalająca nadać lub zmienić hasło innego użytkownika (należy ją wykonać z uprawnieniami root) . Gdy wykonujemy tą komendę jako zwykły użytkownik, to zmieniamy własne hasło.

Question 26

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

Lista wszystkich kont utworzonych w systemie Linux znajduje się w pliku …

Answer

A

/etc/passwd

Question 27

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

Co znajdziemy w pliku: /etc/passwd

Answer

A

Każdy wiersz w tym pliku zawiera informacje o jednym koncie utworzonym w systemie Linux.

DODATKOWE INFO:
Wiersz składa się z 7 pól oddzielonych dwukropkiem. W polach tych umieszczone są informacje:

nazwa użytkownika
zakodowane hasło lub znak x oznaczające, że zakodowane hasło jest przechowywane w pliku /etc/shadow
UID, liczbowy identyfikator użytkownika, tzw.
GID liczbowy identyfikator grupy
imię, nazwisko i opis użytkownika
ścieżka do katalogu domowego użytkownika
powłoka uruchamiana po zalogowaniu użytkownika

Question 28

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

/etc/shadow

Answer

A

miejsce gdzie przechowywane są hasła użytkowników, dostęp do niego ma tylko root.

Jeśli w /etc/passwd/ mamy x w miejscu gdzie powinno być hasło użytkownika, to oznacza właśnie że hasło to jest przechowywane w /etc/shadow

Question 29

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

/etc/shells

Answer

A

plik w którym znajduje sięlista dostępnych powłok uruchamianych po zalogowaniu użytkownika

Question 30

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

Najczęściej katalogi domowe użytkowników znajdują się w folderze ….

Answer

A

/home

W katalogu użytkownika znajdują się pliki określające jego środowisko pracy, jak: pulpit, pliki pobrane, pliki z ustawieniami używanych przez niego programów. Każdy użytkownik posiada pełne prawa do własnego katalogu domowego i znajdujących się w nim obiektów.

Question 31

Q

Linux. Administracja użytkownikami

userdel

Answer

A

$ userdel

komenda, która usunie niepożądanego użytkownika

Question 32

Q

Linux. Administracja użytkownikami

usermod

Answer

A

$ usermod

polecenie pozwalające modyfikować użytkownika.

Przydatne parametry:
-c dodajemy komentarz dla użytkownika

-d określamy gdzie ma się znajdować katalog domowy użytkownika

-g przypisanie konta do określonej grupy

-s zmieni powłokę użytkownika

-u zmieniamy identyfikator użytkownika (musi to być liczba powyżej 99 i UID nie być zajęty przez innego użytkownika)

-L zablokowanie możliwości logowania się na konto

-U odblokowanie logowania do konta

Question 33

Q

Linux. Administracja użytkownikami

useradd czy adduser

Answer

A

Polecenia wykorzystywane do dodawania użytkowników: useradd (należy od razu podać wszystkie informacje o nowym użytkowniku) i adduser (przyjemniejsze w użyciu; pobiera domyślne wartości z pliku /etc/adduser.conf

Question 34

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

/etc/group

Answer

A

Lista grup użytkowników systemu Linux znajduje się w pliku /etc/group.

Polecenia:
$ groups
używamy, gdy chcemy sprawdzić w jakiej grupie znajduje się dany użytkownik.

$ groupadd tworzy nową grupę
$ groupdel ją usuwa.

Question 35

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

groups

Answer

A

groups

używamy, gdy chcemy sprawdzić w jakiej grupie znajduje się dany użytkownik

Question 36

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

groupadd i groupdel

Answer

A

groupadd (addgroupp

polecanie, które tworzy nową grupę a groupdel (delgroup) ją usuwa

*addgroup jest przyjemniejsze w obsłudze

Question 37

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

Aby przełączyć się na uprawnienia roota wydajemy polecenie…

Answer

A

$ sudo su

Aby wyjść z konsoli roota i wrócić do naszego użytkownika wydajemy polecenie:

$ exit

Question 38

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami. Jak wykonywać polecenia na prawach roota?

Answer

A

$ sudo polecenie

Następnie zostaniemy poproszeni o hasło. Przez kolejne 5 minut będziemy mogli wykonywać polecenia na prawach roota bez podawania hasła.

Question 39

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

su

Answer

A

su (switch user)
komenda do przelogowania się jako inny użytkownik

Pozwala, w tym samym terminalu, zmienić uprawnienia do wykonywania komend chwilowo na innego użytkownika (zmienić aktualny UID i GID)

Zmień użytkownika na użytkownika o nazwie user1:

$ su user1

Zmień użytkownika, wyczyść zmienne środowiskowe i ustaw nowe wartości zmiennych HOME, SHELL, USER, LOGNAME, PATH:

$ su - user1

Za pomocą polecenia su możemy nie tylko zalogować się na konto innego użytkownika, ale też na konto superużytkownika, czyli root’a - administratora systemu. Aby tego dokonać trzeba wpisać:

$ sudo su

Aby potwierdzić, że rzeczywiście przełączyłeś się na typ użytkownika root, wykonaj następujące polecenie:

$ whoami

Question 40

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

root

Answer

A

superużytkownik, czyli root (UID 0)
to konto, które pełni rolę administratora systemu.

Question 41

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

chmod

Answer

A

chmod

komenda, która modyfikuje prawa dostępu do pliku

Skróty odnośnie użytkowników, które dołączamy do chmod:
u - user
g - group
o - others
a - all

Skróty odnośnie praw dostępu (czynności na plikach), które dołączamy do chmod:
r - read 4
w - write 2
x - execute 1

Udziel innym prawo do czytania pliku:

$ chmod o+r plik*

Zabierz wszystkim prawo do wykonywania pliku:

$ chmod a-x plik

Ustaw prawa do czytania i pisania dla swojej grupy:

$ chmod g=rw plik

Ustawia prawa wszystkim plikom w katalogu i jego podkatalogach (–recursive):

$ chmod -R go+w katalog*

*tu wpisujemy nazwę pliku/katalogu, na którym chcemy przeprowadzić operację

Question 42

Q

Linux Ubuntu. Administracja użytkownikami

chown

Answer

A

chown (change owner)
komenda pozwalająca na zmianę właściciela pliku

Zmiana właściciela pliku czy katalogu to dość częsta praktyka. Domyślnie właścicielem pliku czy katalogu jest użytkownik, który go stworzył. Jeśli zaistnieje potrzeba zmiany właściciela wykorzystujemy do tego polecenie chown

Zmiana właściciela pliku lub katalogu:

$ sudo chown użytkownik plik

Zmiana grupy pliku lub katalogu:

$ sudo chown :grupa plik

Jednoczesna zmiana właściciela i grupy:

$ sudo chown użytkownik:grupa plik

Zamiast nazwy pliku można podać jego ścieżkę jeśli znajduje się w innej lokalizacji niż jesteśmy

Question 43

Q

Linux. Instalacja modułów pythona (pip)

Answer

A

pip (install python package) lub pip 3 to komenda która służy do zainstalowania bibliotek w projekcie

Jak to zrobić?
- wchodzimy do folderu, w którym jest nasz projekt
cd –tutaj ścieżka folderu z projektem—

jeśli nie mamy pip to go instalujemy (ale powinien być, gdyż jest defaultowo od Python 3.4)
pip install pip
sprawdzamy wersje
pip –version
teraz możemy już zaisntalować co chcemy np.
pip install numpy
a potem to odinstalować przy użyciu pip
pip uninstall numpy

-

Question 44

Q

Linux. Jak wyświetlić listę procesów?

Answer

A

Kiedy uruchamiamy aplikację, system operacyjny tworzy jej proces (task). Procesy mogą być aktywne (running) albo uśpione (sleeping)

Aby dowiedzieć się, jakie procesy są uruchomione na naszym serwerze – wpisujemy do terminala polecenie top. Gdy to zrobimy ukazuje się lista uruchomionych procesów wraz ze statystykami użytkowania.

Jeśli top nie jest zainstalowane w systemie wpisujemy:
sudo apt-get install top

Question 45

Q

Linux. htop

Answer

A

Ulepszona wersją top nazywa się htop. Pokazuje dane dotyczące procesów w human readable format w B, KB, GB

top i htop posiadają przyjazny interfejs do podglądu działających procesów, który jest podobny do graficznych menedżerów zadań.

Question 46

Q

Linux. ps

Answer

A

ps bez podania argumentów wyświetla niewielką tabelkę dot. procesów aktywnego użytkownika ora z aktywną sesją terminala.

Aby uzyskać więcej informacji odnośnie uruchomionych procesów na komputerze czy serwerze, można wykonać polecenie:

ps aux
dodanie aux pokazuje procesy wszystkich użytkowników niezależnie od terminala.

Tabela wyświetlana dla ps aux jest w przyjaznym dla użytkownika formacie.

Aby zobaczyć całe drzewo, hierarchie procesów, możemy skorzystać z przełącznika axjf

ps axjf
pokazuje które procesy są nadrzędne do innych (columna COMMAND)

Question 47

Q

Linux. pid

Answer

A

= process ID

Identyfikatory procesów
W systemach Linux i Unix`owych dla każdego procesy jest przypisywany unikatowy identyfikator process ID czy PID. Tak system operacyjny identyfikuje i śledzi za procesami.

Question 48

Q

Linux. pid. Jak uzyskać identyfikator procesu?

Answer

A

Najszybszym sposobem uzyskać identyfikator procesu jest skorzystanie z komendy pgrep:

pgrep bash
>1017

Pierwszym procesem, który uruchamia się podczas ładowania systemu, nazywa się init, i on posiada PID „1”.

pgrep init
>1
>1

Question 49

Q

Linux. Jak rozróżnia się procesy nadrzędne i podrzędne

Answer

A

Nadrzędny proces zamiast PID – posiada swój PPID.

Nadrzędny proces jest procesem, który odpowiada za swoje „dzieci”.

Jak tylko zabijemy proces nadrzędny – wszystkie jego podrzędne również przestaną działać.

Możesz zobaczyć PID i PPID w nagłówku tabeli wywoływanej przez ps axjf

Question 50

Q

Linux. pgrep

Answer

A

Pozwala na przeszukiwanie procesów. Wpisujemy pgrep* i nazwę tego czego szukamy

Np.

pgrep bash

zwraca itdentyfikatory procesów z bash

*grep prints lines that contain a match for one or more patterns.
[p] is a trick to stop you picking up the actual grep process itself.

Question 51

Q

Linux. Po co wysyłać sygnały do procesu w systemie Linux?

Answer

A

Aby :
- przerwać proces
- zmienić jego zachowanie.

Question 52

Q

Linux. kill

Answer

A

Czasami zdarza się jednak sytuacja, gdzie wyłączenie aplikacji z różnych powodów nie
spowoduje zamknięcia jej procesu. Wówczas jedynym sposobem jest ręczne wyłączenie procesu.

$ kill PID
to komenda, która powoduje zakończenie pracy procesu

Program kill służy do przesyłania odpowiednich sygnałów do procesów uruchomionych
w systemie. Mamy do dyspozycji wiele sygnałów - jeden z nich to TERM (terminate), którego zadaniem jest wyłączenie procesu o podanym identyfikatorze.

Przykładowo, wykonanie polecenia:
$ kill 5486
spowoduje wysłanie sygnału TERM do procesu o numerze 5486, czego konsekwencją będzie
zamknięcie tego procesu

Jeśli proces nie chce się zamknąć, możemy wymusić jego zamknięcie dodając przełącznik -KILL:

kill -KILL PID

KILL zwraca się do najniższej warstwy systemu, który ze swojej strony wstrzymuje ten proces.

Aby otrzymać listę wszystkich sygnałów, które można wysłać z poleceniem kill wpisujemy:

$ kill -l

Polecenie kill działa na identyfikatorach PID. Jeśli zaś chcemy wpisać nazwę procesu zamiast jego numeru używamy polecenia:

$ pkill

Question 53

Q

Linux zarządza priorytetami procesów przez wartość _____.

Answer

A

niceness

nice process to proces z niewielkim priorytetem oraz taki który zużyje mniej zasobów serwera.

Po wpisaniu top do bash’a widzimy kolumnę NI, gdzie odczytać możemy właśnie priorytet (niceness) procesów

Question 54

Q

Linux. grepowanie

Answer

A

to przeszukiwanie procesów na podstawie wzorców. (stringów)

Question 55

Q

Linux. systemctl.

Answer

A

Polecenie systemctl umożliwia

uruchamianie
$ sudo systemctl start proces1

-zatrzymywanie
$ sudo systemctl stop proces1

-restartowanie procesów
$ sudo systemctl restart proces1

Aby sprawdzić status usługi/procesu w Ubuntu wpisujemy w bash:

$ sudo systemctl status proces1

Question 56

Q

Linux. Administracja użytkownikami
Jak dodawać) usuwać użytkownika?

Answer

A

W Ubuntu użytkownikami możemy zarządzać stosując polecenia: adduser, useradd (dodające użytkowników) lub deluser, userdel (usuwające użytkowników). Zamiany dokonane za pomocą tych poleceń zapisywane są w pliku /etc/passwd. Ten plik zawiera informacje o użytkownikach systemu.

Question 57

Q

dump command

Answer

A

dump – polecenie do tworzenia kopii zapasowej systemu plików

Question 58

Q

getent

Answer

A

getent - uzyskanie wpisów z baz danych

Question 59

Q

pipe

Answer

A

Pipe pozwala na przekierowanie wyniku jednej komendy jako dane wejściowe drugiej komendy
Komenda1 | Komenda2
Np.

ps | grep cośtam

W liście procesów wyszukaj po grepie frazę ‘cośtam’

Question 60

Q

Każdy uruchomiony program w systemie Linux posiada trzy domyślne strumienie danych: wejściowy (stdin 0), wyjściowy (stdout 1) i błędów (stderr 2).

Answer

A

wejściowy (stdin 0, standard input)
wyjściowy (stdout 1, standard output)
i błędów (stderr 2, standard error)

Question 61

Q

Linux: Program 1> plik

Answer

A

Przekaż strumień stdout do pliku

Question 62

Q

Linux: Program 2> plik

Answer

A

Przekaż strumień stderr do pliku

Question 63

Q

Linux: Program &> plik

Answer

A

Przekaż oba strumienie stdout i stderr do tego samego pliku

Question 64

Q

Linux: plik > Program

Answer

A

Przekaż strumień stdin z pliku do programu

Answer 65

A

Ping or Packet Internet Groper to narzędzie do zarządzania siecią używane do sprawdzania stanu (statusu) połączenia między komputerem źródłowym a docelowym komputerem / urządzeniem za pomocą IP.

Pomaga także ocenić czas wysłania i odebrania odpowiedzi z sieci.

jeśli którakolwiek ze stron internetowych się nie ładuje, naprawdę chcemy wiedzieć, dlaczego tak się stało. Czy to dlatego, że nie mamy połączenia z internetem, czy mamy problemy z naszym dostawcą usług internetowych uniemożliwiają nam dostęp do strony, czy powodem jest niedostępność samej witryny -
bez względu na przyczynę, polecenie Linux Ping może dostarczyć odpowiedzi

Answer 66

A

Tak

Np.

ping google.pl | tee ping.txt | head -2

tee – uniksowe polecenie, wypisujące dane wejściowe na standardowe wyjście i do dowolnej liczby plików.

head is a program on Unix and Unix-like operating systems used to display the beginning of a text file or piped data

Answer 67

A

cat (ang. concatenate, łączyć) – polecenie systemu Unix służące do łączenia plików (np. podzielonych komendą split) oraz kierowania zawartości plików na standardowe wyjście – wyświetlania ich na ekranie.

Answer 68

A

Każdy zainicjowany proces posiada swój własny, unikalny numer PID (proces identificator), za pomocą którego można go rozpoznać i nim sterować. Nadrzędnym procesem z PID 1 jest init (w teraźniejszych systemach - systemd)

Answer 69

A

edytor tekstu w środowiskach uniksowych i w Linuksie.

Answer 70

A

This vim command exits the editor without saving any changes you have made.

Answer 71

A

save all the changes and exit

Answer 72

A

i
after finishing editing press <ESC> to return to normal mode</ESC>

Answer 73

A

A
przenosi nas na koniec lini i umożliwia dopisanie tekstu

Answer 74

A

vim is the command to start the Vim editor
file.txt is the file you wish to edit

Answer 75

A

ce
it deletes the word and place you in Insert mode

Answer 76

A

c = change operator

Answer 77

A

CTRL+o to go back further your search and CTRL+i to go forward

Answer 78

A

place the cursor on your parentheses (, [ or {, and type % to find matching one

This is very useful in debugging a program witch unmatched parentheses

Answer 79

A

to substitute old to new, once

Answer 80

A

to substitute old to new globally in the line

Answer 81

A

to substitute in line # to #

Answer 82

A

to substitute every occurrence in the whole file

Answer 83

A

to find every occurrence in the whole file and prompt whether to substitute or not

Answer 84

A

:!

eg. :! ls

Answer 85

A

:w FILENAME

Answer 86

A

:! del FILENAME (Windows)
:! rm FILENAME (Unix)

Answer 87

A

:w FILENAME

Answer 88

A

:r FILENAME

Answer 89

A

:set ic

(ignore case upper/lower)

prepend “no” to switch off this option
e.g :setnoic

Answer 90

A

:set is

prepend “no” to switch off this option
e.g :setnois

Answer 91

A

:set hls

prepend “no” to switch off this option
e.g :setnohls

Answer 92

A

hit F1 or type :help <ENTER></ENTER>

In help window:
type CTRL-W
to jump from one widow do another

type :q to quit help window

Answer 93

A

start typing :e and then hit CTRL + D

Answer 94

A

:ed. and then hit <TAB>
vi complete command for you</TAB>

Answer 95

A

type :help cmd

Answer 96

A

Najogólniej interfejsem sieciowym w systemach linux nazywamy urządzenia logiczne pozwalające na nawiązywanie połączeń różnego typu. Należy jednak pamiętać iż mówiąc interfejs sieciowy nie mamy zawsze na myśli karty sieciowej. Interfejsem sieciowym jest np. pętla zwrotna (lo). Mogą nim być też tunele VPN lub inne programy i urządzenia pozwalające na komunikację z lokalnym lub zdalnym hostem.

Interfejsy:
lo (pętla zwrotna - loopback)
eth - ethernet
ppp - protokół punkt-punkt
slip - protokół SLIP (IP przez łącze szeregowe)
plip - protokół PLIP (IP przez łącze równoległe)
tunl - tunel sieciowy
sit - tunel IPv6 poprzez IP

Answer 97

A

Abu skonfigurować kartę sieciową należy wykonać polecenie ifconfig z odpowiednimi parametrami.

Answer 98

A

Debian korzysta z pliku /etc/network/interfaces do konfiguracji interfejsów
sieciowych. W systemie Linux, wszystkie interfejsy sieciowe mają nazwy złożone z nazwy
sterownika (interfejsu), po którym następuje liczba.

Answer 99

A

katalog, który służy do przeglądania zasobów sieci, do której podłączony jest komputer, widoczne są komputery sieci, drukarki, faksy, udostępnione zasoby

Answer 100

A

Polecenie służące do konfiguracji interfejsów sieciowych - ładuje odpowiedni sterownik sieci i konfiguruje interfejs.

Ma postać:

ifconfig <interfejs> <adres></adres></interfejs>

[netmask <maska>]</maska>

[broadcast <adres>]</adres>

Program ifconfig w tej postaci może być stosowany jedynie przez administratora (użytkownika root). Parametry netmask oraz broadcast są opcjonalne. Jeżeli zostaną
pominięte, polecenie ifconfig pobierze te wartości z domyślnej klasy adresu IP (powinny być jednak wymienione jeśli wydzielamy podsieci).

Aby sprawdzić status interfejsu sieciowego, należy użyć polecenia:
ifconfig <interfejs></interfejs>

Jeśli polecenie to nie jest dostępne to instalujemy je za pomocą komendy:
sudo apt install-net tools

Answer 101

A

Polecenie wykorzystywane do
przetwarzania tabeli trasowania

Tabela trasowania jest wykorzystywana przez jądro systemu aby określić, co robić
z każdym pakietem wychodzącym z hosta – czy wysłać go bezpośrednio do hosta docelowego czy do routera i poprzez jaki interfejs sieciowy.

Polecenia route ma postać:
route [opcje] [polecenie [parametry]]

Najprostsza forma polecenia (bez opcji i poleceń) wyświetla tabelę trasowania. W tej
formie polecenie route może być uruchamiane przez dowolnego użytkownika.

Najczęściej polecenie route jest wykorzystywane do wykonania operacji z trasami
sieciowymi (tymi, które prowadzą do zdalnej sieci), ale czasem trzeba dodać trasy do
określonych hostów. Jest to konieczne, jeżeli host jest połączony bezpośrednio poprzez
łącze punkt-punkt (protokół PPP) – na przykład poprzez modem lub kabel szeregowy.

Answer 102

A

Program tcpdump działa na zasadzie podsłuchiwania pakietów, które są przesyłane
w sieci (bez względu na to, do którego hosta są adresowane). Pozwala to na zbieranie
wszystkich lub tylko wybranych informacji o ruchu w sieci, może je wyświetlić lub
przeprowadzić proste analizy zebranych danych.

Program tcpdump ustawia kartę sieciową w tzw. „tryb promiscuous”.

Zwykle karty sieciowe widzą tylko pakiety adresowane bezpośrednio do nich. Jednak w
trybie promiscuous widać wszystkie pakiety przesyłane w sieci.

Program tcpdump może
je filtrować. wyświetlać bądź przechowywać.

Program przerywa pracę po wciśnięciu
[Ctrl]+[C].

Aby móc zmodyfikować ustawienia karty sieciowej, program tcpdump
musi być uruchamiany przez użytkownika z prawami
administratora (root)

Program tcpdump domyślnie zamienia adresy IP na nazwy domen, a numery
portów na nazwy usług. Często nie ma potrzeby oglądać wszystkich parametrów.
Parametrem polecenia tcpdump może być wyrażenie filtrujące, określające typ pakietów,
jakie mają być wyświetlane. Wyrażenia filtrujące składają się z jednego lub więcej
wyrażeń prostych połączonych operatorami and, or oraz not.

tcp/wireshark umożliwia przeskanowanie ruchu np na jakimś porcie, albo dla jakiegoś adresu IP. Ten ruch np zrzucić do pliku i moźns sobie potem popatrzeć co się tam dzieje

Answer 103

A

Trasowanie – czynność polegająca na wyznaczaniu jakiejś drogi, linii, w terenie, na mapie lub w sieciach teleinformatycznych.

W telekomunikacji:
Trasowanie (ang. routing, ruting, rutowanie) – wyznaczanie trasy i wysłanie nią pakietu danych w sieci komputerowej.

Urządzenie węzłowe, w którym kształtowany jest ruch sieciowy, nazywane jest routerem – jego rolę może pełnić np. komputer stacjonarny czy oddzielne przeznaczone do tego celu urządzenie.

Answer 104

A

Jądro systemu operacyjnego (ang. kernel) – podstawowa część systemu operacyjnego, która jest odpowiedzialna za wszystkie jego zadania.

Answer 105

A

Wykonuje się to za pomocą poleceń:

route add|del [-net|-host] <cel> [gw <ruter>] [netmask <maska>]
[dev <interfejs>]</interfejs></maska></ruter></cel>

gdzie add oraz del oznaczają odpowiednio dodanie oraz usunięcie trasy, opcje –net oraz
–host wskazują, czy operacje będą wykonywane z trasą sieciową, czy z trasą hosta,
parametr <cel> to nazwa hosta lub sieci docelowego adresu IP, lub też słowem
kluczowym default w celu skonfigurowania domyślnej trasy, parametr <ruter>
określa, który ruter ma być zastosowany dla danej trasy, parametr <netmask> określa maskę
sieci dla trasy (dotyczy adresu <cel>), natomiast parametr dev <interfejs> określa
interfejs, przez który będą przesyłane pakiety do wskazanego celu.</interfejs></cel></netmask></ruter></cel>

Answer 106

A

Ping – (Packet Internet or Inter-Network Groper)polecenie używane w sieciach komputerowych TCP/IP (jak Internet) i służące do diagnozowania połączeń sieciowyc

Najbardziej podstawowym narzędziem pomocnym przy lokalizacji problemów jest
polecenie ping. Program ping wysyła pakiety do innego komputera i oczekuje na
odpowiedź. Jest on bardzo użyteczny do sprawdzania, czy komputery w sieci mogą
wzajemnie nawiązać połączenie. Jeśli oba widzą się przy zastosowaniu polecenia ping,
powinny być w stanie wymieniać między sobą każdy rodzaj danych. Polecenie to używa
protokołu ICMP (Internet Control Message Protocol). Protokół ten jest nadrzędnym dla IP
i jest zaprojektowany do kontroli komunikatów, przydaje się do takich zastosowań jak
rutowanie i kontrola nad osiągalnością informacji

Answer 107

A

tar, cpio, dump

tar (short for Tape ARchiver) available in the terminal, the tar command helps create, extract, and list archive contents.

cpio stands for “copy in, copy out“. It is used for processing the archive files

dump command in Linux is used for backup the filesystem to some storage device

Answer 108

A

Protokół sieciowy, to zbiór reguł który określa :

sposób transmisji danych na poziomie kanału fizycznego
procedury sterowania transmisją
sposób postępowania podczas
inicjowania, utrzymania i zakończenia transmisji) a także

-sposób kontroli poprawności
przekazu na określonej warstwie modelu sieciowego

Answer 109

A

Wireshark (sniffer) to program pozwalający na analizę protokołów sieciowych. Pozwala zobaczyć, co dzieje się w Twojej sieci

Aby otworzyć program:
w terminalu wpisuje
sudo /Applications/Wireshark.app/Contents/MacOS/Wireshark

otwiera się Wireshark
File > Open > mycap.pca

Answer 110

A

1.Protokoły warstwy fizycznej (np. Ethernet)
2. Protokoły warstwy sieciowej (np. IP)
3. Protokoły warstwy transportu (np. TCP i UDP)
4. Protokoły warstwy aplikacyjnej (np. FTP i HTTP)

Answer 111

A

SSH (secure shell) – standard protokołów komunikacyjnych używanych w sieciach TCP/IP, w architekturze klient-serwer, a od wersji 2 również serwer-klient SSH jest następcą protokołu Telnet. SSH różni się od Telnet, szyfrowanym transferem wszelkich danych oraz możliwością rozpoznawania użytkowników.

Istnieją dwie wersje tego protokołu i obie są obecnie w użyciu. W wersji 2 możliwe jest użycie dowolnych sposobów szyfrowania danych i czterech różnych sposobów uwierzytelniania, podczas gdy 1 wersja obsługuje tylko stałą listę kilku sposobów szyfrowania i dwa sposoby rozpoznawania użytkownika (klucz RSA i zwykłe hasło).

Najbardziej znane implementacje SSH to zamknięte ssh.com i otwarte OpenSSH. Najbardziej znaną implementacją klienta jest PuTTY.

SSH jest zwykle używany do zdalnego logowania z komputerem/serwerem i wykonywania poleceń.

Do kontaktowania się z serwerami SSH został przypisany port TCP 22.

SSH to wspólna nazwa dla całej rodziny protokołów. Oprócz zastosowań terminalowych, służy również do np. przesyłania plików, zdalnej kontroli zasobów, tunelowania.

Answer 112

A

Protokół warstwy aplikacji
zestawu TCP/IP

FTP (File Transfer Protocol) to protokół służący do transferu plików między klientem a serwerem.

Wykorzystuje on protokół TCP, który pozwala na transfer plików w obu kierunkach (SERWER → KLIENT oraz KLIENT → SERWER).

Domyślnie korzysta z portu 20 (transmisja danych) oraz 21 (logowanie/komunikaty).

Przeważnie dostęp do danych jest autoryzowany, lecz zdarza się, że zasoby mają być dostępne dla większej liczby odbiorców, w związku z czym stosuje się dostęp z poziomu użytkownika anonimowego.

Upload plików zawsze wykonywany jest przez autoryzowanego użytkownika (posiadającego login i hasło).

Do poprawnego działania protokołu FTP wymagane jest zestawienie dwóch połączeń – sterującego i do przesyłania plików.

Answer 113

A

Secure copy lub SCP – bezpieczny transfer plików pomiędzy komputerem lokalnym a zdalnym lub między dwoma zdalnymi komputerami, korzystający z protokołu Secure Shell (SSH). Skrót SCP powstał z nazwy protokołu SSH oraz polecenia cp.

SCP (od ang. secure copy) – protokół SCP jest bardzo podobny do protokołu RCP (BSD), jednak w przeciwieństwie do niego korzysta z szyfrowanego połączenia podczas transferu, dzięki temu podsłuchanie transmisji jest zdecydowanie trudniejsze. Sam protokół SCP nie zapewnia uwierzytelniania, opiera się on na protokole SSH. Protokół SCP zajmuje się tylko transmisją plików, jego przewagą nad protokołem FTP jest to, że oprócz szyfrowania potrafi również przekazać razem z plikiem jego podstawowe atrybuty (np. uprawnienia).

Answer 114

A

Protokół warstwy aplikacji
zestawu TCP/IP

Telnet – standard protokołu komunikacyjnego używanego w sieciach komputerowych. Obsługuje tylko terminale alfanumeryczne, co oznacza, że nie obsługuje myszy ani innych urządzeń wskazujących. Nie obsługuje on również GUI. Polecenia wydawane za pomocą komputera-klienta przesyłane są poprzez sieć do serwera, na którym zainstalowane jest oprogramowanie serwera telnetu. W odpowiedzi serwer odsyła komunikaty, które następnie wyświetlane są na ekranie komputera-klienta.

Uruchomienie usługi Telnet wykonuje się poprzez wpisanie polecenia:

telnet adres_IP

Telnet umożliwia również podanie nazwy domenowej zamiast adresu IP.

Połączenie tego typu nie jest szyfrowane, więc bezpieczniejszym, a co za tym idzie częściej używanym rozwiązaniem jest SSH.

Answer 115

A

Zestaw protokołów IPX/SPX
„międzysieciowa wymiana pakietów” / „sekwencyjna wymiana pakietów”
używany przez system Novell Netware

NetBIOS i NetBEUI
„rozszerzony interfejs użytkownika podstawowego sieciowego systemu wejścia / wyjścia” zaprojektowany przez firmę IBM, wykorzystywany m.in. przez
systemy operacyjne Microsoftu. Ponadto NetBIOS może być tunelowany dowolnym innym protokołem.

Zestaw protokołów TCP/IP
„protokół kontroli transmisji” / „protokół internetowy” używany powszechnie
w Internecie oraz sieciach lokalnych mających do niego dostęp.

Answer 116

A

Protokół warstwy aplikacji
zestawu TCP/IP

HTTP (HyperText Transfer Protocol):

Protokół wymiany informacji poprzez przesyłanie dokumentów hipertekstowych w sieci WWW.

Answer 117

A

Protokół warstwy aplikacji
zestawu TCP/IP

Answer 118

A

Protokół warstwy aplikacji
zestawu TCP/IP

Answer 119

A

Protokół warstwy aplikacji
zestawu TCP/IP

Answer 120

A

Protokół warstwy aplikacji
zestawu TCP/IP

(ang. Domain Name System).

Usługa służąca do zamiany publicznych adresów IP z postaci numerycznej na domenową

Answer 121

A

Protokół warstwy aplikacji
zestawu TCP/IP

Answer 122

A

Protokół warstwy aplikacji
zestawu TCP/IP

Answer 123

A

Protokół warstwy transportowej
zestawu TCP/IP

Answer 124

A

Protokół warstwy transportowej
zestawu TCP/IP

Protokół sterowania transmisją, protokół kontroli transmisji, TCP (od ang. Transmission Control Protocol) – połączeniowy, niezawodny, strumieniowy protokół komunikacyjny stosowany do przesyłania danych między procesami uruchomionymi na różnych maszynach

Answer 125

A

Protokół warstwy transportowej
zestawu TCP/IP

Answer 126

A

Protokół warstwy transportowej
zestawu TCP/IP

Answer 127

A

Protokół warstwy sieci
zestawu TCP/IP

Answer 128

A

Protokół warstwy sieci
zestawu TCP/IP

Protokół internetowy, IP (od ang. Internet Protocol) – protokół komunikacyjny warstwy sieciowej modelu OSI (warstwy internetu w modelu TCP/IP

Protokół internetowy to zbiór ścisłych reguł i kroków postępowania, które są automatycznie wykonywane przez urządzenia w celu nawiązania łączności i wymiany danych.

Answer 129

A

Protokół warstwy sieci
zestawu TCP/IP

Answer 130

A

Protokół warstwy fizycznej i łącza danych
zestawu TCP/IP

Answer 131

A

Protokół warstwy fizycznej i łącza danych
zestawu TCP/IP

Answer 132

A

Protokół warstwy fizycznej i łącza danych
zestawu TCP/IP

Answer 133

A

Protokół warstwy fizycznej i łącza danych zestawu TCP/IP

Answer 134

A

Protokół warstwy fizycznej i łącza danych
zestawu TCP/IP

Answer 135

A

Protokół warstwy fizycznej i łącza danych
zestawu TCP/IP

Answer 136

A

Protokół warstwy fizycznej i łącza danych zestawu TCP/IP

Answer 137

A

Protokół warstwy fizycznej i łącza danych zestawu TCP/IP

Answer 138

A

Protokół warstwy fizycznej i łącza danych zestawu TCP/IP

Answer 139

A

rexec komenda hosta
Wykonuje komendy w jednym czasie na zdalnym hoście.

rlogin host_zdalny
Łączy hosta lokalnego ze zdalnym hostem.

rsh i remsh Komenda remotehost
Wykonuje określoną komendę na zdalnym hoście lub loguje się na zdalnym hoście.

telnet, tn i tn3270 nazwa_hosta
Łączy hosta lokalnego ze zdalnym hostem za pomocą interfejsu TELNET .

Answer 140

A

Wykonuje komendy w jednym czasie na zdalnym hoście.

Answer 141

A

Łączy hosta lokalnego ze zdalnym hostem.

Answer 142

A

Wykonuje określoną komendę na zdalnym hoście lub loguje się na zdalnym hoście.

Answer 143

A

Łączy hosta lokalnego ze zdalnym hostem za pomocą interfejsu TELNET .

Answer 144

A

Git to system kontroli wersji.
Służy on do zarządzania historią kodu źródłowego.

Jego funkcjonalność ma kilka podłoży. Między innymi sprawdza się tak dobrze, ponieważ:

pozwala na jednoczesną pracę na tym samym kodzie przez kilka osób,
umożliwia transferowanie i łączenie zmian z różnych branchy w jednym projekcie,
pozwala na pracę offline we własnym repozytorium,
jest szybki i wydajny.

Answer 145

A

Komenda do uruchomienia w katalogu z projektem aby zainicjować repozytorium git.

komenda, która pozwala stworzyć nowe, puste repozytorium lub ponownie zainicjować istniejące już repozytorium (nie nadpisuje, pobiera nowo dodatne pliki, albo pozwala na przeniesienie repozytorium w inne miejsce )

Tworzy się .git repositoru, posiadające pustą, główną gałąź (jeszcze bez commitów)

Answer 146

A

integruje zmiany ze zdalnego repozytorium do lokalnej gałęzi (feature brancha)

jeśli bieżąca gałąź lokalna jest nieaktualna, to zostanie domyślnie zaktualizowana do zdalnej.

Jeśli lokalna i zdalna gałąź rozeszły się w wersjach (i na obu są ważne zmiany), użytkownik musi określić, jak pogodzić obie gałęzie za pomocą opcji –rebase lub –no-rebase (lub pull.rebase).

Answer 147

A

pozwala pobrać gałęzie i etykiety (“refs”)* z innego repozytorium

Prościej mówiąc” aktualizuje historię commitów na obecnej gałęzi. Po tej komendzie nasz kod nie jest aktualizowany. To znaczy, że nic się nie zmieni w naszym lokalnym repozytorium ale będziemy mieć aktualną wiedzę na temat tego co jest w zdalnym repozytorium.

git fetch może pobierać albo z jednego nazwanego repozytorium lub adresu URL, albo z kilku repozytoriów jednocześnie (jeśli użyto opcji <group> i pliki są odpowiednio skonfigurowane)</group>

*tagi - jak większość systemów kontroli wersji, Git posiada możliwość etykietowania konkretnych, ważnych miejsc w historii. Wyświetlanie wszystkich dostępnych tagów w Gitcie jest bardzo proste. Wystarczy uruchomić git tag:

Answer 148

A

klonuje repozytorium do nowego katalogu np. ze zdalnego do lokalnego

Answer 149

A

git fetch to polecenie, które aktualizuje historię commitow. Służy raczej do sprawdzania, czy są dostępne jakieś zmiany.

git pull robi to samo co git fetch, ale dodatkowo przenosi (kopiuje) te zmiany ze zdalnego repozytorium do lokalnego

Answer 150

A

$ cd ~/.ssh
$ ls

pomaga sprawdzić, czy nie mamy już wygenerowanego klucza SSH

Jeśli klucz istnieje terminal wyświetli nam pliki o nazwach takich jak id_dsa, id_rsa

Answer 151

A

$ cd ~/.ssh
$ ls

pomaga sprawdzić, czy nie mamy już wygenerowanego klucza SSH

Jeśli klucz istnieje terminal wyświetli nam pliki o nazwach takich jak id_dsa lub id_rsa (klucz prywatny) oraz plik .pub (np. id_dsa.pub, który jest kluczem publicznym.

Answer 152

A

Jeśli nie masz plików id_dsa/ id_rsa ani korespondujących z nimi plików z rozszerzeniem .pub to znaczy, że nie wygenerowałeś jeszcze swojego klucza SSH (możesz nawet nie mieć jeszcze katalogu .ssh)

Klucz SSH możesz utworzyć, uruchamiając program o nazwie ssh-keygen, który jest dostarczany z pakietem SSH w systemach Linux/macOS i jest dostarczany z Git dla Windowsa.

W terminal wpisujemy:
$ ssh-keygen -o

Answer 153

A

Służy do tego komenda ssh-add do której dopisujemy nazwę swojego klucza z folderu .ssh

Np.

$ ssh-add –apple-use-keychain ~/.ssh/id_ed25519

Answer 154

A

Dodaje zmianu do indeksu (na stage)
zmieniając status plików ze ‘zmodyfikowane’ na ‘śledzone’

git add -m “init commit” flaga -m umozliwia opisanie commita

Polecenia tego można używać wielokrotnie przed wysłaniem commita.

Po kilkukrotnym użyciu git add, można użyć polecenia git status, które wyświetli podsumowanie, mówiące o tym które pliki zawierają zmiany i są przygotowane do następnego commita

** Przeciwieństwem git add jest git rm, czyli polecenie które usuwa pliki z drzewa i indeks przed użyciem git commit

Podsumowując:
git add - dodaje pliki do indeksu przed użytciem git commit

git rm - usuwa pliki z indeksu przed użytciem git commit

git commit - zapisuje zmiany w zdalnym repozytorium

Answer 155

A

wysyła zmiany ze stage (index, przechowalnia) do historii repozytorium zdalnego

zmiany te/pliki zmieniaja wtedy status ze staged (śledzony, w przechowywalni) na zatwierdzony (commited)

wysyła zmiany do repozytorium (a także log zawierający twoją wiadomość o zmianach)

Answer 156

A

git push
Co tu dużo pisać. Git push and go home : ) Komenda wysyła commity do zdalnego repozytorium.

Answer 157

A

polecenie, które pokazuje wszystkie logi danego rpeozytorium

Answer 158

A

Pozwala sprawdzić jaki status mają pliki w naszym projekcie
1. zmodyfikowany (modified)
2. śledzony (staged)
3. zatwierdzony (commited)

albo też mówi o tym na jakim jesteśmy branchu

Answer 159

A

Pozwala zmienić nazwę ostatniego commita. Jest to chyba najprostszy sposób aby to zrobić. Dzięki temu też nie musimy tworzyć nowego commita i po prostu edytujemy jego teskt.

Answer 160

A

Najczęściej wykorzystywaną opcją modyfikacji historii jest edycja ostatniego commit’a. Cofa zmiany.

Answer 161

A

git branch -d nazwa_gałęzi
daje możliwość skasowania lokalnej gałęzi gdy zmiany na lokalnej gałęzi są scalone z master-em.

git branch -D nazwa_gałęzi
kasuje lokalną gałąź bez sprawdzania, czy jest scalona z masterem

Answer 162

A

wyświetla, tworzy lub usuwa gałęzie (w zależności od tego jakich przełączników użyjemy)

Answer 163

A

Wyświetla listę wszystkich gałęzi, w tym tych ze zdalnego repozytorium.

Answer 164

A

operacja scalenia
- tworzy merge commita
- nie daje zmian na head

Scalanie w Git umożliwia połączenie podzielonej historii. Polecenie git merge pozwala zebrać niezależne linie prac programistycznych utworzone za pomocą polecenia git branch i zintegrować je w pojedynczą gałąź .

Podsumowując
$ git merge nazwa_gałęzi
pozwala scalić zmiany z innej gałęzi na tą na, której jesteśmy.

git merge używa się najczęściej w połączeniu z git checkout feature

$ git checkout feature
$ git merge main

W efekcie w gałęzi feature powstanie „commit scalenia”, który będzie łączył historie obydwu gałęzi

Answer 165

A

operacja zmiany bazy
- nadpisuje historie, daje nasze zmiany zawsze na head
- nie robi merge commita
- przed git rebase powinniśmy zrobić git pull aby pobrac na swojego feature brancha zmiany, które dodano do mastera

W przypadku użycia komendy rebase, git przenosi wszystkie Twoje zmiany z bieżącej gałęzi do tymczasowej lokalizacji. Następnie dociąga wszystkie zmiany z gałęzi repo, z którą chcesz się połączyć. Na koniec pojedynczo umieszcza Twoje zmiany powyżej dołączonych wcześniej zmian. Mówimy wtedy, jesteśmy na samej górze HEAD (ang. on top of the HEAD).

Inaczej:
Alternatywą dla scalania jest zmiana bazy gałęzi feature na gałąź main za pomocą następujących poleceń:

$ git checkout feature
$ git rebase main

Spowoduje to przesunięcie całej gałęzi feature, aby zaczynała się od końcówki gałęzi main, i pozwoli na skuteczne włączenie wszystkich nowych commitów do gałęzi main. Jednak zamiast tworzenia commita scalenia operacja zmiany bazy powoduje przepisanie historii projektu poprzez utworzenie zupełnie nowych commitów dla każdego commita w gałęzi pierwotnej.

Answer 166

A

Pierwszą rzeczą, jaką trzeba wiedzieć na temat polecenia git rebase, jest fakt, że służy do rozwiązywania tego samego problemu, co polecenie git merge. Obydwa polecenia zaprojektowano tak, aby umożliwiały integrowanie zmian z jednej gałęzi z drugą gałęzią — po prostu robią to w bardzo odmienny sposób.

Git rebase:
- nadpisuje historię
- daje zmiany na head
- nie tworzy merge commita
- wymaga git pull

Git merge:
- scala zmiany bez dawania ich na head
- tworzy merge commita

Answer 167

A

HEAD to referencja do ostatniej zmiany na Twojej bieżącej gałęzi.

Można powiedzieć, że HEAD jest czymś w rodzaju takiego wskaźnika, który mówi Ci gdzie teraz jesteś.

Kiedy na Twoim zdalnym repozytorium są zmiany, których jeszcze nie masz u siebie lokalnie, możesz powiedzieć, że jesteś za zdalnym HEAD (czyli za tym bieżącym znacznikiem na zdalnym repozytorium). Po angielsku powiedziałabyś behind the remote HEAD. Kiedy już dociągniesz brakujące zmiany do swojego lokalnego repozytorium, to możesz powiedzieć, że jesteś na bieżąco ze zdalnym HEAD (ang. on top of the HEAD). Jest też możliwe przesunięcie HEAD na konkretną zmianę. Wtedy mówimy, że HEAD jest odłączony (ang. detached). Znaczy to tyle, że HEAD zamiast wskazywać na ostatnie zmiany konkretnej gałęzi, wskazuje na jakąś wybraną zmianę - commit.

Answer 168

A

pozwala przełączać się pomiędzy brancha

jeśli masz jakieś zmiany to git nie chce Cie przełączyć i musisz te zmiany odłożyć na półkę (shelf) przy pomocy komendy git stash*

*git shelve doesn’t exist in Git. As documented in Intellij IDEA shelve dialog, the feature “shelving and unshelving” is not linked to a VCS (Version Control System tool) but to the IDE itself, to temporarily storing pending changes you have not committed yet in changelist.

Answer 169

A

git stash temporarily shelves (or stashes) changes you’ve made to your working copy so you can work on something else, and then come back and re-apply them later on. Stashing is handy if you need to quickly switch context and work on something else, but you’re mid-way through a code change and aren’t quite ready to commit.

Answer 170

A

zmodyfikowany (modified)
śledzony (staged)
zatwierdzony (commited)

Answer 171

A

192.168.155.211

Adres IP to unikalny identyfikator logiczny każdego urządzenia podpiętego do sieci Internet

Wyróżniamy dwie wersje adresów IP:
1) IP wersji 4 (IPv4) - wersja 32 bitowa, gdyż składa się z czterech oktetów (bajtów czyli liczb 8 bitowych), z których każdy przyjmuje wartości od 0 do 255. Poszczególne oktety rozdzielamy za pomocą kropki. Zera prowadzące pomijamy
127.0.0.1
2) IP wersji 6 (IPv6) - adres IP to liczba 128-bitowa w kodzie nie dziesiętnym, lecz szesnastkowym (heksadecymalnym).

Answer 172

A

Czwarta wersja protokołu komunikacyjnego IP przeznaczonego dla Internetu.

IP wersji 4 (IPv4) - adres IP to liczba 32-bitowa, zapisywana w porządku big endian*

*zapis danych, w której najbardziej znaczący bajt umieszczony jest jako pierwszy

Adres zapisywany jest jako cztery oddzielne bajty*,
co daje 256 kombinacji, więc każdy bajt (oktet) przedstawia liczbę od 0 do 255.

W postaci binarnej 1 bajt ma 8 bitów dlatego zwany jest oktetem

Najpopularniejszy sposób zapisu adresów IP, to przedstawianie ich jako 4 liczb od 0 do 255, oddzielonych kropkami.

W rzeczywistości, komputery traktują adres strony firmy DIPOL jako liczbę 32-bitową: 1048150566.

Taki zapis jest mało czytelny, wobec czego stosuje się podział adresu IP na cztery oktety.

Adres strony www.dipol.com.pl zapisany binarnie ma postać:
00111110011110011000001000100110
(dzięsiętnie: 1048150566)

Podział na 4 oktety: 00111110.01111001.10000010.00100110

Po przekształceniu czterech grup 8-bitowych do postaci dziesiętnej powstaje bardziej czytelny adres:
62.121.130.38

Ze względu na skończoną ilość adresów oraz konieczność ich agregacji w celu uproszczenia trasowania, powstały Regionalne Rejestry Internetowe (ang. RIR). Są to organizacje zajmujące się przydzielaniem puli adresów dla dostawców Internetu (ang. ISP).

Najważniejszą organizacją jest Agencja Zarządzania Numeracją Internetową (ang. IANA), która zajmuje się dystrybucją poszczególnych pól adresowych.

Natomiast do organizacji regionalnych należą:
APNIC (ang. Asia Pacific Network Information Centre) - rejon Azji i Pacyfiku,
ARIN (ang. American Registry for Internet Numbers) - rejon meryki Północnej,
LACNIC (ang. Regional Latin-American and Caribbean IP Address Registry) - rejon Ameryki Łacińskiej i wysp Karaibskich,
RIPE (fr. Réseaux IP Européens) - rejon Europy, Bliskiego Wschodu i centralnej Azji,
AfriNIC - dla rejonu Afryki (Rozpoczęła działanie 22 lutego 2005, wcześniej dystrybucją zajmowały się RIPE NCC, APNIC i ARIN.

W IPv4 początkowo postanowiono wszystkie adresy IP podzielić na pięć klas adresowych:
A - duże organizacje (127 sieci - 7 bitów) z bardzo dużą liczbą hostów (16 mln - 24 bity),
1 bit na definicję klasy,
B - duża liczba organizacji (16 tys sieci - 14 bitów) z dużą liczbą hostów (65 tys - 16 bitów),
2 bity na definicję klasy,
C - małe organizacje (2 mln sieci - 21 bitów), niewielka liczba hostów (256 - 8 bitów),
3 bity na definicję klasy,
D - rozsyłanie grupowe pakietów,
E - zarezerwowana do celów badawczych.

Od roku 1997 podział na klasy sieci jest nieaktualny i nieużywany.

Obecnie adresy IPv4 są przydzielane bez zwracania uwagi na klasy sieci. Podział nie jest już też używany przez urządzenia, role klas przejęły maski podsieci.

Obecnie cały Internet funkcjonuje na tzw. routingu bezklasowym (CSDIR ang. Classless Inter-Domain Routing).

Answer 173

A

Protokół komunikacyjny, , będący następcą protokołu IPv4, do którego opracowania przyczynił się w głównej mierze problem małej, kończącej się liczby adresów IPv4.

IP wersji 6 (IPv6) - adres IP to liczba 128-bitowa w kodzie nie dziesiętnym, lecz szesnastkowym (heksadecymalnym).

Oznacza to, że adres IP składa się z ośmiu grup cyfr, po cztery cyfry w każdej grupie.

Adres IP zapisuje się jako osiem 16-bitowych bloków zapisanych w systemie szesnastkowym oddzielonych dwukropkiem.

Dozwolone jest pomijanie początkowych zer w bloku, a także pominięcie jednego ciągu bloków składających się wyłącznie z zer.

Pominięte bloki zer oznacza się podwójnym separatorem bloków (dwukropek).

Dopuszczalny jest tylko jeden podwójny dwukropek “::” w adresie.

Poniżej przedstawiono równoważny zapis adresu: 2003:0db8:0000:0000:0000:

0000:1428:57ac:
2003:0db8:0:0:0:0:1428:57ac
2003:0db8:0:0::1428:57ac
2003:0db8::1428:57ac

Answer 174

A

Maska podsieci, maska adresu (ang. subnetwork mask, address mask) – liczba służąca do wyodrębnienia w adresie IP części będącej adresem podsieci i części, która jest adresem hosta w tej podsieci.

Tam gdzie w masce bit ustawiony jest na 1, odpowiadający mu bit adresu IP należy do adresu sieci, natomiast tam gdzie bit jest równy 0 - odpowiadający mu bit adresu IP należy do adresu hosta.

Wartość maski musi być znana wszystkim ruterom i komputerom znajdującym się w danej podsieci.

Maska podsieci ma bardzo charakterystyczną budowę - zaczyna się od ciągu jedynek, a następnie przechodzi w ciąg zer - część z jedynkami, to część sieciowa maski, natomiast ciąg zer to tzw. część hosta.

Maska podsieci (dla IPv4) podobnie jak adres IP w wersji 4 jest liczbą 32 bitową (dla IPv6 ma 128 bitów).

Często można spotkać się ze skróconym zapisem maski w postaci określającej liczbę początkowych bitów mających wartość 1. W przypadku adresu IP 192.168.1.269 i masce 255.255.255.0 skrócony zapisy wygląda tak:
192.168.1.269/24

Maska podsieci ustawia zakres adresów IP z którymi mamy łączność
IP Subnet Calculator

Answer 175

A

Brama sieciowa (ang. gateway) – urządzenie podłączone do sieci komputerowej, za pośrednictwem którego komputery z sieci lokalnej komunikują się z komputerami w innych sieciach (punkt wejścia z jednej sieci do innych sieci)

Host wysyła do domyślnej bramy sieciowej (a konkretnie na adres IP bramy sieciowej) wszystkie pakiety skierowane do innych hostów znajdujących się poza siecią lokalną co oznacza, iż host bez podanego adresu bramy domyślnej może wymieniać pakiety tylko z komputerami w tej samej sieci lokalnej. Wobec upowszechnienia się sieci TCP/IP pojęcie bramy sieciowej stało się praktycznie tożsame z ruterem.

Answer 176

A

Do zamiany publicznych (zewnętrznych) adresów IP z postaci numerycznej na domenową służy usługa DNS (ang. Domain Name System). Oznacza to, że nie ma potrzeby pamiętania adresów w postaci 62.121.130.38 - wystarczy zapamiętać dużo bardziej przyjazny adres np. www.dipol.com.pl. Tłumaczeniem zapisu numerycznego na domenowy zajmuje się odpowiedni serwer DNS, do którego komputer wysyła zapytanie z prośbą o przetłumaczenie adresu. Po uzyskaniu odpowiedzi z adresem numerycznym komputer nawiązuje połączenie z odpowiednim komputerem.

Answer 177

A

Ping – (Packet Internet or Inter-Network Groper)polecenie używane w sieciach komputerowych TCP/IP (jak Internet) i służące do diagnozowania połączeń sieciowych. Pozwala na sprawdzenie, czy istnieje połączenie pomiędzy hostami testującym i testowanym. Umożliwia on zmierzenie liczby zgubionych pakietów oraz opóźnień w ich transmisji, zwanych lagami.

Answer 178

A

W sieci TCP/IP domyślna brama (sieciowa) (ang. default gateway) oznacza router, do którego komputery sieci lokalnej mają wysyłać pakiety o ile nie powinny być one kierowane w sieć lokalną lub do innych, znanych im routerów. W typowej konfiguracji sieci lokalnej TCP/IP wszystkie komputery korzystają z jednej domyślnej bramy, która zapewnia im łączność z innymi podsieciami lub z Internetem.

Answer 179

A

Porty protokołu to pojęcie związane z protokołem TCP/IP używanym w Internecie do rozróżniania wielu różnych usług i połączeń. Porty protokołu są oznaczone za pomocą liczb całkowitych z zakresu od 1 do 65535. Niektóre porty (od 1 do 1023) są zarezerwowane na standardowe usługi np.:

53 - DNS
20 - FTP - przesyłanie danych
21 - FTP - przesyłanie poleceń
67 - DHCP - serwer
68 - DHCP - klient
79 - Finger
70 - Gopher
80 - HTTP
443 - HTTPS (HTTP na SSL)
143 - IMAP
220 - IMAP3
3306 - MySQL
119 - NNTP
110 - POP3
995 - POP3S (POP3 na SSL)
25 - SMTP
22 - SSH
23 - Telnet
69 - TFTP

Brainscape's Knowledge GenomeTM

PJs list Flashcards

Brainscape's Knowledge Genome^TM