2. Konfiguracja po instalacyjna Windows Server 2016 Flashcards

1
Q

Wykonywanie zadań po instalacyjnych

A
Po zakończeniu instalacji systemu należy rozpocząć jego konfigurację od wykonania podstawowego zestawu konfiguracji, która wymaga bezpośredniego dostępu do konsoli serwera:
– Konfiguracja połączeń sieciowych,
– Ustawienie strefy czasowej,
– Włączenie pulpitu zdalnego,
– Zmiana nazwy komputera,
– Przyłączenie do domeny
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
2
Q

W celu wykonania wybranych lub wszystkich zadań konfiguracji po instalacyjnej w instalacji GUI Windows Server 2016, możemy użyć narzędzi sekcji Properties:

A

– bezpośrednio z konsoli serwera,

– za pomocą pulpitu zdalnego w celu uzyskania dostępu do serwera z innego komputera.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
3
Q

Wpis Ethernet w sekcji Properties określa

A

bieżący stan interfejsu sieci komputerowej.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
4
Q

Jeśli w sieci jest już aktywny serwer DHCP

A

serwer będzie już miał pobrany adres IP i inne ustawienia sieciowe i użyje ich do konfiguracji interfejsu.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
5
Q

Jeśli w sieci nie ma serwera DHCP lub gdy trzeba skonfigurować komputer przy użyciu statycznego IP

A

klikamy łącze Ethernet, aby wyświetlić okno Network Connection, gdzie można skonfigurować klienta TCP/IP

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
6
Q

Komunikacja Active Directory Domain Services wymaga

A

dokładnego ustawienia czasu w zegarze komputera.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
7
Q

Jeśli serwer jest umieszczony w innej strefie czasowej niż strefa domyślna

A

klikamy hiperłącze Time Zone, aby otworzyć okno dialogowe Date and Time, w którym można poprawić ustawienia.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
8
Q

Domyślnie Windows Server 2016 nie zezwala na

A

połączenia pulpitu zdalnego (Remote Desktop)

• Aby je włączyć, klikamy hiperłącze Remote Desktop, aby otworzyć kartę Remote arkusza System Properties

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
9
Q

Przy ręcznej instalacji systemu program Windows Setup przydziela komputerowi

A

unikatową nazwę zaczynającą się od WIN

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
10
Q

Aby zmienić nazwę komputera i przyłączyć go do domeny

A

klikamy łącze Computer Name w celu otwarcia strony system Properties i klikamy Change w celu otwarcia okna dialogowego Computer Name / Domain Changes

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
11
Q

Jeżeli przy instalacji Windows Server 2016 wybierzemy opcję Server Core, możemy

A

wykonać te same zadania po instalacyjne z wiersza poleceń

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
12
Q

Czynnością minimalną będzie

A

zmiana nazwy komputera i przyłączenie go do domeny
W tym celu można użyć programu Netdom.exe
• Aby zmienić nazwę komputera, uruchamiamy Netdom.exe z podaną poniżej składnią

netdom renamecomputer % ComputerName % /NewName:

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
13
Q

Aby zgodnie z instrukcją ponownie uruchomić komputer, stosujemy następujące polecenie:

A

shutdown /r

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
14
Q

Przyłączenie do domeny za pomocą konsoli

A

Następnie aby przyłączyć komputer do domeny stosujemy następującąm składnie:
netdom join %ComputerName% /domain: /userd: /passwordd:*
• W tym poleceniu gwiazdka (*) w parametrze /passwordd powoduje, że program wyświetla zgłoszenie z prośbą o hasło do podanego przez nas konta użytkownika
• W tych poleceniach zakłada się, że klient TCP/IP komputera był już skonfigurowany przez serwer DHCP.
• Jeśli tak nie jest, trzeba go ręcznie skonfigurować przed przyłączeniem do domeny.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
15
Q

Aby przypisać do komputera statyczny adres IP za pomocą Server Core, możemy

A

skorzystać z programu Netsh.exe lub polecenia New-NetIPAddress Windows PowerShell

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
16
Q

Zastosowanie konsoli Server Manager

A
  • Narzędzie Server Manager w systemie Windows Server 2016 jest nową aplikacją, która jest pierwszym i najbardziej oczywistym dowodem na zmianę modelu w administracji Windows Server.
  • W poprzednich wersjach systemu tj. do wersji 2008 R2 administrator, który chciał zainstalować rolę poprzez użycie kontrolek graficznych, musiał działać na konsoli serwera, fizycznie siedząc przy klawiaturze albo łącząc się z nim za pomocą Remote Desktop Services.
  • W przeciwieństwie do tego, Server Manager w systemie Windows Server 2016 może instalować role i funkcje na dowolnym serwerze w sieci
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
17
Q

Server Manager – dodawanie serwerów

A

• Podstawową nowością w Windows Server 2016 jest możliwość jednoczesnego zarządzania wieloma serwerami.
• Interfejs konsoli Server Manager zawiera okno nawigacji po lewej stronie, w którym znajdują się ikony reprezentujące różne widoki zasobów serwera.
• Wśród tych ikon dostępne są Local Server oraz All Servers za pomocą których możemy konfigurować zarządzanie serwerem lokalnym lub dodawanie innych serwerów
• Wprawdzie przy pierwszym uruchomieniu konsoli Server Manager pojawia się tylko serwer lokalny, jednak można dodać inne serwery.
• Dodawane serwery mogą być fizyczne lub wirtualne i mogą działać pod kontrolą dowolnej wersji systemu, poczynając od Windows Server 2003.
• Po dodaniu serwerów do interfejsu można utworzyć grupy zawierające zbiory:
– Serwerów znajdujących się w określonej lokalizacji
– Serwerów wykonujących określone funkcje
• Te grupy pojawiają się w okienku nawigacji, co pozwala administrować nimi jak pojedynczymi jednostkami.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
18
Q

Server Manager – dodawanie ról i funkcji

A
  • Program Server Manager w systemie Windows Server począwszy od wersji 2012 łączy wcześniejsze oddzielne kreatory dodawania ról i funkcji w jeden kreator Add Roles and Feautures Wizard.
  • Dzięki tym zmianom role i funkcje można wdrażać na dowolnych innych serwerach
  • Aby za pomocą konsoli Server Manager zainstalować role i funkcje, stosujemy przyjętą procedurę.
19
Q

Server Manager – konfigurowanie usług

A
  • Większość ról i wiele funkcji systemu Windows Server zawiera usługi, które są programami stale działającymi w tle i zwykle czekającymi, aby proces klienta wysłał do nich żądanie.
  • Server Manager zapewnia dostęp do usług działających na serwerach w całej sieci.
  • Gdy po raz pierwszy spojrzymy na stronę główną Local Server w konsoli Server Manager, jednym z kafelków, jaki tam znajdziemy, jest sekcja Services.
  • Sekcja ta zawiera listę wszystkich usług zainstalowanych na serwerze i określa ich bieżący stan oraz Start Type (Typ uruchomienia).
  • Gdy klikniemy usługę prawym klawiszem myszy, menu skrótów dostarczy opcji, które pozwalają uruchomić, zatrzymać, zrestartować, wstrzymać i przywrócić usługę.
20
Q

Delegowanie administracji

A
  • Gdy sieć się rozrasta, zwiększa się także liczba regularnie wykonywanych zadań administracyjnych i rośnie liczba personelu informatycznego potrzebnego do ich wykonywania.
  • Przekazywanie zadań administracyjnych określonym osobom jest naturalną częścią zarządzania serwerem przedsiębiorstwa.
  • Podobnie jak przydzielanie tym osobom potrzebnych im uprawnień i tylko tych, których potrzebują - do wykonywania tych zadań.
  • Delegowanie jest praktyką, poprzez którą administratorzy przyznają innym użytkownikom podzbiór posiadanych uprawnień.
  • Jako taka, delegacja jest w tym samym stopniu kwestią ograniczania uprawnień, jak i ich przyznawania.
  • Chcemy zapewnić poszczególnym osobom uprawnienia, których potrzebują, chroniąc jednocześnie poufne informacje i wrażliwą infrastrukturę.
21
Q

Konfiguracja magazynu lokalnego

A

• Serwer Windows może wykonywać swoje zadania, korzystając z tego samego typu magazynu jak stacja robocza.
• Czyli z jednego lub większej liczby standardowych dysków twardych połączonych ze standardowym interfejsem dysków, takim jak Serial ATA (SATA).
• Jednak obciążenia we/wy serwera różnią się od tych dla stacji roboczych, a pamięć masowa jest bardziej obciążona przez żądania plików od dziesiątków lub setek użytkowników.
• Ponadto standardowe dyski twarde nie oferują żadnej odporności na awarie, a ich skalowalność jest ograniczona.
• Różnorodne techniki magazynowania są lepiej dopasowane do wykorzystania przez serwer, a proces projektowania rozwiązań dotyczących pamięci serwera zależy od kilku czynników, wśród których są:
– Ilość pamięci masowej, jaka jest potrzebna serwerowi,
– Liczba użytkowników, którzy będą mieć dostęp do serwera w tym samym czasie,
– Wrażliwość danych, które mają być przechowywane na serwerze,
– Ważność danych dla organizacji

22
Q

Magazyn lokalny – ile serwerów?

A

Kiedy jeden duży serwer lepszy będzie od kilku mniejszych?
• Odpowiedź na to pytanie uzależniona jest od wielu czynników:
– Liczby lokalizacji obejmowanych przez sieć przedsiębiorstwa oraz technologie stosowane w komunikacji sieciowej między nimi,
– Jak często użytkownicy korzystają z tych samych zasobów i jaki poziom odporności na awarie oraz wysokiej dostępności chcemy wbudować w system.
• Obecnie nacisk kładziony jest na wirtualizację, co oznacza, że chociaż możemy mieć wiele maszyn wirtualnych z różnymi rolami, wszystkie one mogą być uruchomione na pojedynczym, dużym serwerze fizycznym.

23
Q

Magazyn lokalny – szacowanie rozmiaru

A

• Rozmiar obszaru pamięci masowej potrzebnej na serwerze zależy od różnorodnych czynników:
– Zaczynamy od alokowania miejsca potrzebnego dla samych plików aplikacji plus innego miejsca potrzebnego aplikacji, zgodnie z zaleceniem dewelopera,
– Jeśli użytkownicy będą przechowywali dokumenty na serwerze, alokujemy wtedy określony obszar dla każdego użytkownika,
– Uwzględniamy współczynnik potencjalnego rozwoju organizacji i sieci zarówno w kategoriach dodatkowych użytkowników, jak i dodatkowego obszaru wymaganego przez każdego użytkownika.

24
Q

Magazyn lokalny – ustawienia dysków

A
  • Gdy na komputerze instalujemy Windows Server 2016, program instalacyjny automatycznie wykonuje wszystkie zadania przygotowawcze dla podstawowego dysku twardego w systemie.
  • Gdy jednak na serwerze zainstalujemy dodatkowe dyski twarde lub chcemy zastosować ustawienia różniące się od domyślnych ustawień systemu, musimy wykonać ręcznie poniższe zadania:

– Wybór stylu partycjonowania - Windows Server 2016 obsługuje dwa style partycjonowania dysku twardego: styl MBR (główny rekord rozruchowy, master boot record) oraz styl GPT (tabela partycji GUlD).

• Gdy jednak na serwerze zainstalujemy dodatkowe dyski twarde lub chcemy zastosować ustawienia różniące się od domyślnych ustawień systemu, musimy wykonać ręcznie poniższe zadania:
– Wybór typu dysku - Windows Server 2016 obsługuje dwa typy dysków:
podstawowy i dynamiczny.

Nie można używać obu typów na tym samym dysku, lecz można łączyć różne typy dysków na tym samym komputerze.

– Podział dysku na partycje lub woluminy - partycje odnoszą się do dysków podstawowych, a woluminy do dysków dynamicznych

• Gdy jednak na serwerze zainstalujemy dodatkowe dyski twarde lub chcemy zastosować ustawienia różniące się od domyślnych ustawień systemu, musimy wykonać ręcznie poniższe zadania:
– Formatowanie partycji lub woluminów za pomocą systemu plików - Windows Server 2016 obsługuje systemy plików NTFS, FAT (w tym warianty FAT16, FAT32 i exFAT) oraz nowy system ReFS.

25
Q

Magazyn lokalny – styl partycji

A

• Określenie styl partycji odnosi się do metody stosowanej przez system operacyjny Windows do organizowania partycji na dysku.
• Na serwerach z systemem Windows Server 2016 można stosować dwa następujące style partycji dysków twardych:
– MBR - istnieje dłużej od systemu Windows i jest nadal popularnym stylem partycji dla komputerów opartych na architekturze x86 i x64.
– GPT - istnieje od późnych lat 90. XX w., lecz nie obsługuje go żadna wersja x86 systemu Windows starsza niż Windows Server 2008 i Windows Vista.

Obecnie większość systemów operacyjnych, z Windows Server włącznie, obsługuje GPT

26
Q

Magazyn lokalny – typy dysków

A

• Rozróżniamy dwa podstawowe typy dysków stosowane w Windows Server 2016:
– Dysk podstawowy
– Dysk dynamiczny

27
Q

Dysk podstawowy

A
  • dysk, na którym została stworzona partycja podstawowa oraz partycja rozszerzona

Pracując z dyskami podstawowymi MBR w Windows Server przy użyciu przystawki Disk Management, możemy utworzyć trzy woluminy, które mają postać partycji podstawowych.

Gdy utworzymy czwarty wolumin, system utworzy partycję rozszerzoną z logicznym dyskiem, o określonym przez nas rozmiarze.

Gdy wybierzemy styl partycji GPT, dysk nadal będzie wyglądał jak dysk podstawowy, lecz możemy na nim tworzyć do 128 woluminów, z których każdy będzie widoczny jako partycja podstawowa

28
Q

Dysk dynamiczny

A

dysk, który umożliwia obsługę woluminów obejmujących wiele dysków.

Proces przekształcania dysku podstawowego na dysk dynamiczny tworzy jedną partycję, która zajmuje cały dysk.

Możemy następnie tworzyć nieograniczoną liczbę woluminów wykorzystujących obszar tej partycji.

Dyski dynamiczne obsługują kilka różnych typów woluminów.

29
Q

Magazyn lokalny – typy woluminów

A

• Wolumin, jest wydzielonym obszarem dysku.
• Gdy w Windows Server 2016 tworzymy wolumin na dysku dynamicznym przy użyciu przystawki Disk Management, możemy wybrać jeden z pięciu typów woluminów:
– Wolumin prosty
– Wolumin łączony
– Wolumin z przeplotem (rozłożony)
– Wolumin dublowany
– Wolumin RAID-5

30
Q

Wolumin prosty

A

składa się z obszaru należącego do pojedynczego dysku fizycznego.

31
Q

Wolumin łączony

A

składa się z obszarów pochodzących z 2 do 32 dysków fizycznych, z których każdy musi być dyskiem dynamicznym.

32
Q

Wolumin z przeplotem (rozłożony)

A

składa się z obszarów z 2 do 32 dysków fizycznych, z których każdy musi być dyskiem dynamicznym.

Różnica między woluminem z przeplotem, a woluminem łączonym polega na tym, że w woluminie z przeplotem system zapisuje dane po kawałku na kolejnych dyskach woluminu.

Przeplot zapewnia lepszą wydajność lecz nie zapewnia odporności na awarie

33
Q

Wolumin dublowany

A

składa się z obszarów o identycznym rozmiarze na dwóch dyskach fizycznych, z których każdy musi być dyskiem dynamicznym.

System wykonuje wszystkie operacje odczytu i zapisu jednocześnie na obu dyskach, więc zawierają one zdublowane (lustrzane) kopie wszystkich danych przechowywanych w woluminie.

34
Q

Wolumin RAID-5

A

składa się z obszaru na trzech lub większej liczbie dysków fizycznych, z których każdy musi być dynamiczny.

System przeplata dane i informacje o parzystości na wszystkich dyskach, więc jeśli jeden dysk fizyczny ulegnie awarii, utracone dane mogą być odtworzone przy użyciu informacji o parzystości na innych dyskach.

35
Q

Magazyn lokalny – systemy plików

A
  • Aby uporządkować i przechowywać dane lub programy na dyskach twardych, trzeba zainstalować system plików.
  • Jest to podstawowa struktura danych na dysku, która umożliwia przechowywanie informacji w komputerze.
  • Systemy plików instalujemy, formatując partycję lub wolumin na dysku twardym.
36
Q

Dodawanie nowego dysku fizycznego

A
  • Gdy do komputera z Windows Server 2016 dodajemy nowy dysk twardy, musimy zainicjować dysk, zanim będziemy mogli uzyskać dostęp do jego pamięci.
  • Aby dodać nowy dysk pomocniczy, zamykamy komputer i dołączamy nowy dysk fizyczny zgodnie z instrukcjami producenta.
  • Nowo dodany dysk fizyczny pojawia się w konsoli Server Manager w sekcji Disks, ze stanem Offline oraz nieznanym stanem partycji.
  • Aby dysk stał się dostępny, trzeba najpierw przełączyć go do trybu online, klikając go w sekcji Disks i wybierając z menu skrótów Bring Online.
  • Po potwierdzeniu działania, gdy stan dysku zmieni się na Online, klikamy go prawym przyciskiem myszy i wybieramy Initialize.
  • Określamy styl partycji korzystając z okna Task Progress.
37
Q

Tworzenie i montowanie wirtualnych dysków

A
  • Funkcja Hyper-V umożliwiająca tworzenie wirtualnych dysków funkcjonuje w oparciu o format VHD.
  • Umożliwia on przechowywanie danych dysków wirtualnych w plikach, które można łatwo przenosić z jednego komputera na drugi.
  • Przystawka Disk Management w Windows Server 2016 pozwala nam tworzyć pliki VHD lub VHDX i montować je na komputerze.
  • Po zamontowaniu można je traktować tak jak dyski fizyczne i wykorzystywać je do przechowywania danych.
38
Q

Tworzenie udziałów folderów

A

• Jedną z istotnych funkcji wykonywanych codziennie przez administratorów serwerów jest podejmowanie decyzji, gdzie użytkownicy powinni przechowywać swoje pliki i kto powinien być uprawniony do dostępu do nich.
• Strategia udostępniania udziałów powinna obejmować następujące informacje:
– Jakie foldery będą udostępniane
– Jakie nazwy przypiszemy udziałom
– Jakie uprawnienia do udziałów nadamy użytkownikom
– Jakie ustawienia Offline Files będą stosowane do udziałów
• Jeśli mamy niezbędne uprawnienia wobec folderu, możemy udostępnić go na komputerze z Windows Server 2016
• Klikamy prawym przyciskiem myszy ten folder w dowolnym oknie File Explorer, wybierając Share With > Specific People z menu skrótów,
• Następnie postępując zgodnie z instrukcjami w oknie
dialogowym File Sharing
• Aby przejąć kontrolę nad udziałami na wszystkich naszych dyskach wszystkich serwerów i uzyskać szczegółową kontrolę nad ich właściwościami, musimy użyć strony głównej File And Storage Services w konsoli Server Manager.
• Windows Server obsługuje dwa rodzaje udziałów folderów:
– Server Message Blocks - SMB (Bloki komunikatów serwera) to standardowy protokół udostępniania plików używany we wszystkich wersjach systemu
Windows.
– Network File System - NFS (Sieciowy system plików) to standardowy protokół udostępniania plików używany w większości dystrybucji systemów UNIX i Linux.
• Podczas instalowania Windows Server 2016 program instalacyjny domyślnie instaluje usługę Storage Services (usługi magazynowania) w roli File and Storage Services.
• Jednak zanim będziemy mogli za pomocą konsoli Server Manager utworzyć udziały SMB, musimy zainstalować usługę roli File Server, a tworzenie udziałów NFS wymaga zainstalowania usługi roli
Server for FS (Serwer dla FS).

39
Q

Przypisywanie uprawnień

A

• W Windows Server możemy kontrolować dostęp do serwera plików.
• Czynimy to aby zapewnić użytkownikom w sieci dostępność zasobów, których potrzebują, a zarazem chroniąc inne pliki przed potencjalnymi intruzami i zniszczeniem, zarówno zamierzonym, jak przypadkowym.
• Ta kontrola dostępu jest implementowana za pomocą uprawnień.
• Uprawnienia - to przywileje nadane określonym jednostkom systemowym, takim jak użytkownicy, grupy czy komputery, które pozwalają im na wykonywanie zadań lub na dostęp do zasobów
• Windows Server 2016 ma kilka zestawów uprawnień na potrzeby udostępniania plików, które działają niezależnie od siebie:
– Uprawnienia udziału - kontrolują dostęp do folderów poprzez sieć.
Aby uzyskać dostęp do pliku przez sieć, użytkownik musi mieć odpowiednie uprawnienia do udziału (oraz odpowiednie uprawnienia NTFS, jeśli udostępniany folder jest w woluminie NTFS).
– Uprawnienia NTFS - kontrola dostępu do plików i folderów przechowywanych na woluminach dyskowych sformatowanych w systemie plików NTFS.
Aby uzyskać dostęp do pliku w systemie lokalnym lub przez sieć, użytkownik musi mieć odpowiednie uprawnienia NTFS.
• Do zarządzania uprawnieniami w Windows Server możemy skorzystać z zakładki Security okna dialogowego Properties dla zabezpieczanego elementu.
• W oknie tym podmioty zabezpieczeń są wyświetlone u góry, zaś związane z nimi uprawnienia na dole.

40
Q

Nadawanie i odbieranie uprawnień

A

• Istnieją dwa podstawowe typy uprawnień: Allow (Zezwalaj) i Deny (Odmów).
• Dzięki temu można stosować dwojakie podejście do zadań zarządzania uprawnieniami:
– Addytywne - rozpoczynamy bez żadnych uprawnień, a następnie nadajemy uprawnienia Allow pojedynczym podmiotom zabezpieczeń, aby miały potrzebny dostęp.
– Subtraktywne - rozpoczynamy od nadania pojedynczym podmiotom zabezpieczeń wszelkich możliwych uprawnień, aby miały pełną kontrolę nad elementem systemu, a następnie przypisujemy im uprawnienia Deny dotyczące dostępu, którego nie powinny mieć.

41
Q

Dziedziczenie uprawnień

A

• Najważniejszą zasadą w zarządzaniu uprawnieniami jest ich działanie hierarchiczne. Jest to określane jako dziedziczenie uprawnień.
• Pojęcie to oznacza, że element nadrzędny przekazuje swoje uprawnienia swoim elementom podrzędnym.
• Zasada dziedziczenia znacznie upraszcza proces nadawania uprawnień.
• Bez niej trzeba by nadawać podmiotom zabezpieczeń indywidualne uprawnienia do każdego pliku, folderu, udziału, obiektu i klucza, do którego potrzebują dostępu.
• Dzięki dziedziczeniu możemy nadać prawa dostępu do całego systemu plików za pomocą pojedynczego uprawnienia Allow.
• W niektórych sytuacjach administrator może chcieć uniemożliwić dziedziczenie uprawnień przez elementy podrzędne.
• Są dwa sposoby wykonania tego zadania:
– Wyłączenie dziedziczenia - przy nadawaniu uprawnień zaawansowanych możemy skonfigurować wpisy tak, aby nie przekazywały swoich uprawnień w dół do elementów podrzędnych. To skutecznie blokuje proces dziedziczenia .
– Odmowa uprawnienia - gdy nadajemy elementowi systemu uprawnienie Deny, przesłania ono zezwolenia Allow, które element mógł odziedziczyć od swoich elementów nadrzędnych.

42
Q

Server Manager- zarządzanie zdalne

A

• Windows Server 2016 został zaprojektowany, aby ułatwić zdalne zarządzanie serwerem, więc administratorzy rzadko, a nawet wcale, nie muszą pracować w konsoli serwera.
• Podstawową różnicą między działaniem konsoli Server Manager w Windows Server 2016, a narzędziami zarządzania dostępnymi we wcześniejszych wersjach do 2008 jest zdolność do jednoczesnego dodawania wielu serwerów i zarządzania nimi.
• Po dodaniu serwerów do interfejsu możemy tworzyć grupy zawierające określone zbiory serwerów. Aby dodać serwery do konsoli Server Manager, używamy następującej procedury:
1. W okienku nawigacyjnym klikamy ikonę All Servers, aby otworzyć stronę główną AlI Servers.
2. Z menu Manage wybieramy Add Servers, aby otworzyć okno dialogowe Add Servers.
3. Wybieramy jedną z podanych niżej kart, aby określić sposób lokalizowania dodawanych serwerów:
– Active Directory - umożliwia wyszukiwanie komputerów, na których działa określony system operacyjny w podanej lokacji w bieżącej domenie AD DS.
– DNS - umożliwia wyszukiwanie serwerów w aktualnie skonfigurowanym serwerze nazw domenowych (Domain Name System).
– Import - umożliwia dostarczenie pliku tekstowego zawierającego nazwy lub adresy IP serwerów, które chcemy dodać.
4. Rozpoczynamy wyszukiwanie lub ładujemy plik tekstowy, aby wyświetlić listę dostępnych serwerów.
5. Wybieramy serwery, które chcemy dodać, a następnie klikamy przycisk ze strzałką w prawo, aby dodać je do listy.
6. Klikamy OK. Wybrane przez nas serwery są dodawane do strony głównej All Servers
• Po dodaniu zdalnych serwerów do Server Manager, możemy mieć do nich dostęp za pomocą wielu narzędzi zdalnej administracji.
• Server Manager zapewnia trzy podstawowe sposoby odwoływania się do zdalnych serwerów:
– Zadania kontekstowe - gdy klikamy serwer prawym przyciskiem myszy w kafelku Servers w dowolnym miejscu konsoli Server Manager, widzimy menu skrótów, które zapewnia narzędzia dostępu i polecenia wskazujące wybrany serwer
– Zadania nie kontekstowe - Pasek menu u góry konsoli Server Manager daje nam dostęp do wewnętrznych zadań, takich jak uruchamianie Add Server Wizard oraz kreatorów Install Roles and Features, a także okno dialogowe Server Manager Properties, w którym możemy określić okresy odświeżania konsoli
– Narzędzia nie kontekstowe - narzędzia w menu konsoli Tools dają dostęp do zewnętrznych programów, takich jak przystawki MMC i interfejs Windows PowerShell, domyślnie nakierowane na system lokalny.

43
Q

Microsoft Management Console (MMC)

A

• MMC - jest aplikacją, która sama z siebie nie ma żadnych aspektów funkcjonalnych do administrowania systemem.
• Zapewnia ona jednak mechanizm podłączania (instalowania) i obsługi odpowiednich elementów oprogramowania nazywanych przystawkami (snap-ins) służących do administrowania wybranym aspektem
systemów Windows Server.
• W wyniku zainstalowania w MMC jednego lub więcej elementów typu snap-in, otrzymuje się tzw. konsolę MMC (console), która po zapamiętaniu jest przechowywana w pliku *.msc.
• Zapamiętana konsola może być użyta ponownie. Zestaw przystawek użytych w konsoli może być dobierany indywidualnie do potrzeb użytkownika.
• Budowę nowej konsoli MMC można rozpocząć od uruchomienia pustej konsoli za pomocą polecenia: mmc
wydanego np. w menu Start – Run, w oknie wiersza poleceń lub w oknie PowerShell.
• Następnym krokiem jest dodanie nowego elementu typu snap-in po wybraniu pozycji Console – Add/Remove Snap-in
• Dla przykładu, po wybraniu samodzielnej przystawki Computer Management, zdecydowaniu się na jej tryb pracy dla lokalnego komputera oraz uwzględnienia wszystkich jej rozszerzeń otrzymuje się konsolę jak poniżej.
• Aby zapamiętać konsolę, trzeba wykonać polecenie File – Save .
• Po wpisaniu nazwy dla tej konsoli np. robocza, zostanie ona zapamiętana w pliku robocza.msc
• Aby uruchomić konsolę MMC zapamiętaną w pliku robocza.msc można posłużyć się m.in. następującymi metodami:
– W Eksploratorze odnaleźć plik robocza.msc i dwukrotnie kliknąć na nim, lub z menu kontekstowego wybrać opcję Author jeśli konsola ma być otwarta w trybie author mode
– Uruchamiając polecenie:
mmc ścieżka_do_pliku_konsoli\robocza.msc
lub
mmc ścieżka_do_pliku_konsoli\robocza.msc /a
jeśli konsola ma być otwarta w trybie author mode

44
Q

Tryby dostępu do konsoli MMC

A

• Istnieją dwie główne metody pracy z MMC:
– praca w trybie użytkownika (User Mode) - czyli praca z istniejącą konsolą MMC w celu administrowania systemem, natomiast bez możliwości wprowadzania zmian w takiej konsoli (występują trzy warianty trybu pracy użytkownika)
– praca w trybie autorskim (Author Mode) - pozwalająca na tworzenie nowej lub modyfikacje istniejącej konsoli