cukrzyca Flashcards
na podst. dużego Katzunga, pytań z małego Katzunga, Ranga, Korbuta i Last Minute
hormony trzustki
- insulina β
- glukagon α
- somatostatyna δ
- peptyd trzustkowy F
- wyspowy polipeptyd amyloidowy (amylina) β
- grelina ε
przyczyny cukrzycy typu I
- autoimmunologiczna
2. idiopatyczna
co może powodować odwodnienie w cukrzycy typu 2
nieketonową śpiączkę hiperosmolarną
przyczyna cukrzycy ciążowej
hormony łożyska indukują insulinooporność
powstawanie insuliny (mechanizm molekularny) i jej budowa chemiczna
peptyd- proinsulina w aparacie Golgiego jest hydrolizowana do:
1. łańcucha A
2. łańcucha B
połączone są one 2 mostkami siarczkowymi
a jeden dodatkowy mostek jest w obrębie łańcucha A
produktem tej hydrolizy jest też peptyd C
jak przechowywana jest insulina w komórkach β
w pęcherzykach w postaci kryształków po 6 cząst. insuliny i dwa atomy Zn
wydzielanie insuliny
- podstawowe- cały czas
2. stymulowane- np. po posiłku
stymulatory wydzielania insuliny (8)
⬆️glukozy we krwi ⬆️innych cukrów np. mannozy ⬆️aminokwasów GLP-1 glukagon CCK ⬆️WKT aminy katecholowe (na rec. β)
leki stymulujące wydzielanie insuliny
- sulfonylomoczniki
- meglitynidy
- izoprenalina
- acetylocholina
substancje endogenne hamujące uwalnianie insuliny
somatostatyna leptyna aminy katecholowe (na rec. α) przewlekle podwyższone stęż. glukozy niskie steż. WKT
leki hamujące uwalnianie insuliny
- diazoksyd
- fenytoina
- winblastyna
- kolchicyna
transporter glukozy w kom. β trzustki
GLUT 2
mechanizm molekularny inicjowanego glukozą uwlniania insuliny
- GLUT-2 transportuje glukozę do kom. β
- glukoza jest metabolizowana, powstaje ATP
- zamknięcie ATP-zależnych kanałów dla K+
- K+ nie może wypływać z kom.
- depolaryzacja
- otwarcie napięciozal. kanałów wapniowych
- wapń indukuje egzocytozę pęch. z insuliną
t1/2 krążącej insuliny
3-5 minut
degradacja endogennej insuliny
60% wątroba
do 40% nerki
degradacja insuliny u cukrzyków którzy ją przyjmują
40% wątroba
60% nerki
stęż. insuliny we krwi
podstawowe 5-15μU/mL
pik po posiłku 60-90μU/mL
budowa receptora insulinowego
pełny receptor składa się z dwóch heterodimerów, każdy z nich zbudowany jest z:
- zewnątrzbłonowego łańcucha α z miejscem wiążącym insulinę
- przebijającego błonę do środka komórki łańcucha β o aktywności kinazy tyrozynowej
molekularny mechanizm aktywacji receptora insulinowego
- połączenie insuliny z łańcuchem α receptora
- zmiana konformacji receptora -łańcuchy β zbliżają się do siebie
- krzyżowα autofosforylacjα łańcuchów β
- kinazy tyrozynowe aktywowanego receptora fosforylują białka dokujące IRS (substraty rec. insulinowego)
- IRS uruchamiają kinazę IP3
6.dochodzi do aktywacji kompleksu Ras, następnie kinazy MAP
7.powstałe wtórne przekaźniki stymulują:
🔹️translokację GLUT-4 na pow. błony kom.
🔹️zwiększony transport glukozy do kom.
🔹️zwiększenie aktyw. syntazy glikogenu
🔹️zwiększoną syntezę glikogenu
🔹️powstawanie szeregu białek
🔹️lipogenezę
🔹️podziały komórkowe
substancje zmniejszające powinowactwo insuliny do receptorów insulinowych
GKS
substancje zwiększające powinowactwo insuliny do receptorów insulinowych
hormon wzrostu
do czego prowadzi upośledzona fosforylacja podjednostek β rec. insulinowego
do insulinooporności
do czego prowadzi upośledzona fosforylacja IRS
do insulinoopirności
działanie insuliny na wątrobę (5)
⬇️glikogenolizy ⬇️ketogenezy ⬇️glukoneogenezy ⬆️glikogenogenezy ⬆️syntezy TAG i VLDL
działanie insuliny na mięśnie (5)
⬆️transport aminikwasów do kom. ⬆️synteza białek ⬆️transport glukozy do kom. ⬆️aktywności syntazy glikogenu ⬇️aktywności fosforylazy glikogenowej
działanie insuliny na adipocyty
LIPOGENEZA I MAGAZYNOWANIE TAG:
⬆️aktywności lipazy lipoproteinowej hydrolizującej lipoproteiny do TAG
⬆️wychwyt glukozy z której powstaje kwas 3-fosfoglicerynowy stymulujący estryfikację WKT do TAG
⬇️aktywności lipazy hormonowrażliwej (⬇️lipolizy)
czym różnią się od siebie preparaty insulinowe
- sekwencją aminokwasową
- stężeniem
- rozpuszczalnością
- początkiem działania
- czasem trwania działania
rodzaje preparatów insulinowych ze względu na czas działania
- szybko działające
- krótko działające
- o pośrednim czasie działania
- długo działające
cel leczenia insuliną
zastąpienie fizjologicznego wydzielania insuliny,
tj. dobranie schematu leczenia pokrywającego wydzielanie zarówno podstawowe, jak i poposiłkowe
insuliny szybko działajace preparaty
istnieją tylko preparaty będące analogami insuliny ludzkiej:
- lispro
- aspart
- glulisine
zastosowanie insulin szybko działających
- podanie po posiłku
2. stałe podawanie podskórne w pompie
insulina lispro charakterystyczne właściwości
niska skłonność do tworzenia dimerów w przeciwieństwie do insuliny ludzkiej
farmakokinetyka insuliny lispro
1.po podaniu podskórnym rozpada się na
monomery
2. jest szybko wchłaniana
3. początek działania 5-15 min po podaniu
4. pik po 1h od podania
5. całk.czas działania 4-5 h
konserwacja insuliny lispro
aby zwiększyć jej stabilność podawana jako heksamery z krezolem jako konserwantem
charakterystyczne właściwości insuliny aspart
brak skłonności do autoagregacji
farmakokinetyka insuliny aspart
podobnie jak lispro
charakterystyczne właściwości insuliny glulisine
w dużych dawkach słabiej aktywuje szlak zależny od IRS-2 niż insulina naturalna
preparaty insulinowe krótko działające
ludzka insulina neutralna
farmakokinetyka insuliny neutralnej
po podaniu podskórnym
1. początek działania: 30 min po podaniu
2. pik 2-3h od podania
3. całk. czas działaniania 5-8h
🔹️ze względu na heksameryczną budowę
wchłanianie jest o wiele wolniejsze
🔹️w miarę rozcieńczania insuliny przez płyn
zewnątrzkomórkowy rozpada się ona do
dimerów i ostatecznie monomerów
🔹️skutkuje to trzema etapami wchłaniania o
różnej szybkości wchłaniania, przy czym
monomery wchłaniają się najszybciej
postać podania insuliny neutralnej
w fiolce gdzie jest stosunkowo duże stężenie insuliny dochodzi do jej autoagregacji- powstają dimery które organizują się wokół dodanych atomów Zn tworząc heksamery podobnie jak w pęcherzykach komórek β
konsekwencje w sposobie podawania insuliny neutralnej wynikające z jej farmakokinetyki
- podanie chwilę przed posiłkiem skutkuje hiperglikemią- stęż. glukozy rośnie gdy insulina praktycznie nie jest jeszcze wchłaniana z miejsca podania, oraz ryzykiem opóźnionej hipoglikemii, gdy działanie insuliny utrzymuje się na długo po posiłku
- należy ją zatem podawać 30-45 min przed posiłkiem
- czas wystąpienia piku zależy od stężenia podawanej insuliny- im większe stężenie tym wolniej rozpadają się heksamery
jaka insulina może być podawana dożylnie?
w jakich stanach?
dlaczego?
- jedyną insuliną podawaną i.v. jest insulina neutralna
- w kwasicy ketonowej i gdy zapotrzebowanie na insulinę nagle się zwiększa np. po operacji, w ostrych zakażeniach
- dzięki szybkiemu rozcieńczeniu we krwi heksamery ulegają natychmiastowemu rozpadowi co warunkuje natychmiastowe działanie
preparat insulinowy o pośrednim czasie działania
ludzka insulina NPH (izofanowa)
co warunkuje opóźnione wchłanianie insuliny NPH?
- jest to ludzka insulina neutralna z dodatkiem protaminy w izomolarnych ilościach, tak że żadna z tych substancji nie pozostaje niezwiązana (insulina tworzy kompleks z protaminą)
- po podaniu podskórnym enzymy tkankowe rozkładają protaminę, i dopiero niezwiązana insulina może być wchłaniana
farmakokinetyka insuliny NPH
- początek działania 2-5h po podaniu
- pik 🔹️w malych dawkach mały pik, szybko
🔹️w większych większy, później - całk. czas działania 4-12h
jest to preparat mało przewidywalny o dużych wachaniach w szybkości wchłaniania
zastosowanie insuliny NPH
- zanika ze względu na dużą nieprzewidywalność
2. często łączona w preparatach mieszanych z szybko działającymi
preparaty insulinowe długo działające
- insulina glargine
2. insulina detemir
charakterystyczne właściwości insuliny glargine
- brak piku- długie plateau stężenia
- analog insuliny ludzkiej
- rozpuszczalna w środowisku kwaśnym
- precypituje w środowisku obojętnym
- 6-7 razy silniej wiąże się z receptorem dla
IGF-1 niż insulina ludzka
dlaczego insulina glargine jest preparatem długo działającym
Podawana jest podskórnie w kwaśnym roztworze (rozpuszczona), a w przestrzeni międzykomórkowej środowisko jest obojętne- glargine precypituje i nie może być w tej formie wchłaniana do krwi. Pojedyncze cząsteczki insuliny powoli oddysocjowują od kryształów i dopiero wtedy są wchłaniane.
farmakokinetyka insuliny glargine
- początek działania 4-6h po podaniu
- pik-brak –》długa faza plateau
- całkowity czas działania 11-24h
zastosowanie insuliny glargine
🔹️raz dziennie podskórnie w celu zapewnienia podstawowego stęż. insuliny przez całą dobę
🔹️u osób bardzo wrażliwych lub bardzo opornych na isulinę można stosować dwa razy dziennie
charakterystyczne właściwości insuliny detemir
🔹️nowy analog insuliny ludzkiej
🔹️większa skłonność do autoagregacji s.c.
🔹️zdolność odwracalnego wiązania albumin
farmakokinetyka insuliny detemir
- początek działania 1-2h po podaniu
- pik- mało wyraźny 5h od podania
- całk. czas działania >12h
zastosowanie insuliny detemir
dwa razy dziennie w celu zapewnienia stęż. podstawowego
po co stosowane sa mieszane preparaty insulinowe
początek działania insuliny NPH występuje po 2-5h od podania, dołączenie insuliny szybko działającej nie wpływa na działanie NPH, a pozwala uzyskać efekty nawet po 10 min. od podania preparatu mieszanego
rodzaje preparatów insulinowych mieszanych
- NPL =NPH+ lispro
- NPA =NPH+ aspart
- NPH + neutralna (70/30)
minusy preparatów NPH/neutralna (70/30)
tak jak dla insuliny neutralnej:
🔹️zmienność wchłaniania
🔹️silnie zależne od dawki farmakodynamika i
-kinetyka
drogi podania insuliny
- s.c. strzykawką
- s.c. penem
- s.c. w pompie insulinowej
- i.v.
- wziewnie
u kogo stosowana jest intensywna insulinoterapia ?
- prawie wszyscy diabetycy typu I (z ciężkim niedoborem lub brakiem endogennej insuliny)
- niektórzy diabetycy typu II (z ciężkim niedoborem lub brakiem endogennej insuliny)
u kogo stosowana jest konwencjonalna insulinoterapia?
u diabetyków typu 2, którzy nie kwalifikują się do intensywnej insulinoterapii np. ze względu na duże ryzyko powikłań
założenia intensywnej insulinoterapii
- pokrycie podstawowego zapotrzebowania na insulinę (0.55×masa ciała/2) [U] -najlepiej pokrywa je pompa insulinowa
- odpowiednio wyliczone dawki insuliny po posiłkach na podstawie ilości spożytych węglowodanów, obecnej glikemii i glikemii docelowej
założenia insulinoterapii konwencjonalnej
jedna lub dwie dawki insuliny długo-działającej dziennie lub preparatów mieszanych
stany nagłe będące powikłaniami cukrzycy
- kwasica ketonowa
2. zespół hiperglikemiczno-hiperosmolarny
u kogo występuje kwasica ketonowa?
- nieleczonych lub źle leczonych diabetyków typu 1
2. diabetyków typu 2 z sepsą, OZT lub na wysokich dawkach GKS-ów
jak leczyć kwasicę ketonową?
- intensywna płynoterapia
- insulinoterapia insuliną neutralną i.v.
podaje się roztwór KIG (potas+insul.+glukoza) - kontrola elektrolitów
u kogo występuje zespół hieperglikemiczno-hiperosmolarny
u odwodnionych diabetyków typu 2 z hiperglikemią
lub jako powikłanie leczenia fenytoiną, steroidami, diuretykami, β-blokermi
u pacjentów dializowanych
powikłania insulinoterapii
- hipoglikemia (po wysiłku, zbyt dużej dawce insuliny)
- reakcja anafilaktyczna na insulinę
- immunologiczna oporność na insulinę
- lipodystrofia (atrofia tk. tłuszcz. przy obecnych prepadatch nie występuje, ale hipertrofia już tak)
- zwiększone ryzyko raka
leczenie hipoglikemii
- glukoza/cukry proste p.o. lub
- glukoza i.v lub
- glukagon i.v