Cancer Flashcards
Τι είναι ο καρκίνος ;
Κατηγορία παθήσεων στην οποία ομάδα κυττάρων
επιδεικνύει
1. Ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό (uncontrolled
proliferation), δηλαδή ανεξέλεγκτη κυτταρική αύξηση και
διαίρεση
2. Διήθηση (Invasion), δηλαδή εισδοχή και καταστροφή
γειτονικών ιστών
3. Μετάσταση (metastasis), δηλαδή εξάπλωση σε άλλες
θέσεις του σώματος μέσω του λεμφικού συστήματος ή της
κυκλοφορίας του αίματος
Νεοπλασία (neoplasm):
Ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός κυττάρων
Κακοήθης νεοπλασία = καρκίνος
Καλοήθης νεοπλασία =
όγκος ο οποίος σταματά να αυξάνεται από μόνος
του, δηλ. δεν επιδεικνύει διήθηση και μετάσταση
Όγκος =
(συμπαγής) μάζα κυττάρων, αποτέλεσμα της νεοπλασίας
Υπάρχουν και νεοπλασίες που δεν σχηματίζουν όγκους (Λευχαιμίες)
Προκαρκινικός όγκος =
όγκος που δεν έχει ικανότητα διήθησης και
μετάστασης αλλά μπορεί να αποκτήσει εάν δεν αντιμετωπιστεί
καρκινώματα (carcinomas)
Καρκίνοι (κακοήθεις νεοπλασίες) οι οποίοι ξεκινούν από επιθηλιακά
κύτταρα
σαρκώματα (sarcomas)
Kακοήθεις νεοπλασίες οι οποίες ξεκινούν από μυικά κύτταρα ή κύτταρα
συνδετικού ιστού
Αδένωμα:
καλοήθης όγκος από επιθηλιακά κύτταρα
Χόνδρωμα:
καλοήθης όγκος από συνδετικό ιστό
Τι εννοούμε με την έννοια κλωνογενής προέλευση του καρκίνου
Δημιουργείται από ένα κύτταρο το οποίο έχει υποστεί βλάβες οι οποίες
κληρονομούνται στα θυγατρικά κύτταρα και τους επιτρέπουν να πολλαπλασιάζονται
συνεχώς
Οι βλάβες αυτές είναι γονιδιακές μεταλλάξεις ή χρωμοσωμικές ανωμαλίες οι
οποίες επιτρέπουν στο καρκινικό κύτταρο να ξεπεράσει τους μηχανισμούς ελέγχου
της κυτταρικής αύξησης και πολλαπλασιασμού
Ποιοι είναι οι δύο φραγμοί που πρέπει να υπενικηθούν για να δημιουργηθούν καρκινικά κύτταρα ;
Αθανατοποίηση
(Immortalisation)
Μεταμόρφωση
(Transformation)
Αθανατοποίηση
Φυσιολογικά, τα κύτταρα σταματούν να πολλαπλασιάζονται μετά από
συγκεκριμένο αριθμό κυτταρικών διαιρέσεων (π.χ. 25-50 διαιρέσεις για
ινοβλάστες του ανθρώπου)
Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «αναπαραγωγική γήρανση» και προστατεύει
από ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό σωματικών κυττάρων με γενετικές βλάβες
Τα καρκινικά κύτταρα είναι «αθανατοποιημένα» (immortalised) δηλ.
μπορούν να διαιρούνται «επ’ άπειρον»
Μεταμόρφωση
Φυσιολογικά, τα κύτταρα αποκρίνονται σε εξωτερικά ερεθίσματα τα οποία ρυθμίζουν τον πολλαπλασιασμό τους (για παράδειγμα σταματούν
να διαιρούνται όταν έρθουν σε επαφή με γειτονικά κύτταρα)
Επίσης, χρειάζονται σήματα από άλλα κύτταρα του ίδιου ιστού για να
επιβιώσουν
Τα καρκινικά κύτταρα είναι «μεταμορφωμένα» (tranformed) δηλ. δεν
αποκρίνονται σε εξωτερικά ερεθίσματα από γειτονικά κύτταρα
Επιπλέον, εγκαταλείπουν τον φυσιολογικό τους ιστό (διήθηση)
Επιζούν και πολλαπλασιάζονται σε ξένες θέσεις (μετάσταση)
τι γονίδια παθαίνουν βλάβη ώστε να δημιουργηθεί καρκίνος ;
• Πρωτο-ογκογονίδια (proto-oncogenes)
• Ογκοκατασταλτικά γονίδια (tumour
suppressor genes)
Πρωτο-ογκογονίδια
Γονίδια των οποίων ενίσχυση της ενεργότητας (gain of function) οδηγεί
σε καρκινογένεση (π.χ. ras, myc, Abl)
Ο φυσιολογικός ρόλος των πρωτο-ογκογονιδίων είναι να επάγουν τον
κυτταρικό πολλαπλασιασμό
Οι υπερενεργές μορφές τους ονομάζονται ογκογονίδια (oncogenes)
Μετατροπή των πρωτο-ογκογονιδίων σε ογκογονίδια επάγει ανεξέλεγκτο
κυτταρικό πολλαπλασιασμό
Μηχανισμοί ενεργοποίησης πρωτο-
ογκογονιδίων
1.Ενσωμάτωση στο γονιδίωμα ιικών αλληλουχιών (enhancers) οι οποίες προκαλούν υπερέκφραση κυτταρικών γονιδίων 2.Αναδιάταξη χρωμοσώματος 3.Ενίσχυση έκφρασης γονιδίου 4.Σημειακή μετάλλαξη ή διαγραφή σε κωδική αλληλουχία
Ογκοκατασταλτικά γονίδια
Γονίδια των οποίων απώλεια της ενεργότητας (loss of function) οδηγεί
σε καρκινογένεση(π.χ. Rb, p53, BRCA1, APC, p16)
Στόχος τους είναι το σταμάτημα του κυτταρικού πολλαπλασιασμού όταν
αυτό υπαγορεύεται από εσωτερικά/ εξωτερικά ερεθίσματα ή η
επαγωγή προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου (απόπτωσης) όταν ο
έλεγχος του κυτταρικού πολλαπλασιασμού διαταραχθεί
Απενεργοποίηση των ογκοκατασταλτικών γονιδίων επιτρέπει ανεξέλεγκτο
κυτταρικό πολλαπλασιασμό
Μηχανισμοί απενεργοποίησης
ογκοκατασταλτικών γονιδίων
Απαιτείται απενεργοποίηση και των δύο αλληλομόρφων
Συνήθως κληρονομείται μετάλλαξη στο ένα αλληλόμορφο και
απενεργοποιείται το δεύτερο με σημειακή μετάλλαξη ή με έλλειψη μέρους ή
όλου του χρωμοσώματος
Επιπλέον μπορεί να γίνει απενεργοποίηση ογκοκατασταλτικών πρωτεϊνών από ιικές πρωτεΐνες
Είδη καρκίνων συσχετίζονται με ιδιαίτερο
φάσμα γενετικών βλαβών; +παραδείγματα
• Οι βλάβες αυτές δεν είναι αυστηρά καθορισμένες αλλά
γενετικές βλάβες σε κάποιο(α) γονίδιο(α) δύνανται να
εμφανίζονται συχνότερα σε ορισμένα είδη καρκίνων
Παράδειγμα:
• Μεταλλάξεις στο K-ras συσχετίζονται με καρκίνο του παχέος
εντέρου
• Βλάβες στο Rb με καρκίνο του ρετινοβλαστώματος
• Μεταλλάξεις στο BRCA1 με καρκίνο του μαστού
Όμως: Μεταλλάξεις στο p53 παρουσιάζονται στο 50% των
νεοπλασιών στον άνθρωπο
πως γίνεται αντιμετώπιση του καρκίνου ;
- Πρόληψη
- Πρόγνωση
- Έγκαιρη διάγνωση
- Αποτελεσματική θεραπεία
Παραδείγματα πρόληψης καρκίνου
Παραδείγματα:
• Το κάπνισμα προδιαθέτει σε καρκίνο του αναπνευστικού
συστήματος (κυρίως των πνευμόνων)
• Μεγάλη κατανάλωση κόκκινου κρέατος/ διοξινών προδιαθέτει σε
καρκίνο του παχέος εντέρου
• Η έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία προδιαθέτει σε εμφάνιση
καρκίνου του δέρματος
• Ορισμένες ικές μολύνσεις προδιαθέτουν σε καρκινογένεση
(HPV, hepatitis viruses, κ.ά.)
Μηχανισμοί ογκογένεσης από Ιούς
Άμεσοι:
Οι ογκογόνοι ιοί ενσωματώνουν το γενετικό τους υλικό
στο DNA του κυττάρου ξενιστή (EBV, HPV, HHV8)
• Ιικά ογκογονίδια εκφράζονται και προκαλούν
αλλοιώσεις στο κύτταρο
• Κυτταρικά πρωτο-ογκογονίδια υπερεκφράζονται και
προκαλούν αλλοιώσεις στο κύτταρο
Έμμεσοι:
Οι ογκογόνοι ιοί εξασθενούν το ανοσοποιητικό σύστημα
του οργανισμού και προκαλούν φλεγμονές (Ιός
Ηπατίτιδας Β)
• Οι φλεγμονές διευκολύνουν την ογκογένεση από άλλα αίτια
Πρόγνωση επικινδυνότητας εμφάνισης
καρκίνου ( παραδείγματα)
• Συγκεκριμένες μεταλλάξεις ογκο-κατασταλτικών γονιδίων προδιαθέτουν σε εμφάνιση κληρονομούμενων μορφών καρκίνου
• Γενετικοί έλεγχοι για τον εντοπισμό τέτοιων μεταλλάξεων
μας βοηθούν να εντοπίσουμε άτομα με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης κληρονομούμενων μορφών καρκίνου
• Τα άτομα αυτά παρακολουθούνται συστηματικά για έγκαιρη διάγνωση και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση μορφών
καρκίνου
Τι απαιτεται για πρόγνωση επικινδυνότητας εμφάνισης καρκίνου ;
• Εντοπισμός γονιδίων μεταλλάξεις των οποίων συνδέονται με
συγκεκριμένο είδος καρκίνου
• Εξεύρεση θέσεων συχνών μεταλλάξεων “mutation hot spots” στα γονίδια αυτά
Πως γίνεται έγκαιρη διάγνωση καρκίνου;
• Κλινικά test για όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη διάγνωση
(αιματολογικά, X rays, αξονικοί τομογράφοι, κ.ά)
• Καρκινικοί δείκτες, για παράδειγμα Prostate
Specific Antigen, PSA (καρκίνος του προστάτη)
• Test ελέγχου όπως test pap (καρκίνος του
ενδομητρίου)
Πως γίνεται αντιμετώπιση του καρκίνου;
- Χειρουργική αφαίρεση όγκου
- Θανάτωση των καρκινικών κυττάρων με ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία
(αντικαρκινικά φάρμακα)
Οι καταξιωμένες μέθοδοι καρκινικής θεραπείας (χημειοθεραπεία,
ακτινοθεραπεία) θανατώνουν τα καρκινικά κύτταρα συνήθως μέσω:
- Επαγωγής χρωμοσωμικών βλαβών (π.χ. ιονίζουσα ακτινοβολία
(IR), cisplatin) - Παρεμπόδισης της αντιγραφής του DNA (π.χ. Aphidicolin, 5-
Fluoro-uracil, 5FU) - Παρεμπόδισης της κυτταρικής διαίρεσης (taxol, vinblastin)
Οι μέθοδοι κατά του καρκίνου θανατώνουν επιλεκτικά τα καρκινικά κύτταρα
διότι:
- Τα φυσιολογικά (μη καρκινικά) κύτταρα διαθέτουν περισσότερους
μηχανισμούς προστασίας από χρωμοσωμικές βλάβες (βέβαια υπάρχουν παρενέργειες και πεθαίνουν και κάποια από αυτά )
2,3. Τα καρκινικά κύτταρα πολλαπλασιάζονται (αντιγράφουν και
διαιρούν το γενετικό τους υλικό) συνεχώς. Αντίθετα, η πλειονότητα
των φυσιολογικών κυττάρων του ενήλικα οργανισμού είναι
διαφοροποιημένα και δεν πολλαπλασιάζονται
Που οφείλεται η ανθεκτικότητα των καρκινικών
κυττάρων στη χημειοθεραπεία;
• Ανθεκτικότητα στη χημειοθεραπεία (drug resistance) συχνά συνδέεται
με γονιδιακή επέκταση (gene amplification) του γονιδίου Mdr1
(multidrug resistance 1) στα καρκινικά κύτταρα
• Το γονίδιο αυτό κωδικοποιεί για μια μεμβρανική πρωτεΐνη-μεταφορέα
(transport protein) με ενεργότητα ΑΤPase η οποία μεταφέρει λιπόφιλες
ενώσεις (όπως είναι τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη
χημειοθεραπεία) από το εσωτερικό στο εξωτερικό του κυττάρου
• Υπερπαραγωγή της πρωτεΐνης MDR1 οδηγεί στην απομάκρυνση των
χημειοθεραπευτικών φαρμάκων στο εξωτερικό του κυττάρου ώστε αυτά
να τα μην μπορούν να δράσουν (δηλ. ο όγκος αναπτύσσει ανθεκτικότητα
στη χημειοθεραπεία)
Πως προκαλείται η μυελογενής λευχαιμία ;
Χρωμοσωμική μετατόπιση μεταξύ των
χρωμοσωμάτων 9 και 22 είναι
υπεύθυνη για τη χρόνια μυελογενή
λευχαιμία (CML)
Αυτή η χρωμοσωμική μετατόπιση
μετατρέπει το πρωτο-ογκογονίδιο Abl
σε ογκογονίδιο
ABL: Κυτταροπλασματική κινάση
Τυροσίνης
Η ABL είναι κυτταροπλασματική κινάση Τυροσίνης
Η πρωτεΐνη BCR-ABL είναι υπερενεργή διότι η δράση της
δεν ρυθμίζεται όπως πρέπει
Η BCR-ABL επάγει συνεχή πολλαπλασιασμό των
αιματοποιητικών κυττάρων στο μυελό των οστών και οδηγεί
σε ανάπτυξη λευχαιμίας
Πως δρα το Gleevec ;
To Gleevec δένεται στη θέση πρόσδεσης του ATP,
εμποδίζει την καταλυτική ενεργότητα της BCR-ABL
στα καρκινικά κύτταρα και σταματά τη χρόνια
μυελογενή λευχαιμία .Αναστολή της δράσης της ABL από το Gleevec στα
φυσιολογικά κύτταρα δεν εμφανίζει ιδιαίτερα
προβλήματα .Το Gleevec είναι παράδειγμα στοχευμένης
αντιμετώπισης συγκεκριμένου γονιδίου των καρκινικών
κυττάρων
Τι είναι η φάση G0;
Είναι περίοδος στην οποία το κύτταρο ευρίσκεται
«έξω» από τον κυτταρικό κύκλο, σε κατάσταση
ληθάργου (quiescent), δηλαδή δεν διπλασιάζει το DNA
και δεν διαιρείται, επιτελεί όμως άλλες λειτουργίες
(μεταβολισμός, επικοινωνία, κίνηση, κ.α.)
• Σε συνθήκες κυτταροκαλιέργειας, τα κύτταρα
πηγαίνουν από τη G1 στη G0 όταν οι θρεπτικές ουσίες
δεν επαρκούν, έως ότου υπάρξουν πάλι προϋποθέσεις
να πολλαπλασιαστούν οπότε επιστρέφουν στην G1 και
συνεχίζουν τον κυτταρικό κύκλο
• Στον οργανισμό, τα διαφοροποιημένα κύτταρα είναι μόνιμα σε φάση G0
Οι φάσεις του κυτταρικού κύκλου (G1, S, G2 και M)
πρέπει να διαδραματίζονται:
• Με τη σωστή σειρά
• Στον κατάλληλο χρόνο
• Μόνο μία φορά σε κάθε κύκλο
Ενεργοποίηση/ απενεργοποίηση συμπλόκων Cdk/Cyclin
ρυθμίζει την πρόοδο του κυτταρικού κύκλου
Ποιοι μηχανισμοί ρυθμίζουν την
ενεργότητα των Cdks?
1. Ενεργοποίηση των Cdks μέσω πρόσδεσης κυκλινών και φωσφορυλίωσης 2. Αναστολή της ενεργότητας των Cdks μέσω φωσφορυλίωσης 3. Αναστολή της ενεργότητας των Cdks από Cdk inhibitor proteins (CKI) 4. Ρύθμιση της ενεργότητας των Cdks μέσω πρωτεόλυσης εξαρτώμενης από το Πρωτεάσωμα
Πως γίνεται ενεργοποίηση των Cdks μέσω πρόσδεσης κυκλινών και φωσφορυλίωσης;
Ανενεργή Cdk(με ATP) => πρόσδεση κυκλίνης στο T-Loop => ενεργοποιητική φωσφορυλίωση T161 από Cdk-activating kinase (CAK) => ενεργή Cdk
Αποφωσφορυλίωση T161 ,ακόμα και αν είναι συνδεδεμένη με κυκλίνη κάνει την Cdk ανενεργή.
Πως γίνεται αναστολή της ενεργότητας των
Cdks μέσω φωσφορυλίωσης ;
Ενεργοποιημένη Cdk φωσφορυλιομένη στη T161 και με κυκλίνη προσδεδεμένη => Wee1 κινάση κάνει την ανασταλτική φωσφορυλίωση T14 & Y15=> Ανενεργή Cdk με δύο φωσφορικές ομάδες και κυκλίνη
Επανενεργοποίηση της Cdk μέσω αφαίρεσης της φωσφορικής ομάδας T14 , Y15 κάνει η φωσφατάση Cdc25
Αναστολή της ενεργότητας των
Cdks από Cdk inhibitor proteins
(CKI)
φωσφορυλιωμένη στην T161 Cdk με κυκλίνη => πρόσδεση CKI στην Cdk και την κυκλίνη => απενεργοποιημένη Cdk
Τι είναι το Πρωτεάσωμα (Proteasome);
• Είναι μια ενδοκυτταρική πρωτεάση και η δράση της απαιτεί
υδρόλυση ATP
• Ρόλος του πρωτεασώματος είναι η αποικοδόμηση πρωτεϊνών
λόγω βλαβών, λαθών κατά τη σύνθεσή τους ή αναγκών του
κυτταρικού κύκλου
• Αποτελείται από ένα κεντρικό «κούφιο» κυλινδρικό τμήμα
• και από δύο υπομονάδες (caps) στα άκρα του κυλίνδρου
Τι είναι η ουβικιτίνη
Για να δράσει το πρωτεάσωμα πρέπει η πρωτεΐνη-στόχος να «σημανθεί» με αλυσίδα μορίων ubiquitin • Ubiquitin: μικρή πρωτεΐνη 76 αα. Προσδένεται σε πλευρικές αλυσίδες Lysine των πρωτεϊνών-στόχων από ubiquitination ένζυμα και σχηματίζει αλυσίδες polyubiquitin
Ποια είναι τα είδη Ubiquitination ενζύμων ;
Για το σχηματισμό αλυσίδων poly-ubiquitin
χρειάζονται ubiquitination ένζυμα
• Κατηγορίες Ubiquitination ενζύμων :
E1: ubiquitin activating enzyme
E2: ubiquitin conjugating enzyme
E3: ubiquitin ligase
• Υπάρχουν περισσότερα από 300 σύμπλοκα Ε2-
Ε3 τα οποία αναγνωρίζουν διαφορετικά σήματα
αποικοδόμησης πρωτεϊνών-στόχων (ειδικές
αμινοξικές αλληλουχίες, φωσφορυλιώσεις, κ.ά.)
Πως γίνεται η ουβικιτινυλίωση πρωτεινών ;
Μία πρωτείνη σημαίνεται με μία φωσφορική ομάδα =>Το ένζυμο Ε1 προσδένει μία ομάδα ουβικιτίνης στην ομάδα SH του με δαπάνη ενός ΑΤP => Το Ε1 μεταφέρει την ουβικιτίνη στο σύμπλοκο ενζύμων Ε2, Ε3 => το σύμπλοκο προσδένεται στην πρωτείνη λόγω της φωσφορυλίωσής του και της μεταφέρει την ουβικιτίνη => το σύμπλοκο απελευθερώνεται, πάνω στην πρωτείνη δημιουργείται αλυσίδα poly-ubiquitin και η πρωτείνη είναι πλέον κατάλληλα σημασμένη για το πρωτεάσωμα
Δύο κατηγορίες συμπλόκων με
ενεργότητα E3 ubiquitin ligase
ρυθμίζουν την ενεργότητα των Cdks ποιά είναι αυτά ;
SCF
(Τέλος G1, S, G2)
APC/C
(M και αρχή G1)
Τι είναι το σύμπλοκο SCF ;
• Είναι σύμπλοκο πρωτεϊνών (Skp1/CUL1/F-Box protein) με ενεργότητα Ε3 ubiquitin ligase
• Αναγνωρίζει φωσφορυλιωμένες πρωτεΐνες-στόχους, τις ουμπικιτινιώνει και τις σημαίνει για πρωτεόλυση από το πρωτεάσωμα
• Συμμετέχει στη ρύθμιση της ενεργότητας των Cdks κατά τις
G1, S και G2 μέσω αναγνώρισης και ουμπικιτινίωσης CKI και Κυκλινών
Πως γίνεται η ρύθμιση της ενεργότητας των Cdks
από το σύμπλοκο SCF
1) Η Cdk με κυκλίνη και φωσφορική ομάδα είναι απενεργοποιημένη από CKI => ενεργή SCF μαζί με Ε1 και Ε2 ένζυμα και ουβικιτίνη αναγνωρίζουν φωσρφορυλίωση της CKI και την ουβικιτινιλιώνουν => η CKI πηγαίνει στο πρωτεάσωμα για να καταστραφεί και η Cdk με κυκλίνη και φωσφορική ομάδα T161 είναι πλέον ενεργοποιημένη
2) Ενεργοποιημένη Cdk με κυκλίνη και φωσφορυλίωση Τ161 => φωσφορυλίωση της κυκλίνης => μέσω SCF και Ε2,Ε1, ουβικιτίνης γίνεται ουβικιτινιλίωση της κυκλίνης => μεταφορά της κυκλίνης στο πρωτεάσωμα για αποδόμηση και απενεργοποίηση της Cdk
Μηχανισμοί ρύθμισης της ενεργότητας
των Cdks ( 5 )
- Πρόσδεση Κυκλινών και φωσφορυλίωση ενεργοποίησης στην Thr161
- Φωσφορυλιώσεις απενεργοποίησης στις Thr14 & Tyr15
- Πρόσδεση πρωτεϊνών CDK-inhibitors (CKI)
- Αποικοδόμηση Κυκλινών από το πρωτεάσωμα
- Αποικοδόμηση CKI από το πρωτεάσωμα
Ποιο σύμπλοκο Cdk-κυκλίνης έχουμε στην φάση G1 ;
Cdk4, Cdk6 Cyclin D
Ποιο σύμπλοκο Cdk-κυκλίνης έχουμε στην φάση G1/S;
Cdk2 Cyclin E
Ποιο σύμπλοκο Cdk-κυκλίνης έχουμε στην φάση S;
Cdk2 Cyclin A
Ποιο σύμπλοκο Cdk-κυκλίνης έχουμε στην φάση G2;
Cdk1 (Cdc2) Cyclin A
Ποιο σύμπλοκο Cdk-κυκλίνης έχουμε στην φάση M;
Cdk1 (Cdc2) Cyclin B
Ποιος ο ρόλος της πρωτεΐνης του Ρετινοβλαστώματος
Retinoblastoma protein, Rb
• Είναι ογκοκατασταλτική πρωτεΐνη. Απενεργοποίηση και των
δύο αλληλομόρφων του γονιδίου προκαλεί καρκίνο του
ρετινοβλαστώματος στον άνθρωπο
• Εκφράζεται σταθερά αλλά μεταβάλλονται τα επίπεδα
φωσφορυλίωσης της πρωτεΐνης κατά τον κυτταρικό κύκλο
• Φωσφορυλιώνεται στη G1 από τις CDK4, CDK6 και CDK2. Η
μη φωσφορυλιωμένη μορφή της Rb προσδένει και απενεργοποιεί
το μεταγραφικό παράγοντα E2F
• O ενεργός E2F προσδένεται σε αλληλουχίες υποκινητών και
επάγει την έκφραση γονιδίων-στόχων του E2F
Ποιο είναι το μονοπάτι CDK-Rb-E2F;
όταν δεν έχουν ενεργότητα Cdk τότε η Rb είναι ενεργή και προσδένεται στον E2F απενεργοποιώντας τον => όταν οι Cdk4,Cdk6/ Cyclin D ενεργοποιηθούν από κάποιο μιτωτικό παράγοντα τότε φωσφορυλιώνουν την Rb και την καθιστούν μερικώς ανενεργή και έτσι την E2F λίγο ενεργή => επιπλέον φωσφορυλίωση της Rb από Cdk4,Cdk6/ Cyclin D ή Cdk2/ Cyclin E την καθιστά εντελώς ανενεργή και κάνει την E2F να αποκτήσει την πλήρη ενεργότητά της
Πως δρα ο μεταγραφικός παράγοντας E2F;
• Προσδένει τη μη φωσφορυλιωμένη πρωτεΐνη Rb
• Απουσία προσδεδεμένης Rb εντοπίζεται σε ειδικές αλληλουχίες στον
υποκινητή και επάγει την έκφραση γονιδίων-στόχων
• Προσελκύει ένζυμα που προκαλούν «άνοιγμα» της δομής της χρωματίνης
ώστε αυτή να είναι μεταγραφικά ενεργή
• Οι μεταγραφικοί του στόχοι E2F περιλαμβάνουν γονίδια:
Κυτταρικού κύκλου (Cdk2, Cyclin Ε, Cyclin A, E2F)
Αντιγραφής DNA (PCNA, MCM2-7, RPA, H2A, DNA polα, δ)
Επιδιόρθωσης DNA (BRCA1,2, FANC, RAD51)
Απόπτωσης (APAF1, CASPases 3,7,8)
Ποια είναι η Ρύθμιση των CDKs κατά την G1
- αρχή της S ;
• Στην αρχή της G1 η συνολική ενεργότητα Cdk είναι χαμηλή
• Η Rb προσδένει και απενεργοποιεί το μεταγραφικό παράγοντα
E2F
• Μιτογόνες ουσίες ενεργοποιούν τις Cdk4,6/ Cyclin D και
Cdk2/ Cyclin Ε
• Φωσφορυλίωση του Rb οδηγεί σε ενεργοποίηση του E2F και
μεταγραφή γονιδίων που εμπλέκονται σε περεταίρω ενεργοποίηση
CDK συμπλόκων και έναρξη της αντιγραφής του DNA
Ενεργότητα της Cdk1/ Cyclin B είναι
αναγκαία για την έναρξη της μιτωτικής
διαίρεσης ,τι κάνει ;
Διάλυση
πυρηνικού
φακέλου
Σχηματισμός
μιτωτικής
ατρακτου
Διάταξη
χρωμοσωμάτων
Ποιο είναι το μονοπάτι για ενεργοποίηση της Cdk1/ Cyclin B και
έναρξη της μιτωτικής διαίρεσης;
πρόσδεση κυκλίνης στην Cdk => απενεργοποίηση Cdk από Wee1 ή CKI => επανενεργοποίηση από Cdc25=> έναρξη της μίτωσης (φάση Μ) και παράλληλη μείωση ενεργότητας Wee1 ή CKI και αύξηση ενεργότητας Cdc25
Πώς μπορούμε να διακρίνουμε σε
ποια φάση του κυτταρικού κύκλου
βρίσκεται το κύτταρο;
- Ανοσοφθορισμός (immunofluorescence)
* Κυτταρομετρία ροής (flow cytometry)
Πως γίνεται μελέτη των φάσεων του κυτταρικού
κύκλου με ανοσοφθορισμό
Μονιμοποίηση των κυττάρων και χρώση με ουσίες οι οποίες φθορίζουν μετά
την πρόσδεσή τους στο DNA (DAPI, Propidium Iodide)
• Ανίχνευση επιτόπων ειδικών για τη συγκεκριμένη φάση του κυτταρικού
κύκλου (markers), με χρήση αντισωμάτων συνδεδεμένων σε φθορίζων μόριο
• Μικροσκοπία φθορισμού
Παράδειγμα S- phase marker: PCNA
Παράδειγμα Μ- phase marker: φωσφορυλιωμένη Ιστόνη Η3 στη
Σερίνη 10 (pH3)
Πως γίνεται μελέτη των φάσεων του κυτταρικού κύκλου με
κυτταρομετρία ροής (flow cytometry);
• Μέθοδος ανάλυσης πληθυσμού κυττάρων η οποία δείχνει το ποσοστό
κυττάρων που έχουν συγκεκριμένη ποσότητα DNA
• Μονιμοποίηση κυττάρων
• Χρώση με Propidium Iodide (PI). Η χρωστική PI φθορίζει (στο κόκκινο)
όταν προσδεθεί στο DNA και η ένταση του φθορισμού είναι ανάλογη της
ποσότητας του DNA κάθε κυττάρου
• Η ποσότητα του DNA (2N, 4N ή ενδιάμεση) είναι χαρακτηριστική της
φάσης του κυτταρικού κύκλου (G1, G2 ή S)
• Ανάλυση φθορισμού των κυττάρων με κυτταρομετρία ροής μας δείχνει το
ποσοστό αυτών στις διάφορες φάσεις του κυτταρικού κύκλου
Ποια είναι η ενεργότητα των CDKs κατά την G1
και αρχή της S ( μεγάλο σχήμα);
μιτωγόνα και αυξυντικοί παράγοντες ενεργοποιούν Cdk4, 6/ CycD=> φωσφορυλίωση Rb=> ενεργός E2F=> έκφραση των γονιδίων Cdk2, CycE => ενίσχυση ενεργότητας E2F,αλλαγή από G2 σε S => ενεργοποίηση φωσφορυλιομένου p27=> απενεργοποίηση Cdk4, 6/ CycD μέσω ουβικιτινιλίωσης και πρωτεασώματος
Ποιές είναι οι φάσεις της κυτταρικής διαίρεσης ;
Μεσόφαση ( G1,S,G2) φάση Μ (1. Πρόφαση
- Προμετάφαση 3. Μετάφαση 4. Ανάφαση
- Τελόφαση 6. Κυτταροκίνηση)
(Κάποια) Μορφολογικά χαρακτηριστικά της Μεσόφασης (κεντρόσωμα);
Το κεντρόσωμα διπλασιάζεται κατά το τέλος της S ή κατά την G2. Τα δύο τμήματα του διπλασιασμένου κεντροσώματος παραμένουν συνδεδεμένα μεταξύ τους έως την αρχή της κυτταρικής διαίρεσης (Πρόφαση)
Χρωμοσωμικά και κυτταροπλασματικά
γεγονότα της κυτταρικής διαίρεσης;
Μεσόφαση: • Όχι συμπυκνωμένο DNA • Πυρηνικός φάκελος ανέπαφος • Κεντρόσωμα όχι διαχωρισμένο, κοντά στον πυρηνικό φάκελο • Δίκτυο μικροσωληνίσκων
• Διαχωρισμός του κεντροσώματος και κίνηση προς
αντίθετους πόλους του κυττάρου (Πρόφαση)
• Συμπύκνωση των χρωμοσωμάτων (Πρόφαση)
• Αποικοδόμηση του πυρηνικού φακέλου (Προμετάφαση)
• Σχηματισμός της μιτωτικής ατράκτου από
μικροσωληνίσκους (Προμετάφαση) και διάταξη των
χρωμοσωμάτων στο ισημερινό επίπεδο (Προμετάφαση έως Μετάφαση)
• Διαχωρισμός των χρωμοσωμάτων και απομάκρυνση
χρωμοσωμάτων και πόλων της ατράκτου προς αντίθετους
κυτταρικούς πόλους (Ανάφαση)
• Αποσυσπείρωση των χρωμοσωμάτων στα θυγατρικά κύτταρα
και επανασχηματισμός των πυρηνικών φακέλων (Τελόφαση)
• Σχηματισμός του συσταλτού δακτυλίου στην ενδιάμεση ζώνη και
στο ενδιάμεσο σώμα (midzone and midbody) και διαίρεση του
κυτταροπλάσματος (Κυτταροκίνηση)
• Η κυτταροκίνηση ξεκινά μετά την αρχή της ανάφασης και
ολοκληρώνεται μετά την τελόφαση
Ενεργοποίηση της Cdk1 στο κεντρόσωμα
και διαχωρισμός του κεντροσώματος, ποιο είναι το μονοπάτι ;
Cdk1/Cyclin Β φωσφορυλιομένη στις T14 & Y15 και ανενεργή (τέλος G2) =>Ενεργοποίηση Cdc25Β από Aurora-A μέσω φωσφορυλίωσης του S353 => ενεργοποίηση μέσω αποφωσφορυλίωσης Cdk1/ Cyclin Β από Cdc25Β =>Είσοδος ενεργής
Cdk1/Cyclin B στον πυρήνα ή και ενεργοποίηση της κινεσίνης Eg5 (Αρχή μίτωσης)
Πως γίνεται η έναρξη της κυτταρικής διαίρεσης ;
• Ενεργοποίηση του συμπλόκου Cdk1/ Cyclin B στο
κεντρόσωμα και είσοδος αυτού στον πυρήνα σηματοδοτεί την
έναρξη της κυτταρικής διαίρεσης
• Το σύμπλοκο Cdk1/ Cyclin B ενεργοποιείται μέσω
φωσφορυλίωσης της φωσφατάσης Cdc25B από την κινάση
Aurora-A. Aκολούθως, το ενεργοποιημένο σύμπλοκο Cdk1/
Cyclin B εισέρχεται στον πυρήνα
• Ενεργότητα του συμπλόκου Cdk1/ Cyclin B είναι απαραίτητη
για πολλές λειτουργίες της κυτταρικής διαίρεσης
Ποιές είναι οι λειτουργίες του συμπλόκου Cdk1/
Cyclin B κατά την κυτταρική διαίρεση;
Διαχωρισμός του
κεντροσώματος
Αποικοδόμηση του
πυρηνικού φακέλου
Σχηματισμός της
μιτωτικής ατράκτου
Διάταξη των
χρωμοσωμάτων
στο ισημερινό
επίπεδο
Γιατί συμβαίνει και πότε η αποικοδόμηση του πυρηνικού φακέλου ;
Η αποικοδόμηση του πυρηνικού φακέλου συμβαίνει όταν η Cdk1/Cyclin Β φωσφορυλιώνει τα διμερή την λαμίνης στο ελαστικό έλασμα και γίνεται στην προμετάφαση της φάσης Μ.
Πως γίνεται ο ταχύς πολυμερισμός/ αποπολυμερισμός ΜΣ
κατά το σχηματισμό μιτωτικής ατράκτου και την
πρόσδεση των χρωμοσωμάτων
(Μεσόφαση) Μακρείς και
σταθεροί ΜΣ η σταθεροποίηση γίνεται με MAPs
(Microtubule (MT)
associated proteins) στο + άκρο => η κυκλίνη Cdk1/ Cyclin Β φωσφωρυλιώνει τις MAPs και αυτές απομακρίνονται=> αυτό κάνει τους μικροσωληνίσκους δυναμικούς και βραχείς λόγω καταστροφινών (μίτωση)
Πως γίνεται η διάταξη των χρωμοσωμάτων στον κινητοχώρο ;
Φωσφορυλίωση της κινεσίνης της
μιτωτικής ατράκτου (συγκεκριμένα στους MΣ επικάλυψης) από την Cdk1/ Cyclin Β
Πως η ενεργοποίηση του συμπλόκου Cdk1/Cyclin B σηματοδοτεί την έναρξη της κυτταρικής διαίρεσης(Πρόφαση -Μετάφαση) επιγραματικά ;
• Διαχωρισμός του κεντροσώματος
• Αποικοδόμηση πυρηνικού φακέλου
• Σχηματισμός της μιτωτικής ατράκτου και διάταξη των
χρωμοσωμάτων στο ισημερινό επίπεδο
Τι είναι το σύμπλοκο APC/C;
• Το APC/C (Anaphase Promoting Complex/Cyclosome) είναι σύμπλοκο
πρωτεϊνών με ενεργότητα Ε3 ubiquitin ligase
• Μεταφέρει αλυσίδα μορίων ubiquitin σε μιτωτικές πρωτεΐνες-στόχους. Οι
ουμπικιτινιωμένες πρωτεΐνες αναγνωρίζονται από το πρωτεάσωμα
(proteasome) και αποικοδομούνται
• Το APC/C ενεργοποιείται μέσω πρόσδεσης της καταλυτικής του υπομονάδας
Cdc20
• Ενεργοποίηση του APC/C οδηγεί σε αποικοδόμηση των υποστρωμάτων Cyclin
Β και cohesin και έναρξη της ανάφασης
Ποια είναι τα υποστρώματα του APC/C για την έναρξη της ανάφασης;
Κατα την μετάβαση από την Μετάφαση στην Ανάφαση :
1) το σύμπλοκο APC/C ,Ε2, Cdc20 ουβικιτινιλιώνει την κυκλίνη Β και αυτή απποικοδονείται
2) Διασπά την σεκιουρίνη και ελευθερώνει την σεπαράση => η σεπαράση διασπά την κοεζίνη των κινητοχώρων οδηγόντας σε διαχωρισμό των χρωμοσωμάτων
Πως ελέγχεται η έναρξη της ανάφασης;
Mitotic spindle checkpoint
Σημείο ελέγχου της μιτωτικής διαίρεσης
Τί είναι το mitotic spindle checkpoint;
• Είναι μηχανισμός ο οποίος εμποδίζει την έναρξη της ανάφασης (τον
διαχωρισμό των χρωμοσωμάτων) έως ότου όλα τα χρωμοσώματα
συνδεθούν μέσω των κινητοχώρων τους διπολικά με ΜΣ της μιτωτικής
ατράκτου
• Ενεργοποιείται αυθόρμητα κατά τη διάταξη των χρωμοσωμάτων στη
μιτωτική άτρακτο λόγω έλλειψης πρόσδεσης ΜΣ στους κινητοχώρους ή
τάσης μεταξύ αδελφών κινητοχώρων
• Επίσης, επάγεται εξωγενώς από ουσίες που εμποδίζουν τον ομαλό
σχηματισμό της μιτωτικής ατράκτου (όπως nocodazole, taxol)
• «Σβήσιμο» του spindle checkpoint (όταν όλα τα χρωμοσώματα
διαταχθούν σωστά) επιτρέπει έναρξη της ανάφασης
Πως το spindle checkpoint εκτελεί τον έλεγχο του;
Οι πρωτεΐνες του spindle checkpoint
απενεργοποιούν το APC/C
Όταν έστω και ένας κινητοχώρος δεν είναι προσδεδεμένος σε μικροσωληνίσκο από την σωστή πλευρά της μιτωτικής ατράκτου τότε οι πρωτείνες του spindle checkpoint προσδένονται στην Cdc20 και έτσι απενεργοποιούν το σύμπλοκο APC/C και άρα δεν γίνονται τα απαραίτητα βήματα για γίνει η μετάβαση από την μετάφαση στην ανάφαση .
Ποιες είναι οι πρωτείνες του spindle checkpoint ;
Bub proteins: Bub1, Bub3 Mad proteins: Mad1, Mad2, BubR1 (Mad3) Proteins of the Chromosomal Passenger Complex (Αurora-B, INCENP and Survivin)
Ποιά είναι η μοριακή βάση της ανάφασης ;
ενεργός μηχανισμός του spindle
checkpoint => ανενεργό σύμπλοκο APC/C, προστατευμένη από σεκιουρίνη η σεπαρ’αση και ενεργή η Cdk1/Cyclin B
Απενεργοποιημένο το spindle checkpoint=>απελευθέρωση των πρωτεινών του spindle checkpoint, ενεργοποίηση του APC/C, αποικοδόμηση της κυκλίνης άρα απενεργοποίηση της Cdk1, απελευθέρωση της σεπαράσης από την σεκιουρίνη και διάσπαση της κοεζίνης => διαχωρισμός των χρωμοσωμάτων και έναρξη ανάφασης
Ποια η σπουδαιότητα του spindle
checkpoint;
• Σφάλματα στο spindle checkpoint οδηγούν σε άνιση κατανομή
του γενετικού υλικού στα θυγατρικά κύτταρα (ανευπλοειδία,
χρωμοσωμική αστάθεια)
• Η χρωμοσωμική αστάθεια συνδέεται με καρκινογένεση λόγω
ενεργοποίησης πρωτο-ογκογονιδίων ή/και έλλειψης ογκο-
κατασταλτικών γονιδίων
Ποια γεγονότα συνδέονται με την έναρξη της ανάφασης επιγραμματικά ;
• Το spindle checkpoint εμποδίζει την έναρξη της ανάφασης μέσω
απενεργοποίησης της καταλυτικής υπομονάδας Cdc20 του APC/C
• Όταν όλοι οι αδελφοί κινητοχώροι προσδεθούν διπολικά μέσω ΜΣ στη
μιτωτική άτρακτο, το spindle checkpoint «σβήνει» και ενεργοποιείται
το σύμπλοκο APC/C
• Ενεργοποίηση του συμπλόκου APC/C οδηγεί σε αποικοδόμηση της
Cyclin B (απενεργοποίηση της Cdk1) από το πρωτεάσωμα,
αποικοδόμηση της cohesin και διαχωρισμό των αδελφών χρωματίδων
Πώς καθορίζεται η θέση
σχηματισμού της κυτταροπλασματικής
αύλακας;
Οι ΜΣ της μιτωτικής ατράκτου
καθορίζουν τη θέση σχηματισμού της
κυτταροπλασματικής αύλακας
Πώς συντονίζεται η έναρξη της
Κυτταροκίνησης με τον διαχωρισμό
των χρωμοσωμάτων;
- Πριν την ανάφαση, το σύμπλοκο Cdk1/ Cyclin B
φωσφορυλιώνει και απενεργοποιεί ρυθμιστικές πρωτεΐνες
οι οποίες επάγουν τον πολυμερισμό ινιδίων ακτίνης - Μετά την έναρξη της ανάφασης, απενεργοποίηση της
Cdk1 από το APC/C επιτρέπει την αποφωσφορυλίωση
και ενεργοποίηση των παραπάνω ρυθμιστικών πρωτεϊνών
και τη μετακίνησή τους στη midzone και στο midbody - Εκεί, επέρχεται πολυμερισμός ινιδίων ακτίνης και
σχηματισμός της κυτταροπλασματικής αύλακας - Συνεπώς ο σχηματισμός της αύλακας ακολουθεί
χρονικά την έναρξη της ανάφασης (το διαχωρισμό των
χρωμοσωμάτων)
Πως γίνεται ενεργοποίηση/ μετακίνηση πρωτεϊνών που επάγουν
πολυμερισμό της ακτίνης στο midzone & midbody;
(πρόφαση, μετάφαση) ενεργή Cdk1/ CyclinΒ= φωσφορυλίωση και παρεμπόδιση πρωτεινών που προκαλούν πολυμερισμό της ακτίνης => ενεργή APC/C=> ανενεργή Cdk1 ( άρα όχι φωσφορυλίωση ) , φωσφατάσες αποφωσφορυλιώνουν τις πρωτείνες πολυμερισμού ακτίνης και αυτές κινούνται προς την ενδιάμεση ζώη,ε ενδιάμεσο σώμα=> αρχή κυτταροκίνησης
Η κινεσίνη HSET βοηθά την επιβίωση καρκινικών
κυττάρων με πολύ-πολικές ατράκτους. Πως μπορεί αυτό να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία καρκίνου;
• Αναστολή της κινεσίνης HSET μπορεί να οδηγήσει σε
θανάτωση των καρκινικών κυττάρων με πολύ-πολικές
ατράκτους, διότι δημιουργούνται μη βιώσιμα κύτταρα
• H HSET δεν είναι απαραίτητη για τα φυσιολογικά
κύτταρα με διπολικές ατράκτους από κεντροσώματα,
συνεπώς αναστολή της HSET δεν τα επηρεάζει
Τί είναι Κυτταρική Επικοινωνία;
• Είναι η ικανότητα του κυττάρου να αποκρίνεται σε
εξωτερικά σήματα (σήματα από το περιβάλλον του ή
άλλα κύτταρα)
• Τα σήματα αυτά μπορεί να είναι ιόντα, μικρομόρια
(π.χ. γλυκόζη) ή μακρομόρια (π.χ. ορμόνες)
• Οι λειτουργίες του κυττάρου ρυθμίζονται από τα
εξωτερικά σήματα τα οποία δέχεται
Η κυτταρική απόκριση σε εξωτερικά
σήματα εξαρτάται από:
1. Το είδος του σήματος επιβίωση διαίρεση διαφοροποίηση θάνατος
- Το είδος των πρωτεϊνών του κυττάρου οι οποίες δρουν ως
διαβιβαστές σημάτων (το είδος του κυττάρου) - Το συνδυασμό σημάτων στα οποία εκτίθεται το κύτταρο
Ποια είναι τα είδη κυτταρικής επικοινωνίας;
Paracrine
Endocrine
Autocrine
Γιατί η αυτοκρινική επικοινωνία είναι σημαντική
για την επιβίωση καρκινικών κυττάρων;
• Τα καρκινικά κύτταρα παράγουν αυτοκρινικά αυξητικούς παράγοντες και σήματα επιβίωσης για να επάγουν και να συντηρήσουν την κυτταρική αύξηση και επιβίωσή τους • Τα καρκινικά κύτταρα αποκτούν ανθεκτικότητα σε αναστολείς κυτταρικών μονοπατιών αύξησης, μέσω επαγωγής αυτοκρινικών μονοπατιών
Τα εξωτερικά σήματα διακρίνονται σε
λιποδιαλυτά και υδατοδιαλυτά αναφέρετε παραδείγματα.
Παραδείγματα Λιποδιαλυτών (Υδρόφοβων) σημάτων:
τεστοστερόνη, θυρεοειδείς ορμόνες (θυροξίνη),
ρετινοειδή, βιταμίνη D
Παραδείγματα Υδατοδιαλυτών (Υδρόφιλων) σημάτων:
Αυξητικοί παράγοντες, νευροδιαβιβαστές, σήματα
τοπικής εμβέλειας, π.χ. ισταμίνη